Ανακοίνωση της οργάνωσης Αντικαπιταλίστας από το Ισπανικό Κράτος
Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της ισπανικής οργάνωσης Αντικαπιταλίστας που κυκλοφόρησε την 31η Οκτώβρη, μετά την καταστροφική καταιγίδα Dana που έπληξε το λαό της Βαλένθια. Τα τελευταία 24ωρα έχει ξεδιπλωθεί μια συγκλονιστική οργανωμένη λαϊκή αλληλεγγύη. Έχουν καταγραφεί μεγάλες πορείες ανθρώπων που καταφθάνουν στη Βαλένθια για να προσφέρουν βασικά είδη ανάγκης αλλά και να αναλάβουν άμεση δράση στα ανοιχτά μέτωπα που αντιμετωπίζει ο λαός. Ανάμεσα στους ανθρώπους που καταφθάνουν στη περιοχή βρίσκονται πολλές/οι μετανάστριες/ες, προσφύγισσες/ες, κόσμος της εργασίας που θέλει να προσφέρει το χρόνο και να μοιραστεί τους λιγοστούς του πόρους με τους ανθρώπους που έχουν πληγεί. Συλλογικότητες, ομάδες, εθελόντριες/ες οργανώνουν τη φροντίδα και την ανακούφιση των χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σε κατάσταση επείγουσας ανάγκης. Εργαζόμενα άτομα στις μεταφορές έχουν αναλάβει την μεταφορά αγαθών και ανθρώπων ενώ τα εργαζόμενα άτομα στην υγεία βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Την ίδια στιγμή αγωνίστριες και αγωνιστές της αριστεράς επισημαίνουν τον κίνδυνο ανόδου ακροδεξιών και νεοφασιστικών μορφωμάτων που επιχειρούν να συμμετάσχουν σε δράσεις αλληλεγγύης προκειμένου να κερδίσουν πολιτική επιρροή και να διαδώσουν το μίσος ανάμεσα στον λαό της Βαλένθια.
----
Λαϊκή αλληλεγγύη με τις/τους πληγέντες από την Dana. Υπεύθυνες οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες. Οικοσοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Οι Αντικαπιταλίστας θέλουμε να εκφράσουμε όλη μας τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη σε όλες και όλους όσοι έχουν πληγεί από την καταιγίδα DANA. Σχεδόν εκατό άνθρωποι [Σ.τ.Μ.: ο αριθμός των νεκρών συνέχισε να αυξάνεται μετά τη δημοσίευση αυτής της ανακοίνωσης φτάνοντας τις εκατοντάδες] έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω των πλημμυρών που έπληξαν την περιοχή της Βαλένθια, την Καστίλλη-Λα Μάντσα, την Ανδαλουσία, την Καταλονία και τη Μούρθια, ενώ δεκάδες ακόμη αγνοούνται, και οι υλικές ζημιές είναι τεράστιες. Ελπίζουμε οι αγνοούμενοι να βρεθούν το συντομότερο δυνατόν και να προχωρήσουν οι εργασίες ανασυγκρότησης το ταχύτερο. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την τραγωδία ως μια απλή κακοτυχία.
Οι φυσικές καταστροφές δεν είναι τυχαία φαινόμενα· δεν ήταν το νερό αυτό που σκότωσε αυτούς τους ανθρώπους. Καμιά ισχυρή βροχή δεν συμβαίνει στο κενό — πέφτει πάνω σε μια συγκεκριμένη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και να καταδείξουμε τους υπεύθυνους αυτής της τραγικής κατάστασης. Για εμάς είναι σαφές ότι οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες και το κεφάλαιο των ορυκτών καυσίμων φέρουν ξεκάθαρη ευθύνη.
Κυβερνήσεις
Η περιφερειακή κυβέρνηση του Κάρλος Μαθόν επέδειξε εγκληματική αμέλεια, για την οποία δεν πρέπει μόνο να ζητηθούν πολιτικές ευθύνες αλλά και ποινικές. Το 2023 διαλύθηκε η Μονάδα Έκτακτης Ανάγκης της Βαλένθια, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «κομματικό συμφέρον» και παραδόθηκε σε μια ακροδεξιά που αρνείται την κλιματική αλλαγή. Στις 29 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση της Βαλένθια δεν κήρυξε το αντίστοιχο επίπεδο συναγερμού ούτε ειδοποίησε τον πληθυσμό παρά μόνο αργά το απόγευμα, παρότι υπήρχαν προειδοποιήσεις από μετεωρολογικές υπηρεσίες τις προηγούμενες μέρες αλλά και το ίδιο πρωί. Αυτό άφησε εκατοντάδες ανθρώπους εκτεθειμένους σε έναν ακραίο κίνδυνο, που ήταν απόλυτα γνωστός. Δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε μια σειρά από συνειδητές αποφάσεις ως «λάθος», όταν αυτές οδήγησαν στον θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους. Παράλληλα, παρακολουθούμε με ανησυχία τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλές τοπικές κοινότητες, όπου έχουν διακοπεί βασικές παροχές ενέργειας, νερού και τροφίμων. Η άμεση επίλυση αυτής της κατάστασης είναι ζωτικής σημασίας για να μην αυξηθεί περεταίρω ο κοινωνικός αντίκτυπος. Οι περιφερειακές και κεντρικές κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες γι' αυτή την κατάσταση.
Εταιρείες
Πολλές από τις νεκρές/ους και αγνοούμενες/ους δεν θα βρίσκονταν εκεί τη λάθος στιγμή, αν οι εταιρείες δεν τους ανάγκαζαν να παραμείνουν στο χώρο εργασίας τους, παρά τον ακραίο κίνδυνο. Η εκμετάλλευση και η απόσπαση κέρδους είναι πιο σημαντικά από την ίδια τη ζωή των εργαζομένων τους. Ήταν πάντα έτσι και θα είναι πάντα έτσι. Δεν έχει νόημα να ζητάμε από τις εταιρείες να μην εκθέτουν τους εργαζομένους τους σε κίνδυνο. Οποιαδήποτε νομοθεσία για την πρόληψη των επαγγελματικών κινδύνων είναι χωρίς ουσία, αν δεν υπάρχει ένα συνδικαλιστικό αντίβαρο που θα επιβάλει την δύναμη του και θα εμπνέει εμπιστοσύνη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση αυτής της συνδικαλιστικής δύναμης, που θα κάνει ξεκάθαρο πως η εργατική τάξη δεν θα παραμένει στους χώρους εργασίας όσο η απληστία των αφεντικών θέτει τη ζωή της σε κίνδυνο. Παράλληλα, πρέπει να προετοιμαστούμε για τον οικονομικό και εργασιακό αντίκτυπο που θα έχει η περιοχή στο προσεχές μέλλον. Η ισπανική κυβέρνηση έχει ήδη ζητήσει από τις εταιρείες να εφαρμόσουν τα ERTEs (προσωρινή αναστολή εργασίας). Από την πανδημία έχουμε μάθει ένα πράγμα: κάθε μεταφορά δημόσιων πόρων πρέπει να συνοδεύεται από αυστηρούς όρους, τόσο σε επίπεδο εργασίας όσο και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Αν οι αποφάσεις ανασυγκρότησης παραμείνουν στα χέρια των ίδιων εταιρειών που μας έφεραν ως εδώ, είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε την ιστορία τραγικά.
Κεφάλαιο ορυκτών καυσίμων
Όπως συμβαίνει με τους καύσωνες και τις πυρκαγιές, οι ισχυρές βροχοπτώσεις και οι πλημμύρες που ζήσαμε συνδέονται άμεσα με το κλιματικό χάος στο οποίο μας έχει καταδικάσει το κεφάλαιο των ορυκτών καυσίμων. Επεισόδια που παλιά συνέβαιναν κάθε 100 χρόνια τώρα συμβαίνουν κάθε 10, κάθε 5, ακόμα και κάθε 3. Η ευθύνη εντοπίζεται στο οικονομικό και εξουσιαστικό πλέγμα που επιβάλλει ένα σύστημα που καίει αχόρταγα τεράστιες ποσότητες ορυκτών καυσίμων. Την ώρα που η Repsol διαμαρτύρεται για τους φόρους, καταγράφει κέρδη 3,168 δισεκατομμυρίων ευρώ. Την ώρα που η ισπανική κυβέρνηση παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της οικολογικής μετάβασης, κατευθύνει πάνω από 10,5 δισεκατομμύρια δημόσιων επιδοτήσεων στα ορυκτά καύσιμα. Το κεφάλαιο αυτό χαίρει άκρας υγείας, και όσο συμβαίνει αυτό θα είμαστε εμείς, η εργατική τάξη, που θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε με τη ζωή μας.
Ίσως δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε τη βροχή. Ίσως ούτε και μεγάλο μέρος των υλικών ζημιών. Στην πραγματικότητα, τέτοια επεισόδια θα τα συναντάμε όλο και συχνότερα στο μέλλον και με αυξανόμενη ένταση. Γι' αυτό, το κρίσιμο ζήτημα είναι να διασφαλίσουμε ότι οι συνέπειές τους δεν θα είναι τόσο τραγικές ούτε τόσο ολέθριες.
Σε θεωρητικό επίπεδο, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να επιτύχουμε αυτόν τον στόχο. Γνωρίζουμε ότι η οικιστική φούσκα, από την οποία λίγοι αποκόμισαν εκατομμύρια, πραγματοποιήθηκε με δόμηση σε πλημμυρικές περιοχές. Απαιτούνται αστικές παρεμβάσεις που να απομακρύνουν τα κτίρια από τις κοίτες των ποταμών, κατασκευή φραγμάτων και μέτρα αποκατάστασης της φύσης, καθώς και ενίσχυση και πολλαπλασιασμός των πόρων των μονάδων έκτακτης ανάγκης, εφαρμογή όλων των προειδοποιήσεων και αναστολή της δραστηριότητας των επιχειρήσεων όταν υπάρχει άμεσος κίνδυνος. Παράλληλα, πρέπει να ξεφύγουμε από την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, με δραστικούς μετασχηματισμούς στην παραγωγική δομή, που να επιτρέπουν μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης και των εκπομπών CO2. Ωστόσο, βλέπουμε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει.
Ενώ αναγνωρίζεται ότι επίκεινται νέες καταστροφές και ότι απαιτούνται τεράστιες προσπάθειες για την αποτροπή τους, ενώ το λένε και το αναγνωρίζουν όλοι, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο.
Ούτε η κλιματική προσαρμογή ούτε ο παραγωγικός μετασχηματισμός μπορούν να περιμένουν. Αλλά χρόνο με τον χρόνο βλέπουμε ότι η οικολογική μετάβαση, καθοδηγούμενη από την αγορά, τον ανταγωνισμό και το προσδοκώμενο κέρδος, είναι υπερβολικά αργή, υπερβολικά ανεπαρκής και υπερβολικά άδικη. Γι' αυτό, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να συνεχίσουμε να προχωράμε προς την οικοδόμηση μιας οικοσοσιαλιστικής εναλλακτικής λύσης.
