Μεγάλη επιτυχία για τους Εκπαιδευτικούς τις Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Ε.Ρ.Α) αφού για πρώτη φορά θα εκπροσωπηθούν με αντιπρόσωπο οι δυνάμεις που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η αριστερά αύξησε τα ποσοστά της και τους αντιπροσώπους της από 3 σε 5 σε σχέση με το 2011 χωρίς να γίνει η ανατροπή των συσχετισμών αφού το μπλοκ του δικομματισμού ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥ( πρώην ΠΑΣΚ) έχασε 2 έδρες αλλά κράτησε την πλειοψηφία με 6 σε σύνολο 11. Ενώ υπάρχει κίνδυνος να εκλέγει για πρόεδρος της ΔΟΕ ακροδεξιό στέλεχος της ΔΑΚΕ.
Στο τετραήμερο του συνεδρίου μπήκαν όλα τα θέματα της εκπαίδευσης , οι καταργήσεις – συμπτύξεις σχολείων , καταργήσεις οργανικών , αξιολόγηση , πειθαρχικά , μισθοί, ειδική αγωγή , μυώσεις σε αναπληρωτές , απολύσεις . Δυστυχώς η συζήτηση του σχεδίου δράσης για το πώς δηλαδή θα πρέπει να απαντήσει ο κλάδος , υποσκιάστηκε από το εκλογικό κλίμα για τους αντιπροσώπους και το συνέδριο δεν πηρέ κάποια απόφαση αφού καμία πρόταση δεν πλειοψήφησε . Δεδομένης της ζοφερής κατάστασης στην εκπαίδευση καμία παράταξη (η κάθε μια για τους λογούς της) δεν θα μπορούσε να μην προτείνει κινητοποιήσεις με την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς . Η πρόταση της ΕΡΑ ήταν 5θημερη απεργία με το άνοιγμα των σχολείων. Το πιθανό είναι να βγει κινητοποίηση από το νέο ΔΣ ΔΟΕ σε συνεννόηση με την ΟΛΜΕ ,αφού τον Σεπτέμβρη όλα θα είναι διαφορετικά στα σχολεία μας και η μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση θα είναι μονόδρομος.
Η ενότητα της αριστεράς στον κλάδο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για νίκες. Από αυτή την άποψη είναι λάθος η λογική να σταματήσει η συνεργασία στα κοινά σχήματα με τους συναδέλφους των παρεμβάσεων. Άλλο είναι όμως να συγκροτηθείς σαν παράταξη (βλέπε ΕΡΑ) και να συνεργάζεσαι με ίσους όρους με την υπόλοιπη αριστερά και άλλο πράγμα είναι να είναι να διαλύεις κοινά σχήματα τα όποια αποτελούν κατάκτηση και προχώρημα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εξάλλου η ενότητα της αριστεράς είναι βασικό στοιχείο της πολιτικής μας όλα αυτά τα χρόνια.
Μπορεί για τους εκπαιδευτικούς να ξεκίνησαν οι διακοπές όμως το καθήκον της αριστεράς μέσα στα σωματεία τους είναι να προετοιμάσει και να φτιάξει το κλίμα και κυριότερο να αναπτύξει τις απαραίτητες συμμαχίες. Σε αυτή την προσπάθεια αξίζει να αξιοποιήσουμε το παράδειγμα (αν και όχι μοναδικό) της νότιας Αθήνας όπου καθηγητές, δάσκαλοι, γονείς, κινήσεις πολιτών, δημοτικοί και νοσοκομειακοί υπάλληλοι συνυπάρχουν σε ένα άτυπο συντονιστικό που έχει προχωρήσει σε πολλές δράσεις (κάλυψη της απεργίας της ΟΛΜΕ, διαμαρτυρία στο υπουργείο , ενημερώσεις κ.α. ). Ενώ πρωτοστατούντος του κινήματος των γονέων έχει ξεκινήσει μια συζήτηση ώστε να καταλειφθούν μαζί με τα παιδιά όποια σχολεία βρεθούν υπό τον κίνδυνο συγχωνεύσεων, καταργήσεων και υποβάθμισης. Αυτά είναι τα βήματα ώστε τον Σεπτέμβριο να δώσουμε και μόνιμη άδεια σε Σαμαρά και Βενιζέλο.
