Μία ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα

Τώρα που οι πρώτες (και τελευταίες;) για το 2023 βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα ολοκληρώθηκαν και η σχολιογραφική συζήτηση έχει ανάψει για τα πώς και τα γιατί του εκλογικού αποτελέσματος, παραμένει εν πολλοίς αδιευκρίνιστη και ασαφής μία αποστροφή που σε γενικές γραμμές ακούστηκε, γράφτηκε, προπαγανδίστηκε και προωθήθηκε από όλα τα επιτελεία τουλάχιστον των κομμάτων που έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία έως σήμερα, πάρα πολύ από τη Νέα Δημοκρατία, κυρίως όμως τον ΣΥΡΙΖΑ και σε μικρότερο βαθμό και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Ότι, δηλαδή, αυτές ειδικά οι εκλογές πρέπει να ανοίξουν τον δρόμο για να γίνει η Ελλάδα, μία ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα.

Ένας, σε κάθε περίπτωση, πολύ ενδιαφέρων ισχυρισμός.

Οφείλουμε μάλιστα να τονίσουμε ότι το κείμενο που θα διαβάσετε, γράφτηκε πολλές ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες στην Ελλάδα. Επομένως, ο γράφων και το περιεχόμενο δεν επηρεάζονται από τα τελικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, ούτε από την όποια σχολιογραφική συζήτηση μπορεί να έχει ξεκινήσει.

Επειδή πάρα πολλοί Έλληνες και πάρα πολλές Ελληνίδες έχουν μία μάλλον συγκεχυμένη εικόνα για τη σύγχρονη Ευρώπη, καθώς και τα μέσα μαζικής παραπλάνησης στην Ελλάδα φροντίζουν να συσκοτίζουν και να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, ειδικά για τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης πολύ περισσότερο μάλιστα του θεωρούμενου ‘’πλούσιου Βορρά’’, εκτός κι αν ορισμένοι εξ ημών ταξιδέψουν, σπουδάσουν ή και εργαστούν σε αυτά αποκτώντας άμεση εμπειρία και γνώση, ας ανατρέξουμε σε μερικές σχετικά πρόσφατες εξελίξεις στις ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να εξετάσουμε ‘’από κοντά’’ και να διευκρινίσουμε ενδεχομένως το πώς θα ήθελαν ορισμένες πολιτικές ηγεσίες την Ελλάδα της ‘’κανονικής’’ ευρωπαϊκότητας.

Είναι ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα εκείνη που (το παράδειγμα, η Φινλανδία) η απερχόμενη κυβέρνηση της 36χρονης πρωθυπουργού, Σάνα Μαρίν, επανεκκινεί το πυρηνικό πρόγραμμα ενέργειας θάβοντας, τοποθετημένα σε βαρέλια και κοντέινερ, πυρηνικά απόβλητα σε υπόγειους θαλάμους και περάσματα ακόμη και μέσα στο αρχέγονο δάσος του Τάμπερε κι ο υπεύθυνος υπουργός δηλώνει ευθαρσώς ότι ‘’λύσαμε (!) το πρόβλημα των αποβλήτων μόνο για είκοσι, εικοσιπέντε χρόνια, ίσως και λιγότερα. Η επόμενη γενιά Φινλανδών ας αναλάβει τότε τις δικές τις ευθύνες για να επιλύσει το πρόβλημα που θα κληρονομήσει δηλαδή το πού θα πάνε τα απόβλητα των πυρηνικών σταθμών’’.

Είναι ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα εκείνη που (το παράδειγμα, η Νορβηγία που είναι μεν και εκτός ΕΕ και εκτός ευρώ, αλλά λαμβάνει επιδοτήσεις μέσω Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών και επιχειρήσεων...) υποχρεώνει έφηβους μαθητές ηλικίας 15, 16 και 17 ετών, να εργαστούν αμισθί, εντός του σχολικού προγράμματος και κατά παράβαση των συλλογικών συμβάσεων, σε επιχειρήσεις για παράδειγμα, ιχθυοκαλλιέργειας προκειμένου και η επιχείρηση και το δευτεροβάθμιο σχολείο να εισπράξουν και να μοιραστούν σε συνεργασία με εμπορικά επιμελητήρια και διευθύνσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τις σχετικές ευρωενωσιακές επιδοτήσεις που αφορούν αποκλειστικά σε θέσεις ‘’μαθητείας’’ και όχι μόνιμης εργασίας ανηλίκων ή ενηλίκων εργαζομένων; 

Είναι ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα εκείνη που (το παράδειγμα, η Ολλανδία) παρότι έχουν συλληφθεί επιτόπου οι δύο φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας διακεκριμένου δημοσιογράφου, οι έρευνες καρκινοβατούν εδώ και δύο χρόνια για τους ηθικούς αυτουργούς, καθώς αυτές αγγίζουν την ολλανδο-μαροκινή μαφία ναρκωτικών, την ιταλική Ντράγκετα, ορισμένα διάσημα δικηγορικά γραφεία ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, ανώτατους αξιωματικούς της αστυνομίας και συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα της ακρο-κεντρο-Δεξιάς της χώρας;

Είναι ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα εκείνη που (πάλι η Ολλανδία, συγκεκριμένα η πόλη-κρατίδιο του Άμστερνταμ) η τοπική συγκυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών- Πράσινων Αριστερών και κεντρώων φιλελεύθερων Δημοκρατών του 1966 (οι ίδιοι είναι και εταίροι στην εθνική κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς με πρωθυπουργό τον Μαρκ Ρούτε) ανακοινώνει στις 25 Απριλίου, οκταετές σχέδιο εκτεταμένης ανάπλασης, ανακατασκευών και πολεοδομικών προσαρμογών, με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και τη στεγαστική κρίση και πραγματικό άξονα τον υπερτουρισμό και τις υπηρεσίες που εξαπλώνονται, και τονίζει (η σχετική ανακοίνωση της τοπικής συγκυβέρνησης) πως το 40% των πόρων που θα προέλθουν αποκλειστικά από διεθνείς ‘’επενδυτές’’ και παγκόσμια ‘’κεφάλαια’’ θα συνεπάγεται και την εκχώρηση του 40% των δημόσιων εκτάσεων της ‘’νέας και αναμορφωμένης’’ πόλης στους ίδιους ‘’επενδυτές’’ και τα ίδια ‘’κεφάλαια’’ από το 2031 και για τα επόμενα τουλάχιστον 49 χρόνια;

Είναι ‘’κανονική’’ ευρωπαϊκή χώρα εκείνη που (ξανά η Ολλανδία) τα πανεπιστήμια ‘’τύπου Χάρβαρντ’’ τα λεγόμενα στην Ελλάδα ‘’μη-κρατικά’’ χρεώνουν, σε προπτυχιακό επίπεδο, δίδακτρα και στέγαση κλιμακωτά και κάθε έτος, από 4.000 ευρώ τον χρόνο (τμήματα κοινωνιολογίας) έως 26.000 ευρώ τον χρόνο (πέμπτο έτος Ιατρικής στο ‘’καταραμένο’’ Μάαστριχτ), με αποτέλεσμα οι φοιτητές να εργάζονται σε δύο-τρεις δουλειές ή να καταφεύγουν στις χορηγίες ‘’από funds’’ ή τον τραπεζικό δανεισμό, συνθήκη που επιβάλλεται λόγω των σχετικών αποφάσεων για τα δίδακτρα και το κόστος σπουδών που έχουν προέλθει από κοσμητείες, πρυτανείες, συμβούλια, εταιρικές παρεμβάσεις πχ της Philips στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Αϊντχόφεν στο οποίο η εταιρεία διαθέτει μετοχομερίδια,

πανεπιστημιακές εντέλει διοικήσεις στις οποίες σε πλείστες περιπτώσεις κυριαρχεί ή συμπορεύεται με την Κεντροδεξιά η εν ευρεία εννοία ‘’πανεπιστημιακή Αριστερά’’ Σοσιαλδημοκρατών, Σοσιαλιστών, Αριστερών (πράσινων τε και κόκκινων), κατάσταση που έχει οδηγήσει για παράδειγμα τη σπουδαστική κομματική νεολαία του πάλαι ποτέ πολύ μαοϊκού και επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος να κηρύξει ‘’εκλογική απεργία-αποχή’’ στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές και γερουσιαστικές εκλογές, επειδή ‘’ούτε η ηγεσία του δικού μας κόμματος δεν έχει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής πάλης τα προβλήματα μας – τις σπουδές, τη στέγη, την απασχόληση, τα εξωφρενικά ενοίκια και δίδακτρα που καλούμαστε να πληρώσουμε’’;

(απαραίτητη σημείωση : από το 2017 έως σήμερα, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, η πολλαπλά κομματική και κοινοβουλευτικά εκπροσωπούμενη Κεντροαριστερά της Ολλανδίας έχει χάσει ακριβώς το 50% της δύναμής της, σε ψήφους και έδρες, ποσοστό που στις ηλικίες 18-34 ετών ανεβαίνει στο 70%).

Όλα τα παραπάνω στοιχεία και γεγονότα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο άμεσο μέλλον (ή μήπως και το παρόν…) και να διαμορφώσουν την ‘’κανονικά’’ ευρωπαϊκή Ελλάδα μετά τις εκλογές που μόλις ολοκληρώθηκαν (και εσείς που διαβάζετε, γνωρίζετε το αποτέλεσμά τους) ή όσες πιθανώς θα ακολουθήσουν μέσα στο 2023; Και θα ήταν ο παραπάνω περιγραφόμενος εφιάλτης το ‘’μέλλον’’ που όντως επιθυμούν και διαλέγουν σήμερα, ειδικά οι νέες γενιές των Ελλήνων και των Ελληνίδων ή όσων μεταναστών ζουν και δραστηριοποιούνται όχι επί ίσοις όροις στην Ελλάδα;