Μια μετακίνηση με (προειδοποιητική) σημασία

Κατά τα ρε­πορ­τάζ, ο Γ. Χου­λια­ρά­κης θα πα­ρα­μεί­νει στη θέση του ως «σύμ­βου­λος» του Αλ. Τσί­πρα, στο άτυπο «θινκ τανκ» που έχει συ­γκρο­τή­σει ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενώ πα­ράλ­λη­λα θα ασκεί τα κα­θή­κο­ντά του στην ΤτΕ. Λέ­γε­ται ότι ο Γ. Στουρ­νά­ρας δέ­χθη­κε αυτό τον όρο, όπως και το δι­καί­ω­μα του Γ. Χου­λια­ρά­κη να δη­μο­σιο­ποιεί τις ιδιαί­τε­ρες από­ψεις του, προ­κει­μέ­νου να δια­σφα­λί­σει τη «διεύ­ρυν­ση» του επι­τε­λεί­ου του στην ΤτΕ με τη συμ­με­το­χή ενός εμπί­στου προ­σώ­που της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Πρό­κει­ται για κι­νή­σεις που πε­ρι­λαμ­βά­νουν μη­νύ­μα­τα προς πολ­λα­πλούς απο­δέ­κτες.

Έχου­με κατ’ επα­νά­λη­ψη ισχυ­ρι­στεί ότι οι πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις θα είναι κάθε άλλο παρά ευ­θύ­γραμ­μες, αφού ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σμός πα­ρα­μέ­νει σε συν­θή­κες επι­κίν­δυ­νης αστά­θειας και ενώ επα­νέρ­χε­ται η προ­ο­πτι­κή μιας σφι­χτό­τε­ρης «επι­τρο­πεί­ας» από το 2023.

Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη υφί­στα­ται ση­μα­ντι­κή φθορά, ως συ­νέ­πεια της πο­λι­τι­κής της στην παν­δη­μία, στην ακρί­βεια, στις κα­τα­στρο­φές. Αυτή η «από τα κάτω» φθορά, βάζει τα θε­μέ­λια για μια επερ­χό­με­νη πο­λι­τι­κή κρίση. Όμως δεν πρέ­πει να υπο­τι­μη­θεί μια «από τα πάνω» πτυχή της επω­α­ζό­με­νης πο­λι­τι­κής κρί­σης.

Οι πα­ρα­κοι­μω­μέ­νοι της Κο­μι­σιόν διά­λε­ξαν την τω­ρι­νή συ­γκυ­ρία για να δη­μο­σιο­ποι­ή­σουν μια μεί­ω­ση της εμπι­στο­σύ­νης τους προς τον Κυ­ριά­κο Μη­τσο­τά­κη. Διέρ­ρευ­σαν προς τον Τύπο ότι οι πόροι της «ευ­ρω­παϊ­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης» πρέ­πει να δια­τε­θούν με μια συ­νο­λι­κή λο­γι­κή «συ­στη­μι­κής ενί­σχυ­σης» και όχι να δια­νε­μη­θούν με­τα­ξύ των λίγων ισχυ­ρών Ομί­λων που ανή­κουν σε φί­λους του πρω­θυ­πουρ­γού και του κόμ­μα­τός του. Αυτές οι «σκέ­ψεις» συ­νο­δεύ­τη­καν με την απει­λή κα­θυ­στέ­ρη­σης των κα­τα­βο­λών και με την «ιδέα» ότι αν αυτή η προ­ο­πτι­κή δη­μιουρ­γεί ζη­τή­μα­τα πο­λι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας, αυτά μπο­ρούν να αντι­με­τω­πι­στούν μέσω μιας κυ­βέρ­νη­σης τε­χνο­κρα­τών, που θα μπο­ρού­σε να δια­δε­χθεί την κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη χωρίς να με­σο­λα­βή­σει η «πε­ρι­πέ­τεια» των εκλο­γών.

Ανα­δεί­χθη­κε έτσι, ότι ο νε­ό­κο­πος αρ­χη­γός του ΚΙΝΑΛ, Ν. Αν­δρου­λά­κης, με την επι­φα­νεια­κά αντι­φα­τι­κή γραμ­μή του στη Βουλή κατά τη συ­ζή­τη­ση της πρό­τα­σης μομ­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (υπέρ της μομ­φής – όχι σε εκλο­γές), ήταν τε­λι­κά μάλ­λον κα­λύ­τε­ρα ενη­με­ρω­μέ­νος…

Μέσα σε αυτήν τη πε­ριρ­ρέ­ου­σα ατμό­σφαι­ρα, ο Γ. Στουρ­νά­ρας απο­φά­σι­σε να ρίξει «γέ­φυ­ρες» προς τον Αλ. Τσί­πρα. Είναι μια «στρο­φή» 180 μοι­ρών που προ­φα­νώς δεν γί­νε­ται στο κου­του­ρού.

Όμως η εί­δη­ση είναι ότι αντα­πο­κρί­θη­κε θε­τι­κά ο πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ο Αλ. Τσί­πρας επα­να­λαμ­βά­νει, σε όλες τις ευ­και­ρί­ες, ότι η προ­ο­πτι­κή «μιας κυ­βέρ­νη­σης τύπου Πα­πα­δή­μου» δεν αφορά τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και την ίδια στιγ­μή συ­ναι­νεί στη με­τα­κί­νη­ση του βα­σι­κού οι­κο­νο­μι­κού συμ­βού­λου του στην ηγε­σία της ΤτΕ, βά­ζο­ντας κά­ποιους όρους που ο Γ. Στουρ­νά­ρας δεν είχε κα­νέ­να πρό­βλη­μα να απο­δε­χθεί άνετα. Ο Αλ. Τσί­πρας γνω­ρί­ζει ότι ο Στουρ­νά­ρας είναι ίσως το πι­θα­νό­τε­ρο πρό­σω­πο για «ρόλο Πα­πα­δή­μου», αν οι συν­θή­κες το κα­τα­στή­σουν ανα­γκαίο, και απο­φα­σί­ζει (τώρα!) να δε­χθεί την προ­ο­πτι­κή συ­νεν­νό­η­σης που πρό­τει­νε ο αρ­χι­τρα­πε­ζί­της.

Είναι φα­νε­ρό ότι οι κα­θε­στω­τι­κές πιέ­σεις για εθνι­κή συ­ναί­νε­ση, ενό­ψει των συ­στη­μι­κών δυ­σκο­λιών, θα εντα­θούν. Είναι όμως εξί­σου φα­νε­ρό ότι η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν προ­τί­θε­ται (ή δεν μπο­ρεί…) να τις απο­κρού­σει.

Αυτές οι κα­ντρί­λιες «κο­ρυ­φής» φω­τί­ζουν με ένα ιδιαί­τε­ρο χρώμα και τις ορ­γα­νω­τι­κές προ­τά­σεις του Τσί­πρα για την αλ­λα­γή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Με την εκλο­γή του προ­έ­δρου και της ΚΕ από το «λαό» του κόμ­μα­τος, ο Τσί­πρας δεν επι­διώ­κει τις τάχα αμε­σο­δη­μο­κρα­τι­κές λει­τουρ­γί­ες ενί­σχυ­σης του ρόλο της «βάσης», αλλά αντί­θε­τα το δι­καί­ω­μα να πάρει μόνος και ανε­ξέ­λεγ­κτος τις κα­θο­ρι­στι­κές πο­λι­τι­κές απο­φά­σεις στην κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο που έρ­χε­ται, όπου πι­θα­νό­τα­τα θα απαι­τη­θούν και νέες «κω­λο­τού­μπες».

Υπάρ­χει ένα ακόμα, αν και δευ­τε­ρεύ­ον, συ­μπέ­ρα­σμα. Ο Γ. Χου­λια­ρά­κης δεν απο­τε­λεί «προ­ϊ­όν» της πρώ­της μα­κράς πε­ριό­δου συ­γκρό­τη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τότε πού­λα­γε ανταρ­σί­ες και σκλη­ρούς (στα λόγια) αντι­κα­πι­τα­λι­σμούς. Προ­σήλ­θε στις πα­ρα­μο­νές της εκλο­γι­κής νίκης του 2015 και επέ­λε­ξε αμέ­σως τη συ­ντα­γή της «επι­τυ­χί­ας»: την έντα­ξη όχι στις ορ­γα­νώ­σεις και στις δο­κι­μα­σί­ες τους, αλλά (όπως και άλλοι) κα­τευ­θεί­αν στο αρ­χη­γι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Τέ­τοιοι «φε­ρέλ­πι­δες νέοι», μέσα από τους ρό­λους που δέ­χθη­καν να ανα­λά­βουν το 2015, έγι­ναν πρό­θυ­μοι να ανα­λά­βουν κα­θε­στω­τι­κές θέ­σεις, όπως στην «αυλή» του Στουρ­νά­ρα στην ΤτΕ, στις πα­ρα­μο­νές της επε­ξερ­γα­σί­ας του «με­γα-μνη­μο­νί­ου» που έρ­χε­ται. Ένας κό­σμος της Αρι­στε­ράς πρέ­πει επει­γό­ντως να θυ­μη­θεί κά­ποια πα­λιό­τε­ρα κρι­τή­ρια για την ανά­δει­ξη των στε­λε­χών, ώστε να προ­στα­τέ­ψει τα κόμ­μα­τα και τις ορ­γα­νώ­σεις του από ένα δια­λυ­τι­κό star system.