«Έχω μπλέξει με τρελούς» φέρεται να είπε ο Αλέξης Τσίπρας όταν πληροφορήθηκε για το «σχέδιο κατάληψης του Νομισματοκοπείου».
Αν και το σενάριο αυτό είναι τόσο αξιόπιστο όσο και τα κέντρα από τα οποία εκπορεύεται, ωστόσο η φράση αυτή ταιριάζει γάντι σε όσους υπέγραψαν μια συμφωνία η οποία -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- θα αποτύχει πριν καν αρχίσει να εφαρμόζεται: Μία συμφωνία η οποία θα εκτοξεύσει το κρατικό χρέος σε ασύλληπτα επίπεδα και θα καταδικάσει αυτήν και τις επόμενες γενιές στην υποδούλωση στα δεσμά των «πιστωτών», δηλαδή αυτών που φόρτωσαν τον ελληνικό και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς τα «φέσια» των τραπεζών.
Φαίνεται πως στο Μαξίμου, από τότε που αποφάσισαν να «διαβούν τον Ρουβίκωνα», σταμάτησαν να διαβάζουν ακόμα και τις εκθέσεις της Κομισιόν, τις θέσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους ή τη συντριπτική πλειονότητα των διεθνών μέσων ενημέρωσης (ακόμα και των συστημικών). Μάλλον, δεν θα έχουν χρόνο γιατί θα παρακολουθούν τα δελτία «ειδήσεων» του Αντ1, του Σκάι ή του Mega...
Η κυβέρνηση αρκέστηκε σε μια υπόσχεση (ανάλογη ίσως εκείνης του Νοεμβρίου 2012 που δεν τηρήθηκε ποτέ), ότι το θέμα της αναδιάρθρωσης θα εξεταστεί μετά την πρώτη αξιολόγηση του νέου Μνημονίου, η οποία δεν πρέπει να αναμένεται πριν τα τέλη του έτους. Είναι προφανές, όπως υπενθυμίζουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ακόμα και αυτοί με τους οποίους προτιμά να συνομιλεί η κυβέρνηση, ότι μία βιώσιμη λύση εντός Ευρωζώνης δεν είναι εφικτή.
Ας δούμε, λοιπόν, τι αναφέρουν η Κομισιόν και το ΔΝΤ για το κρατικό χρέος: 1. Η Κομισιόν στην έκθεση που συνέγραψε με τη συνεργασία της ΕΚΤ (με ημερομηνία 10 Ιουλίου) επισημαίνει στο «βασικό» της σενάριο ότι θα εκτοξευθεί στο 165% του ΑΕΠ έως το 2020 και μετά (με τη βοήθεια του Θεού ίσως) θα υποχωρήσει στο 150% το 2022 και το 11% το 2030. Αυτό, βεβαίως, «αν όλα πάνε καλά»: Σε διαφορετική περίπτωση, η αντίστοιχη πρόβλεψη είναι 187%, 176% και 112%.
Οι επιλογές για την αναδιάρθρωση του χρέους, κατά την Κομισιόν, είναι η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων, περαιτέρω μείωση των επιτοκίων (όπου τα περιθώρια είναι περιορισμένα) και ο δανεισμός της Ελλάδας με επιτόκια που αντιστοιχούν στην πιστοληπτική διαβάθμιση «ΑΑΑ»! Ασφαλώς, ένα κράτος με τόσο ισχυρή οικονομία και λαμπρές προοπτικές αξίζει να το δανείσει κανείς με επιτόκια αξιολόγησης «ΑΑΑ»...
Η Κομισιόν εκτιμά ότι η ύφεση της ελληνικής οικονομίας θα κυμανθεί φέτος μεταξύ 2% και 4, ενώ για το 2016 θα διαμορφωθεί σε 0,50% - 1,75%. Το πρωτογενές έλλειμμα προβλέπεται ότι θα ανέλθει έως 1% του ΑΕΠ φέτος, ενώ μετά το 2018 θα ανέλθει στο 3,5%! Προφανώς, χωρίς πολιτικές εξοντωτικής λιτότητας, αν δεχθούμε τα επιχειρήματα όσως εντός ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται το Μνημόνιο 3.
2. Πιο κοντά στη σκληρή πραγματικότητα, το ΔΝΤ, σε εμπιστευτικό σημείωμα που δόθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο προς τις αρχές της ΕΕ, προειδοποιεί ότι την επόμενη διετία το χρέος θα εκτοξευθεί στο 200% του ΑΕΠ και το 2020 θα διαμορφωθεί στο 170%. Μία μικρή λεπτομέρεια: Οι χρηματοδοτικές ανάγκες (πληρωμή τοκοχρεολυσίων) θα ξεπεράσουν το 15% του ΑΕΠ, επίπεδο που το ΔΝΤ και όλοι όσοι διαθέτουν κοινή λογική δεν θεωρούν διατηρήσιμο.
Το ΔΝΤ πιέζει συστηματικά τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (και κυρίως τη γερμανική) να προχωρήσουν σε υψηλότερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ακόμα και με «κούρεμα», Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι αυξανόμενες δημόσιες παρεμβάσεις της Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και η ευρωπαϊκή περιοδεία του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου.
Επί της ουσίας, προτείνει τρεις λύσεις προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή την εξής μία: Την επέκταση της περιόδου «χάριτος» κατά 30 χρόνια ως το 2053, δηλαδή το ελληνικό κράτος να αρχίσει να εξοφλεί τους ευρωπαίους πιστωτές μετά το 2053 και όχι το 2023 όπως ισχύει μέχρι σήμερα.Οι άλλες δύο επιλογές, οι μεταφορές πόρων και το βαθύ εμπροσθοβαρές κούρεμα, μάλλον δεν θεωρούνται εφικτές, με βάση τους υφιστάμενους συσχετισμούς στην ευρωζώνη.
Ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρει η ελληνική οικονομία να ανακάμψει, να ενισχυθούν οι επενδύσεις και να αποπληρώνονται οι υποχρεώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό είναι εν μέρει άγνωστος, αν και ευφυείς οικονομολόγοι όπως ο Γιάννης Δραγασάκης ή ο Δημήτρης Μάρδας όλο και κάποιο σατανικό σχέδιο θα κρύβουν στα συρτάρια τους. Λέμε εν μέρει άγνωστος, γιατί στο εσωτερικό η νεοφιλελεύθερη «συνταγή» είναι γνωστή: Σκληρή λιτότητα, περικοπές μισθών-συντάξεων και εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου «εν ευθέτω χρόνω», δηλαδή με το σταγονόμετρο.
Ο γνωστός αρθρογράφος των Financail Times Βόλφγκανγκ Μύνχαου είχε εκτιμήσει, πριν τη συμφωνία της 12ης/13ης Ιουλίου, ότι η σωρευτική ύφεση την επόμενη τετραετία θα διαμορφωθεί στο 12,6%. Αλλά τι να ξέρει και αυτός. Μάλλον, θα ετοιμάζεται για την «κατάληψη του Νομισματικοπείου» και θα ανυπομονεί να τυπώσει δραχμές...
