Να ανακληθεί η απόλυση της Λαμπρινής Θωμά

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, όπως μας δή­λω­σε: «Σχε­τι­κά με την απερ­γία οι εκ­πρό­σω­ποι  του σταθ­μού ζή­τη­σαν από την ΕΣΗΕΑ να εξαι­ρε­θεί επει­δή ήταν προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη εκ­πο­μπή του 9,84 σχε­τι­κά με τη φτώ­χεια. Η μέρα της απερ­γί­ας συ­νέ­πι­πτε με την πα­γκό­σμια μέρα κατά της φτώ­χειας. Όταν η ΕΣΗΕΑ δεν ενέ­κρι­νε την εξαί­ρε­ση, η διοί­κη­ση επέ­βα­λε ως πρώτη εί­δη­ση ότι η ΕΣΗΕΑ φι­μώ­νει το αφιέ­ρω­μα στη φτώ­χεια. Εγώ έπει­τα απο­κα­τέ­στη­σα την αλή­θεια λέ­γο­ντας ότι το συ­γκε­κρι­μέ­νο σχό­λιο είναι η ανα­κοί­νω­ση της διοί­κη­σης και ότι οι δη­μο­σιο­γρά­φοι συ­ντάσ­σο­νται με το σω­μα­τείο και θα απερ­γή­σουν».

Η απά­ντη­ση της διοί­κη­σης ήταν άμεση. Η εκ­πο­μπή της Λα­μπρι­νής Θωμά κό­πη­κε και η ίδια με­τα­φέρ­θη­κε εκ­δι­κη­τι­κά στη νυ­χτε­ρι­νή ζώνη στου σταθ­μού, πα­ρό­τι πρό­κει­ται για μη­τέ­ρα ανή­λι­κου παι­διού και για μο­νο­γο­νεϊ­κή οι­κο­γέ­νεια. Το συ­γκε­κρι­μέ­νο πε­ρι­στα­τι­κό δεν είναι κα­θό­λου τυ­χαίο, ούτε με­μο­νω­μέ­νο.

«Η προ­σπά­θεια φί­μω­σης και τρο­μο­κρά­τη­σης δεν αφορά μόνο εμένα. Το ίδιο συ­νέ­βη και στον Κώστα Βα­ξε­βά­νη, την Μα­ρι­λέ­να Κα­τσί­μη και τον Κώστα Αρ­βα­νί­τη, το ίδιο συ­νέ­βη και αλλού. Εί­μα­στε άν­θρω­ποι που δεν έχου­με κά­ποια σχέση  με­τα­ξύ μας, απλά κά­νου­με τη δου­λειά μας και μας χτυ­πά­νε. Είναι προ­φα­νές ότι είναι πο­λι­τι­κό το ζή­τη­μα. Δε πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι όλα τα πα­ρα­πά­νω συ­νέ­βη­σαν λίγες μέρες πριν την ψη­φο­φο­ρία στη Βουλή για το Μνη­μό­νιο 3». 

Αφού  προ­σπά­θη­σε μά­ταια να δια­μαρ­τυ­ρη­θεί στη διοί­κη­ση για την αντι­με­τώ­πι­ση της, έγρα­ψε στο προ­σω­πι­κό της blog για να κα­το­νο­μά­σει «την απάν­θρω­πη και φα­σί­ζου­σα νο­ο­τρο­πία». Αυτό ήταν αρ­κε­τό για τη διοί­κη­ση ώστε με πρό­σχη­μα την υπο­τι­θέ­με­νη εξύ­βρι­ση να κι­νή­σει δια­δι­κα­σί­ες για την από­λυ­ση της. Ήθε­λαν όμως να στεί­λουν και ένα μή­νυ­μα.

«Κα­τα­λα­βαί­νο­ντας τι συ­νέ­βαι­νε το εί­χα­με ρίξει λίγο και στην πλάκα. Ρω­τού­σα κάθε μέρα τον προ­σω­πάρ­χη μην τυχόν και έχει καμιά ανα­κοί­νω­ση για μένα. Δεν υπήρ­χε τί­πο­τα. Ο τρό­πος που έμαθα ότι απο­λύ­ο­μαι έγινε μέσω θυ­ρο­κόλ­λη­σης της ανα­κοί­νω­σης στο σπίτι μου. Και όλα αυτά την ώρα που υπήρ­χε σε εξέ­λι­ξη συ­νέ­λευ­ση και απερ­γία. Είναι προ­φα­νές ότι στό­χος τους ήταν ο εκ­φο­βι­σμός».

Εγκαι­νιά­ζο­νται λοι­πόν νέα ήθη στις με­θό­δους που εφαρ­μό­ζο­νται για να επι­βάλ­λει η ερ­γο­δο­σία το δίκιο του ισχυ­ρού. «Οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν έχου­με μα­σή­σει. Το λέω αυτό και θέλω να το το­νί­σω. Είμαι υπε­ρή­φα­νη για τους συ­να­δέλ­φους μου. Με έχουν στη­ρί­ξει και μου δί­νουν δύ­να­μη. Θέλω επί­σης να το­νί­σω και να ευ­χα­ρι­στή­σω τους αν­θρώ­πους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το σταθ­μό Κόκ­κι­νο, την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ. Η αλ­λη­λεγ­γύη τους προς το πρό­σω­πο μου είναι συ­γκι­νη­τι­κή. Δεν είμαι μόνη.»

Ανα­φο­ρι­κά με το  ποια θα είναι τα επό­με­να βή­μα­τά της, συ­μπλή­ρω­σε: «αν η διοί­κη­ση υπο­χω­ρή­σει τότε εγώ δεν θα έχω κα­νέ­να απο­λύ­τως πρό­βλη­μα να γυ­ρί­σω στη δου­λειά μου. Αν δεν κά­νουν πίσω τότε θα κι­νη­θώ δι­κα­στι­κώς. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση να ξέ­ρουν ότι το ρα­διό­φω­νο το πονάω πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από αυ­τούς!»

Η βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α΄ Αθή­νας, Μαρία Μπό­λα­ρη, πα­ρα­βρέ­θη­κε στην κι­νη­το­ποί­η­ση συ­μπα­ρά­στα­σης και έκανε την ακό­λου­θη δή­λω­ση: «Κα­ταγ­γέλ­λου­με την εκ­δι­κη­τι­κή από­λυ­ση της Λα­μπρι­νής Θωμά επει­δή δεν υπέ­γρα­ψε δή­λω­ση με­τά­νοιας και απαι­τού­με την άμεση ανά­κλη­ση της από­λυ­σης της. Μας προ­βλη­μα­τί­ζει ιδιαί­τε­ρα, ότι για άλλη μια φορά ο Δή­μαρ­χος Αθη­ναί­ων, πα­ρό­τι πλή­ρως ενή­με­ρος, «νί­πτει τας χεί­ρας του» μπρο­στά στα σο­βα­ρό­τα­τα ζη­τή­μα­τα που προ­κύ­πτουν. Σαν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ δη­λώ­νου­με ότι θα στη­ρί­ξου­με από­λυ­τα την Λα­μπρι­νή Θωμά, όπως και κάθε ερ­γα­ζό­με­νο στα ΜΜΕ που μά­χε­ται ενά­ντια στη φί­μω­ση της ελευ­θε­ρί­ας του λόγου. Δη­λώ­νου­με ότι στε­κό­μα­στε από­λυ­τα στο πλευ­ρό κάθε ερ­γα­ζό­με­νου που πα­λεύ­ει για την υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των και της αξιο­πρέ­πειας όλων μας. Είναι σαφές πλέον ότι η βάρ­βα­ρη και αντι­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή που εφαρ­μό­ζει η τρι­κομ­μα­τι­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση μπο­ρεί να πε­ρά­σει μόνο με εκ­πτώ­σεις στη δη­μο­κρα­τία και εκτρο­πές. Εί­μα­στε βέ­βαιοι ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και η νε­ο­λαία θα την ανα­τρέ­ψουν με τον αγώνα τους. Θα κά­νου­με και εμείς από την πλευ­ρά μας ότι πε­ρισ­σό­τε­ρο μπο­ρού­με για να ολο­κλη­ρώ­σου­με το έργο αυτό.»