Να δεις τι σου’ χω για μετά

Μέχρι την Κυριακή 22/5 θα πρέπει να έχει ψηφιστεί η νέα φοροκαταιγίδα ύψους 1,8 δισ. ευρώ έμμεσων φόρων (τμήμα των 5,4 δισ. μέτρων: 1% του ΑΕΠ στο Ασφαλιστικό, 1% του ΑΕΠ στο φορολογικό και 1% του ΑΕΠ στους έμμεσους φόρους), μαζί με το πλαίσιο των «κόκκινων» δανείων και το υπερ-Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων.

Επιπλέον, θα πρέπει στο ίδιο νομοθέτημα να αποτυπώνεται και η «θεσμοποίηση»-διαιώνιση της λιτότητας,  δηλ. ο περίφημος «κόφτης», ο αυτόματος μηχανισμός περικοπής δαπανών σε όλα σχεδόν τα πεδία (μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, κοινωνικές δαπάνες και συντάξεις), για τον οποίο η βουλή δεν θα έχει καμία δικαιοδοσία. Κατά τα άλλα, «κανένα επιπλέον μέτρο πέρα από τη συμφωνία του Ιουλίου», διατυμπανίζουν τα υπόγεια του Μαξίμου. Μόνο ένα οριζόντιο «τσεκούρι», χωρίς «διαπραγματεύσεις» και ψυχοφθόρες ψηφοφορίες μαύρα μεσάνυχτα.

Πρόκειται για τη μεγάλη διαπραγματευτική «επιτυχία» του Τσίπρα, ο οποίας γεμάτος αυταρέσκεια υποστηρίζει-όπως και ολόκληρος ο κυβερνητικός θίασος και τα στελέχη του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ-ότι ο μηχανισμός «δεν θα ενεργοποιηθεί», γιατί τα «ματωμένα» πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ το 2018) θα επιτευχθούν. Για την ώρα πάντως, 1,3% συρρικνώθηκε το ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο του 2016, έναντι του αντίστοιχου περσινού διαστήματος και 0,4% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2015, δείχνοντας ότι η ανάκαμψη του ελληνικού καπιταλισμού είναι κακοτράχαλη ανηφόρα.

Ο Δραγασάκης (που είχε εξαφανιστεί το τελευταίο διάστημα από τη δημοσιότητα) βγήκε πάλι μπροστά και προπαγανδίζει «ξέφωτα», ενώ επιχειρεί να σερβίρει ως μέγα άθλο τη διαφορετική «διαχείριση» (ούτε για αστείο «κούρεμα» ή έστω «δραστική ελάφρυνση») του κρατικού χρέους, κάπου μετά το 2018. Ο Παππάς πάλι, βρέθηκε σε ειδική αποστολή στις ΗΠΑ, εκλιπαρώντας για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα συντριβής δικαιωμάτων και εισοδημάτων, όταν πριν λίγο καιρό η κυβέρνηση επιδιδόταν σε απανωτούς λεονταρισμούς απέναντι στο Ταμείο. Αυτά τα δύο βέβαια, «ο οδικός χάρτης ενός οδικού χάρτη» για το χρέος και οι όροι συμμετοχής του ΔΝΤ, που θέλει «εγγυήσεις» μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του χρέους, για τις οποίες προς το παρόν δεν υπάρχει κοινή αντίληψη με τους ευρωπαίους, αποτελούν τα δύο μεγαλύτερα «αγκάθια» για να κλείσει οριστικά η συμφωνία.

Όλες οι εκτιμήσεις και οι δηλώσεις κυβερνητικών και ευρωπαίων αξιωματούχων μιλούν πάντως για σχεδόν τελειωμένη συμφωνία, ως προς την αξιολόγηση και τη δόση. Εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί στο Eurogroup της 24ης Μαΐου, οι δανειστές θα «απελευθερώσουν» ποσό 9-11 δισ., εκ των οποίων 7 δισ. προορίζονται για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων και 3 δισ. για ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες. Τι καλούνται όμως να εγκρίνουν οι αμοραλιστές βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, με τη μορφή του επείγοντος;

1. Αύξηση ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα, αλκοολούχα ποτά, καφέ και τσιγάρα. Αλλαγή της φορολογίας στα τέλη των Ι.Χ.
2. Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 23% σήμερα στο 24%, σε είδη λαϊκής κατανάλωσης (τυποποιημένα είδη διατροφής, αναψυκτικά-χυμοί, εισιτήρια ΜΜΜ κ.α.) αφαιρώντας από τα -ήδη λεηλατημένα- νοικοκυριά περίπου 450 εκατ. ευρώ, από τον Ιούλιο του 2016.
3. Αναπροσαρμογή των συντελεστών του ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ).
4. Επιβολή φόρου 5% στο Ιντερνετ (broadband) και 10% στη συνδρομητική τηλεόραση.
5. Επιβολή φόρου διανυκτέρευσης σε ξενοδοχεία άνω των δύο αστέρων και ενοικιαζόμενων άνω των δύο κλειδιών.
6. Άρση των περιορισμών στην πώληση όλων των δανείων από τις τράπεζες στα funds, τόσο για τα «κόκκινα» δάνεια όσο και για τα ενήμερα. Η μόνη εξαίρεση που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο αφορά τα δάνεια πρώτης κατοικίας αντικειμενικής αξίας μέχρι 140.000, αλλά και ο περιορισμός αυτός αίρεται από τις αρχές του 2018.
7. Ενεργοποίηση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων και επιτάχυνση όλων όσων προβλέπονται για αυτό στο μνημόνιο 3: πενταμελές εποπτικό συμβούλιο, με πρόεδρο εκπρόσωπο των «θεσμών» και σύνθεση που θα καθοριστεί κατά τα 3/5 από την κυβέρνηση και κατά τα 2/5 από την Κομισιόν και τον ESM. Στα σημερινά στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ (6 δισ. ευρώ) αθροίζονται το ΤΧΣ (συμμετοχή στις τράπεζες), η ΕΤΑΔ (ακίνητα Δημοσίου) αλλά και μια σειρά κερδοφόρες ΔΕΚΟ, ανάμεσα σε αυτές η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΠΕ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ και η ΔΕΗ.
8. Θεσμικές παρεμβάσεις (όπως π.χ. η πλήρης ανεξαρτητοποίηση της Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων, που θα λειτουργεί ερήμην του ΥΠ.ΟΙΚ. για λογαριασμό του κουαρτέτου).

Συνολικά 17 + ο «κόφτης» προαπαιτούμενα, μόνο για την πρώτη αξιολόγηση. Γιατί η «απογείωση» που μας υπόσχεται ο Τσίπρας, συμπίπτει χρονικά με τη δεύτερη αξιολόγηση (τον Οκτώβρη ή αργότερα), που προβλέπει 43, όπως αποκάλυψε πηγή από τις Βρυξέλλες. Εμείς πάλι έχουμε δεκάδες λόγους για να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της μνημονιακής λιτότητας και του αυταρχισμού, δίνοντας ξανά ραντεβού στους δρόμους. Ενωτικά και μαχητικά, παγώνοντας τα κυβερνητικά χαμόγελα.