Να επιβληθούν αμέσως και χωρίς διαβούλευση τα 751 ευρώ

Ο υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας Πάνος Σκουρ­λέ­της ανέ­φε­ρε το Σάβ­βα­το στην τη­λε­ό­ρα­ση του ΣΚΑΙ ότι πρώτα θα απο­κα­τα­στα­θούν μια σειρά θε­σμών της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας που υπο­βαθ­μί­στη­καν ή κα­ταρ­γή­θη­καν από τις μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις, και στη συ­νέ­χεια θα κλη­θούν οι κοι­νω­νι­κοί εταί­ροι να εξε­τά­σουν από κοι­νού με το υπουρ­γείο Ερ­γα­σί­ας με ποιο τρόπο θα εφαρ­μο­στεί η αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού. Ανέ­φε­ρε, επί­σης, ο υπουρ­γός ότι η άνο­δος του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ θα συν­δυα­στεί με δυ­να­τό­τη­τα ρυθ­μί­σε­ων των οφει­λών των επι­χει­ρή­σε­ων προς τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και τις τρά­πε­ζες.

Η διευ­θέ­τη­ση αυτή είναι προ­φα­νώς βα­σι­σμέ­νη στην ιδέα ότι οι ερ­γο­δό­τες χρειά­ζο­νται προ­στα­σία ένα­ντι ζη­μιών που θα υπο­στούν, υπο­τί­θε­ται, εξαι­τί­ας της αύ­ξη­σης του κα­τώ­τα­του μι­σθού. Για ποιο λόγο άραγε να πα­ρα­σχε­θεί στους ερ­γο­δό­τες η δυ­να­τό­τη­τα ρύθ­μι­σης των οφει­λών τους προς τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και τις τρά­πε­ζες; Όπως είχε διευ­κρι­νι­στεί προ­ε­κλο­γι­κά, αυτά τα ωφε­λή­μα­τα θα δο­θούν στις επι­χει­ρή­σεις ως αντι­στάθ­μι­σμα των δυ­σκο­λιών που θα αντι­με­τω­πί­σουν εξαι­τί­ας της αύ­ξη­σης του κα­τώ­τα­του μι­σθού. Για ποιο λόγο άραγε θα κλη­θούν οι ερ­γο­δό­τες σε δια­βού­λευ­ση με τα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα και το υπουρ­γείο Ερ­γα­σί­ας για να εξε­τά­σουν τον τρόπο με τον οποίο θα υλο­ποι­η­θεί η αύ­ξη­ση του ελά­χι­στου μι­σθού; Προ­φα­νώς επει­δή πι­στεύ­ει το υπουρ­γείο ότι θα πλη­γούν οι επι­χει­ρή­σεις από την αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού και πρέ­πει να προ­σέ­ξου­με να μην προ­κα­λέ­σου­με ζημιά που θα οδη­γή­σει σε αύ­ξη­ση της ανερ­γί­ας.

Φαί­νε­ται, λοι­πόν, ότι κατά την αντί­λη­ψη του υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας, οι ερ­γο­δό­τες θα χρεια­στούν προ­στα­σία ένα­ντι των ζη­μιών που θα υπο­στούν, υπο­τί­θε­ται, από την αύ­ξη­ση του ελά­χι­στου μι­σθού. Αυτή όμως η αντί­λη­ψη είναι λαν­θα­σμέ­νη.

Γιατί δεν χρειά­ζο­νται προ­στα­σία οι ερ­γο­δό­τες

Απο­τε­λεί κοινή πε­ποί­θη­ση των ερ­γο­δο­τών, των κα­θε­στω­τι­κών οι­κο­νο­μο­λό­γων, των αστι­κών πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων, των δη­μο­σιο­γρά­φων κ.λπ. ότι κάθε αύ­ξη­ση των μι­σθών είναι επι­ζή­μια για την οι­κο­νο­μία, ότι οδη­γεί σε μεί­ω­ση της πα­ρα­γω­γής, σε επι­δεί­νω­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και σε αύ­ξη­ση της ανερ­γί­ας.

Ωστό­σο, ο ισχυ­ρι­σμός αυτός, είναι εσφαλ­μέ­νος. Ας δούμε γιατί:

Η αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ θα προ­κα­λέ­σει αύ­ξη­ση της ζή­τη­σης. Η πα­ρα­γω­γή, προ­κει­μέ­νου να ικα­νο­ποι­ή­σει αυτήν την επι­πλέ­ον ζή­τη­ση, θα ξε­κι­νή­σει να αυ­ξά­νε­ται από ένα χα­μη­λό ση­μείο και αυτό θα προ­κα­λέ­σει πα­ράλ­λη­λη αύ­ξη­ση της απα­σχό­λη­σης, μεί­ω­ση της ανερ­γί­ας, εκ νέου αύ­ξη­ση των μι­σθών (αφού όσο μι­κρό­τε­ρη είναι η ανερ­γία τόσο βελ­τιώ­νε­ται η δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή θέση των μι­σθω­τών στον επι­χει­ρη­μα­τι­κό τομέα της οι­κο­νο­μί­ας), νέα αύ­ξη­ση της ζή­τη­σης  και ούτω κα­θε­ξής. Αυτά θα συ­γκρο­τή­σουν έναν "ενά­ρε­το" κύκλο μι­σθών - ζή­τη­σης - πα­ρα­γω­γής - απα­σχό­λη­σης - μι­σθών.Το ερώ­τη­μα τώρα είναι εάν οι επι­χει­ρή­σεις θα βρε­θούν σε δύ­σκο­λη θέση επει­δή θα αυ­ξά­νε­ται το κό­στος ερ­γα­σί­ας.

Οι επι­χει­ρή­σεις, λοι­πόν, δεν θα βρε­θούν σε δύ­σκο­λη θέση  για τους τρεις πα­ρα­κά­τω λό­γους:

Πρώ­τον, διότι μαζί με τα άλλα με­γέ­θη (ζή­τη­ση, πα­ρα­γω­γή, απα­σχό­λη­ση, μι­σθοί), θα αυ­ξη­θεί και η πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα της ερ­γα­σί­ας, η οποία συ­νη­θί­ζει να προ­ο­δεύ­ει μαζί με τον όγκο της πα­ρα­γω­γής: όσο αυ­ξά­νε­ται η κλί­μα­κα της πα­ρα­γω­γής τόσο αυ­ξά­νε­ται και η πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα (έως ότου εξα­ντλη­θεί το αχρη­σι­μο­ποί­η­το πα­ρα­γω­γι­κό δυ­να­μι­κό). Έτσι, η άνο­δος του κό­στους ερ­γα­σί­ας που θα προ­κύ­ψει από την αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού, θα αντι­σταθ­μι­στεί πλή­ρως ή έστω εν μέρει από τις αυ­ξή­σεις της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας της ερ­γα­σί­ας. Εάν π.χ. η αύ­ξη­ση του ελά­χι­στου μι­σθού προ­κα­λέ­σει σε μια επι­χεί­ρη­ση αύ­ξη­ση του μέσου κό­στους ερ­γα­σί­ας κατά 2% και υπάρ­ξει αύ­ξη­ση της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας της ερ­γα­σί­ας κατά 2%, η επι­βά­ρυν­ση του κό­στους ερ­γα­σί­ας ανά μο­νά­δα προ­ϊ­ό­ντος θα είναι μη­δε­νι­κή. Έως ότου φτά­σει η πα­ρα­γω­γή στο ση­μείο της πλή­ρους εξά­ντλη­σης του αχρη­σι­μο­ποί­η­του πα­ρα­γω­γι­κού δυ­να­μι­κού (κάτι που θα απαι­τή­σει τέσ­σε­ρα ή πέντε χρό­νια) οι αυ­ξή­σεις της πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τας θα αντι­σταθ­μί­ζουν πλή­ρως ή σε με­γά­λο μέρος τις αυ­ξή­σεις των μι­σθών.

Δεύ­τε­ρον, η υπο­χώ­ρη­ση των μι­σθών κατά τα έτη 2010-2014 οδή­γη­σε την από­στα­ση με­τα­ξύ τιμών και κό­στους ερ­γα­σί­ας ανά μο­νά­δα προ­ϊ­ό­ντος σε δυ­σθε­ώ­ρη­τα ύψη, διότι οι μεν μι­σθοί κα­τα­βα­ρα­θρώ­θη­καν οι δε τιμές ελά­χι­στα μειώ­θη­καν. Σε καμιά άλλη χώρα της Ευ­ρώ­πης δεν κα­τα­γρά­φη­κε μια τόσο με­γά­λη από­κλι­ση με­τα­ξύ τιμών και κό­στους ερ­γα­σί­ας ανά μο­νά­δα προ­ϊ­ό­ντος. Ως απο­τέ­λε­σμα, αυτή τη στιγ­μή ο λόγος κερ­δών/μι­σθών στην Ελ­λά­δα είναι μα­κρό­θεν ο υψη­λό­τε­ρος με­τα­ξύ των χωρών της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης. Τα πε­ρι­θώ­ρια, λοι­πόν, των επι­χει­ρή­σε­ων να αντέ­ξουν τις αυ­ξή­σεις του κα­τώ­τα­του μι­σθού είναι πολύ με­γά­λα. Ας μά­θουν οι επι­χει­ρή­σεις να λει­τουρ­γούν με το μέσο κέρ­δος που επι­κρα­τεί στις άλλες ανα­πτυγ­μέ­νες χώρες της Ευ­ρώ­πης και ας μην αγο­ρά­σουν τρίτο σκά­φος οι ιδιο­κτή­τες τους.

Τρί­τον, η αύ­ξη­ση του ελά­χι­στου μι­σθού δεν θα πε­ρά­σει στις τιμές, ούτε θα μειώ­σει την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα, διότι ξε­κι­νώ­ντας από ένα ση­μείο βα­θιάς ύφε­σης, όπου υπάρ­χει άφθο­νο αχρη­σι­μο­ποί­η­το πα­ρα­γω­γι­κό δυ­να­μι­κό, συμ­φέ­ρει τις επι­χει­ρή­σεις να αυ­ξή­σουν τον όγκο πα­ρα­γω­γής για να αυ­ξή­σουν τα έσοδα χάρη στις υψη­λό­τε­ρες πω­λή­σεις, παρά να αυ­ξή­σουν τις τιμές που θα μεί­ω­ναν τις πα­ραγ­γε­λί­ες (οι οποί­ες θα πή­γαι­ναν στους αντα­γω­νι­στές).

Προ­στα­σία χρειά­ζο­νται οι ερ­γα­ζό­με­νοι

Εάν κά­ποιος χρειά­ζε­ται προ­στα­σία, αυτός δεν είναι η ερ­γο­δο­σία αλλά οι ερ­γα­ζό­με­νοι. Διότι, εάν εμείς αδρα­νή­σου­με, η αύ­ξη­ση των μι­σθών μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρη μαύρη και αδή­λω­τη ερ­γα­σία ή σε ει­κο­νι­κές μι­σθο­λο­γι­κές κα­τα­στά­σεις. Για αυτόν το λόγο, η επα­νί­δρυ­ση της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας πρέ­πει να είναι ένα από τα πρώτα, άμεσα κα­θή­κο­ντα μιας αρι­στε­ρής κυ­βέρ­νη­σης, ακόμα και μιας κυ­βέρ­νη­σης κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας.

Εάν κά­ποιου τα χρέη πρέ­πει να ρυθ­μι­στούν, αυτά δεν είναι των ερ­γο­δο­τών αλλά των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Διότι, εάν η κυ­βέρ­νη­ση αδρα­νή­σει, ένα μέρος από την αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού θα μπο­ρού­σε να κα­τευ­θυν­θεί στην απο­πλη­ρω­μή χρεών προς τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία και τις τρά­πε­ζες, έτσι ώστε η ενί­σχυ­ση της ζή­τη­σης, της πα­ρα­γω­γής και της απα­σχό­λη­σης θα είναι μι­κρό­τε­ρη και η ανά­καμ­ψη ασθε­νέ­στε­ρη. Αντι­θέ­τως, η ρύθ­μι­ση των χρεών των επι­χει­ρή­σε­ων θα με­τα­φέ­ρει πό­ρους από τους φο­ρο­λο­γού­με­νους μι­σθω­τούς προς τα κέρδη αφαι­ρώ­ντας έτσι ζή­τη­ση από την οι­κο­νο­μία και επι­βρα­δύ­νο­ντας το ΑΕΠ.

Επει­δή, λοι­πόν, έτσι έχουν τα πράγ­μα­τα, δεν χρειά­ζε­ται να υπάρ­ξει δια­βού­λευ­ση με τις επι­χει­ρή­σεις για να εξε­τα­στεί με ποιο τρόπο θα προ­στα­τευ­θούν από την αύ­ξη­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού. Ούτε χρειά­ζε­ται να πε­ρι­μέ­νου­με να απο­κα­τα­στα­θούν οι θε­σμοί της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας που υπο­βαθ­μί­στη­καν ή κα­ταρ­γή­θη­καν από τις μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις. Χρειά­ζε­ται η νο­μο­θε­τι­κή ρύθ­μι­ση για τα 751 ευρώ να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί άμεσα, και μια Επι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας στε­λε­χω­μέ­νη με αδιά­φθο­ρα στε­λέ­χη με­γά­λου ηθι­κού σθέ­νους.