ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ

Οι κυ­βερ­νή­σεις, η ερ­γο­δο­σία και η «δι­καιο­σύ­νη» τα τε­λευ­ταία χρό­νια, και ιδιαί­τε­ρα στη μνη­μο­νια­κή επτα­ε­τία, δεν άφη­σαν κα­νέ­να αγώνα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και καμιά απερ­γία τους, που να μην προ­σφύ­γουν στα δι­κα­στή­ρια και τα οποία να μην τη βγά­λουν πα­ρά­νο­μη και κα­τα­χρη­στι­κή.

Παρά το γε­γο­νός ότι απο­κλεί­στη­καν απ’ το συ­νέ­δριο του ΕΚΑ οι αντι­πρό­σω­ποι, του ερ­γο­δο­τι­κού κατά τα άλλα σω­μα­τεί­ου της ALPHA BANK, γιατί δεν πλη­ρού­σαν τις κα­τα­στα­τι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις, το δι­κα­στή­ριο, όχι μόνο τους νο­μι­μο­ποί­η­σε, αλλά έκανε και ένα βήμα πα­ρα­πέ­ρα. Στη δι­κα­στι­κή από­φα­ση ανα­φέ­ρε­ται ότι: «…Ο έλεγ­χος του κύ­ρους των κάθε φύ­σε­ως εκλο­γών των ορ­γά­νων από­κει­ται στη δι­καιο­δο­τι­κή κρίση των δι­κα­στη­ρί­ων και όχι των διοι­κη­τι­κών συμ­βου­λί­ων ή γε­νι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων των υπερ­κεί­με­νων ορ­γα­νώ­σε­ων…».

Η από­φα­ση αυτή η οποία χρο­νι­κά συ­μπί­πτει με τη συμ­φω­νία κυ­βέρ­νη­σης και τρόι­κας για τον πε­ριο­ρι­σμό των ερ­γα­σια­κών και συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων, καθώς και με το μπα­ράζ επι­θέ­σε­ων κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών απέ­να­ντι στις συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, πρέ­πει να συ­να­ντή­σει την πλήρη κα­τα­δί­κη απ’ όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους και το συν­δι­κα­λι­στι­κό τους κί­νη­μα.

Το τι συν­δι­κά­τα θέ­λουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι είναι δικιά τους υπό­θε­ση και δεν αφορά το κρά­τος, τη δι­καιο­σύ­νη και την ερ­γο­δο­σία. Δεν πρέ­πει να πέ­σουν στην πα­γί­δα τους, και η δι­καιο­λο­γη­μέ­νη οργή τους απέ­να­ντι στις απα­ξιω­μέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες να ερ­μη­νευ­τεί ότι αφή­νουν ανυ­πε­ρά­σπι­στο το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα.

Οι εμπνευ­στές τις επί­θε­σης απέ­να­ντι στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα είναι απέ­να­ντι μας και θα τους πο­λε­μή­σου­με μέχρι τέ­λους.

Θε­ω­ρού­με ότι θα πρέ­πει να στα­θού­με συ­νο­λι­κά απέ­να­ντι σ’ αυτή την επί­θε­ση στο ΕΚΑ. Δεν θα πρέ­πει να γίνει απο­δε­κτή  η δι­κα­στι­κή από­φα­ση και ο διο­ρι­σμός διοί­κη­σης, αλλά το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα να κι­νη­θεί μα­ζι­κά και αγω­νι­στι­κά για την κα­τα­δί­κη και τη μη εφαρ­μο­γή αυτής της ωμής δι­κα­στι­κής πα­ρέμ­βα­σης στα εσω­τε­ρι­κά του.

Η εξέ­λι­ξη όμως αυτή απο­τε­λεί και αφορ­μή για να επα­νε­ξε­τα­στεί συ­νο­λι­κά η στάση των πα­ρα­τά­ξε­ων που ισχυ­ρί­ζο­νται ότι θέ­λουν να υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και στη βάση ενός αγω­νι­στι­κού-τα­ξι­κού και διεκ­δι­κη­τι­κού πλαι­σί­ου να ορ­γα­νώ­σουν την αντί­στα­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων της Αθή­νας απέ­να­ντι στις μνη­μο­νια­κές-νε­ο­φι­λευ­θε­ρες πο­λι­τι­κές. Να θέ­σουν στο κέ­ντρο της προ­σο­χής τους όλους τους ερ­γα­ζό­με­νους και ιδιαί­τε­ρα όσους ερ­γά­ζο­νται με ελα­στι­κές ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, τους άνερ­γους και τους νέους, με στόχο την άμεση επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751€ και των ΣΣΕ, την κα­τάρ­γη­ση των ανι­σο­τή­των με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων ανά­λο­γα με την ηλι­κία τους και την επα­να­φο­ρά και διεύ­ρυν­ση των ερ­γα­σια­κών και κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των που απω­λέ­σθη­σαν τα προη­γού­με­να χρό­νια.

Είναι ευ­και­ρία το ΕΚΑ, μαζί με άλλα Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα της ΓΣΕΕ και Νο­μαρ­χια­κά Τμή­μα­τα της ΑΔΕΔΥ, αγω­νι­στι­κές ομο­σπον­δί­ες, πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία και ερ­γα­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, να πρω­το­στα­τή­σει στον συ­ντο­νι­σμό του αγώνα των ερ­γα­ζο­μέ­νων για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών και όσων τις υπε­ρα­σπί­ζο­νται, τις δι­καιο­λο­γούν και τις εφαρ­μό­ζουν, μιας και η πλειο­ψη­φία της ηγε­σί­ας του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και η ιδιαί­τε­ρα της ΓΣΕΕ ούτε θέλει ούτε και μπο­ρεί να το πρά­ξει.