Οι κυβερνητικές αδυναμίες πέρα από την επικοινωνιακή χρυσόσκονη

Ήδη, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του Μαξίμου προετοιμάζεται για τα γενέθλια αναβαθμίζοντας την επιχείρηση προβολής των κυβερνητικών «επιτυχιών» και εξωραϊσμού των οικονομικών και κοινωνικών προοπτικών που διαφαίνονται στον ορίζοντα.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των καθεστωτικών επιτελείων, με επίκεντρο τα δισεκατομμύρια που αναμένονται (κάποια στιγμή) από τα ευρωπαϊκά ταμεία, αλλά και την επιτάχυνση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό αναμένουν έναν ανοδικό κύκλο κερδοφορίας, που θα αποκαταστήσει τις απώλειες της πρόσφατης κρίσης. Για την υλοποίηση αυτού του μεγαλόπνοου σχεδιασμού βέβαια, χρειάζεται να συντρέξουν μια σειρά από πολλές -και εξαιρετικά αβέβαιες ως προς την εκπλήρωση-προϋποθέσεις. 

Όλοι οι οικονομικοί δείκτες προαναγγέλλουν βουτιά στο φετινό ΑΕΠ που θα είναι πάνω από 8%-9%, δηλαδή στα 171 με 172 δισ. ευρώ, που σημαίνει επιστροφή στα μεγέθη του 2014. Από αυτή τη βαθιά ύφεση, οι φωστήρες του ΥΠ.ΟΙΚ. βλέπουν ανάπτυξη 5,1% τον επόμενο χρόνο, χωρίς να υπολογίζουν ένα πιθανό δεύτερο κύμα αυξημένων κρουσμάτων του ιού και προεξοφλώντας ότι τα διαβόητα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα θα κατευθυνθούν σε «επενδυτικά έργα» και όχι στο τρύπιο βαρέλι της αποπληρωμής του κρατικού χρέους. 

Για την ώρα, το μόνο πραγματικό δεδομένο είναι τα αποτελέσματα των κυβερνητικών επιλογών στην καθημερινότητα όσων ζουν από τη δουλειά τους ή κινούνται μεταξύ ανεργίας και επισφάλειας. Η αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης απέναντι στους «ήρωες» που κράτησαν όρθια την κοινωνία στην καραντίνα, συνεχίζεται αμείωτη. 

Απολύσεις, αναστολές συμβάσεων, ένταση της εκμετάλλευσης, εκ περιτροπής εργασία, κλοπή της καλοκαιρινής άδειας, αποτελούν τη νέα «κανονικότητα» για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» που μετατρέπει θέσεις πλήρους εργασίας σε μερικής απασχόλησης, μειώνει του μισθούς έως και 20% και επιτρέπει στις επιχειρήσεις να απολύουν ελεύθερα, αποτελεί την αιχμή του δόρατος για να φορτωθούν τα βάρη της πανδημίας στις πλάτες του κόσμου της εργασίας. Συγχρόνως, έρχονται καινούργιες φοροαπαλλαγές και μειώσεις φόρων για το κεφάλαιο, αλλά και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 ολόκληρες μονάδες, στερώντας σε ετήσια βάση πάνω από 1 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τη στιγμή μάλιστα που οι απώλειες για την κοινωνική ασφάλιση από τις απολύσεις, τη «μαύρη» εργασία και τις μειώσεις μισθών είναι ήδη δραματικές.

Όλα αυτά τα οφέλη για τον επιχειρηματικό κόσμο,  παρουσιάζονται ως δήθεν κίνητρα για τη «διατήρηση των θέσεων εργασίας». Παρόλα αυτά, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ έφτασαν το Μάη τα 1.162.955 άτομα, καταγράφοντας αύξηση 25,13% σε σύγκριση με το Μάη του 2019. Από αυτούς το 85% παραμένει χωρίς την παραμικρή στήριξη, έστω και αυτού του ισχνού επιδόματος ανεργίας.

Το κυκλοφοριακός χάος που προκλήθηκε από τη βεβιασμένη εφαρμογή του «Μεγάλου Περιπάτου» και τις οργισμένες αντιδράσεις κατοίκων και επισκεπτών του κέντρου της Αθήνας, οι φωνές (και εντός ΝΔ) για τη λίστα με τα απίθανα ή ανύπαρκτα φιλοκυβερνητικά site που πήραν μερίδιο από τα περίπου 20 εκ. ευρώ της διαφημιστικής καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι», αποτελούν τα πιο πρόσφατα ψεγάδια στην εικόνα πολιτικής παντοδυναμίας που φιλοτεχνούν τα ΜΜΕ για την κυβέρνηση.  

Το ίδιο και το επικοινωνιακό αλαλούμ με τον επερχόμενο ανασχηματισμό, που ανάγκασε τον Μητσοτάκη, αντί να σταματήσει τα σενάρια, να αφήσει ορθάνοιχτο ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Κάποια στιγμή οι αλλαγές σε ορισμένα κυβερνητικά πόστα θα γίνουν. Φυσικά, κάτι τέτοιο ουδόλως θα βελτιώσει τη ζωή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, ούτε θα διαφοροποιήσει τις αντιδραστικές κυβερνητικές κατευθύνσεις.

Το βασικό επίδικο των αλλαγών στο κυβερνητικό σχήμα είναι η διαχείριση στα χρήματα από το νέο ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, στο πλαίσιο και του υπό διαμόρφωση πολυετούς προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2021 - 2027. Η διαχείριση αυτού του κολοσσιαίου ποσού  είναι φυσικό να δημιουργεί ανυπομονησία στους επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους του κατεστημένου. Οι τεχνοκράτες που κατοικοεδρεύουν στο πρωθυπουργικό περιβάλλον αναμένεται να πάρουν το προβάδισμα στο συντονισμό και την αξιοποίηση των σημαντικών ποσών που σχεδιάζεται να διοχετευτούν σε υποδομές, μεταφορές, ενέργεια, πάρκα καινοτομίας (σε συνεργασία με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ) κ.α. Όμως, τέτοιου μεγέθους μπίζνες, δεν κλείνουν ποτέ αναίμακτα για όλα τα τμήματα του κεφαλαίου που θα απαιτήσουν μερίδιο από αυτά τα κονδύλια. Με ότι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό στο πολιτικό πεδίο και ειδικά σε μια κυβέρνηση που έχει τάξει τα πάντα σε όλο τον επιχειρηματικό κόσμο. 

Τα σχέδια της βασικής ομάδας του Μαξίμου όμως, δεν μπορούν να προχωρήσουν αν δεν οριστικοποιηθεί η απόφαση για το Ταμείο Ανάκαμψης από τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ. Και εκεί οι δυσκολίες και οι καθυστερήσεις, δεν είναι καθόλου αμελητέες. Κάτι ξέρει και ο Χρ. Σταϊκούρας που παραμένει επιφυλακτικός, διαρρέοντας χαρακτηριστικά ότι «ακόμα δεν γνωρίζουμε καλά-καλά τα ποσά και ορισμένοι τα μοιράζουν ήδη». 

Όλα δείχνουν πως το θέμα θα κριθεί (;) σε νέα έκτακτη σύνοδο τον επόμενο μήνα, επί γερμανικής προεδρίας. Η αρχική πρόταση προβλέπει ότι από τα 750 δισ. ευρώ, περίπου 500 δισ. θα δοθούν ως επιχορηγήσεις και 250 δισ. ως δάνεια, για την ανάκαμψη οικονομιών που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία. Στην τηλεδιάσκεψη της Παρασκευής 19/6 όλες οι χώρες επέμειναν στις γνωστές τους θέσεις. Το κύριο σημείο της αντιπαράθεσης αφορά την αμετακίνητη στάση των «σκληρών» της Ευρώπης (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία και Φινλανδία) που εκφράζουν σημαντικές αντιρρήσεις και ζητούν αυξημένο ποσοστό σε δάνεια, αντί για επιχορηγήσεις. 

Όποια μορφή και να πάρει αυτός ο μηχανισμός τελικά, οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών μέσω ΣΔΙΤ, η καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης», θα είναι μερικά από τα κριτήρια συμμόρφωσης για την εκταμίευση των όποιων ποσών. Για την Ελλάδα, που παραμένει σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Απλά δίπλα στη βαρβαρότητα των μνημονιακών νόμων, θα προστεθούν νέα δεινά για τους εργαζόμενους και πλούσια δώρα για το κεφάλαιο. 

Ο Μητσοτάκης, στην αποτυχημένη  τελευταία συνεδρίαση των ευρωπαίων ηγετών, υποστήριξε ολόθερμα την πρόταση της Κομισιόν, υπό το φόβο πιθανής κοινωνικής αναταραχής και συνακόλουθης πολιτικής αστάθειας: «Μιλώντας ως χώρα που το 2011 βίωσε ύφεση της τάξης του 9,1%, αυτού του είδους οι οικονομικές καταστάσεις είναι πραγματικά ιδιαίτερα επώδυνες, οδηγούν σε κοινωνική αναταραχή και σε άνοδο του λαϊκισμού. Θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε καλά τι θα αντιμετωπίσουμε εάν η αντίδρασή μας δεν έχει το κατάλληλο μέγεθος ή την ταχύτητα που απαιτείται». Στον ίδιο φόβο μαζικών λαϊκών αντιδράσεων, εδράζεται και η πρόθεση κατάθεσης στη βουλή, εν μέσω καλοκαιριού, του νομοσχεδίου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, που είχε μείνει στα συρτάρια λόγω κορωνοϊού. 

Την ίδια στιγμή, στο υγειονομικό μέτωπο, η αύξηση των κρουσμάτων τα τελευταία 24ωρα και το καθολικό «άνοιγμα» του Τουρισμού εντός ημερών, εντείνουν την ανησυχία για νέα αναζωπύρωση της πανδημίας. Οι ελλείψεις σε προσωπικό (30.000 κενά μόνιμων γιατρών και νοσηλευτών) και εξοπλισμό παραμένουν τόσο στην ηπειρωτική χώρα, όσο και στα νησιά. Στα αεροδρόμια θα γίνονται μόνο δειγματοληπτικά τεστ σε ένα μικρό ποσοστό ταξιδιωτών από το εξωτερικό. Στα δε νησιά ελάχιστα είναι τα ξενοδοχεία καραντίνας, αλλά και οι πρόθυμοι ιδιώτες γιατροί που θα τα στελεχώσουν. 

Αν μάλιστα χρειαστεί αεροδιακομιδή από το ΕΚΑΒ σε νοσοκομείο αναφοράς, π.χ. της Αττικής, οι 11 κάψουλες «αρνητικής πίεσης» που διαθέτει σήμερα το ΕΣΥ, μπορεί να αποδειχτούν λίγες στην κορύφωση της τουριστικής κίνησης. Για να περιορίσει τη δημοσιονομική τρύπα που δημιούργησε η καραντίνα, η κυβέρνηση ποντάρει τα πάντα στα τουριστικά έσοδα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας και την προστασία του κόσμου.  

Μπροστά στα αντεργατικά σχέδια που επεξεργάζεται το κυβερνητικό κέντρο οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε το δικό μας στρατόπεδο και να οργανώσουμε τις μάχες για την αποφασιστική υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Οι διεκδικήσεις των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, των μισθωτών σε σκληρούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, της νεολαίας που πνίγεται σε σχολεία-εξεταστικά κέντρα, ο συντονισμένος αγώνας όλων των κλάδων που βρίσκονται σε κίνηση, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να διαταράξει την κυβερνητική αυταρέσκεια.  

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά