Οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη κατέγραψαν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ελαφρά ενισχυμένους σε ποσοστά, έναντι των εκλογών του Ιανουαρίου. Παρά το γεγονός ότι μειώθηκαν σε ψήφους (πανελλαδικά απώλεια περίπου 9.000 ψήφων), καταγράφουν ποσοστό 6,99%, έναντι 6,24% των προηγούμενων εκλογών, λόγω της αυξημένης αποχής.
Πρόκειται για σταθεροποίηση της εκλογικής δύναμης των φασιστών, σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα συνολικά εμφανίζεται να χάνει σημαντικά από την αξιοπιστία του, ενώ κυρίαρχο στοιχείο αναδεικνύεται η απογοήτευση από την αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης να εφαρμόσει πολιτικές αντιλιτότητας. Η ψήφος με μισή καρδιά, η αποχή και η εμφάνιση αντιπολιτικών τάσεων (είσοδος για πρώτη φορά στη βουλή του κόμματος-οπερέτα του Βασίλη Λεβέντη) ήταν φαινόμενα που ευνόησαν τους χρυσαυγίτες, οι οποίοι το προηγούμενο διάστημα είχαν φροντίσει να κάνουν όλες τις απαραίτητες πολιτικές προσαρμογές για να απευθυνθούν στο μέσο απολίτικο ακροατήριο και στους δεξιούς νοικοκυραίους, προκειμένου να εισπράξουν ψήφο διαμαρτυρίας.
Η επιλογή της παραμονής στην ευρωζώνη διά στόματος Μιχαλολιάκου λίγες μέρες πριν από τις εκλογές είναι χαρακτηριστική των προθέσεων των νεοναζί να επιδείξουν «στροφή προς το ρεαλισμό». Η «πρόσκληση» προς τους Έλληνες επενδυτές του εξωτερικού να φέρουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα, αν ακολουθηθεί μια «σοβαρή» πολιτική φοροελαφρύνσεων από τη νέα ελληνική κυβέρνηση, είναι άλλη μια ένδειξη της στροφής του αρχιναζί προς τη νεοφιλελεύθερη πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου.
Μόνη παραφωνία στην εικόνα μετάλλαξης των φασιστών μπορεί να θεωρηθεί η πρόσφατη δήλωση Μιχαλολιάκου περί ανάληψης της πολιτικής –και όχι της ποινικής– ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η παραδοχή πως υπήρχαν «ομάδες περιφρουρήσεως» της Χρυσής Αυγής που ενίοτε αυτενεργούσαν. Όμως αυτή η δήλωση πρέπει να ερμηνευθεί κυρίως σε σχέση με τη συνεχιζόμενη δίκη της συμμορίας, προκειμένου να αναπροσαρμοστεί η υπερασπιστική τους γραμμή σε κάτι πιο πιστευτό από το «δεν ξέρουμε, δεν είδαμε» για το δικαστήριο, παρά ως πολιτική κάλυψη στους καθαρόαιμους φασίστες των δρόμων.
Παρά το αντιπολιτικό ρεύμα και το γενικευμένο κλίμα απογοήτευσης που ευνοούσε τους φασίστες σε αυτές τις εκλογές, έχει σημασία να επισημάνουμε τη σημαντική πτώση των χρυσαυγιτών σε ψήφους στα μεγάλα αστικά κέντρα. Συνολικά στις περιφέρειες Αττικής, Α και Β Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης οι νεοναζί χάνουν 20.000 ψήφους, πέφτοντας στις 150.000 από 170.000 των προηγούμενων εκλογών. Στις ίδιες περιφέρειες, τον Μάιο του 2012 είχαν καταφέρει να αποσπάσουν 195.000 ψήφους στο απόγειο της δύναμής τους. Μάλιστα στην Α και Β Αθηνών καταγράφουν μείωση του ποσοστού τους από τις προηγούμενες εκλογές. Ρεφάρουν όμως από επαρχιακές περιφέρειες που αύξησαν ψήφους και ποσοστά, με τη μεγαλύτερη αύξηση να παρουσιάζεται στα νησιά του Αιγαίου, όπου ο κρατικός μηχανισμός εμφανίστηκε πλήρως ανέτοιμος να υποδεχθεί την αυξημένη είσοδο προσφύγων: κυρίως στη Λέσβο και τα Δωδεκάνησα και δευτερευόντως στη Σάμο.
Το προσφυγικό είναι ένα από τα πεδία όπου οι χρυσαυγίτες είχαν επιδιώξει να επενδύσουν το προηγούμενο διάστημα με ρατσιστικές κραυγές και θα συνεχίσουν να επενδύουν στη μετεκλογική περίοδο. Είναι απολύτως βέβαιο πως, αν δεν είχε ξεδιπλωθεί το συγκλονιστικό κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες από χιλιάδες κόσμου τους προηγούμενους μήνες, τα φαινόμενα της ανόδου του ρατσισμού και των φασιστών θα είχαν πάρει πολύ πιο σοβαρές διαστάσεις και ενδεχομένως πανελλαδικό χαρακτήρα.
Μετά τις εκλογές, οι νεοναζί θα επιχειρήσουν να αυτοπροβληθούν ως η κύρια αντιπολίτευση στις μνημονιακές πολιτικές που θα εφαρμόζει η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την επιτήρηση των δανειστών. Μιλώντας στις τηλεοπτικές κάμερες το βράδυ των αποτελεσμάτων, ο Μιχαλολιάκος έδωσε το στίγμα των νεοναζί, που θα επιχειρήσουν να εκφράσουν την αντίθεση του λαού στα «εθνοκτόνα μνημόνια» και τη «λαθρομετανάστευση».
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο θα έχουν μεγάλη σημασία οι κοινωνικές αντιστάσεις και η αριστερή αντιπολίτευση στα μέτρα λιτότητας που θα εφαρμοστούν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, όσο και η καθαρή στάση της Αριστεράς στο πλευρό των προσφύγων. Με την οριακή αποτυχία της Λαϊκής Ενότητας να εκλέξει βουλευτές, το κοινοβουλευτικό πεδίο αριστερής αντιπαράθεσης με τη λιτότητα πέφτει στους ώμους του ΚΚΕ, με τις γνωστές πολιτικές αδυναμίες. Έχει λοιπόν τεράστια σημασία η ανάληψη κοινωνικών και πολιτικών πρωτοβουλιών από τη ριζοσπαστική Αριστερά του ΟΧΙ. Η συγκρότησή της σε επίπεδο πόλης, γειτονιάς, εργασιακού χώρου και χώρου εκπαίδευσης. Η στήριξη και η συμβολή της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων απέναντι στη νέα μνημονιακή κυβέρνηση. Και τέλος η συστηματική πάλη για περιθωριοποίηση και απονομιμοποίηση των νεοναζί στην κοινωνία, για να μην τολμούν να εμφανιστούν μαζικά και δημόσια, να μη συγκροτούν πυρήνες μαχαιροβγαλτών, να μη δολοφονούν και τραυματίζουν μετανάστες και πρόσφυγες.
Ο αγώνας απέναντι στο φασισμό συνεχίζεται όσο τα μνημόνια θα συνεχίζουν να καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων και θα δημιουργούν το έδαφος ριζώματος των νεοναζί στην κοινωνία. Είναι χρέος του κινήματος και της Αριστεράς να πάρουμε στα σοβαρά τη φασιστική απειλή και να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο ανάπτυξης στους νεοναζί.
