Ούτε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις του υγειονομικού κινήματος

Οι προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί στον κόσμο της εργασίας με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσδοκίες που σχετίζονται με την ανόρθωση της οικονομίας και την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων, συνοδεύονται και με την απαίτηση για την αντιμετώπιση οξυμμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τομείς που σχετίζονται με τις κοινωνικές παροχές όπως η υγεία. Δυστυχώς, οι πρώτες πράξεις ή και παραλείψεις της νέας πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Υγείας διαμορφώνουν ένα διαφορετικό κλίμα ανάμεσα στους εργαζόμενους στην υγεία.

Είναι κατανοητό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε σοβαρές και  πρωτόγνωρες καταστάσεις για την πολιτική ζωή της χώρας, αφού για πρώτη φορά κατά  τις τελευταίες δεκαετίες τίθεται επί τάπητος το αίτημα για μια διαφορετική πορεία της χώρας.

Τα ριζοσπαστικά αιτήματα που τέθηκαν την προηγούμενη περίοδο και αποτέλεσαν οδηγό για ένα μεγάλο μέρος του εργατικού κινήματος για απεμπλοκή από τα μνημόνια και την τρόικα, απαλλαγή από το βραχνά του χρέους, παραγωγική ανασυγκρότηση και αποκατάσταση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων παραμένουν επίκαιρα.

Η ρήξη με τις κυρίαρχες πολιτικές στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί ζητούμενο, παρά τις δυσκολίες και τις παλινδρομήσεις που έχουμε σήμερα. Η άκαμπτη στάση των εκπροσώπων του διεθνούς κεφαλαίου απέναντι σε αυτά τα αιτήματα θέτει σε πρώτη προτεραιότητα για το εργατικό κίνημα να μην υποστείλει τη σημαία αυτών των αιτημάτων, αντίθετα να επιμείνει για την προώθησή τους.  Γι αυτό σε καμία περίπτωση το εργατικό και ειδικότερα το υγειονομικό κίνημα δεν πρέπει να ελαχιστοποιήσει τους στόχους του, αντίθετα να επιμείνει για την υλοποίηση μέτρων που ανοίγουν το δρόμο για μια άλλη πολιτική.

Είναι προφανές ότι  η απαίτηση των υγειονομικών σήμερα, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, δεν είναι η αντιμετώπιση εδώ και τώρα του συνόλου των συσσωρεμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το πολύπαθο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, αλλά το άνοιγμα του δρόμου για μια άλλη πολιτική στο χώρο της υγείας. Γι αυτό και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας απαιτούν οι παρεμβάσεις που γίνονται να μην βρίσκονται σε απόσταση ή και να κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση από τις διεκδικήσεις που έθετε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα το υγειονομικό κίνημα. Ιδίως δεν μπορεί να ανεχτούν να υπάρχει μια επιτάχυνση στη λήψη αποφάσεων που αντιστρατεύονται ακόμα και τις προεκλογικές δεσμεύσεις της νέας Κυβέρνησης την ίδια ώρα που κρίσιμα και ώριμα προβλήματα παραμένουν ανέγγιχτα.

Θα ισχυριστεί κάποιος ότι ασκείται μια πρόωρη κριτική και θα ήταν σκόπιμο να περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα των πρώτων παρεμβάσεων. Όμως η κριτική που ασκείται δεν αφορά κυρίως την επιτάχυνση στη λήψη των αποφάσεων αλλά κυρίως στην κατεύθυνση που έχουν αυτές.

Ως βασικοί στόχοι του υγειονομικού κινήματος, την προηγούμενη περίοδο, ήταν το ξήλωμα των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών μέτρων στην υγεία αλλά και του μηχανισμού που τα υλοποίησε. Σήμερα τίθεται επί τάπητος το αίτημα να ξανασταθεί στα πόδια του το λαβωμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, η αναβάθμιση των υπηρεσιών προς τους πολίτες με πρώτη προτεραιότητα τα λαϊκά στρώματα που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο καθώς και η ανακούφιση των εργαζομένων στο Δημόσιο Σύστημα υγείας που έχουν υποστεί τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών.

Οι στόχοι αυτοί και τα αιτήματα παραμένουν και σήμερα «στο τραπέζι» και πρέπει να  αποτελέσουν την πυξίδα μέσω της οποίας πρέπει να χαράξει πορεία και τα επόμενα βήματά του το υγειονομικό κίνημα.

Οι αρχικές εξαγγελίες για την ελεύθερη πρόσβαση των ανασφάλιστων στο Δημόσιο σύστημα Υγείας, την κατάργηση των χαρατσιών, την πολιτική πρόθεση για σύγκρουση με τις μνημονιακές πολιτικές και την στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας επισκιάστηκαν από ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας που βρίσκονταν στην εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Ως τέτοιες αποφάσεις και εξαγγελίες θα μπορούσαμε να αναφέρουμε χαρακτηριστικά:

- τις δηλώσεις του Υπουργού Υγείας για την διατήρηση της ΕΣΑΝ,

- τη διατήρηση της χρηματοδότησης των νοσοκομείων στα επίπεδα που καθορίστηκαν από την μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ,

- τις εξαγγελίες για προσλήψεις στα Νοσοκομεία με το σταγονόμετρο την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι εγκαταλείπουν το σύστημα λόγω συνταξιοδότησης,

- τις περικοπές στη χρηματοδότηση στα νοσοκομεία με πρόσχημα τα ανύπαρκτα αποθεματικά,

- τις δηλώσεις για κάλυψη των κενών σε νοσηλευτικό προσωπικό με «ειδικευόμενους»,

- την ανοχή απέναντι στις αυθαιρεσίες και τα ρουσφέτια των μνημονιακών διοικήσεων στα νοσοκομεία που εντάθηκαν στην προεκλογική αλλά και την μετεκλογική περίοδο,

- τη διατήρηση και την τοποθέτηση  πλειάδας στελεχών στις Διοικήσεις των ΥΠΕ που υπηρέτησαν με πάθος τις μνημονιακές πολιτικές,  

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πλήρως αυτή την εκτίμηση και δημιουργούν την υπόνοια ότι η πολιτική ηγεσία κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από τις ανάγκες των πολιτών και τις διεκδικήσεις του κινήματος.

Είναι προφανές ότι το υγειονομικό κίνημα μαζί με όλο το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να απεμπολήσει τους βασικούς του στόχους της προηγούμενης περιόδου για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και  τον απεγκλωβισμό της χώρας από τη θηλιά του χρέους. Αυτά αποτελούν βασικές προϋποθέσεις προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την αποκατάσταση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και την στήριξη των κοινωνικών τομέων της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης.

Ταυτόχρονα πρέπει να διαμορφώσει ατζέντα άμεσων διεκδικήσεων, χωρίς να εγκαταλείπει τους μακροπρόθεσμους στόχους.

Σε άμεση προτεραιότητα πρέπει να τεθούν τα αιτήματα για:

·         Στήριξη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με την ανάπτυξη δημόσιων δομών πρωτοβάθμιας περίθαλψης και την ενίσχυση των νοσοκομείων,  προκειμένου να επιτελέσει το ρόλο του σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία. Να ανοίξει τις πόρτες του με ΔΩΡΕΑΝ υπηρεσίες σε όσους το έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα σε αυτούς που έχουν πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές και βρίσκονται στο περιθώριο.

·         Χρηματοδότηση των Νοσοκομείων, των μονάδων υγείας και πρόνοιας για να μπορέσουν να καλύψουν με επάρκεια τις λειτουργικές τους ανάγκες.

·         Στελέχωση των Νοσοκομείων και των μονάδων υγείας με μόνιμο προσωπικό με στόχο την παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες αφού σε αντίθετη περίπτωση θα βρεθούν μπροστά στον κίνδυνο να συρρικνώσουν περαιτέρω υπηρεσίες ή και να σταματήσουν την λειτουργία τμημάτων.

·         Το χτύπημα της παραοικονομίας και των ιδιωτικών συμφερόντων που κατατρώγουν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Την κατάργηση όλων των χαρατσιών και των ιδιωτικών ιατρείων και την αντικατάσταση τους με την ολοήμερη λειτουργία των Νοσοκομείων και των μονάδων υγείας.

·         Την κατάργηση των ιδιωτικών συνεργείων στα Νοσοκομεία, που αποτελούν το μοντέλο για την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Την κάλυψη αυτών των υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό, που σε κάθε περίπτωση έχει και μικρότερο «κόστος».

·         Το άμεσο ξήλωμα του μνημονιακού καθεστώτος στα νοσοκομεία, προκειμένου να σταματήσει το όργιο ρουσφετιών, της κάλυψης της παραοικονομίας και διαφθοράς. Την αντικατάσταση σε βάθος χρόνου του μοντέλου διοίκησης από ένα δημοκρατικό και ανοικτό στην κοινωνία συλλογικό όργανο που θα αξιοποιεί τους εργαζόμενους και τα υπηρεσιακά στελέχη από την ιεραρχία, στελέχη που θα προκύψουν μέσα από ένα νέο σύστημα επιλογής που θα κυριαρχεί η αξιοκρατία και οι ικανότητες.

·         Την βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων, το ξεπάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης στα μισθολογικά κλιμάκια και την σταδιακή αποκατάσταση  των εισοδημάτων μέσα από ένα νέο μισθολόγιο.

Με αυτά τα κριτήρια πρέπει οι εργαζόμενοι και το υγειονομικό κίνημα να τοποθετηθούν απέναντι στις κυβερνητικές αποφάσεις, πιέζοντας προκειμένου να δοθούν θετικές λύσεις,  κόντρα στις επιταγές και τις πιέσεις των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ και ταυτόχρονα να συγκρουστούν  με κάθε απόφαση που αντιστρατεύεται αυτούς τους στόχους.

Να κάνουν ξεκάθαρο προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι αποφασισμένοι να μην κάνουν βήμα πίσω από τις ώριμες ριζοσπαστικές λύσεις που έχει ανάγκη το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

* Μέλος της Γραμματείας του ΜΕΤΑ Υγειονομικών