Μια σημαντική, πρωτοφανής για τα δεδομένα του νησιού, κοινωνική κινητικότητα με χαρακτήρα κινηματικής δράσης σημειώνεται στη Ζάκυνθο με επίκεντρο τη διεκδίκηση δικαιοσύνης για τα Τέμπη αλλά και ασφάλειας για τα τραίνα.
Όλα ξεκίνησαν στην μαζικότατη κινητοποίηση για τα Τέμπη την 26/1/25 στην κεντρική πλατεία της πόλης με πάνω από 2000 διαδηλωτές να κατακλύζουν την κεντρική πλατεία της πόλης αλλά και τους δρόμους στην πορεία που ακολούθησε.
Ήταν χαρακτηριστική βέβαια μια αμηχανία που επικράτησε την πρώτη μισή ώρα άλλα και αργότερα, για το ποιος το οργανώνει, ποιος παίρνει την πρωτοβουλία να μιλήσει και τι να πει, αφού ούτε το ΕΚΖ (ΠΑΜΕ) –που συνήθως φέρνει ηχητικά και βάζει το πλαίσιο, απουσία άλλης πρωτοβουλίας- τολμούσε να ξεκινήσει. Τελικά διαβάστηκε το κείμενο του συλλόγου των γονέων από Αθήνα.
Μέσα σε μια συνθήκη «βουβής» αμηχανίας και συναινετικής διαθεσιμότητας για παρουσία στο δρόμο ξεκίνησε πορεία με 4-5 πανό. Το ένα από αυτά είχε την υπογραφή μιας νέας συλλογικότητας με το όνομα «ΑΝΤΑΜΑ» που εμφανίστηκε στο νησί πριν δυο χρόνια με αφορμη τα Τεμπη και έκτοτε διοργανώνει από Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ μέχρι μουσικά και θεατρικά δρώμενα με διάφορα θέματα όπως τις Γυναικοκτονίες και τώρα τα Τέμπη.
Αποδέχτηκαν την πρότασή μου, που ήταν και δική τους σκέψη χωρίς να έχει ακόμα εκφραστεί, να οργανώσουμε τη δράση για τα Τέμπη με ορίζοντα τις 28/2 με ποικίλες εκδηλώσεις που να δώσουν τη δυνατότητα σε ευρύτερο κόσμο να συμμετέχει.
Από εκεί και πέρα το πράγμα άρχισε να κλιμακώνεται με λαϊκή συνέλευση που καλέσαμε στον κινηματογράφο στις 2/2/25. Μαζεύτηκαν πάνω από 70 άτομα κυρίως νέοι άνθρωποι κάτω των 35 που συμμετέχουν σε διάφορες δικτυώσεις και σχήματα περιβαλλοντολογικά και πολιτιστικά αλλά και παλαιότεροι/ες κινηματικοί/ες και διάφοροι/ες αριστεροί/ες αποστασιοποιημένοι/ες σήμερα από την οργανωμένη δράση ή ακόμη και ενεργοί/ες στον ευρύτερο χώρο από τον ΣΥΡΙΖΑ έως και το ΠΑΣΟΚ.
Στη συνέλευση, αφού έγινε σαφής μια μεγάλη διαθεσιμότητα για δράσεις, ορίστηκε (με αυτοπροτάσεις) μια εικοσαμελής συντονιστική επιτροπή η οποία όμως για να είναι λειτουργική, χωρίστηκε σε (5) πέντε ομάδες. H «επικοινωνιακή ομαδα» ανέλαβε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και τη δημιουργία αφισών καθώς και τη διακίνηση της πληροφορίας. Επίσης όμως και την επαφή με τον σύλλογο των γονέων των θυμάτων στα Τέμπη. Άλλη ομάδα ανέλαβε την κατασκευή δύο μεγάλων πανό.
Η «καλλιτεχνική ομάδα» ανέλαβε την οργάνωση έκθεσης ζωγραφικής και η «θεατρική» οργάνωσε σχετικά δρώμενα. Ακόμη συγκροτήθηκε ομάδα «δημιουργικής γραφής» και ομάδα για την κατασκευή και τοποθέτηση μικρού περιπτέρου επικοινωνίας με αφίσες και έντυπο υλικό σε κεντρικό σημείο της πλατείας Σολωμού.
Τέλος συγκροτήθηκε «ομάδα μουσικών σχημάτων» για την πραγματοποίηση συναυλίας μετά το συλλαλητήριο και την πορεία της 28/2.
Αποφασίσαμε να βρισκόμαστε κάθε Κυριακή μέχρι τις 28/2 στις 12.00 μμ, με προβολές ταινίας και νέα ενημέρωση. Στα μέσα της κάθε εβδομάδας θα βρίσκονταν οι επιτροπές για ενημέρωση και σχεδιασμό.
Έτσι την Κυριακή 9/2/25 έγινε η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ «#ΜΑΜΑΕΡΧΟΜΑΙ» της Ανθής Βούλγαρη ενώ την Κυριακή 16/2/25 έγινε προβολή της θεατρικής παράστασης της εφηβικής ομάδας ΦΙΕΡΑ «το Σπίτι των Ψυχών».
Σχεδιάστηκαν επίσης αφίσες που κυκλοφόρησαν τόσο σε έντυπη μορφή όσο και κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Για το επόμενο Σαββατοκύριακο σχεδιάζονται θεατρικά και εικαστικά δρώμενα τα οποία θα επιχειρηθεί να συνυπάρξουν στην κεντρική πλατεία με το piccolo καρναβάλι.
Γενικά υπάρχει πολύ συναισθηματική φόρτιση και εξ αυτού θυμός και διαθεσιμότητες για δράσεις, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο (αν και γίνεται προσπάθεια) εκτός από το σύνθημα για «Δικαιοσύνη» να μπαίνει και το πολιτικό περιεχόμενο. Το κεντρικό ζήτημα εδώ αφορά στο αίτημα για «επανεθνικοποίηση - επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων κάτω από κοινωνικό και σωματειακό έλεγχο από τους εργαζόμενους στα τραίνα» ως μόνος τρόπος να είναι τα ταξίδια με τρένο ασφαλή.
Τέλος να σημειώσω πώς το τοπικό Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου (ΠΑΜΕ) που σταθερά τα τελευταία χρόνια αναδείκνυε τα αιτήματα των μεγάλων απεργιών με συλλαλητήρια και πορείες, αυτή τη φορά στέκεται «ψύχραιμο» και καχύποπτο απέναντι σε αυτήν την κοινωνική κινητικότητα, προτάσσοντας γενικά και αφηρημένα τα «ΤΕΜΠΗ» της «καθημερινότητας του λαού» με τα εργατικά ατυχήματα και τη φτωχοποίηση των «από κάτω» , την επίθεση της άρχουσας τάξης στα δικαιώματα των εργαζομένων και τις δυσμενείς συγκυρίες στο εθνικό και παγκόσμιο πλαίσιο κ.λ.π. Χαρακτηριστικά, δεν συμμετέχουν με κανένα τρόπο στις παραπάνω εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις ενώ προσκλήθηκαν, προτάσσοντας τον ρόλο των σωματείων και μόνο για όποιον θέλει να εκφραστεί. Μάλιστα αποφάσισαν στην κεντρική εκδήλωση της 28/2 να μιλήσει μόνο ο πρόεδρος του ΕΚΖ (ΠΑΜΕ) και εκπρόσωποι των μαθητών –κάτι εντελώς πρωτοφανές- και όχι εκπρόσωποι των εργαζομένων , επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να αποκλείσουν μη ελεγχόμενες από αυτούς φωνές εκπροσώπων μεγάλων σωματείων του δημοσίου τομέα του νησιού, που από την αρχή συμμετείχαν και αγκάλιασαν την παραπάνω συλλογικότητα συμμετέχοντας σε δράσεις για πάνω από ένα μήνα.
Η συλλογικότητα βέβαια στην όποια αναφέρθηκα θα βρεθεί στον χώρο της αρχικής πρόσκλησης και αν δεν της δοθεί ο λόγος, θα προχωρήσει στην συμμετοχή σε πορεία την όποια θα ακολουθήσουν χαιρετισμοί με τοποθετήσεις και συναυλία από μουσικά σχήματα του νησιού.
*Πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Ζακύνθου (ΕΝΙΖ)
