Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Με την αστική τάξη ή εναντίον της;

Ο τίτλος μάλλον θα μοιάζει τουλάχιστον παράξενος στους περισσότερους αφού τόσο στον προσυνεδριακό διάλογο όσο και στα «ρεπορτάζ» που κυκλοφορούν για το συνέδριο, άλλα πολιτικά διλήμματα μοιάζουν να κυριαρχούν. Ακόμα και τα ζητήματα που αφορούσαν το ευρώ, το χρέος, τον χαρακτήρα της κυβέρνησης της Αριστεράς κ.ά που κυριαρχούσαν μόλις πριν 1-2 μήνες στην εσωτερική συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί και τα οργανωτικά ζητήματα έχουν επικαλύψει όλα τα άλλα: Ναι ή όχι στην διάλυση των συνιστωσών; Ναι ή όχι στις λίστες; Ναι η όχι στην εκλογή προέδρου από το συνέδριο; Αυτά είναι τα ζητήματα που ουσιαστικά κυριάρχησαν στις προσυνεδριακές συζητήσεις των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως το ζήτημα των συνιστωσών.

Αυτό το φαινομενικά παράδοξο έχει πολιτική εξήγηση. Πίσω από τα οργανωτικά επίδικα, η ηγετική ομάδα που στοιχίζεται πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα, θέλει να επιβάλλει τις πολιτικές επιλογές της και την δεξιά στροφή που επιχειρεί το τελευταίο διάστημα. Προσπαθεί να στήσει γέφυρες με την αστική τάξη, εγχώρια και διεθνή, προσπαθώντας να την πείσει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι και τόσο «επικίνδυνη» για το σύστημα και κατά κάποιο τρόπο συνεπώς, πρέπει η άρχουσα τάξη να δώσει την ανοχή της σε μια τέτοια κυβέρνηση, αντί να πολεμάει τον ΣΥΡΙΖΑ με τρόπους που θυμίζουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Για να το επιτύχει αυτό, δεν αρκούν τα ταξίδια στο ΔΝΤ και στον Σόιμπλε, δεν αρκούν οι συναντήσεις με τον ΣΕΒ και τον σύνδεσμο των εφοπλιστών, δεν αρκούν οι εξωραϊσμοί του Καραμανλή (του πρεσβύτερου) και του Ανδρέα Παπανδρέου. Η άρχουσα τάξη και τα φερέφωνά της εδώ και μήνες διαμηνύουν σε όλους τους τόνους: «Πειθαρχείστε το κόμμα σας»! Και σ’ αυτήν ακριβώς την προτροπή προσπαθεί η ηγετική ομάδα να συμμορφωθεί, επιχειρώντας να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια «κατοικίδια» αριστερά, έναν παθητικό στρατό οπαδών του προέδρου και όσο το δυνατόν πιο αποδεκτή από το σύστημα.

Ως γνωστόν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και δρουν από την ίδρυσή του οργανωμένες συνιστώσες και ανένταχτοι αγωνιστές παράλληλα. Αυτό που γίνεται συστηματική προσπάθεια να κρυφτεί κάτω από το χαλί είναι ότι, η κύρια και πιο «αυτονονομημένη» από την βάση (και τις αποφάσεις των συνεδρίων) συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που αυτοπαρουσιάζεται ως «κόμμα των μελών» ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί την «συνιστώσα Τσίπρα» που θέλει να υποτάξει πλήρως όλες τις άλλες και κυρίως κάθε αντισυστημική φωνή, οργανωμένων ή ανένταχτων, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το όνομα «συνιστώσα Τσίπρα» ίσως να ξενίσει πολλούς. Όμως πώς αλλιώς να ονομάσει κανείς μια συνιστώσα που αποκρύβει την ύπαρξή της και που το βασικό ενοποιητικό της στοιχείο είναι η τυφλή εμπιστοσύνη στον επικεφαλή της; Στη συνιστώσα αυτή συνυπάρχουν από αντικαπιταλιστές μέχρι δεξιούς σοσιαλδημοκράτες υποστηρικτές της αγοράς, από πατριώτες που φλερτάρουν σχεδόν με τον εθνικισμό μαζί με αντιεθνικιστές που κατηγορούνται για «εθνοπροδότες», από αντιρατσιστές που φωνάζουν στις διαδηλώσεις «νομιμοποιείστε τους μετανάστες» μέχρι «στελέχη» που υποκλίνονται στον ρατσισμό και δηλώνουν για παράδειγμα ότι «οι μαύροι πουλάνε ναρκωτικά στα ελληνόπουλα».

Η «συνιστώσα Τσίπρα», για λόγους που δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν σε ένα μικρό κείμενο, διαθέτει αυτή την στιγμή την πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ. Με την οργουελική ορολογία της «νέας γλώσσας», η συνιστώσα αυτή θέλει να επιβάλλει την «αυτοδιάλυση» των άλλων συνιστωσών («αυτοδιάλυση» κάνει μόνο όποιος θέλει, στην πραγματικότητα πρόκειται για υποχρεωτική διάλυση και υποταγή). Στόχος ο πλήρης έλεγχος του ΣΥΡΙΖΑ, η παγίωση της σημερινής πλειοψηφίας σε ισόβια πλειοψηφία χωρίς «κίνδυνο» για αλλαγή συσχετισμών στο μέλλον, καθώς και η αυτονόμηση της ηγεσίας από κάθε φωνή αμφισβήτησης της βάσης και του «κόμματος των μελών». Χαρακτηριστικό είναι ότι η ηγετική ομάδα αυτής της συνιστώσας, προωθεί την αυτονόμηση ακόμα και από την ίδια τη δική της βάση ώστε να έχει «ελεύθερα τα χέρια της» στο μέλλον στην εν εξελίξει δεξιά στροφή της. Αυτή είναι η ουσία πίσω από την πρόταση για «εκλογή του προέδρου από το συνέδριο». Στην πρόσφατη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, η λίστα με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα πήρε το 75% των ψήφων και μαζί με τα «αριστείνδην» μέλη διέθετε την συντριπτική πλειοψηφία στην εκλεγμένη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Κι όμως, όταν η Κ.Ε. συζήτησε π.χ. το ζήτημα των ταξιδιών στο εξωτερικό, αυτή η συντριπτική πλειοψηφία διερράγη και οι επιλογές του Α.Τσίπρα δέχτηκαν οξεία κριτική ακόμα και από πασοκογενείς όπως η Σοφία Σακοράφα, καθόλου ύποπτη για επιρροή από τις «αριστερίστικες» συνιστώσες. Γι’ αυτό ακριβώς, το «ηγετικό επιτελείο» που στοιχίζεται πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν αρκείται στο να πάρει την πλειοψηφία στην νέα Κ.Ε. που θα εκλεγεί από το συνέδριο. Προωθεί την εκλογή ενός ισόβιου (μέχρι το επόμενο συνέδριο) μονοπρόσωπου και ανεξέλεγκτου από τη βάση «οργάνου», τον «πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ» εκλεγμένο απευθείας από το συνέδριο. Αυτό σημαίνει ότι η Κ.Ε., είτε συμφωνεί είτε όχι, δεν θα μπορεί να επηρεάσει τίποτα και θα περιοριστεί σε διακοσμητικό και διεκπεραιωτικό ρόλο κομπάρσου, όπως και το σύνολο των οργάνων και των οργανώσεων βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Στον ίδιο στόχο της μονοκρατορίας του «αρχηγού», λογοδοτεί και η πρόταση για κατάργηση του δικαιώματος κατεβάσματος ξεχωριστών λιστών στις ψηφοφορίες για τα όργανα: Δεν θέλει ούτε έμμεσα να καταγραφεί ότι υπάρχει τμήμα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ που αμφισβητεί τις πολιτικές επιλογές της σημερινής ηγεσίας. Και ακόμα περισσότερο δεν θέλει να μπορεί μια τέτοια πτέρυγα να αντιδράσει οργανωμένα στο μέλλον σε οποιαδήποτε υπαναχώρηση της ηγεσίας στις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του μνημονίου, αποκατάσταση κατώτερου μισθού κλπ.

Η προπαγάνδα της ηγεσίας ότι η ύπαρξη συνιστωσών συνιστά διεκδίκηση «προνομίων» και μέλη «περιορισμένης ευθύνης»  είναι εντελώς παραπλανητική. Βεβαίως και ΟΛΑ τα μέλη οφείλουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Αυτό που διεκδικούμε είναι ένα δικαίωμα για ΟΛΑ τα μέλη που το είχαν μέχρι τώρα και το αφαιρεί η πρόταση της ηγεσίας: να έχουν, αν θεωρούν αναγκαίο, το δικαιωμα να συγκροτούν -τωρινή ή μελλοντική- συνιστώσα ή ταση και να παλεύουν τις απόψεις τους δημόσια και οργανωμένα, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Και επίσης στις υποχρεώσεις των μελών διεκδικούμε να περιλαμβάνεται και η υποχρέωση της απειθαρχίας στην ηγεσία αν η ηγεσία στραφεί κατά των συμφερόντων του λαού. Αντίθετα προκλητικά προνόμια διεκδικεί η ηγεσία της ετερόκλητης «συνιστώσας Τσίπρα»: Διεκδικεί να μετατρέψει την σημερινή της πλειοψηφία που πιστεύει ότι έχει, σε ισόβια πλειοψηφία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς δυνατότητα αλλαγής συσχετισμών. Αυτή η ηγεσία διεκδικεί να υπάρχουν κάποια «πιο ίσα» μέλη που να είναι μονίμως στα «πόστα»,  και κανένας άλλος.

Το κρίσιμο ζήτημα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά για κάθε αριστερό κόμμα, πολύ περισσότερο για ένα αριστερό κόμμα που μπορεί να βρεθεί στην κυβέρνηση όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι με ποια κοινωνική τάξη θα πάει και ποια θα αφήσει. Σε άλλη τακτική και πολιτική καταλήγει ένα στρατηγικό σχέδιο που λέει ότι θα αλλάξω τον κόσμο υπερασπίζοντας μονομερώς τα συμφέροντα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων ενάντια στα συμφέροντα των καπιταλιστών και σε άλλα δια ταύτα καταλήγει μια στρατηγική που έχει στόχο να «συμβιβάσει» τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης με τα συμφέροντα των «από κάτω» για το καλό της «εθνικής σωτηρίας». Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του και μέχρι σήμερα, αποτελεί ένα μέτωπο δυνάμεων με διαφορετικά στρατηγικά σχέδια που συμφωνούν από τη μια στην κοινή δράση πάνω σε μερικά καίρια επείγοντα ζητήματα του παρόντος όπως η κατάργηση του μνημονίου, αλλά που δεν μπορούν να δώσουν ενιαία απάντηση στο παραπάνω βασικό δίλημμα. Μπορεί να υπάρχουν συγκυριακές πλειοψηφίες γύρω από την μια ή την άλλη απάντηση, αλλά ο πολυτασικός και μετωπικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει ότι η διαπάλη στο εσωτερικό του θα συνεχίζεται με την διεκδίκηση επιρροής της μιας ή της άλλης άποψης στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα στην κοινωνία. Και αυτό με τη σειρά του εξασφαλίζει, ότι στις κρίσιμες πολιτικές και ταξικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας, είναι εφικτό η νικηφόρα άποψη να κερδίσει την πλειοψηφία αντί να έχουμε ακόμα μια ήττα για την αριστερά.

Η απαγόρευση των συνιστωσών, των τάσεων και των λιστών δεν μπορεί να καταργήσει τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές. Στην πραγματικότητα αυτό απλά μετατρέπει την δημόσια και τίμια πολιτική αντιπαράθεση σε μυστικό φραξιονισμό για τα «πόστα», σε αποθέωση της σημασίας των μηχανισμών και στην δημιουργία ενός νέου είδους «συνιστωσών» (απολίτικων και ετερόκλητων συμμαχιών γύρω ακόμα και από στενά ιδιοτελή προσωπικά συμφέροντα). Δημιουργεί έλλειψη εμπιστοσύνης όλων εναντίον όλων, «υποχρέωση» για όποιον δεν θέλει να τον φάει η μαρμάγκα να χτίζει προσωπικούς «στρατούς» χάρτινων μελών και να μπαίνει στην συνωμοτική και οργανωμένη σταυροδοσία και τελικά δημιουργεί εκρηκτικό και απόλυτα εσωστρεφές κλίμα στις τοπικές οργανώσεις και στον ΣΥΡΙΖΑ συνολικότερα.

Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα χέρια της βάσης του και ειδικότερα στα χέρια των συνέδρων που θα αποφασίσουν στο συνέδριο. Όχι μόνο στις δυνάμεις που ήδη αντιστέκονται αλλά και στη ριζοσπαστική βάση της «συνιστώσας Τσίπρα» που είναι πολυπληθής και σίγουρα ένα σημαντικό μέρος της δεν θέλει να δει τον ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέπεται σε ένα κακέκτυπο του ΣΥΝ της Δαμανάκη ή σε μια «πιο αριστερή» ΔΗΜΑΡ. Το κόμμα δεν είναι αυτοσκοπός, είναι εργαλείο της ταξικής πάλης των «από κάτω» με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση- δεν είναι η ταξική πάλη εργαλείο του κόμματος. Στο ταξικό συμφέρον οφείλει να πειθαρχεί πάνω από όλα κάθε αριστερός αγωνιστής και όχι τυφλά στα όποια κελεύσματα της ηγεσίας. Αν περάσουν οι απαιτήσεις μονοκρατορίας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τα πιο ριζοσπαστικά κομμάτια του κοινού μας πολιτικού φορέα θα οδηγηθούν, οργανωμένα ή κατ’ άτομο, στην διαγραφή, στην απογοήτευση και στην αποστράτευση αφού θα έχουν χάσει πια κάθε δυνατότητα να αντισταθούν στις δεξιές στροφές της ηγεσίας. Όσοι νομίζουν ότι απλά θα την πληρώσουν μόνο μερικοί «ανοικοκύρευτοι αριστεριστές» πλανώνται πλάνην οικτρά. Όσοι θέλουν πραγματικά να εμποδίσουν διαλυτικά φαινόμενα στον νέο ΣΥΡΙΖΑ, ας το πάρουν απόφαση: Η πρόταση της ηγετικής ομάδας για διάλυση συνιστωσών, τάσεων, λιστών, είναι μια καθαρά διασπαστική πρόταση και πρέπει να απορριφθεί. Αλλιώς το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι καθόλου ρόδινο, κάθε άλλο.

dimitrisgoritsas.wordpress.com