Συνιστώσες ή όχι; Πολιτική Ανατροπής ή Πολιτική Αναμονής;

Εδώ και καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει η συζήτηση για το πως θα ανατραπεί αυτή η Κυβέρνηση. Ο προβληματισμός προκύπτει γιατί η κυβέρνηση, εδώ και ένα χρόνο έχει “καθίσει” για τα καλά και  ενώ υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την Αριστερά (και ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ) δεν έχουμε καταφέρει σαν κίνημα να έχουμε νίκες, αλλά απογοητεύσεις και στην καλύτερη πτώση ηθικού.

Αυτή είναι μία κοινώς ομολογούμενη βάση την οποία όλοι και όλες οι σύντροφοι -ισσες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ την αποδεχόμαστε. Οι ερμηνείες και η διέξοδος που δίνονται από συνιστώσες ή από συντρόφους -ισσες ποικίλουν πράγμα το οποίο είναι αναμενόμενο, δεδομένου του χαρακτήρα ως μετώπου της Αριστεράς που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτές τις διαφορετικές ερμηνείες οφείλουμε να τις τοποθετούμε σε κάθε όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάθε δημόσια συζήτηση γιατί ο διάλογος (και συχνά η κριτική) στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνεται με τρία χαρακτηριστικά:

●     προτάσεις που να συμφωνούν με το πολιτικό πλαίσιο που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει 27% στις τελευταίες εκλογές. Σε περιπτώσεις που κρίνεται από κάποιον σύντροφο -ισσα ότι υπάρχει αλλαγή “πλεύσης”, τότε αυτή πρέπει να κατοχυρωθεί επίσημα με ανακοινωμένες τις μετέπειτα διαφωνίες ώστε η βάση του και ο κόσμος που αναφέρεται στον ΣΥΡΙΖΑ, να γνωρίζει τον διαχωρισμό έχοντας όλα τα δεδομένα για να μπορεί να επιλέξει.

●     συγκεκριμένο το υποκείμενο που βάζει τις προτάσεις ώστε να αναγνωρίζεται ποιος αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη για αυτές.

●     να είναι προτάσεις που ενισχύουν τους αγώνες της τάξης μας και όχι να τους βάζουν σε δεύτερη μοίρα ή να τους αναστέλλουν.

●     Κάθε πρόταση  οφείλει να πατάει αντικειμενικά στους παραπάνω όρους που διαμορφώθηκαν από την συμφωνία μεταξύ των οργανώσεων που απαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και στις συνθήκες που τον τελευταίο καιρό βάζουν σοβαρά καθήκοντα στην Αριστερά και στο κίνημα. Αν γίνει διαφορετικά τότε ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πεδίο μάχης παραγόντων, αφήνοντας στην άκρη τον σημαντικότερο κριτή, το ίδιο το κίνημα.

Η πρόταση της ηγεσίας (μέσω της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα) απαντά λοιπόν στο ερώτημα  γιατί εδώ και ένα χρόνο η επίθεση της κυβέρνησης έχει οξυνθεί, το κίνημα αδυνατεί να δώσει μαχητική απάντηση σταματώντας τις περικοπές, τις απολύσεις, τα χαράτσια κτλ; Η πρόταση για “κατάργηση των συνιστωσών και των ξεχωριστών λιστών” καταφέρνει να διαμορφώσει τους όρους για έναν ΣΥΡΙΖΑ που να είναι ικανός να κινητοποιεί τα χιλιάδες μέλη του και τους εργαζόμενους, ανέργους, νέους, μετανάστες που επηρεάζει και να μεγαλώνει την άμυνα ενάντια σε τραπεζίτες, εργοδότες, Χρυσή Αυγή και δανειστές;

Η πρόταση αυτή δεν κατέβηκε για πρώτη φορά στην τελευταία ΚΕ. Εδώ και αρκετούς μήνες έχει τεθεί και στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ από μέλη του ΣΥΝ και στελέχη της ηγεσίας του. Μάλιστα οι σύντροφοι -ισσες του ΣΥΝ αρκετές φορές προτείνουν την αυτοδιάλυση μαζί με άλλα προτάσεις “πακέτο” όπως “αυτόνομη ενιαία νεολαία” “δίκτυα αλληλεγγύης αυτόνομα χωρίς την σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ”, “αυτονομία του συνδικαλιστικού κινήματος” κτλ.

Οι προτάσεις λοιπόν αυτές με κορυφή (όπως φάνηκε από την ομιλία του σ. Τσίπρα) την αυτοδιάλυση των Συνιστωσών, δεν έχουν καταφέρει εδώ και καιρό  να απαντήσουν στην αδυναμία που έχει παρατηρηθεί ώστε να φτάσουμε σε νικηφόρες μάχες, με τελευταίο παράδειγμα την αναστολή απεργίας των εκπαιδευτικών.

Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει δεν είναι αν θα διασπαστεί ή όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το προβάλλουν τα ΜΜΕ και θα ήθελαν πολλοί κάποιοι από το αντίπαλο στρατόπεδο να γίνει. Το ερώτημα είναι αν το Μέτωπο της Αριστεράς θα καταφέρει να ανατρέψει την κυβέρνηση δημιουργώντας τους όρους για μία κυβέρνηση της Αριστεράς η οποία δεν θα αποτελέσει ακόμα ένα παράδειγμα “μαύρης” σελίδας της Αριστεράς αλλά την αρχή για οριστική αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μέσω της Σοσιαλιστικής διεξόδου.

Αυτό το ερώτημα η ηγεσία προσπαθεί εδώ και καιρό να το αποφύγει. Σε διάφορα γεγονότα, με τη στάση της, οδήγησε στο να σβήσει την “φωτιά” που προκαλεί κοινωνικές εκρήξεις. Οι εξελίξεις με την Κύπρο, οι κινητοποιήσεις που η κυβέρνηση έδειξε το πιο σκληρό πρόσωπο με την καταστολή, την επιστράτευση και τέλος η απροκάλυπτη συγκάλυψη της κυβέρνησης σε ένα σωρό ρατσιστικά εγκλήματα ( Μανωλάδα, δρόμοι Αθήνας) και φασιστικές προκλήσεις της Χρυσής Αυγής.

Σε αυτές τις προκλήσεις αρκετοί σύντροφοι -ισσες προσπαθούμε να απαντήσουμε. Εργαζόμενοι της βάσης, άνεργοι, νέοι του ΣΥΡΙΖΑ τρέχουν καθημερινά δίνοντας αγώνες αλλά χωρίς αντίκτυπο και πολλές φορές αντί να δοθούν εξηγήσεις, ερμηνείες και να αποδοθούν ευθύνες δίνεται συνήθως μία εύκολη απάντηση ότι “ο κόσμος δεν τραβάει".

Μία άλλη ερμηνεία της ηγεσίας είναι οργανωτικά προβλήματα. Επικαλούνται οι σύντροφοι -ισσες ότι πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ σε οργανωτικό επίπεδο ή σε επίπεδο δημόσιας έκφρασης. Και εδώ προσωπικά αναρωτιέμαι, ποια οργανωτική αδυναμία εμπόδισε τον ΣΥΡΙΖΑ την ημέρα της ανακοίνωσης της απεργίας της ΟΛΜΕ να πει “ότι είναι στο πλευρό των εκπαιδευτικών κόντρα στην Επιστράτευση” πολιτικά αλλά και έμπρακτα κινητοποιώντας τα υπόλοιπα σωματεία που δραστηριοποιούνται μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τους φοιτητές της ΑΡΕΝ, τους νέους - ες ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη των Τοπικών Οργανώσεων κτλ; Τι ήταν αυτό που τον προέτρεψε τελικά να “καλέσει σε διάλογο την Κυβέρνηση με τους εκπαιδευτικούς” δίνοντας έτσι πάτημα στις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ να σαμποτάρουν τις κινητοποιήσεις;

Από την τελευταία συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με το ψηφοδέλτιο της Αριστερής Πλατφόρμας, υπάρχει μία ενωτική προσπάθεια να ανοίξουμε τον διάλογο για τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αυτοδιάλυση των συνιστωσών αυτομάτως αποκλείει τις μειοψηφικές απόψεις και αποκρύπτει τις διαφωνίες. Τα κανάλια πλασάρουν ότι έρχεται και καλά διάσπαση αποκρύπτοντας ότι ιστορικά, οι διασπάσεις σε κόμματα της Αριστεράς (βλ ΚΚΕ, ΣΥΝ) έγιναν με fast track διαδικασίες και χωρίς να κάνουν διακριτές τις διαφωνίες στα μέλη τους, οδηγώντας έτσι χιλιάδες αγωνιστές χωρίς συμπεράσματα στην απογοήτευση. Η πρόταση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να απαντήσει ποιος έχει τις ευθύνες και που απέτυχε η απεργία των εκπαιδευτικών.

Ιδιαίτερα σαν Κόκκινο Δίκτυο στον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθούμε εδώ και καιρό να εμβαθύνουμε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με πρωτοβουλίες που να διευρύνουν την επιρροή του και να χτίζουν εργατικές-κοινωνικές αντιστάσεις. Χρειάζεται να δώσουμε βαρύτητα όχι στις επερωτήσεις βουλευτών και στις παρουσιάσεις στην τηλεόραση αλλά στο να διαδώσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους χώρους δουλειάς και  τις γειτονιές, χτίζοντας εμπράκτως αντιστάσεις, πείθοντας όλο και περισσότερο κόσμο για την πολιτική της Αριστεράς.

Στον προσυνεδριακό διάλογο κάθε συνιστώσα και κάθε ανένταχτος σύντροφος-ισσα έχει να επιλέξει αν θα συμβάλλει στην συζήτηση για το πώς θα ενισχύσουμε και θα οργανώσουμε την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και του Σαμαρά, ποιος έχεις τις ευθύνες που μέχρι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στάσιμος ή αν θα γίνει συζήτηση για μια τυπική ενιαιόποιηση με τις διαφορές κάτω από το χαλί, περιμένοντας να έρθει η διακυβέρνηση της χώρας σαν "ώριμο φρούτο".

*Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ Παραλίας Πατρών, μέλος γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας