Τα προφανή ως απαραίτητα: Περί Μακεδονίας

Θα ήθελα, λοι­πόν, να ση­μειώ­σω (και να πα­ρα­κα­λέ­σω να δια­βά­σε­τε με κα­θα­ρό μυαλό και προ­πά­ντων χωρίς συ­ναι­σθη­μα­τι­κή φόρ­τι­ση) τα πα­ρα­κά­τω ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ και ΠΡΟ­ΦΑ­ΝΗ:

Η Μα­κε­δο­νία είναι ΓΕ­Ω­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΗ πε­ριο­χή. Τα ακρι­βή όριά της είναι ελα­φρώς ασαφή, όπως συμ­βαί­νει με τις πε­ρισ­σό­τε­ρες γε­ω­γρα­φι­κές πε­ριο­χές.
Το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της ανή­κει σή­με­ρα(1) στην Ελ­λά­δα. Ένα μι­κρό­τε­ρο μέρος της ανή­κει στην «ΠΓΔΜ», ένα ακόμη μι­κρό­τε­ρο στη Βουλ­γα­ρία και κά­ποια ελά­χι­στα τμή­μα­τά της στη Σερ­βία και την Αλ­βα­νία.

Είναι η Μα­κε­δο­νία (όπως προσ­διο­ρί­ζε­ται γε­ω­γρα­φι­κά) ελ­λη­νι­κή;
Ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της ΝΑΙ. Πε­ρί­που το 52% της συ­νο­λι­κής της έκτα­σης.
Αλλά πά­ντως  όχι ΟΛΗ(2).

Είναι οι άν­θρω­ποι που κα­τοι­κούν (σε αυτή την γε­ω­γρα­φι­κή πε­ριο­χή) Έλ­λη­νες;
Στις ημέ­ρες μας, ένα με­γά­λο τμήμα τους ΝΑΙ. Πε­ρί­που το 50%.
Αλλά όχι ΟΛΟΙ.

Δι­καιού­μα­στε να αμ­φι­σβη­τή­σου­με το δι­καί­ω­μα της χρή­σης του όρου «Μα­κε­δο­νία» από άλλα  κράτη;
Ασφα­λώς ΟΧΙ.
Πι­θα­νώς μία ορ­θό­τε­ρη (γε­ω­γρα­φι­κά) ονο­μα­σία της «ΠΓΔΜ» θα ήταν «Βό­ρεια Μα­κε­δο­νία» ή «Μα­κε­δο­νία του Βαρ­δά­ρη».
Θυ­μί­ζω ότι τις ονο­μα­σί­ες αυτές τις απορ­ρί­ψα­με ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, με την ανό­η­τη και εθνι­κι­στι­κή αντί­δρα­σή μας στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90.

Εξάλ­λου, κάθε κρά­τος μπο­ρεί να ονο­μά­ζε­ται ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ.
Προ­φα­νώς θα ήταν γε­λοίο η Δανία (πχ) να επι­λέ­ξει να ονο­μά­ζε­ται «Κάτω Πα­τή­σια»!
Το να επι­λέ­ξει, όμως, η «ΠΓΔΜ» την ονο­μα­σία Μα­κε­δο­νία ΔΕΝ είναι κα­θό­λου γε­λοίο ή αυ­θαί­ρε­το!
 Έχει γε­ω­γρα­φι­κή βάση.

Προ­σο­χή: Είναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ η Ιστο­ρία ενός ΣΥ­ΓΚΕ­ΚΡΙ­ΜΕ­ΝΟΥ φύλου, που έζησε σε ένα ΣΥ­ΓΚΕ­ΚΡΙ­ΜΕ­ΝΟ τμήμα της Μα­κε­δο­νί­ας, μια ΣΥ­ΓΚΕ­ΚΡΙ­ΜΕ­ΝΗ ιστο­ρι­κή πε­ρί­ο­δο.
Ανα­φέ­ρο­μαι στο Μα­κε­δο­νι­κό κρά­τος του Φι­λίπ­που, του Αλε­ξάν­δρου κλπ.
Έχει απο­δει­χθεί επι­στη­μο­νι­κά, πέραν πάσης αμ­φι­σβη­τή­σε­ως, ότι επρό­κει­το για ελ­λη­νι­κό (δω­ρι­κό) φύλο, που μι­λού­σε μια ελ­λη­νι­κή διά­λε­κτο, και ανέ­πτυ­ξε πο­λι­τι­σμό ανά­λο­γο με των υπο­λοί­πων ελ­λη­νι­κών φύλων.
ΚΑ­ΝΕΙΣ σο­βα­ρός επι­στή­μων, κα­νέ­να Πα­νε­πι­στή­μιο, καμία χώρα δεν το αμ­φι­σβη­τεί αυτό, ΔΙΕ­ΘΝΩΣ. Και δεν πρό­κει­ται να αμ­φι­σβη­τη­θεί ΠΟΤΕ, όσα αγάλ­μα­τα του Αλε­ξάν­δρου και αν στη­θούν σε οποια­δή­πο­τε πρω­τεύ­ου­σα.

Επί­σης, είναι ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ οι τυχόν Με­γα­λοϊ­δε­α­τι­σμοί οποιου­δή­πο­τε κρά­τους ή με­μο­νω­μέ­νου πο­λι­τι­κού, που ίσως ονει­ρεύ­ε­ται την Με­γά­λη Μα­κε­δο­νία ή την Με­γά­λη Αλ­βα­νία ή την Με­γά­λη Ελ­λά­δα.

Αν δεν τα ξε­κα­θα­ρί­σου­με στο μυαλό μας όλα αυτά τα πολύ απλά, θα πα­ρα­συ­ρό­μα­στε πάντα από εθνι­κι­στι­κές (ή και φα­σι­στι­κές) κραυ­γές, από άφρο­νες κλη­ρι­κούς, από επι­κίν­δυ­να (ΚΑΙ ΚΥ­ΡΙΩΣ ΑΠΟ­ΠΡΟ­ΣΑ­ΝΑ­ΤΟ­ΛΙ­ΣΤΙ­ΚΑ) πο­λι­τι­κά «παι­χνί­δια».
Και θα βγαί­νου­με αλ­λό­φρο­νες στους δρό­μους, κρα­δαί­νο­ντας πλα­στι­κές ση­μαιού­λες.
«Για ένα που­κά­μι­σο αδεια­νό. Για μιαν Ελένη.»

(1)Δεν ήταν πάντα έτσι, ούτε διοι­κη­τι­κά ούτε όσον αφορά στην σύν­θε­ση του πλη­θυ­σμού (στα αρ­χαία χρό­νια οι Άλ­μω­πες, οι ομη­ρι­κοί Παί­ο­νες, οι Βι­σάλ­τες, οι Φρύ­γες ή Βρί­γες κατά τον Ηρό­δο­το, και τόσα άλλα προ­ελ­λη­νι­κά φύλα).

(2)Θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σω το πα­ρά­δειγ­μα της Σα­χά­ρας, ώστε να μην υπάρ­χει συ­ναι­σθη­μα­τι­κή φόρ­τι­ση.
Η Σα­χά­ρα (συ­γκε­κρι­μέ­νη γε­ω­γρα­φι­κή πε­ριο­χή της Βο­ρεί­ου Αφρι­κής) εκτεί­νε­ται στις χώρες: Μα­ρό­κο, Αλ­γε­ρία, Τυ­νη­σία, Λιβύη, Αί­γυ­πτο, Σου­δάν, Τσαντ, Δη­μο­κρα­τία του Νί­γη­ρα, Μάλι, Μαυ­ρι­τα­νία και Δυ­τι­κή Σα­χά­ρα.
Καμία από αυτές (εξ όσων γνω­ρί­ζω) δεν θε­ω­ρεί ότι ΟΛΟ­ΚΛΗ­ΡΗ η Σα­χά­ρα της ανή­κει, ούτε διεκ­δι­κεί την απο­κλει­στι­κή χρήση του ονό­μα­τος «Σα­χά­ρα».

*Ακτι­νο­φυ­σι­κός, μέλος της Επι­τρο­πής Υγεί­ας-Πρό­νοιας της ΛΑΕ Ατ­τι­κής και του ΚΔ Υγειο­νο­μι­κών