Τι να κάνει η ΛΑΕ

Η χώρα σε πο­ρεία κα­τά­πτω­σης

Η Ελ­λά­δα πλέον βρί­σκε­ται σε πο­ρεία εθνι­κής και κοι­νω­νι­κής πα­ρακ­μής ιστο­ρι­κών δια­στά­σε­ων. Μετά την πλήρη αντι­στρο­φή όλων των θε­τι­κών προσ­δο­κιών για την κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα-Καμ­μέ­νου, η κρίση λαμ­βά­νει υπαρ­ξια­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά για την κοι­νω­νία και τη χώρα.

Με το 3ο Μνη­μό­νιο και τις εφαρ­μο­στι­κές του ρυθ­μί­σεις, οι αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι, οι μι­κρο­με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις, τα φτω­χό­τε­ρα αγρο­τι­κά στρώ­μα­τα και η μικρή ιδιο­κτη­σία θα συ­μπιε­στούν έως εξα­φά­νι­σης. Η νε­ο­λαία, το επι­στη­μο­νι­κό προ­σω­πι­κό και οι συ­ντα­ξιού­χοι θα βρε­θούν σε ασφυ­κτι­κό κλοιό. Το βιο­τι­κό επί­πε­δο της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας στον δη­μό­σιο τομέα θα εξα­κο­λου­θή­σει να υπο­βαθ­μί­ζε­ται, ενώ στον ιδιω­τι­κό τομέα θα υπάρ­ξει πε­ραι­τέ­ρω κα­τάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών κα­τα­κτή­σε­ων (συρ­ρί­κνω­ση ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και απερ­γί­ας, ομα­δι­κές απο­λύ­σεις,  επα­να­φο­ρά λοκ άουτ, κα­τάρ­γη­ση 13ου και 14ου μι­σθού κλπ).   Η ανερ­γία θα συ­νε­χί­σει να μα­στί­ζει ένα τε­ρά­στιο τμήμα της ερ­γα­τι­κής τάξης και της νε­ο­λαί­ας.

Αυτό όμως που επι­πλέ­ον θα κρι­θεί είναι αν η Ελ­λά­δα θα απω­λέ­σει κα­θο­λι­κά την εθνι­κή και λαϊκή της κυ­ριαρ­χία. Το κα­θε­στώς αποι­κί­ας χρέ­ους βα­θαί­νει πε­ρισ­σό­τε­ρο με το μνη­μό­νιο Τσί­πρα, ιδίως μετά την απο­δο­χή της εκ­ποί­η­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας προς όφε­λος των δα­νει­στών και τη θε­σμο­θέ­τη­ση του δια­βό­η­του «κόφτη». Βουλή και κυ­βέρ­νη­ση αυ­το­κα­ταρ­γού­νται και εγκα­θί­στα­ται ένα νέο κα­θε­στώς διαρ­κούς επι­τή­ρη­σης που ου­σια­στι­κά κα­ταρ­γεί τη δη­μο­κρα­τία και το κοι­νο­βού­λιο. Η Ελ­λά­δα με­τα­τρέ­πε­ται ολο­τα­χώς σε προ­τε­κτο­ρά­το του ιμπε­ρια­λι­σμού και του κε­φα­λαί­ου.

Εν όψει αυτής της προ­ο­πτι­κής υπάρ­χουν δύο κυ­ρί­αρ­χες πο­λι­τι­κές επι­λο­γές. Από τη μια, η επι­λο­γή της υπο­τα­γής, δη­λα­δή η συ­νέ­χι­ση του νε­ο­α­ποι­κια­κού μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος, με λι­τό­τη­τα και νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό. Την επι­λο­γή αυτή στη­ρί­ζουν ξε­κά­θα­ρα τα ισχυ­ρό­τε­ρα κέ­ντρα της αστι­κής τάξης,  τα με­γά­λα ΜΜΕ καθώς και στρώ­μα­τα της ανώ­τε­ρης με­σαί­ας τάξης. Από την άλλη, η επι­λο­γή της ρήξης, δη­λα­δή η ανά­κτη­ση της εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας, με τό­νω­ση της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας και της δη­μο­κρα­τί­ας, και πα­ράλ­λη­λα ολική ανα­διάρ­θρω­ση της οι­κο­νο­μί­ας σε πα­ρα­γω­γι­κή κα­τεύ­θυν­ση, υπέρ των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των  λαϊ­κών στρω­μά­των και άρση της λι­τό­τη­τας.

Η επι­λο­γή της ρήξης βρί­σκει ισχυ­ρή, αλλά προς το παρόν ασύ­ντα­κτη, στή­ρι­ξη στη μι­σθω­τή ερ­γα­σία, τα μι­κρο­με­σαία στρώ­μα­τα των πό­λε­ων και της υπαί­θρου και τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους, τη νε­ο­λαία και τα φτω­χό­τε­ρα αγρο­τι­κά στρώ­μα­τα. Η δύ­να­μή της πη­γά­ζει από την προ­ο­πτι­κή εθνι­κής και δη­μο­κρα­τι­κής ανα­σύ­ντα­ξης, κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης και πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης. Αλλά δη­μιουρ­γεί και ανη­συ­χί­ες επει­δή οπωσ­δή­πο­τε πε­ρι­λαμ­βά­νει έξοδο από την ευ­ρω­ζώ­νη, παύση πλη­ρω­μών στο δη­μό­σιο χρέος, σύ­γκρου­ση και ρήξη με την Ε.Ε.

Ανά­τα­ξη και επα­νί­δρυ­ση της ΛΑΕ

Η ΛΑΕ πρέ­πει και μπο­ρεί να γίνει ο κα­θο­ρι­στι­κός πο­λι­τι­κός πα­ρά­γο­ντας της επι­λο­γής της ρήξης. Η εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία, η λαϊκή κυ­ριαρ­χία και η δη­μο­κρα­τία, η κοι­νω­νι­κή και τα­ξι­κή ανα­δια­νο­μή υπέρ των λαϊ­κών τά­ξε­ων και η άρση της λι­τό­τη­τας απο­τε­λούν κομ­βι­κούς της στό­χους. Η πο­λι­τι­κή της κα­τεύ­θυν­ση οδη­γεί σε σύ­γκρου­ση και ρήξη με τους δα­νει­στές και τους μη­χα­νι­σμούς της Ε.Ε. Η ΛΑΕ θε­ω­ρεί ότι οι πα­ρα­πά­νω στό­χοι είναι οι βα­σι­κοί και άμεσα εφαρ­μό­σι­μοι κρί­κοι ενός με­τα­βα­τι­κού σο­σια­λι­στι­κού προ­γράμ­μα­τος, το οποίο ξε­κι­νά να εφαρ­μό­ζε­ται από σή­με­ρα, διέρ­χε­ται από τον σταθ­μό μιας αρι­στε­ρής/ρι­ζο­σπα­στι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης και, μέσα από τη δυ­να­μι­κή του, θα κα­τα­λή­ξει να θέσει ζή­τη­μα πο­λι­τι­κής εξου­σί­ας στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Επι­διώ­κει να γίνει ο βα­σι­κός φο­ρέ­ας του ελ­λη­νι­κού λαού σε έναν αγώνα που έχει ρίζες στις πιο αυ­θε­ντι­κές πα­ρα­δό­σεις, κοι­νω­νι­κές και εθνι­κές, των λαϊ­κών στρω­μά­των. Πρέ­πει και μπο­ρεί να γίνει ο σύγ­χρο­νος εκ­φρα­στής μιας προ­ο­δευ­τι­κής, ανοι­χτής Ελ­λά­δας, με αυ­θε­ντι­κό διε­θνι­σμό που θα πα­τά­ει σε ό,τι πιο υγιές και δη­μο­κρα­τι­κό  έχει ο ελ­λη­νι­κός πο­λι­τι­σμός.  

Οι κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις που θα στη­ρί­ξουν τον αγώνα είναι οι δυ­νά­μεις που προ­κρί­νουν την επι­λο­γή της ρήξης. Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κή βάση για το πα­τριω­τι­κό και κοι­νω­νι­κό μέ­τω­πο που σή­με­ρα απαι­τεί­ται στην Ελ­λά­δα. Την πο­λι­τι­κή πρω­το­πο­ρία θα την προ­σφέ­ρουν οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς που έχουν δια­χω­ρί­σει από­λυ­τα τη σχέση τους με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Θα συμ­μα­χή­σουν όμως με πολύ ευ­ρύ­τε­ρες δυ­νά­μεις που έχουν δεί­ξει συ­νέ­πεια και εντι­μό­τη­τα. Η πο­ρεία των τε­λευ­ταί­ων έξι χρό­νων έχει δεί­ξει ότι δεν αρ­κούν οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς για το εθνι­κό και κοι­νω­νι­κό έργο μπρο­στά μας.

Στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή η ΛΑΕ πρέ­πει να αγω­νι­στεί για την ανά­κτη­ση της χα­μέ­νης αξιο­πι­στί­ας των αντι­μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων, οι­κο­δο­μώ­ντας το εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα και το ανα­γκαίο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο. Για να το πε­τύ­χει είναι υπο­χρε­ω­μέ­νη να βα­δί­σει προς την ου­σια­στι­κή επα­νί­δρυ­σή της, βλέ­πο­ντας κρι­τι­κά τη δια­δρο­μή της Αρι­στε­ράς, του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος και του ίδιου του εαυ­τού της. Η ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει σταθ­μό δεί­χνο­ντας ότι η ΛΑΕ διορ­θώ­νει τα λάθη που εμπο­δί­ζουν τη δυ­να­μι­κή της.

Τι να κά­νου­με;           

O στό­χος του με­τώ­που ρήξης δεν μπο­ρεί παρά να είναι η εξου­σία. Τί­πο­τε άλλο δεν θα είναι πει­στι­κό για τον ελ­λη­νι­κό λαό. Απα­ραί­τη­το στοι­χείο για την ανά­λη­ψη της εξου­σί­ας είναι η αυ­το-ορ­γά­νω­ση του ίδιου του λαού. Στο πλαί­σιο αυτό, η ΛΑΕ οφεί­λει να δρά­σει σε τρι­πλή κα­τεύ­θυν­ση: προ­γραμ­μα­τι­κή, κι­νη­μα­τι­κή και πο­λι­τι­κά ενω­τι­κή.

Πρό­γραμ­μα

Το εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα της ΛΑΕ απο­τε­λεί τη βάση της δρά­σης της και της πρό­τα­σής της προς την κοι­νω­νία. Είναι απο­λύ­τως απα­ραί­τη­το να υπάρ­ξει πρό­γραμ­μα συ­νε­κτι­κό, ολι­γό­λο­γο και συ­γκε­κρι­μέ­νο. Δεν υπάρ­χει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο για αβά­σι­μες υπο­σχέ­σεις. Δεν πεί­θουν κα­θό­λου ούτε οι γε­νι­κο­λο­γί­ες, ούτε η επα­νά­λη­ψη θέ­σε­ων που απλώς κα­ταγ­γέλ­λουν τη λι­τό­τη­τα και τα μνη­μό­νια.   

Οι βα­σι­κοί άξο­νες του προ­γράμ­μα­τος πρέ­πει να είναι, με την εξής σειρά:

α) Παύση πλη­ρω­μών και έναρ­ξη της δια­δι­κα­σί­ας για βαθιά δια­γρα­φή του χρέ­ους.

β)  Κα­ταγ­γε­λία από την Ελ­λά­δα των τριών δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων ( 2010, 2012, 2015).

γ) Άρση της λι­τό­τη­τας και χρήση των δη­μο­σιο­νο­μι­κών ερ­γα­λεί­ων με κύρια κα­τεύ­θυν­ση την αντι­με­τώ­πι­ση της ανερ­γί­ας. Σχε­δια­σμέ­νη απο­δό­μη­ση και άρση του μνη­μο­νια­κού νο­μο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου και των εφαρ­μο­στι­κών νόμων.

δ) Εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών και δη­μιουρ­γία δη­μό­σιων ανα­πτυ­ξια­κών τρα­πε­ζών. Έλεγ­χος στην Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος και διο­ρι­σμός δη­μο­σί­ου επι­τρό­που για το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα.  

ε) Ανά­τα­ξη των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων υπέρ της ερ­γα­σί­ας, με τό­νω­ση μι­σθών και συ­ντά­ξε­ων.

στ) Με­τά­βα­ση σε εθνι­κό νό­μι­σμα και έξο­δος από την ΟΝΕ καθώς και εγκαι­νί­α­ση μιας πο­λι­τι­κής ρήξης/εξό­δου από την Ε.Ε. Προ­ε­τοι­μα­σία για το εν­δε­χό­με­νο μιας μο­νο­με­ρούς  απο­πο­μπής της Ελ­λά­δας από την Ε.Ε., η οποία είναι νο­μι­κά  δυ­να­τή βάσει της Συν­θή­κης της Λι­σα­βό­νας. 

ζ) Πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση μέσω βιο­μη­χα­νι­κής πο­λι­τι­κής στη­ριγ­μέ­νης σε δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις, με νέα σχέση με τον ιδιω­τι­κό τομέα που θα στη­ρί­ζει τους μι­κρο­με­σαί­ους. Σε συν­δυα­σμό με την ανά­κτη­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νων δη­μο­σί­ων επι­χει­ρή­σε­ων και αγα­θών και την εθνι­κο­ποί­η­ση ανα­γκαί­ων στρα­τη­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων με συμ­βο­λι­κό και πε­ριο­ρι­σμέ­νο  αντάλ­λαγ­μα λόγω και των ζη­μιών από την ως τώρα εκ­ποί­η­ση αλλά και την κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης της χώρας.  

η) Κά­θαρ­ση του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, με­τα­σχη­μα­τι­σμός της δη­μό­σιας διοί­κη­σης και ενί­σχυ­ση της δη­μο­κρα­τί­ας με κα­τάρ­γη­ση όλων των αντι­δη­μο­κρα­τι­κών-αντι­κοι­νο­βου­λευ­τι­κών  μέ­τρων (κό­φτης, ΠΝΠ, αποι­κια­κά δη­μο­σιο­νο­μι­κά όρ­γα­να όπως η ΓΓΔΕ, το Δη­μο­σιο­νο­μι­κό Συμ­βού­λιο κλπ), απο­κα­τά­στα­ση της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας,  προ­κή­ρυ­ξη Συ­ντα­κτι­κής Εθνο­συ­νέ­λευ­σης.

Για εμάς  είναι σαφές ότι σή­με­ρα ένα εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα πρέ­πει με απλό και λο­γι­κό τρόπο  να κα­τα­πο­λε­μή­σει τη φοβία που έχουν καλ­λιερ­γή­σει η ολι­γαρ­χία και τα ΜΜΕ σχε­τι­κά με την δυ­να­τό­τη­τα ανά­κτη­σης της νο­μι­σμα­τι­κής κυ­ριαρ­χί­ας με τρόπο που θα είναι υπέρ των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Επί­σης, είναι σαφές ότι το πρό­γραμ­μα αυτό είναι ανέ­φι­κτο χωρίς ευ­θεία ρήξη με την Ε.Ε., ιδίως στους το­μείς των επεν­δύ­σε­ων, του εμπο­ρί­ου καθώς και των κοι­νω­νι­κών και ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των στα πλαί­σια της δη­μο­σιο­νο­μι­κής πο­λι­τι­κής της Ε.Ε. Οφεί­λου­με να προ­ε­τοι­μά­σου­με τον ελ­λη­νι­κό λαό για τη ρήξη με την Ε.Ε., ορ­γα­νώ­νο­ντας ένα πο­λι­τι­κό κί­νη­μα ανά­κτη­σης της εθνι­κής και λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας.   

Το πρό­γραμ­μα, τέλος, θα απαι­τή­σει  σύ­γκρου­ση με τις εγ­χώ­ριες δυ­νά­μεις που στη­ρί­ζουν την επι­λο­γή της υπο­τα­γής και γνω­ρί­ζουν πολύ καλά ότι το ευρώ απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση της κυ­ριαρ­χί­ας τους. Είναι ένα πρό­γραμ­μα βαθιά αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό που ανοί­γει τον δρόμο για πραγ­μα­τι­κή αλ­λα­γή της κοι­νω­νι­κής ισορ­ρο­πί­ας υπέρ του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας, αλλά και της μι­κρο­με­σαί­ας οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας. Προ­ω­θεί τη σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή στην πράξη και όχι στα λόγια.

Κι­νη­μα­τι­κή δράση

Βα­σι­σμέ­νη στο πρό­γραμ­μά της, η ΛΑΕ θα πρέ­πει να δρά­σει στο κι­νη­μα­τι­κό πεδίο, σε πε­ρι­βάλ­λον που χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από απο­γο­ή­τευ­ση και εντει­νό­με­νη οργή.

Τα κα­θή­κο­ντα πε­ρι­λαμ­βά­νουν:

1) Ανα­τρο­πή της ση­με­ρι­νής νο­ο­τρο­πί­ας στις ομο­σπον­δί­ες και τα συν­δι­κά­τα, με την ανα­πα­ρα­γω­γή συν­δι­κα­λι­στι­κών γρα­φειο­κρα­τι­κών ηγε­σιών.

2) Χτί­σι­μο νέων συν­δι­κά­των σε χώ­ρους που ου­σια­στι­κά πα­ρα­μέ­νουν συν­δι­κα­λι­στι­κά ακά­λυ­πτοι.  

3) Δη­μιουρ­γία νέων μορ­φών συ­σπεί­ρω­σης των ανέρ­γων και της νε­ο­λαί­ας σε το­πι­κό και εθνι­κό επί­πε­δο.

4) Κοι­νές αγω­νι­στι­κές δρά­σεις νε­ο­λαί­ας, ερ­γα­ζο­μέ­νων, επι­στη­μό­νων και ανέρ­γων προ­κει­μέ­νου να δο­μεί­ται στην πράξη το μέ­τω­πο αντί­στα­σης.

Για τον σκοπό αυτό απαι­τεί­ται να δια­λέ­γουν πάντα οι αγω­νι­στές της ΛΑΕ τον δρόμο της ρήξης με τον υπο­ταγ­μέ­νο συν­δι­κα­λι­σμό. Αυτό ση­μαί­νει άμεσο και πλήρη δια­χω­ρι­σμό από τις δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Το ση­μείο αυτό πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει είτε μέρος της Πο­λι­τι­κής Από­φα­σης είτε  αντι­κεί­με­νο μιας Ει­δι­κής Πο­λι­τι­κής Από­φα­σης της Συν­διά­σκε­ψης της ΛΑΕ. Ταυ­τό­χρο­να πρέ­πει να δια­μορ­φώ­νου­με ενω­τι­κά σχή­μα­τα και πρω­το­βου­λί­ες με πε­ριε­χό­με­νο αντι­κυ­βερ­νη­τι­κό και αντι­μνη­μο­νια­κό, καθώς και με δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία. Μια τέ­τοια στάση είναι απα­ραί­τη­τη στους δή­μους και τις πε­ρι­φέ­ρειες, στους χώ­ρους της νε­ο­λαί­ας (σπου­δά­ζου­σας και μη) στις γει­το­νιές και στους χώ­ρους δου­λειάς.

Ενω­τι­κές και με­τω­πι­κές πρω­το­βου­λί­ες

Η ΛΑΕ οφεί­λει άμεσα να δρά­σει και ως μια γνή­σια ενω­τι­κή δύ­να­μη, απευ­θυ­νό­με­νη σε όλες εκεί­νες τις πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, τα συν­δι­κά­τα και ενώ­σεις, τους επι­στή­μο­νες, τους καλ­λι­τέ­χνες, τις προ­σω­πι­κό­τη­τες και τους ανέ­ντα­χτους πο­λί­τες που κοι­τούν με συ­μπά­θεια την επι­λο­γή ρήξης. Οι δυ­νά­μεις αυτές είναι πολύ ευ­ρύ­τε­ρες από την Αρι­στε­ρά.

Η συ­γκρό­τη­ση ενός τέ­τοιου με­τώ­που απαι­τεί με­γά­λη προ­σπά­θεια, προ­σο­χή και χρόνο. Στη βάση του προ­γράμ­μα­τος της ΛΑΕ, προ­τεί­νου­με να συ­στα­θούν συμ­βού­λια/επι­τρο­πές σε κάθε νομό προ­κει­μέ­νου να ορ­θώ­σουν αντι­στά­σεις και να επε­ξερ­γα­στούν τμή­μα­τα του προ­γράμ­μα­τος. Προ­τεί­νου­με ακόμη να συ­γκρο­τη­θεί μια πα­νελ­λα­δι­κή ομάδα συ­ντο­νι­σμού, με συμ­με­το­χή πο­λι­τι­κών φο­ρέ­ων, ακα­δη­μαϊ­κών κι­νή­σε­ων, κι­νη­μά­των και προ­σώ­πων, που θα συμ­βάλ­λει κε­ντρι­κά στη δια­μόρ­φω­ση του με­τώ­που και στη συλ­λο­γι­κή επε­ξερ­γα­σία του προ­γράμ­μα­τος. Ο στό­χος θα είναι να γί­νουν προ­γραμ­μα­τι­κά πε­ρι­φε­ρεια­κά συ­νέ­δρια το επό­με­νο εξά­μη­νο, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι πο­λί­τες και οι ορ­γα­νω­μέ­νες δυ­νά­μεις, ώστε το πρό­γραμ­μα της ΛΑΕ να γίνει πραγ­μα­τι­κά λαϊκό δη­μιούρ­γη­μα και κτήμα.

Η ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη της ΛΑΕ πρέ­πει να παί­ξει κα­τα­λυ­τι­κό ρόλο στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή. Κα­λού­με σε άμεσο διά­λο­γο και συ­ντο­νι­σμό, σχη­μα­τί­ζο­ντας μια ομάδα της ΛΑΕ που θα έχει την ευ­θύ­νη της προ­ώ­θη­σης και πα­ρα­κο­λού­θη­σης αυτής της πο­ρεί­ας.

1. Αβρα­άμ Θρά­σος, Π.Ε. Λέ­σβου
2. Αν­δρώ­νη Μαλ­βί­να, Π.Ε. Σύρου
3. Αντω­νί­ου Βαγ­γέ­λης, Π.Ε. Χαλ­κί­δας
4. Απο­στο­λό­που­λος Γιώρ­γος, Π.Ε. Θήβας
5. Αρέ­στης Γιώρ­γος., Π.Ε. Ωρω­πού
6. Βάσος Βαγ­γέ­λης, Π.Ε. Βύ­ρω­να
7. Βλα­χο­γε­ώρ­γου Αθηνά, Π.Ε. Χαλ­κί­δας
8. Βου­τυ­ρά­κη Μαρία, Π.Ε. Νοτ. Διαμ. Πά­τρας
9. Γα­λά­νης Νίκος, Π.Ε. Αμπε­λο­κή­πων
10.  Γκαρ­δα­λή­νου Γε­ωρ­γία, Π.Ε. Καρ­δί­τσας
11. Γρη­γο­ρί­ου Πέ­τρος, Π.Ε. Ιω­αν­νί­νων
12. Δαφ­νιά Ει­ρή­νη, Π.Ε. Αρ­κα­δί­ας
13. Δουλ­φής Γιάν­νης, Π.Ε. Αι­γά­λεω
14. Ιω­αν­νί­δης Θε­ό­φι­λος, Π.Ε. Βύ­ρω­να
15. Κα­λα­μπό­κας Δη­μή­τρης, Αγρί­νιο
16. Κα­ρα­χά­λιος Γιάν­νης, Π.Ε. Πε­ρι­στε­ρί­ου
17. Καψή Νι­κο­λέ­τα, Π.Ε. Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
18. Κα­τσού­λας Χρή­στος, Π.Ε. Ιλίου
19. Κου­βε­λά­κης Στά­θης, Πα­ρί­σι
20. Κου­τσια­νάς Πάνος, Π.Ε. Ιλίου
21. Κου­τσού­λας Θα­νά­σης, Π.Ε. Θεσ­σα­λο­νί­κης
22. Κραβ­βα­ρί­της Πάνος, Π.Ε. Λα­μί­ας
23. Κυ­πραί­ος Βα­σί­λης, Π.Ε. Πά­τρας
24. Κω­στά­ρας Βα­σί­λης, Αγρί­νιο
25. Λα­πα­βί­τσας Κώ­στας, Λον­δί­νο
26. Λε­ο­ντα­ρά­κης Πα­να­γιώ­της, Π.Ε. Κα­βά­λας
27. Λε­χου­ρί­της Γιώρ­γος, Π.Ε. Πα­τη­σί­ων
28. Λυ­μπε­ρό­που­λος Θό­δω­ρος, Π.Ε. Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής
29. Λύτρα Κων­στα­ντί­να, Π.Ε. Φω­κί­δας
30. Μα­γνή­σα­λης Σω­κρά­της, Π.Ε. Βύ­ρω­να
31. Μα­κα­ντά­σης Δήμος, Π.Ε. Β. Εύ­βοιας (Ιστιαία)
32. Μα­νώ­λας Γιάν­νης, Π.Ε. Ν. Ηρα­κλεί­ου
33. Μαρ­γα­ρι­τό­γιαν­νης Σω­τή­ρης, Π.Ε. Λα­μί­ας
34. Μαρ­κά­της Λευ­τέ­ρης, Π.Ε. Κέρ­κυ­ρας
35. Μα­ρού­δας Διο­νύ­σης, Π.Ε. Δυ­τι­κών Ηρα­κλεί­ου
36. Μαυ­ρομ­μά­της Πα­να­γιώ­της, Π.Ε. Ρόδου
37. Μαύ­ρου Τίνα, Π.Ε. Πει­ραιά
38. Μέ­λιος Πα­ντε­λής, Π.Ε. Αγρι­νί­ου
39. Μη­τρό­που­λος Δη­μή­τρης, Π.Ε. Ν. Σμύρ­νης
40. Μό­σχος Γιάν­νης, Π.Ε. Πει­ραιά
41. Μπέκα Γε­ωρ­γία, Π.Ε. Ρε­θύ­μνου
42. Μπε­λα­ντής Δη­μή­τρης, Π.Ε. Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
43. Μπέλ­μπας Χρή­στος, Π.Ε. Χα­νί­ων
44. Μπί­λιας Φώτης, Π.Ε. Νε­ά­πο­λης Συ­κε­ών
45. Νι­κο­λά­ου Σε­ρα­φείμ, Π.Ε. Κο­ριν­θί­ας
46. Ξα­γο­ρά­ρης Χρή­στος, Π.Ε. Πε­τρα­λώ­νων-Κου­κα­κί­ου
47. Πα­πα­δό­που­λος Θρα­σύ­βου­λος, Κίελο
48. Πα­πα­δο­πού­λου Ευαγ­γε­λία, Π.Ε. Βύ­ρω­να
49. Πα­παϊ­ω­άν­νου Γιάν­νης, Π.Ε. Λά­ρι­σας
50. Πα­πα­κα­νά­κης Νίκος, Π.Ε. Μα­λε­βι­ζί­ου Ηρα­κλεί­ου
51. Πα­πα­να­στό­που­λος Νίκος, Π.Ε. Παια­νί­ας
52. Πα­πα­χρι­στο­δού­λου Λευ­τέ­ρης, Π.Ε. Βύ­ρω­να
53. Πέτ­τας Νίκος, Π.Ε. Κέ­ντρου Πά­τρας
54. Πού­λου Ελένη, Π.Ε. Λι­βα­δειάς
55. Ρήγος Γιάν­νης, Π.Ε. Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής
56. Σαγιά Σοφία, Π.Ε. Βύ­ρω­να
57. Σα­κελ­λα­ρό­που­λος Σπύ­ρος, Π.Ε. Χα­λαν­δρί­ου
58. Σι­μά­κη Βάσω, Π.Ε. Πά­τρας
59. Σου­ρού­νης Αν­δρέ­ας, Π.Ε. Κέ­ντρου Πά­τρας
60. Στα­θά­κης Σπύ­ρος, Π.Ε. 1ης Δ.Κ. Α΄ Αθή­νας
61. Στά­θης Γιώρ­γος, Π.Ε. Κο­ρω­πί­ου
62. Στα­θό­που­λος Χρή­στος, Π.Ε. Παλ­λή­νης
63. Στα­μα­τό­που­λος Χρή­στος, Π.Ε. Αγ. Πα­ρα­σκευ­ής
64. Σταυ­ρο­μή­τρου Δή­μη­τρα, Π.Ε. Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
65. Σω­τή­ρης Πα­να­γιώ­της, Π.Ε. Εξαρ­χεί­ων
66. Τέ­κνου Ανα­στα­σία, Π.Ε. Κο­ριν­θί­ας
67. Τζή­μας Θέμις, Π.Ε. Δι­κη­γό­ρων Θεσ­σα­λο­νί­κης
68. Του­λιά­τος Χρή­στος, Π.Ε. Ζω­γρά­φου
69. Τρια­ντα­φυλ­λί­δου Μαρία, Π.Ε. Αγρι­νί­ου
70. Τσα­κα­λά­κης Κώ­στας, Π.Ε. Διο­νύ­σου
71. Τσι­φης Κώ­στας, Π.Ε. Λά­ρι­σας
72. Υφα­ντή Χρύσα, Π.Ε. Βύ­ρω­να
73. Φω­τό­που­λος Τάσος, Π.Ε. Ο.Τ.Ε.
74. Χα­μη­λά­κη Κα­τε­ρί­να, Π.Ε. Νοτ. Διαμ. Πά­τρας
75. Χα­τζής Μι­χά­λης, Π.Ε. Με­σο­λογ­γί­ου