Τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν πρόσφατα ότι ο γενικός εισαγγελέας του Ιράν, Μοχαμάντ Τζαφάρ Μονταζερί, δήλωσε πως η Αστυνομία Ηθών της χώρας έχει «καταργηθεί». Οι δηλώσεις του Μονταζερί έγιναν καθώς είχαν μπει στον τρίτο μήνα τους οι πανεθνικές διαδηλώσεις που πυροδοτήθηκαν από τη δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας Μάχσα Αμίνι από την αστυνομία τον Σεπτέμβριο.

Η ιρα­νι­κή άρ­χου­σα τάξη βρί­σκε­ται σή­με­ρα αντι­μέ­τω­πη με τον πιο γε­νι­κευ­μέ­νο και αναμ­φι­σβή­τη­τα βα­θύ­τε­ρο αγώνα μετά την επα­νά­στα­ση του 1979 που ανέ­τρε­ψε τον Μο­χα­μάντ Ρεζά Πα­χλα­βί και κα­τήρ­γη­σε τη μο­ναρ­χία. Αλλά είναι σαφές ότι η κυ­βέρ­νη­ση δεν έχει καμία πρό­θε­ση να δια­λύ­σει την Αστυ­νο­μία Ηθών. Το κα­θε­στώς κα­τα­στέλ­λει τις πα­νε­θνι­κές απερ­γί­ες και δια­δη­λώ­σεις με όλη του τη δύ­να­μη. Σύμ­φω­να με έκ­θε­ση του Ορ­γα­νι­σμού Ει­δή­σε­ων των Ακτι­βι­στών για τα Αν­θρώ­πι­να Δι­καιώ­μα­τα, του­λά­χι­στον 448 δια­δη­λω­τές έχουν σκο­τω­θεί και πε­ρισ­σό­τε­ροι από 18.170 έχουν συλ­λη­φθεί από τα μέσα Σε­πτεμ­βρί­ου.

Στο πλαί­σιο της συ­νε­χι­ζό­με­νης και ακα­τά­βλη­της πα­νε­θνι­κής εξέ­γερ­σης, έχουν υπάρ­ξει κά­ποιες κι­νή­σεις από κά­ποια πρό­σω­πα του ιρα­νι­κού κα­τε­στη­μέ­νου που υπο­δη­λώ­νουν ότι το κα­θε­στώς θα μπο­ρού­σε να είναι ανοι­χτό στο να απο­δε­χτεί ορι­σμέ­να από τα αι­τή­μα­τα των δια­δη­λώ­σε­ων.

Ο πρώην στρα­τιω­τι­κός και νυν υπουρ­γός Του­ρι­σμού, Ετζα­το­λάχ Ζαρ­γκά­μι εκ­φώ­νη­σε μια ομι­λία στο Πα­νε­πι­στή­μιο Σαρίφ στην οποία ανα­φέρ­θη­κε στην ανά­γκη για με­ταρ­ρυθ­μί­σεις. Το Radio Farda πα­ρά­θε­σε τα λόγια του Ζαρ­γκά­μι ως εξής: «Αυτές τις μέρες τα νεαρά κο­ρί­τσια και οι φοι­τή­τριές μας περ­πα­τούν στο δρόμο χωρίς μα­ντί­λες. Και λοι­πόν; Μήπως κα­τέ­στρε­ψε η απου­σία του χι­τζάμπ την επα­νά­στα­ση και το σύ­στη­μα;». Πα­ρό­μοιες το­πο­θε­τή­σεις έχουν γίνει και από άλ­λους, όπως ο πρό­ε­δρος του κοι­νο­βου­λί­ου Μο­χα­μάντ Μπα­κέρ Κα­λί­μπαφ.

Όμως, αυτά τα αυ­θόρ­μη­τα κα­τευ­να­στι­κά σχό­λια από με­μο­νω­μέ­να άτομα πα­ρα­μέ­νουν σε πλήρη αντί­θε­ση με την κα­θη­με­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Οι δια­δη­λώ­σεις αντι­με­τω­πί­ζουν βίαιη κα­τα­στο­λή, η οποία έχει αυ­ξη­θεί τον τε­λευ­ταίο μήνα. Το κα­θε­στώς σέρ­νει δια­δη­λω­τές και δια­δη­λώ­τριες σε σκη­νο­θε­τη­μέ­νες δίκες στα στρα­το­δι­κεία. Ο Μόχ­σεν Σε­κά­ρι εκτε­λέ­στη­κε αυτόν τον μήνα αφού κα­τα­δι­κά­στη­κε για «μο­χα­ρε­μπέ» («διε­ξα­γω­γή πο­λέ­μου κατά του θεού»).

Οι φωνές που προ­έρ­χο­νται από το στρα­τιω­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο του Ιράν απο­κα­λύ­πτουν την πραγ­μα­τι­κή στάση του κα­θε­στώ­τος απέ­να­ντι στην εξέ­γερ­ση. Ένας ανώ­τε­ρος  διοι­κη­τής των Φρου­ρών της Επα­νά­στα­σης, ο Αλί Φα­ντά­βι, σε πρό­σφα­το άρθρο του που δη­μο­σιεύ­τη­κε από το κρα­τι­κό μέσο ενη­μέ­ρω­σης Fars News, κα­τη­γό­ρη­σε τις δια­δη­λώ­τριες/ες ότι είναι «υπο­χεί­ρια της CIA». Οι δη­λώ­σεις και άλλων αξιω­μα­τού­χων των Φρου­ρών της Επα­νά­στα­σης απη­χούν επί­σης αυτή τη γραμ­μή.

Οι χι­λιά­δες συλ­λή­ψεις, οι εκα­το­ντά­δες θά­να­τοι και τα αμέ­τρη­τα πε­ρι­στα­τι­κά βα­σα­νι­στη­ρί­ων δεί­χνουν ξε­κά­θα­ρα ότι η Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία δεν εν­δια­φέ­ρε­ται να συμ­φι­λιω­θεί με τους/τις δια­δη­λω­τές/τριες, ούτε να απο­δε­χθεί κα­νέ­να από τα βα­σι­κά αι­τή­μα­τα του κι­νή­μα­τος.

Οι δια­μαρ­τυ­ρί­ες έχουν πλέον στα­θε­ρο­ποι­η­θεί σε ένα κυ­κλι­κό μο­τί­βο μι­κρών, το­πι­κών, κα­θη­με­ρι­νών δρά­σε­ων στις οποί­ες πα­ρεμ­βάλ­λο­νται και κά­ποιες μέρες πα­νε­θνι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης. Αυτές οι πα­νε­θνι­κές μέρες δρά­σης, που συχνά κα­λού­νται από επι­τρο­πές γει­το­νιάς, φοι­τη­τι­κές ομά­δες και κά­ποια ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία, ενο­ποιούν τις διά­φο­ρες κυ­λιό­με­νες απερ­γί­ες και τις το­πι­κές δια­δη­λώ­σεις. 

Στα μέσα Νο­έμ­βρη, τρεις ημέ­ρες δια­δη­λώ­σε­ων σά­ρω­σαν του­λά­χι­στον 62 πό­λεις, ση­μα­το­δο­τώ­ντας την επέ­τειο της εξέ­γερ­σης του 2019 και τι­μώ­ντας όσους σκο­τώ­θη­καν στη διάρ­κεια εκεί­νων των γε­γο­νό­των που έγι­ναν γνω­στά ως «Μα­τω­μέ­νος Νο­έμ­βρης». Φλε­γό­με­να οδο­φράγ­μα­τα υψώ­θη­καν σε όλη την Τε­χε­ρά­νη, συ­νο­δευό­με­να από τις φωνές «Εκ­δί­κη­ση για τους μάρ­τυ­ρες μας!» και «Θά­να­τος στην Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία!». Τέσ­σε­ρις χι­λιά­δες ερ­γά­τες στο χά­λυ­βα απέρ­γη­σαν στο Ισφα­χάν, πυ­ρο­δο­τώ­ντας ένα νέο κύμα κυ­λιό­με­νων απερ­γιών στις βιο­μη­χα­νί­ες πε­τρε­λαί­ου, χά­λυ­βα και με­τα­ποί­η­σης στα νότια της χώρας.

Οι απερ­γί­ες και οι δια­δη­λώ­σεις συ­νε­χί­στη­καν σε μι­κρό­τε­ρη κλί­μα­κα μέχρι τις 5 Δε­κεμ­βρί­ου, όταν ξε­κί­νη­σε άλλη μια τρι­ή­με­ρη πα­νε­θνι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση. Την Ημέρα των Φοι­τη­τών, μέρα μνή­μης της δο­λο­φο­νί­ας τριών φοι­τη­τών πα­νε­πι­στη­μί­ου από την ιρα­νι­κή αστυ­νο­μία το 1953, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν δια­δη­λώ­σεις σε πε­ρισ­σό­τε­ρες από 80 πό­λεις. Χι­λιά­δες πο­ρεύ­τη­καν στους δρό­μους της πρω­τεύ­ου­σας Τε­χε­ρά­νης, προς την πλα­τεία Azadi (Ελευ­θε­ρί­ας) φω­νά­ζο­ντας «Επα­νά­στα­ση!», ενώ φοι­τη­τές/τριες σε πε­ρισ­σό­τε­ρα από 100 πα­νε­πι­στή­μια ορ­γά­νω­σαν δια­δη­λώ­σεις και κα­θι­στι­κές δια­μαρ­τυ­ρί­ες μέσα στις πα­νε­πι­στη­μιου­πό­λεις. Η Συ­ντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή Εκ­παι­δευ­τι­κών, το Συμ­βού­λιο για την Ορ­γά­νω­ση των Κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των Συμ­βα­σιού­χων Ερ­γα­τών Πε­τρε­λαί­ου (COPOCW), η Ένωση Φορ­τη­γα­τζή­δων και Οδη­γών και το Συν­δι­κά­το Haft Tappeh εξέ­δω­σαν ανα­κοι­νώ­σεις κα­λώ­ντας σε απερ­γί­ες.

Το COPOCW κά­λε­σε τους ερ­γα­ζό­με­νους που δεν έχουν απερ­γή­σει ως τώρα να προ­σχω­ρή­σουν στο κί­νη­μα, εξη­γώ­ντας: «Αυτό είναι ένα κί­νη­μα δια­μαρ­τυ­ρί­ας για όλους εμάς που μας συ­ντρί­βει η φτώ­χεια... για εμάς δεν υπάρ­χει άλλος τρό­πος να υπε­ρα­σπι­στού­με τις ζωές μας παρά ο ενιαί­ος αγώ­νας. Όλοι έχου­με το ίδιο σύν­θη­μα: γυ­ναί­κες, ζωή, ελευ­θε­ρία».

Ο αγώ­νας κα­θο­δη­γεί­ται κυ­ρί­ως από τη νε­ο­λαία και επι­κε­ντρώ­νε­ται στις πα­νε­πι­στη­μιου­πό­λεις. Οι ερ­γα­τι­κές απερ­γί­ες αλ­λη­λεγ­γύ­ης πε­ριο­ρί­ζο­νται γε­νι­κά στους πιο μα­χη­τι­κούς και ορ­γα­νω­μέ­νους κλά­δους. Αλλά από τον Νο­έμ­βριο έχουν προ­κύ­ψει μέσα από τον αγώνα δύο ση­μα­ντι­κές εξε­λί­ξεις: η διε­ξα­γω­γή πο­λι­τι­κών και στρα­τη­γι­κών συ­ζη­τή­σε­ων στις επι­τρο­πές γει­το­νιάς και η διεύ­ρυν­ση των οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών αι­τη­μά­των που δια­τυ­πώ­νουν οι απερ­γί­ες.

Ως δια­τα­ξι­κά σώ­μα­τα με ορ­γα­νω­τι­κά κα­θή­κο­ντα, οι επι­τρο­πές γει­το­νιάς είναι πο­λι­τι­κά ετε­ρο­γε­νείς. Αυτές οι επι­τρο­πές ξε­φύ­τρω­σαν σε όλη τη χώρα στα τέλη Σε­πτεμ­βρί­ου και ορ­γα­νώ­νουν και συ­ντο­νί­ζουν τις κα­θη­με­ρι­νές δια­δη­λώ­σεις. Η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση της κάθε επι­τρο­πής επη­ρε­ά­ζε­ται από μια σειρά το­πι­κών πα­ρα­γό­ντων και συν­θη­κών, αλλά όλες συμ­φω­νούν σε ένα ση­μείο -η Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία πρέ­πει να φύγει.

Αλλά είναι ανοι­χτή η συ­ζή­τη­ση για το πώς ακρι­βώς θα επι­τευ­χθεί αυτό. Η Νε­ο­λαία των Γει­το­νιών της Τε­χε­ρά­νης (YOTN) υπο­στη­ρί­ζει ότι το κα­θε­στώς θα γκρε­μι­στεί από τη γεν­ναιό­τη­τα του ιρα­νι­κού λαού που δια­δη­λώ­νει στους δρό­μους. Το βα­σι­κό τους μή­νυ­μα είναι ότι η δια­τα­ξι­κή ενό­τη­τα και η επι­μο­νή αρ­κούν από μόνες τους να το επι­τύ­χουν. Η YOTN δη­λώ­νει ότι μετά την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης, στό­χος είναι να γίνει δη­μο­ψή­φι­σμα και να υπο­τα­χθούν στη βού­λη­ση του λαού. Η απου­σία οποιασ­δή­πο­τε ανα­φο­ράς στην ερ­γα­τι­κή τάξη, μαζί με την αντι-πο­λι­τι­κή φι­λε­λεύ­θε­ρη ρη­το­ρι­κή, έρ­χε­ται σε οξεία αντί­φα­ση με τις προ­τά­σεις άλλων επι­τρο­πών γει­το­νιάς.

Η Επα­να­στα­τι­κή Νε­ο­λαία των Γει­το­νιών της Σα­να­ντάζ (RYSN), που δρα στο Κουρ­δι­στάν, έχει ξε­χω­ρί­σει ως δύ­να­μη της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής πτέ­ρυ­γας του κι­νή­μα­τος. Η RYSN ισχυ­ρί­ζε­ται ότι ο αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της κα­πι­τα­λι­στι­κής θε­ο­κρα­τί­ας στο Ιράν εξαρ­τά­ται από την ικα­νό­τη­τα του κι­νή­μα­τος να ανα­πτύ­ξει μια σαφή πο­λι­τι­κή ηγε­σία και την ανα­γκαιό­τη­τα να βρε­θεί στην πρώτη γραμ­μή η ερ­γα­τι­κή τάξη. Σε μια πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­ση, η RYSN εξή­γη­σε: 

«Βλέ­που­με απερ­γί­ες στο νότο, σε κρί­σι­μους κλά­δους όπως το πε­τρέ­λαιο και τα πε­τρο­χη­μι­κά... Ελ­πί­ζου­με ότι κι άλλα τμή­μα­τα της ερ­γα­τι­κής τάξης... θα εντα­χθούν στο επα­να­στα­τι­κό κί­νη­μα. Η προ­σχώ­ρη­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στον αγώνα  ενέ­χει την υπό­σχε­ση της προ­ό­δου και της νίκης».

Άλλες επι­τρο­πές, όπως η Επα­να­στα­τι­κή Νε­ο­λαία του Μα­ρι­βάν και η Φωνή των Βα­λού­χων Γυ­ναι­κών έχουν εκ­φρά­σει πα­ρό­μοιες από­ψεις για την κε­ντρι­κό­τη­τα της ερ­γα­τι­κής τάξης στον αγώνα για την ανα­τρο­πή της Ισλα­μι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. 

Οι συ­ζη­τή­σεις σε αυτές τις επι­τρο­πές γει­το­νιάς αντα­να­κλούν την εμ­βά­θυν­ση του αγώνα στο Ιράν. Αλλά όπως σωστά υπο­στη­ρί­ζει η RYSN, οποια­δή­πο­τε σο­βα­ρή πρό­ο­δος για το κί­νη­μα εξαρ­τά­ται από το να πάρει ερ­γα­τι­κή τάξη την ηγε­σία του αγώνα ενά­ντια στην Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία.

Υπάρ­χουν εν­δεί­ξεις ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες αρ­χί­ζουν να κι­νού­νται σιγά σιγά προς μια πιο σο­βα­ρή πα­ρέμ­βα­ση στον αγώνα. Από τα τέλη Νο­εμ­βρί­ου, τμή­μα­τα ερ­γα­ζο­μέ­νων όχι μόνο συ­νέ­χι­σαν τις απερ­γί­ες σε αλ­λη­λεγ­γύη με τις δια­δη­λώ­σεις, αλλά έχουν πα­ρου­σιά­σει και πρό­σθε­τα δικά τους πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μι­κά αι­τή­μα­τα. Το Συν­δι­κά­το Φορ­τη­γα­τζή­δων και Οδη­γών βρί­σκε­ται σε απερ­γία σε όλες τις πό­λεις από τις 26 Νο­εμ­βρί­ου, ζη­τώ­ντας τον τερ­μα­τι­σμό των πο­λι­τι­κών της κυ­βέρ­νη­σης για τις τιμές των καυ­σί­μων.

Οι συμ­βα­σιού­χοι ερ­γά­τες πε­τρε­λαί­ου στο Μαχ­σά­χρ του Χου­ζε­στάν προ­χώ­ρη­σαν σε απερ­γία το πρωί της 4ης Δε­κεμ­βρί­ου απαι­τώ­ντας αύ­ξη­ση των μι­σθών και κα­τάρ­γη­ση της ερ­γα­σί­ας με [προ­σω­ρι­νή] σύμ­βα­ση. Άλλοι ερ­γα­ζό­με­νοι στις βιο­μη­χα­νί­ες χά­λυ­βα, αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ας, με­τα­ποί­η­σης και σι­δή­ρου απερ­γούν για μια σειρά από αι­τή­μα­τα, όπως αυ­ξή­σεις μι­σθών, ασφά­λι­ση υγεί­ας, μεί­ω­ση του ωρα­ρί­ου και ασφα­λέ­στε­ρες συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας.

Οι διά­φο­ρες σύν­θε­τες κρί­σεις του ιρα­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού δη­μιουρ­γούν τε­ρά­στια δυ­σα­ρέ­σκεια και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα για αγώνα. Όμως με­γά­λα τμή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Ιράν πα­ρα­μέ­νουν ανορ­γά­νω­τα. Η ίδρυ­ση ανε­ξάρ­τη­των συν­δι­κά­των σε κάθε κλάδο πα­ρα­μέ­νει βα­σι­κό κα­θή­κον για το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Οι πιο προ­χω­ρη­μέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες -στην εκ­παί­δευ­ση, στα πε­τρέ­λαια, στα χα­λυ­βουρ­γεία και στη βιο­μη­χα­νία ζά­χα­ρης- ανέ­πτυ­ξαν την τα­ξι­κή τους συ­νεί­δη­ση και αυ­το­πε­ποί­θη­ση μέσα από δε­κα­ε­τί­ες αγώ­νων για το δι­καί­ω­μα στην ορ­γά­νω­ση.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο ζα­χα­ρο­κά­λα­μο, του Συν­δι­κά­του Haft Tappeh υπο­στη­ρί­ζουν ότι η πο­ρεία προς τα μπρο­στά εξαρ­τά­ται από την ικα­νό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων να ορ­γα­νω­θούν. Σε μια πρό­σφα­τη δή­λω­σή τους, με τίτλο «Η πρό­ο­δός μας εξαρ­τά­ται από την ορ­γά­νω­ση», εξη­γούν:

«Χωρίς ορ­γά­νω­ση, οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν μπο­ρούν να αντέ­ξουν την επί­θε­ση των τα­ξι­κών μας εχθρών. Τα αι­τή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων είναι τα αι­τή­μα­τα της πλειο­ψη­φί­ας του λαού... Μπο­ρού­με να κερ­δί­σου­με μόνο αν ορ­γα­νω­θού­με!».

Η πα­νε­θνι­κή εξέ­γερ­ση έχει προ­κα­λέ­σει αντι­δρά­σεις από κυ­βερ­νή­σεις σε όλο τον κόσμο. Στα μέσα Νο­εμ­βρί­ου, η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση επέ­βα­λε επι­πρό­σθε­τες κυ­ρώ­σεις στο Ιράν. Δε­σμεύ­τη­καν τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεία και επι­βλή­θη­καν τα­ξι­διω­τι­κές απα­γο­ρεύ­σεις σε 29 άτομα και τρεις θε­σμούς, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ανώ­τα­των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας και των αξιω­μα­τού­χων που ηγού­νται της κα­τα­στο­λής των δια­δη­λώ­σε­ων σε ολό­κλη­ρη τη χώρα. Οι ΗΠΑ ακο­λού­θη­σαν το πα­ρά­δειγ­μά της, ανα­κοι­νώ­νο­ντας πρό­σφα­τα κυ­ρώ­σεις σε τρεις αξιω­μα­τού­χους ασφα­λεί­ας.

Το Al Jazeera πα­ρέ­θε­σε δη­λώ­σεις του υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών του Λου­ξεμ­βούρ­γου, Ζαν Άσελ­μπορν, που υπο­στή­ρι­ξε τις κυ­ρώ­σεις ως εξής: «Το κα­θε­στώς μπο­ρεί να λει­τούρ­γη­σε τα τε­λευ­ταία 40 χρό­νια, αλλά σή­με­ρα δεν λει­τουρ­γεί. Και γι’ αυτό η Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση πρέ­πει να κάνει αυτό το πρώτο βήμα». Το φι­λε­λεύ­θε­ρο κα­τε­στη­μέ­νο επαί­νε­σε επί­σης τις κυ­ρώ­σεις ως ερ­γα­λείο πί­ε­σης στην Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία.

Αλλά είναι απί­θα­νο οι νέες κυ­ρώ­σεις να κά­νουν το οτι­δή­πο­τε για να στα­μα­τή­σουν την αι­μα­τη­ρή αντε­πί­θε­ση του κα­θε­στώ­τος κατά της εξέ­γερ­σης. Μέχρι σή­με­ρα, οι κυ­ρώ­σεις το μόνο που κά­νουν είναι τη ζωή των ερ­γα­ζο­μέ­νων πιο άθλια, και όχι του κα­τε­στη­μέ­νου. Ο Ζαν Άσελ­μπορν πα­ρα­δέ­χτη­κε μά­λι­στα ότι το κρά­τος δια­τή­ρη­σε την εξου­σία του παρά τις πο­λυά­ριθ­μες κυ­ρώ­σεις τα τε­λευ­ταία 40 χρό­νια.

Το 2018, οι ΗΠΑ επέ­βα­λαν εκ νέου οι­κο­νο­μι­κές κυ­ρώ­σεις στη χώρα, ωστό­σο το κα­θε­στώς συ­νέ­χι­σε να επε­κτεί­νει τον στρα­τιω­τι­κό του μη­χα­νι­σμό και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές του επεμ­βά­σεις σε όλη τη Μέση Ανα­το­λή. Η ιρα­νι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη ανα­γκά­στη­κε να φορ­τω­θεί το βάρος αυτών των συ­ντρι­πτι­κών κυ­ρώ­σε­ων, ενώ η ελίτ της χώρας φέ­ρε­ται να απο­λάμ­βα­νε μια «έκρη­ξη εκα­τομ­μυ­ριού­χων», σύμ­φω­να με μια έκ­θε­ση του 2020 στο πε­ριο­δι­κό Forbes.

Τα δυ­τι­κά κράτη εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται συχνά πε­ρι­πτώ­σεις ηρω­ι­κών αγώ­νων από τα κάτω ως ευ­και­ρία να προ­ω­θή­σουν το προ­φίλ της τάχα ελεύ­θε­ρης και δη­μο­κρα­τι­κής Δύσης. Ο πρό­ε­δρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάι­ντεν, δή­λω­σε πρό­σφα­τα ότι «διώ­κο­νται οι γυ­ναί­κες σε όλο τον κόσμο» και απαί­τη­σε από το Ιράν «να στα­μα­τή­σει τη βία κατά των πο­λι­τών του που απλώς ασκούν τα θε­με­λιώ­δη δι­καιώ­μα­τά τους». Ωστό­σο, η με­γα­λύ­τε­ρη επί­θε­ση στα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών στην πρό­σφα­τη ιστο­ρία των ΗΠΑ συ­νέ­βη μόλις πριν από έξι μήνες με την ανα­τρο­πή της από­φα­σης «Ρόου ενα­ντί­ον Γου­έιντ» [που στή­ρι­ζε το δι­καί­ω­μα στην άμ­βλω­ση] από το Ανώ­τα­το Δι­κα­στή­ριο.

Το να υπο­δει­κνύ­ου­με την υπο­κρι­σία των αρ­χου­σών τά­ξε­ων στη Δύση δεν ση­μαί­νει να υπο­βαθ­μί­ζου­με τη ση­μα­σία ή και να υπεκ­φεύ­γου­με για τα εγκλή­μα­τα του ιρα­νι­κού κα­θε­στώ­τος, το οποίο πα­ρα­μέ­νει η με­γα­λύ­τε­ρη απει­λή και εχθρός για την ιρα­νι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη. Αλλά οι εκ­κλή­σεις σε δυ­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις να βοη­θή­σουν το κί­νη­μα είναι μια αδιέ­ξο­δη στρα­τη­γι­κή.

Η ελ­πί­δα για το κί­νη­μα στο Ιράν βρί­σκε­ται μόνο στο να ηγη­θεί η ιρα­νι­κή ερ­γα­τι­κή τάξη ενός αγώνα για να γκρε­μι­στεί η Ισλα­μι­κή Δη­μο­κρα­τία. Όπως έγρα­ψαν οι ερ­γά­τες ζα­χα­ρο­κά­λα­μου του Haft Tappeh σε πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­ση στο Telegram: «Τα αι­τή­μα­τα και τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, που απο­τε­λούν την πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας, δεν μπο­ρεί να τα εξα­σφα­λί­σει καμία δύ­να­μη, κα­νέ­νας ήρωας, εκτός από εμάς τους ίδιους».

*Δη­μο­σιεύ­τη­κε στα μέσα Δε­κέμ­βρη του 2022.