Τα πανεπιστήμια, οι δήμοι και το ΥΠΑΑΤ δίνουν ένα ενδεικτικό κλίμα, της αδυναμίας της κυβέρνησης και της πλήρους απονομιμοποίησης των μέτρων που ψηφίζονται με οριακές πλειοψηφίες στη βουλή. Η επέκταση των κινητοποιήσεων είναι εφικτή και ορατή.
Οι εργαζόμενοι του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, έκαναν εντυπωσιακό ντεμπούτο στην κόντρα που άνοιξαν με την τρικομματική και τριτο-μνημονιακή κυβέρνηση, για τη διαθεσιμότητα-απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Η δεύτερη 24ωρη απεργία (16/11), η περιφρούρηση του κεντρικού κτιρίου, η συνέλευση, μέρα με τη μέρα συγκεντρώνουν όλο και περισσότερους εργαζόμενους.
Η επίγνωση ότι το μνημόνιο 3 και η εγκύκλιος Μανιτάκη για την απόλυση των 2.000 ΙΔΑΧ (αορίστου χρόνου, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης), σημαίνουν 200.000 απολύσεις μέχρι το 2015, από όλες τις κατηγορίες που τώρα υπηρετούν στο δημόσιο και ο πραγματικός αντί για συμβολικός χαρακτήρας των κινητοποιήσεων, τις φούσκωσε σε αριθμό, ζωντάνια, συμμετοχή και διάθεση για συνέχεια. Οι περιφρουρήσεις που είχαν κανονιστεί από την πρώτη μέρα, δεν βρήκαν απεργοσπάστες απέναντί τους, αφού οι εργαζόμενοι δεν ήθελαν να μπουν να δουλέψουν. Οι συζητήσεις άναψαν, για τη συνέχεια, τι φταίει που φτάσαμε ως εδώ κλπ.
Ο υπουργός, η διευθύντρια προσωπικού εμφανίζονται να μη θέλουν να «προγκίξουν» τους εργαζόμενους, προφανώς αντιλαμβανόμενοι ότι το κλίμα είναι «άλλο»! Οι συνελεύσεις αποφασίζουν με συντριπτικές πλειοψηφίες τις κινητοποιήσεις. Οι εποπτευόμενοι φορείς βρίσκονται σε αναβρασμό. Συνελεύσεις, απεργίες, ΔΣ συλλόγων, κόντρες με τους διευθυντές, όλα στην ημερήσια διάταξη. Το παιχνίδι των «εξαιρέσεων», ποιους πιάνει και ποιους αφήνει η εγκύκλιος, «δουλεύεται» πολύ από τις διοικήσεις και τις πολιτικές ηγεσίες, σε διάφορους χώρους. Στο ΥΠΑΑΤ, το ξέσπασμα της αντίστασης του οργανισμού ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, δεν άφησε χρόνο στην πολιτική ηγεσία και η πρωτοβουλία των κινήσεων ήταν από την πλευρά των εργαζομένων.
Νέα απεργία αποφασίστηκε για τη Δευτέρα 19/11, με κάλεσμα στην ΑΔΕΔΥ για 48ωρη απεργία σε όλο το δημόσιο, Δευτέρα και Τρίτη. Η συνέλευση κατέληξε σε πορεία προς το Πολυτεχνείο, για να καταθέσουμε στεφάνι. Με πανό και με συνθήματα, ο πρώτος σταθμός ήταν στο κατειλημμένο δημαρχείο της Αθήνας. Η υποδοχή από τους συναγωνιστές των δήμων, που ξεσηκώθηκαν με τα ίδια αιτήματα, ήταν θερμότατη. Χειροκροτήματα και ανταλλαγή μηνυμάτων από τις ντουντούκες των δυο ομοσπονδιών, μπορούν να είναι η αρχή, για περισσότερο συντονισμό και αλληλεγγύη, μιας και τα δυο κατειλημμένα κτίρια είναι πολύ κοντά.
Το σύνθημα «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» που φώναζε η πορεία του ΥΠΑΑΤ, συνδέει τη μεταπολίτευση του ’74, με τις σημερινές ανάγκες. Τα πανεπιστήμια, οι δήμοι και το ΥΠΑΑΤ δίνουν ένα ενδεικτικό κλίμα, της αδυναμίας της κυβέρνησης και της πλήρους απονομιμοποίησης των μέτρων που ψηφίζονται με οριακές πλειοψηφίες στη βουλή. Η επέκταση των κινητοποιήσεων είναι εφικτή και ορατή. Η συμπαράσταση από άλλους εργαζόμενους, συλλόγους, οργανώσεις, με ψηφίσματα, παρουσία, κοινούς αγώνες, θα βοηθήσει να μην κλείσουν οι κινητοποιήσεις μας. Κι έτσι, θα αποτελέσουμε τον πολλαπλασιαστή των αγώνων στο δημόσιο, θα γίνουμε το φυτίλι της γενίκευσης. Μπορεί να επιχειρήσουν, με νομικίστικους τρόπους στη βουλή (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου) και στο υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης και ηλ. διακυβέρνησης (με καινούριες εγκυκλίους) να εφαρμόσουν αυτά που ψήφισαν.
Ο εκβιασμός δεν γίνεται να περνάει εσαεί, όταν υπάρχουν χιλιάδες εργαζομένων σε κινητοποιήσεις θερμές, με διάρκεια, συντονισμό και αποφασιστικές. Ίσα-ίσα που θα γυρίσει ανάποδα. Εμείς εκβιάζουμε και λέμε: οι απολύσεις επιστρέφονται ως απαράδεκτες από το εργατικό κίνημα. Φέρτε μας τις διαπιστωτικές πράξεις απόλυσης της κυβέρνησης να τις υπογράψουμε ολόψυχα!
