to top

Δικαιοσύνη για την Ελένη Τοπαλούδη - ΟΤΕ ΜΙΑ λιγότερη

28.01.2020 - 09:00

Συγκέντρωση στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας (Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Δέγλερη). Ακολουθεί το κάλεσμα της Συνέλευσης 8 Μάρτη

Τη Δευτέρα 13 Γενάρη ξεκίνησε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο η δίκη για το βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Πρόκειται για τη γυναικοκτονία που συνέβη στις 28 Νοεμβρίου 2018, η είδηση της οποίας κυριάρχησε στη δημόσια σφαίρα λόγω της πρωτοφανούς αγριότητάς της. Ένα μεγάλο κύμα οργής ξέσπασε από φεμινιστικές συλλογικότητες, από γυναίκες, φοιτητικούς συλλόγους , σωματεία αλλά και την τοπική κοινωνία. Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο αργότερα, και ύστερα από 9 μήνες ανακρίσεων, η δίκη για την υπόθεση άρχισε με τις καταθέσεις των γονέων της Τοπαλούδη. Παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει καταθέσεις από δεκάδες άτομα, στην ίδια τη δίκη φαίνεται πως ο αριθμός των μαρτύρων περιορίζεται σε  έντεκα πρόσωπα, των οποίων οι καταθέσεις θεωρούνται από τις αρχές ως ιδιαίτερα σημαντικές (λιμενικοί, οι κάτοικοι που εντόπισαν το πτώμα της Ελένης, μια φίλη της, καθώς και οι συγγενείς των κατηγορουμένων). Είναι ακόμη εξοργιστικό το ότι από μια τέτοια δίκη εξαιρέθηκαν οι δύο μοναδικές γυναίκες από το σώμα των ενόρκων μετά από αίτημα της μεριάς της υπεράσπισης. 

Για μας η απόδοση δικαιοσύνης για την άγρια δολοφονία της Τοπαλούδη είναι τεράστιας σημασίας, καθώς τόσο η εγκληματική πράξη καθεαυτή, όσο και τα πολυάριθμα περιστατικά βιασμών και γυναικοκτονιών στην Ελλάδα, μας γεμίζουν οργή και δυναμώνουν μέρα με τη μέρα την αντίσταση ενάντια στο καταπιεστικό-εκμεταλλευτικό σύστημα και τις  πατριαρχικές δομές που δημιουργούν και υποθάλπουν βιαστές και δολοφόνους, μέσα σε μια καταπιεστική καθημερινότητα που επιτίθεται στις γυναίκες, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.   

Λίγα λόγια για την υπόθεση. Η Ελένη Τοπαλούδη (μόλις 21 χρονών το 2018) βιάστηκε και δολοφονήθηκε από δύο άντρες σχεδόν συνομήλικούς της (Μανώλης Κούκουρας και Αλέξανδρος Λουτσάι), οι οποίοι ήταν ελάχιστα γνωστοί της. Όπως έχει προκύψει από τη δικογραφία που έχει συνταχθεί, η ίδια έφυγε με τον έναν για μια μικρή βόλτα να φάνε σουβλάκια. Ωστόσο, ο Λουτσάι οδηγώντας ένα λευκό βανάκι που ανήκε στον Κούκουρα κατευθύνθηκε σε πολύ απομακρυσμένη περιοχή, όπου βρισκόταν το εξοχικό σπίτι του Κούκουρα. Εκεί τους περίμενε ο τελευταίος, ενώ στη συνέχεια οι δύο άντρες επιχείρησαν να τη βιάσουν. Παρά τις αντιστάσεις της οι δύο δολοφόνοι την ακινητοποίησαν, χτυπώντας την μέχρι στραγγαλισμού και θανάτου. Στη συνέχεια, τη μετέφεραν –πιθανόν σε ημιθανή κατάσταση– σε βραχώδη περιοχή στη Λίνδο της Ρόδου, όπου και πέταξαν το σώμα της στα βράχια. Ύστερα από λίγες μέρες το πτώμα της Τοπαλούδη αναγνωρίστηκε, ενώ οι δύο δράστες συνελήφθησαν και ομολόγησαν έπειτα από τις αρχικές αντιφάσεις στις καταθέσεις τους ρίχνοντας τις κατηγορίες ο ένας στον άλλο. Οι ίδιοι προφυλακίστηκαν και αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση κατά συναυτουργία, καθώς και του ομαδικού βιασμού.     

Μάλιστα, οι κατηγορούμενοι επικαλούνται από κοινού «ψυχολογικά προβλήματα», ενώ παράλληλα δεν αποδέχονται το σύνολο των κατηγοριών. Η «ελλειμματική προσοχή», η «υπερκινητικότητα κατά την παιδική ηλικία», η «επιθετικότητα στη διάρκεια της εφηβείας τους» και η «χρήση ναρκωτικών ουσιών» τους προκάλεσαν, καθώς υποστηρίζουν, «ψυχωτικές διαταραχές», οι οποίες τους οδήγησαν στο βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης, αναπαράγωντας ταυτόχρονα το στίγμα ως προς συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (ψυχικά ασθενείς, μετανάστες, τοξικομανείς κλπ). Μάλιστα, ο πατέρας του Κούκουρα έχει δηλώσει πως ο γιός του είναι «ένα παιδί ανώριμο πνευματικά και οι άλλοι το εκμεταλλεύονταν». Η εν λόγω αφήγηση αποτελεί μια σταθερά επαναλαμβανόμενη προσπάθεια δικαιολόγησης περιστατικών βιασμού και γυναικοκτονίας, μια διαδικασία συγκάλυψης των ενόχων πίσω από την ταμπέλα του «μεμονωμένου περιστατικού». Το αφήγημα αυτό έχουμε δει πάρα πολλές φορές πόσο εύκολα μεταμορφώνει το δράστη σε θύμα και το θύμα σε ένοχο. Τα σώματά μας γεμίζουν πληγές κάθε φορά που διαβάζουμε φράσεις όπως « Τι γύρευε εκεί μια κοπέλα μόνη της τέτοια ώρα; Τι περίμενε να συμβεί;» ή ακόμα «Τι φορούσε; Τον/ τους προκάλεσε.» κ.ο.κ. Αυτό το αφήγημα καλλιεργήθηκε για  άλλη μια φορά στην περίπτωση της δολοφονίας της Τοπαλούδη από πολλά ΜΜΕ που δεν έχασαν ευκαιρία να σπιλώσουν τη μνήμη της νεαρής γυναίκας, αμφισβητώντας την ηθική της. Δεν έχασαν επίσης ευκαιρία να διαδώσουν ρατσιστικές ιδέες κάνοντας συνεχείς αναφορές στο γεγονός ότι ο ένας εκ των βιαστών ήταν Αλβανός αφήνοντας στο απυρόβλητο τον Έλληνα βιαστή. Κανένα από τα επιχειρήματα τους δεν έκαμψε το κύμα αλληλεγγύης και ευτυχώς ο λόγος τους παρέμεινε μειοψηφικός. 

Για μας είναι ξεκάθαρο πως για το βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, όπως και για όλες τις γυναίκες που καθημερινά υφίστανται βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση στους χώρους εργασίας ή στο σπίτι, ακριβώς επειδή είναι γυναίκες, ένοχοι είναι οι βιαστές και όχι οι ίδιες. Ένοχοι είναι όσοι θεωρούν πως τα σώματά μας τους ανήκουν και μπορούν να μας κακοποιούν, να μας δολοφονούν κι ύστερα να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Είναι το καταπιεστικό, εκμεταλλευτικό, σεξιστικό σύστημα, και  οι πατριαρχικές δομές που γεννά, που δημιουργούν και συγκαλύπτουν εγκληματικές πράξεις και σεξιστικές συμπεριφορές σε βάρος της ζωής μας. 

Εμείς, ως Συνέλευση 8 Μάρτη στεκόμαστε αλληλέγγυες στην οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη και θα βρισκόμαστε παρούσες στη δίκη που συνεχίζεται ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για την ίδια, αλλά και για όλα τα θύματα βιασμού και γυναικοκτονίας. Θα φωνάξουμε δυνατά στους δολοφόνους της Τοπαλούδη πως δεν θα ανεχτούμε άλλες γυναικοκτονίες, πως η ζωή μας, μας ανήκει. Θα φωνάξουμε δυνατά, όπως έκαναν οι αδερφές μας στη Λατινική Αμερική και στην Ισπανία:   “ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ”.  

Τρίτη 28 Γενάρη 2020 στις 9:00 όλες και όλοι στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθήνας (Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Δέγλερη)