Το κάλεσμα της Συνέλευσης 8 Μάρτη:
ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά
Οι φετινές εκδηλώσεις και διαδηλώσεις ΛΟΑΤΚΙ+ Υπερηφάνειας (Pride) σε όλον τον κόσμο διεξάγονται εν μέσω της ανελέητης σφαγής και λιμοκτονίας του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, διαρκούς Νάκμπα, κατοχής και αποικιοκρατικής βίας στη Δυτική Όχθη και ολόκληρη την ιστορική Παλαιστίνη.
Ακόμη, εν μέσω απαγωγών, φυλακίσεων, βίας και τρομοκράτησης αλληλέγγυων ακτιβιστών και μελών διεθνών αποστολών που επιχειρούν να σπάσουν το φονικό αποκλεισμό της Γάζας, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του πλοίου Madleen της Freedom Flotilla, που συγκλόνισε όλες και όλα μας.
Αυτουργός όλων αυτών των εγκλημάτων, το Ισραηλινό κράτος-δολοφόνος. Αυτό που χειρίζεται τα ΛΟΑΤΚΙ+ και γυναικεία δικαιώματα ως εργαλείο ξεπλύματος (pinkwashing και purplewashing) των εγκλημάτων του κατά της ανθρωπότητας. Που διεκδικεί τον τίτλο της «προοδευτικής/δυτικής νησίδας» στη Μέση Ανατολή, τη στιγμή που, ανάμεσα στις πράξεις γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, διαπράττει εγκλήματα μίσους (hate crimes) σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, γυναικοκτονίες, βιασμούς, βρεφοκτονίες και κάθε είδους έμφυλο έγκλημα σε βάρος των αδελφών μας στη Γάζα.
Στο πλαίσιο του «ροζ ξεπλύματος», το Ισραήλ θέτει σε κίνηση μία θηριώδη προπαγανδιστική μηχανή: με χορηγίες και δηλώσεις στήριξης σε Pride διοργανώσεις ανά τον κόσμο, με τη χρηματοδότηση, τον πλήρη έλεγχο και τη συμμετοχή του στη Eurovision, ως διαγωνισμού με lgbtq+ friendly χαρακτήρα και ευρεία απήχηση στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Δεν ξεχνάμε ότι πριν κάποια χρόνια η Ισραηλινή Πρεσβεία στην Ελλάδα ήταν επίσημος χορηγός του Athens Pride, ενώ κάθε χρόνο δεν παραλείπει να δηλώνει τη στήριξή της στο θεσμό. Δεν ξεχνάμε ότι ακόμη και φέτος, στην κορύφωση της γενοκτονίας, και παρά τις αντιδράσεις του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, το Ισραήλ όχι μόνο συμμετείχε στη Eurovision, αλλά και επέβαλε μέσα στο διαγωνισμό την τρομοκρατία και καταστολή της παραμικρής φωνής διαμαρτυρίας ενάντια στα εγκλήματά του.
Για όλες/α εμάς που βιώνουμε την καταπίεση λόγω φύλου, ταυτότητας ή έκφρασής του, ή/και σεξουαλικότητας υπάρχει μία μόνο σωστή πλευρά στην ιστορία: με το δίκιο των καταπιεσμένων απέναντι στον καταπιεστή. Με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά!
Με όση δύναμη έχουμε, φωνάζουμε «Όχι στο όνομά μας!». Δε θα επιτρέψουμε σε κανένα να αντιστρέψει την ιστορική πραγματικότητα, να ξεπλύνει τη γενοκτονία, την κατοχή, το απαρτχάιντ και να βαφτίσει την αντίσταση τρομοκρατία.
Δεν ανεχόμαστε τα δικαιώματά μας να μετατρέπονται σε εργαλεία επιβολής αφηγήματων ισλαμοφοβίας και φυλετικής ανωτερότητας με σκοπό την εθνοκάθαρση και τη «νομιμοποίηση» της παράνομη αρπαγής, κατοχής και εποικισμού της παλαιστινιακής γης.
Δε θα σιωπήσουμε απέναντι στην αναίσχυντη συνενοχή της Ελλάδας και ολόκληρης της Δύσης -ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης- στη συντελούμενη γενοκτονία. Δε νιώθουμε καμία υπερηφάνεια που ζούμε σε μία «δυτική» γωνιά της Γης που μας «επιτρέπει» για μία ημέρα το χρόνο να κυκλοφορούμε περήφανα, τη στιγμή που το ελληνικό κράτος στέκεται κάθε μέρα «περήφανα» ο πιο πρόθυμος σύμμαχος των γενοκτόνων: καταψηφίζει στους διεθνείς οργανισμούς τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, παραχωρεί τον εναέριο χώρο του για τη διέλευση του διεθνούς εγκληματία Νετανιάχου, στέλνει στο Ισραήλ φρεγάτες και όπλα, κάνει χρυσές μπίζνες με το ισραηλινό κεφάλαιο.
Στις 14 Ιούνη βαδίζουμε ξανά στους δρόμους της Αθήνας, φωνάζοντας περήφανα “No pride in genocide - Καμία περηφάνια στη γενοκτονία”.
Ενώνουμε τις φωνές μας με αυτές του ριζοσπαστικού ΛΟΑΤΚΙ+ και φεμινιστικού κινήματος ανά τον κόσμο που στέκεται σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη. Ενώνουμε τα βήματά μας με όσες, όσους, όσα θα πορεύονται τις ίδιες μέρες προς τη Γάζα @March to Gaza.
Καλούμε όλες, όλα, όλους στην Πορεία Υπερηφάνειας του Σαββάτου 14 Ιουνίου να μετουσιώσουμε το συλλογικό μας πένθος και οργή για την εξελισσόμενη γενοκτονία σε επιθυμία και πράξη αντίστασης, αλληλεγγύης, υπερηφάνειας και στΟργής για την Παλαιστίνη και τους ανθρώπους της, τα αδέλφια μας.
Με την αλληλεγγύη ενάντια στο μίσος
Ταυτόχρονα, ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα και φεμινιστικό κίνημα ερχόμαστε να (δια)δηλώσουμε την υπερηφάνεια και ορατότητα των δικαιωμάτων και των αγώνων μας σε μία συγκυρία που χαρακτηρίζεται από την άνοδο ακροδεξιών anti-gender/anti-woke και νεοσυντηρητικών κυβερνήσεων και ρευμάτων σε διεθνές επίπεδο, με την επίθεση προς τα έμφυλα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και γυναικών να αποτελεί σαφή και ευδιάκριτη στρατηγική.
Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες στη Μεγάλη Βρετανία το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι τρανς γυναίκες δεν μπορούν νομικά να αναγνωρίζονται ως γυναίκες, ενώ στην Ουγγαρία η κυβέρνηση Όρμπαν, σε συνεργασία με την ακροδεξιά, με συνταγματική τροπολογία απαγόρευσε τις συγκεντρώσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Στην Αμερική του Τραμπ, στην Ιταλία της Μελόνι, στην Αργεντινή του Μιλέι και αλλού εφαρμόζονται ομοφοβικές, τρανσφοβικές και μισογυνικές πολιτικές και αμφισβητούνται κατοχυρωμένα έμφυλα, αναπαραγωγικά και πολιτικά δικαιώματα. Η ρητορική και τα εγκλήματα μίσους σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και θηλυκοτήτων, η καταστολή των σπουδών φύλου, η προπαγάνδα της «δημογραφικής κρίσης», η ρητορική για την επιστροφή στις παραδοσιακές (“πατροπαράδοτες” - ετεροκανονικές) αξίες και μοντέλα οικογένειας (που επικοινωνεί με τη ρητορική υπέρ της απαγόρευσης των αμβλώσεων) αποτελούν εκφράσεις ενός σύγχρονου ανερχόμενου νέο-συντηρητικού, alt-right ρεύματος, που επιστρατεύει την αντιφεμινιστική ατζέντα ως όχημα εξουσίας.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένα φαινόμενα, αλλά κομμάτια μιας συνολικής κοινωνικο-πολιτικής αναδιάρθρωσης προς όφελος των πολύ λίγων, με μέσα τη γενοκτονία, τον έλεγχο και την καταστολή. Δεν περιμένουμε η ακροδεξιά να χτυπήσει την πόρτα μας “μέσα σε μία νύχτα”. Οι πολιτικές των (νεο)φιλελεύθερων “δημοκρατικών” κυβερνήσεων (από το Μακρόν και τον Μπάιντεν μέχρι το Μητσοτάκη) στο σήμερα προετοιμάζουν την ακροδεξιά απειλή του αύριο. Η στρατιωτικοποίηση των κοινωνιών μέσα από τους παράλογους πολεμικούς εξοπλισμούς (με την Ελλάδα πρώτη στην κούρσα των όπλων) και το κλίμα “πολεμικού πυρετού” τροφοδοτεί τους εθνικισμούς και καλλιεργεί το δόγμα “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” μέσα στην κοινωνία. Σε αυτή την εμπόλεμη κατάσταση, υποφέρουμε πολλαπλά και βαλλόμαστε ως «εσωτερικός εχθρός» όλα εκείνα τα άτομα που δεν χωράμε στον στρατιωτικοποιημένο, νεοφιλελεύθερο, ετεροπατριαρχικό κόσμο: φτωχά, ΛΟΑΤΚΙΑ+, γυναίκες, μετανάστ(ρι)ες και προσφύγισσες, ανάπηρα.
Παράλληλα, η νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους επιβάλλει τη στροφή στην παραδοσιακή οικογένεια ως “πυλώνα κοινωνικής σταθερότητας”, που καλείται να αναλάβει την “ατομική ευθύνη” της φροντίδας και της υποστήριξης των καθημερινών ανθρώπινων αναγκών, σε συνθήκες κατάρρευσης των κοινωνικών υπηρεσιών φροντίδας, υγείας και πρόνοιας. Η σύσταση Υπουργείου Οικογένειας, η μετονομασία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων με προσθήκη της “Οικογενειακής Πολιτικής”, η συνεχής επαναφορά του δημογραφικού στη δημόσια συζήτηση είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα που επιβεβαιώνουν αυτή την κατεύθυνση.
Σε αυτό το περιβάλλον, όλο και περισσότερο συνδέεται η ελευθερία φύλων και σεξουαλικότητας με την υπογεννητικότητα, την ευαλωτότητα και την ανάγκη «υγιών», «δυνατών» και πεισμένων σωμάτων που θα ενισχύσουν στρατούς και σύνορα είτε πολεμώντας στα μέτωπα, είτε εκτελώντας, αόρατα και εθελοντικά, τις εργασίες φροντίδας και κάλυψης των καθημερινών ανθρώπινων αναγκών, σε καιρό πολέμου ή εύθραυστης “ειρήνης”. Γι’ αυτό, η ίδια η ύπαρξη και τα αυτονόητα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων όλο και περισσότερο στοχοποιούνται ως απειλητικά για τη νεοφιλελεύθερη-καπιταλιστική κανονικότητα, καθώς αμφισβητούν τα έμφυλα δίπολα και παραδοσιακούς ρόλους και το “πατροπαράδοτο” ετεροκανονικό μοντέλο οικογένειας.
Για έναν κόσμο που θα μας χωράει όλες και όλα
Ως Συνέλευση 8 Μάρτη, από τις γραμμές ενός σύγχρονου ταξικού, διαθεματικού φεμινισμού στεκόμαστε απέναντι σε ρητορικές που, επιστρατεύοντας βιολογισμούς και αντιεπιστημονικές ιδέες, φυσικοποιούν τις ανισότητες, αμφισβητούν το φάσμα φύλου και το αυτονόητο δικαίωμα καθεμίας και καθενός από εμάς στην αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό, και ενάντια στις θεσμικές υλοποιήσεις τους.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις πολιτικές της εξαθλίωσης και των ιδιωτικοποιήσεων που καταστρέφουν τις ζωές μας, είτε οδηγώντας μας απευθείας στο θάνατο, είτε αφήνοντάς μας πολλαπλά ευάλωτες/ους/α στη φτώχεια, τη βία και τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουμε λόγω φύλου, σεξουαλικότητας και τάξης.
Δεν θα πάψουμε να δηλώνουμε ότι «Ένας νόμος δεν αρκεί» για να πάψουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να δέχονται βία στο δρόμο, διακρίσεις και αποκλεισμούς στην εργασία και στις σπουδές, να πλήττονται δυσανάλογα από την ακρίβεια, την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς.
Απαιτούμε την αναγνώριση της τρανς-γονεϊκότητας και της μη δυαδικής (non binary) ταυτότητας φύλου, που εκκωφαντικά απουσιάζουν από το νόμο του 2024 «Για την ισότητα στο γάμο». Απαιτούμε Δικαιοσύνη για όλα τα θύματα εγκλημάτων μίσους και ΛΟΑΤΚΙ-φοβίας.
Κρατώντας το νήμα της φεμινιστικής-διεθνιστικής αντίστασης στον πόλεμο, παλεύουμε ενάντια στα πολεμικά σχέδια και προετοιμασίες που υπαγορεύουν τα συμφέροντα και οι ανταγωνισμοί των ισχυρών, που μας προετοιμάζουν για μεγαλύτερη καταπίεση, όλεθρο και οδύνη και επιχειρούν να μετατρέψουν τα δικαιώματά μας σε «προνόμια» που δεν έχουν θέση στο στρατιωτικοποιημένο, εμπόλεμο κόσμο.
Από την Αθήνα μέχρι τη Γάζα, όπου σήμερα χτυπούν οι καρδιές όλων των καταπιεσμένων, στεκόμαστε περήφανα ενάντια στην ακύρωση του μέλλοντος όλων των ανθρώπων αυτής της Γης και στοχεύουμε σε έναν ριζικά διαφορετικό, δίκαιο και ελεύθερο κόσμο.
Το Σάββατο 14 Ιούνη καλούμε όλες, όλα, όλους να βαδίσουμε μαζί, περήφανα στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΑ!