Ανασκόπηση: Οι τηλεοπτικές άδειες, ο ν.4339/2015, ο υπερυπουργός Νίκος Παππάς, οι επενδυτές - πειρατές, η διάλυση του ΕΣΡ και οι παρασκηνιακοί πόλεμοι, που ξεκινούν

Ο πρώτος κύκλος της θεσμικής, ενδομνημονιακής αντιπαράθεσης για τις τηλεοπτικές άδειες ολοκληρώθηκε την περασμένη Πέμπτη το βράδυ.  Το νέο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο ερχόταν και συμπληρωνόταν σε δόσεις , ανάλογα με τις διαθέσεις του νέου υπερυπουργού ΜΜΕ και επενδύσεων, Νίκου Παππά, και με πρόσχημα την αδυναμία συγκρότησης του ΕΣΡ, που ο ίδιος ο υπερυπουργός κατάργησε σε μια νύχτα, καταστρατηγεί το Σύνταγμα, παραβιάζει διαχρονικές κατακτήσεις των εργαζομένων στον Τύπο, κλείνει πονηρά το μάτι στην ασυδοσία και τις αυθαιρεσίες παλαιών και νέων παικτών του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, αλλά και του Διαδικτύου, ενισχύει την αδιαφάνεια, τη φορολογική ασυλία και την ανωνυμία στις μετοχικές και ιδιοκτησιακές συνθέσεις των καναλιών, ενώ διατηρεί το ιδιότυπο καθεστώς κράτους εν κράτει για την κοινοπραξία της υπαρκτής διαπλοκής, DIGEA.

Επειδή τα γεγονότα υπήρξαν καταιγιστικά, αλλά και απλωμένα στον χρόνο, από τον περασμένο Οκτώβριο έως πριν από λίγες ημέρες, κρίνεται σκόπιμη μια ανασκόπηση στο σίριαλ των τηλεοπτικών αδειών και του διάτρητου, αντισυνταγματικού και επικίνδυνου ν. 4339/2015, που αποτελεί το νέο πλαίσιο ρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού χώρου, μέσα από τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο Rproject σε χρονολογική σειρά και διατηρώντας τα σχόλια και τις παρατηρήσεις της κάθε δημοσίευσης, προκειμένου να διαπιστωθεί και η ευστοχία και η πραγματική τους διάσταση, επαλήθευση ή διάψευση με όσα ακολούθησαν ή μεσολάβησαν.

 Πάντως οι παρασκηνιακοί αλλά και φανεροί πόλεμοι για τις νέες, τέσσερις, τηλεοπτικές άδειες, ένα ιδιότυπο Game of Thrones στο ψηφιακό φάσμα, μόλις ξεκίνησαν και αναμένονται επεισόδια όξυνσης, αμοιβαίων εξυπηρετήσεων, αλληλομαχαιρωμάτων και λυκοσυμμαχιών και άγριων αναμετρήσεων με παράπλευρα θύματα τους αποπροσανατολισμένους πολίτες, τα δημόσια οικονομικά και τις υποτελείς τάξεις, που θα κληθούν να πληρώσουν και αυτόν τον λογαριασμό της διαπλοκής και του υπηρετικού, πολιτικού προσωπικού της, το οποίο στελεχώνει το σύνολο του μνημονιακού τόξου.

Κεφάλαιο Πρώτο: Οκτώβριος 2015 -Το Μαξίμουwagen

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ και ειδικότερα το Μέγαρο Μαξίμου έχουν βαλθεί να αντιγράψουν τις μεθόδους βιομηχανικής εξαπάτησης της Volkswagen, καταφεύγοντας σε αντίστοιχα τρικ πολιτικής εξαπάτησης . Όπως η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αποπειράθηκε να παραπλανήσει ως προς τις αληθινές τιμές των ρύπων στους κινητήρες της, έτσι και στο Μέγαρο Μαξίμου επιχειρούν να παραπλανήσουν και να συσκοτίσουν ως προς την αληθινή, πολιτική πορεία που έχουν χαράξει για τη χώρα και την κοινωνία. Τον ρόλο του περιβόητου πια λογισμικού παραπλάνησης, συσκότισης και αποπροσανατολισμού καλείται να παίξει σε πρώτη φάση το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες, το οποίο προαναγγέλθηκε με τυμπανοκρουσίες, «αγωνιώδεις» αντίστροφες μετρήσεις από τα φιλικά, κυρίως διαδικτυακά, προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ, πρωθυπουργικές κορόνες από το βήμα της Βουλής και φυσικά διαβεβαιώσεις ότι «έτσι μπαίνει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο της διαπλοκής και της παρανομίας». Είναι όμως… έτσι;

Αν και κανονικά το νήμα πρέπει να το πιάσει κανείς από την αρχή, εκεί κάπου στο 1989, νομίζω ότι το 2013 είναι πιο πρόσφορο, εξάλλου συντομεύει έτσι και η έκταση αυτού του κειμένου. Και αυτό γιατί εκείνο το έτος συντελέστηκε το γεγονός που καθορίζει καταλυτικά το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο από τότε έως το άδηλο μπροστά μας μέλλον : Το «μαύρο στην ΕΡΤ», το σαμαροβενιζελικοκουβελικό λουκέτο στην ΕΡΤ. Όπως τότε είχε επισημάνει ορθά ο ΣΥΡΙΖΑ – όντας μαχητική αντιπολίτευση και προτού γίνει κυβέρνηση που στρίβει το τιμόνι τέρμα νεοφιλελεύθερα… - το κλείσιμο της ΕΡΤ είχε γίνει πρωτίστως για να εκχωρηθεί η πίτα του ψηφιακού φάσματος και της εγκατάστασης ενός μονοπωλιακού δικτύου στον σκύλο των συνασπισμένων ιδιωτικών καναλιών, την DIGEA. Το λουκέτο, όμως άνοιξε την όρεξη των καναλαρχών και για μια άλλη διευθέτηση η οποία ήταν – και είναι - πιεστική για τα δικά τους συμφέροντα : Την - ας τη χαρακτηρίσουμε επιεικώς - αναδιάρθρωση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου συνολικά, προκειμένου να απαλλαγούν από τα συσσωρευμένα χρέη προς τις τράπεζες χωρίς να θιγούν ούτε οι αξιώσεις των τραπεζών και οι εκατέρωθεν εκδουλεύσεις ούτε τα κεκτημένα ετών στην ιδιωτική τηλεόραση, τις ισορροπίες ισχύος μεταξύ τους και την επιρροή που επιχειρούσαν να ασκήσουν στις μάζες των πολιτών, μιας και όπως λέει μεταξύ άλλων και η συντονισμένη διαφημιστική και προπαγανδιστική καμπάνια των τελευταίων ημερών,  «(η ιδιωτική τηλεόραση) είναι δωρεάν στο σαλόνι μας» - τίποτα βέβαια πιο ψευδές από αυτό…

Το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες αποτελεί την προσπάθεια της συγκυβέρνησης και προσωπικά του υπουργού Επικρατείας, αρμόδιου – να μην ξεχνιόμαστε -  ταυτόχρονα για τα ΜΜΕ  και τις επενδύσεις – καμιά οσμή… διαπλοκής στα χαρτοφυλάκια…! - να συμβιβαστούν τα φαινομενικά ασυμβίβαστα :  Η πίτα ενός νέου τηλεοπτικού τοπίου που πρέπει να μείνει ολόκληρη και οι σκύλοι της διαπλοκής που πρέπει να συνεχίσουν να είναι χορτάτοι – στα πρότυπα και της DIGEA, ζημιώνοντας το δημόσιο συμφέρον και τη δημοκρατία. Η κολοκυθιά που ήδη έχει ξεκινήσει για το πόσες άδειες θα δημοπρατήσει ο υπουργός (τρεις, πέντε, οκτώ, και αν δεν είναι τόσες, πόσες να είναι;) με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) σε ρόλο που θυμίζει την πρόσφατη «Επιτροπή Σοφών για το Ασφαλιστικό» - βολική σύνθεση ενός νέου ΕΣΡ που θα προκύψει άμεσα από τη σύνθεση της Διάσκεψης των Προέδρων και κατόπιν πορίσματα και γνωμοδοτήσεις κομμένες και ραμμένες στα θέλω και τα μέτρα της συγκυβέρνησης  – είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

Ο κύριος όγκος του κρύβεται στις διαβολεμένες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα στις δυνατότητες δημοπράτησης και μετατροπής αδειών από ενημερωτικού σε ψυχαγωγικού χαρακτήρα – πρακτική που ακολούθησαν για να προσδώσουν νομιμοφάνεια σε απολύσεις προσωπικού και «επανεκκινήσεις» εταιριών από μηδενική βάση, πολλοί ραδιοσταθμοί τα τελευταία χρόνια και θα πλημμυρίσει, σε πρώτη φάση, τους τηλεοπτικούς δέκτες με εκπομπές τζόγου και στοιχήματος, εμπορίου κάλπικης ελπίδας και φτηνών, κίτρινων προγραμμάτων και γενικευμένης πολιτικοκοινωνικής τύφλωσης της κοινής γνώμης.

Στις αναφορές στην τήρηση της «οικείας ασφαλιστικής και εργασιακής νομοθεσίας» σε ένα κλάδο εργαζομένων και ειδικοτήτων που έχει χάσει κάθε προστατευτικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, με την τρομοκρατία των εργοδοτών να οργιάζει, τις ατομικές συμβάσεις ημιαπασχόλησης να πληθαίνουν  και την ανεργία να καλπάζει. Στις «διευκολύνσεις» για τη μεταφορά της έδρας των εταιριών και των κοινοπραξιών «στην αλλοδαπή», με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πλήρη καταρχάς φορολογική ασυλία που θα απολαμβάνουν οι ραδιοτηλεοπτικές εταιρίες, αλλά και την προσέλκυση των δήθεν νέων - ξένων ή Ελλήνων δεν έχει σημασία - «επενδυτών» - πειρατών – πάντως ήδη οι φήμες πολλαπλασιάζονται για αραβικών συμφερόντων εταιρία που ενδιαφέρεται για ένα από τα μεγάλα, ιδιωτικά κανάλια το οποίο υπήρξε εξαιρετικά φιλικό προς τα κόμματα της συγκυβέρνησης στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Στο θέμα της ΕΡΤ ως παρόχου και δικτύου, μέσω θυγατρικής εταιρίας, που μόνο αυτοδύναμος και δυναμικός πάροχος δεν θα είναι,  αλλά φτωχός συγγενής που θα καλύψει τα εσκεμμένα και κοστοβόρα κενά που έχει αφήσει στον χάρτη της επικράτειας η DIGEA, στερώντας νομιμοφανώς πάντα περιοχές στη νησιωτική και την ορεινή χώρα από τηλεοπτικό σήμα. Στο θέμα του Μητρώου ΜΜΕ στο Διαδίκτυο που και μόνο η «εθελοντική», η «προαιρετική» καταγραφή των ενδιαφερομένων προκαλεί θυμηδία, αλλά και οργή, για έναν χώρο που αποτελεί το νέο ασύδοτο Ελντοράντο των αετονύχηδων εργοδοτών του συμβατικού και ηλεκτρονικού Τύπου, με εξοντωτικές συνθήκες υπαμειβόμενης απασχόλησης για το προσωπικό, με εκτεταμένα φαινόμενα μαύρης εργασίας, φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και φυσικά σε ένα περιβάλλον τοξικής παραπληροφόρησης, διαστρέβλωσης και συγκάλυψης γεγονότων και συμβάντων. 

Με αυτά τα δεδομένα, το σχέδιο νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες μόνο αποκατάσταση μιας συνταγματικής και δημοκρατικής νομιμότητας δεν είναι. Βάζει τα θεμέλια για την εμπέδωση ενός νέου τριγώνου διαπλεγμένων σχέσεων και συμφερόντων, με πυρήνα το Μαξίμου, και πιο συγκεκριμένα το γραφείο του υπουργού Επικρατείας, και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, και κορυφές του, το νέο τραπεζικό και ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Τυπικός γατοπαρδισμός, αλλάζουν όλα, φαινομενικά, για να μην αλλάξει τίποτα, στην ουσία. Παράλληλα όμως η εκστρατεία εξωραϊσμού του επικείμενου νόμου καλά κρατεί.  Το Μαξίμου, επομένως, φαίνεται να έχει μελετήσει καλά το παράδειγμα της Volkswagen, μόνο στην πρώτη φάση του, τη φάση της παραπλάνησης. Ας μελετήσουν και τη δεύτερη φάση, όταν ξεκίνησε η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων συμπαρασύροντας την εταιρία στα Τάρταρα της αναξιοπιστίας.

Κεφάλαιο Δεύτερο: Ιανουάριος 2016 -ΜΜΕ, άδειες, ένα αόρατο ΕΣΡ και οι μισητοί οκτώ – Οι πραγματικές και τεράστιες ευθύνες ενός υπουργού Επικρατείας και πάσης επένδυσης

Ας ξεκινήσουμε με ένα θεωρητικό και ρητορικό ερώτημα : Αν ο Παντελής Καψής, ο Σίμος Κεδίκογλου, ο Γιώργος Πεταλωτής, ο Θοδωρής Ρουσόπουλος ή ο Δημήτρης Ρέππας, διατελέσαντες υπουργοί ΜΜΕ, Τύπου, Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, κυβερνητικοί εκπρόσωποι ή εξ απορρήτων σύμβουλοι σε διαδοχικούς πρωθυπουργούς του πρασινογάλαζου ομοιοπολικού δικομματισμού, είχαν ως ευθύνη τους και τον τομέα των (ξένων) επενδύσεων στην Ελλάδα, ποια θα ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ – και του ΣΥΝ παλιότερα - , ως τότε αντιπολίτευσης ; Θα είχε καταγγείλει την προκλητική αυτή μεθόδευση, υπουργοί αρμόδιοι για τα ΜΜΕ είναι ταυτόχρονα αρμόδιοι και για το ποιος θα επενδύσει, με ποιους όρους, πού και πότε στη χώρα; Θα είχε μιλήσει για καραμπινάτες διαπλοκές, για υπουργεία σκανδάλων και εκλεκτικών συγγενειών, για ευθύνες υπουργών και ενδεχομένως για Ειδικά Δικαστήρια και εξεταστικές επιτροπές; Λογικά και σωστά, θα το είχε κάνει.

Εδώ όμως έγκειται και η σημερινή εμπλοκή, η διαρκής εκκρεμότητα, στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, που φιλικά στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, ΜΜΕ θέλουν να χρεώσουν αποκλειστικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ – των οποίων βέβαια ο πολιτικός βίος κρίθηκε εν πολλοίς στις κάλπες του 2015 και είναι και γνωστός. Γιατί στην πραγματικότητα, παράγοντας της ανωμαλίας που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στο ασύδοτο και αποχαλινωμένο χώρο των τηλεοπτικών κυρίως ΜΜΕ είναι ο ίδιος ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, καθ' ύλην αρμόδιος επίσης σύμφωνα με τις πρωθυπουργικές εντολές Τσίπρα και για το χαρτοφυλάκιο των διαπραγματεύσεων και της προσέλκυσης επενδύσεων... Είναι άραγε τυχαίος αυτός ο διπλός ρόλος; Μάλλον όχι.

Και οι ευθύνες είναι προσωπικές και προσωποποιημένες γιατί και ο ίδιος ο φαιδρός, κατάπτυστος, διάτρητος και επικίνδυνος νόμος για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες, εκπορεύεται, κινείται και μετουσιώνεται σε πράξεις, διατάγματα, διαδικασίες από και μόνο τον υπουργό, προσωπικά. Τέσσερις μήνες τώρα, ξεκινώντας από την ψήφιση της πρώτης, προκλητικής, ''αεροπλανικής'', αχρείαστης και νυχτερινής τροπολογίας της τελευταίας στιγμής με την οποία παύθηκαν τρία μέλη του ΕΣΡ – χωρίς προφανή αιτία και αφορμή πέραν ίσως από τους συγγενικούς δεσμούς της Αλεξίου με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου – και η εφαρμογή του νόμου παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες και η συγκρότηση του ΕΣΡ έπρεπε να περιμένει τις εκλογές της ΝΔ και οι καναλάρχες αποθρασύνθηκαν καθώς δεν υπήρχε όργανο (ΕΣΡ) για να επιβάλει πρόστιμα, ποινές και επιπλήξεις στις καθημερινές παραβάσεις (χρόνος διαφημίσεων, τηλετζόγος, τηλεφωνικές γραμμές παιχνιδιών κτλ).

Και αυτό είναι το απολύτως πρωτοφανές στη σύγχρονη ραδιοτηλεοπτική ιστορία. Υπουργός Επικρατείας με τροπολογία του άφησε πλήρως αρρύθμιστο, χωρίς εποπτεία και έλεγχο, χωρίς όργανο επιβολής κυρώσεων, τον ραδιοτηλεοπτικό χώρο και οι καναλάρχες φυσικά βρήκαν ανοικτό γήπεδο και σκοράρουν μόνοι τους. Την ίδια στιγμή εκκρεμούν πάνω από 290 φάκελοι από παλιότερες καταγγελίες και ελέγχους του ΕΣΡ. Παρεμπιπτόντως, αληθεύει ότι ανάμεσα σε αυτούς τους φακέλους είναι και εκείνοι που αφορούν την προεκλογική περίοδο του δημοψηφίσματος, όταν τα κανάλια οργίασαν, τρομοκρατώντας και προπαγανδίζοντας το ΝΑΙ; Αληθεύει δηλαδή ότι ουσιαστικά η συγκυβέρνηση αποφάσισε να ''θάψει'' και σε αυτό το επίπεδο το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, με την απουσία επιβολής κυρώσεων και χρηματικών προστίμων; Και δεύτερο κρατούμενο, πόσα είναι τα εισπραχθέντα ή κυρίως τα ανείσπρακτα πρόστιμα των τελευταίων μηνών – τα οποία υποτίθεται ότι αποτελούν και δημόσια έσοδα, τονώνουν τα δημόσια οικονομικά, αποτελούν δημόσια περιουσία; Έχουν σιωπηρά χαριστεί και αυτά στους βαρόνους των μίντια;

Δεν είχε επομένως κανέναν προφανή λόγο ο Νίκος Παππάς να διαλύσει το ΕΣΡ, τον περασμένο Οκτώβρη και να μην προχωρήσει έστω έτσι η εφαρμογή του νόμου ''του''. Όπως δεν είχε και κανέναν προφανή λόγο να φέρει νέα, αχρείαστη, ''αεροπλανική'' τροπολογία, νυχτερινή και της τελευταίας στιγμής, για να αυξήσει δήθεν αντιπροσωπευτικά και συναινετικά τα μέλη της ''ανεξάρτητης'' αρχής. Αν επιθυμούσε να δώσει πρόσχημα στη ΝΔ να μην ψηφίσει ούτε την τροπολογία ούτε το νέο, εννεαμελές όργανο, τα κατάφερε! 

Την ίδια ώρα όμως επικρατεί έντονο παρασκήνιο, που ελάχιστα πια κρύβεται. Στον Άλφα ή στο Κανάλι Έψιλον – ποιος ξεχνά την τελευταία ερώτηση Γιομπαζολιά στον Τσίπρα στο ντημπέητ των πολιτικών αρχηγών τον περασμένο Σεπτέμβρη!; - δίνουν μάχη υπέρ βωμών, εστιών και αδειών (τους). Ο Δήμος Βερύκιος ξιφουλκεί εναντίον όσων θέλουν ''να βγάλουν τον Κοντομηνά από το τηλεοπτικό παιχνίδι'', χρησιμοποιώντας φήμες, διαρροές, υπονοούμενα, πληροφορίες ή δικαστικές εκκρεμότητες, ακόμη και για τη λίστα Λαγκάρντ. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με τη στρατηγική συνεργασία με τους Αμερικανούς του CNN, ορέγεται και αυτός τηλεοπτική άδεια. Για να μην μιλήσουμε για τους ''μεσσίες επενδυτές'' από το εξωτερικό, που υποτίθεται ότι είναι διατεθειμένοι να εμπλακούν από την εποχή Γιώργου Παπανδρέου (βλέπε πχ την περίπτωση Πάρη Μουράτογλου). Οι δε φανφαρόνοι βαρόνοι των ''μεγάλων'', ''σταρικών'', μαρουσιώτικων ή φαληρικών καναλιών ακονίζουν και αυτοί τα μαχαίρια τους. Οι μπηχτές πάνε και έρχονται και οι λίστες που κάθε τρεις και λίγο καταφθάνουν από το εξωτερικό φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό, παρασκηνιακό ρόλο σε ένα παιχνίδι ρόλων και μασκών, βρώμικο και νοσηρό.

Με άλλα λόγια, η ατμόσφαιρα, κλειστοφοβική, δυσώδης, υποκριτική, θυμίζει το τελευταίο γουέστερν δωματίου του Κουέντιν Ταραντίνο (σκέτο αριστούργημα, παρεμπιπτόντως), τους Μισητούς Οκτώ. Αν ο Νίκος Παππάς την έχει δει και την έχει ακούσει σαν δήθεν νέος σερίφης στο Ρεντ Ροκ, ο οποίος θα βάλει τάξη στο χάος, φροντίζοντας να επέλθει χάος στην τάξη, τότε η ταινία μπορεί να πει πάρα πολλά για όσα γκανγκστερικά διαδραματίζονται σε βάρος πάλι του δημοσίου συμφέροντος και των λαϊκών στρωμάτων. Nice touch, by the way... όπως θα έγραφε και ο Κουέντιν...

Κεφάλαιο Τρίτο: Ιανουάριος 2016-Οι θεσμικές ακροβασίες του υπουργού Επικρατείας και πάσης επένδυσης

Με άλλη μια τροπολογία εκτός τόπου και χρόνου, «αεροπλανική», της τελευταίας στιγμής, κατά παράβαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής και σε ημέρα απεργίας των εργαζόμενων στον Τύπο – την οποία «έσπασαν» σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, τουλάχιστον στο Διαδίκτυο – ο υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για τα ΜΜΕ και τις επενδύσεις (Τυχαίο!;Δεν νομίζω...) Νίκος Παππάς προσπαθεί να προβεί σε μια ακόμη θεσμική εκτροπή, αποδεικνύοντας μάλλον ότι αποτελεί τον συνεπέστερο μαθητή του αντισυνταγματολόγου Βαγγέλη Βενιζέλου, ο οποίος έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη στις διαδοχικές, θεσμικές παραβιάσεις και ακροβασίες.

Τι προτείνεται στην εν λόγω τροπολογία, που αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα από την κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής; Αντιγράφουμε : Κατά την πρώτη εφαρμογή του παρόντος, ο αριθμός των δημοπρατούμενων αδειών παρόχου περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης ανά επί μέρους κατηγορία καθορίζεται με διάταξη νόμου.

Όπως κανείς φαντάζεται ο υπουργός και οι βουλευτές κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ θα σπεύσουν να επιχειρηματολογήσουν ότι (...επιτέλους!) ξεκινά η διαδικασία αδειοδότησης, με όρους διαφάνειας και κοινοβουλευτικής συμμετοχής με την ύψιστη δημοκρατική νομιμοποίηση... Μπούρδες (με το συμπάθιο)!

Ας αντεπιχειρηματολογήσουμε στη συριζέικη μπουρδολογία, η οποία λογικά θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται άμεσα : 1) Η κρίσιμη αρμοδιότητα για το ποιος θα καθορίσει πραγματικά τις άδειες βρίσκεται και παραμένει, ακόμη και μετά από αυτή την τροπολογία, στα χέρια του υπουργού, εν προκειμένω του Νίκου Παππά. Ο Παππάς θα φέρει την πρόταση του στο Κοινοβούλιο και θα περιμένει, εύλογα, να επικυρωθεί (και όχι να καθοριστεί, για να μην ξεχάσουμε και τα ελληνικά που ξέρουμε...) με τις ψήφους της συγκυβερνητικής, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

2) Η εξουσιοδότηση που έχει λάβει με το εδάφιο πρώτο στην παράγραφο 4 του άρθρου 2 του ν.4339/2015 ο Παππάς αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος που απαιτεί η πιθανή νομοθετική εξουσιοδότηση προς τον εκάστοτε υπουργό να είναι ειδική και ορισμένη. Με άλλα λόγια ο Παππάς θα μπορούσε να καθορίσει τον αριθμό των αδειών αν για παράδειγμα στο ίδιο εδάφιο, προβλεπόταν ότι «οι τηλεοπτικές άδειες είναι έως 8» (ανά κατηγορία) ή «οι τηλεοπτικές άδειες δεν μπορεί να είναι περισσότερες από 8» και εν συνεχεία ο ακριβής αριθμός τους (από μια έως οκτώ, για να μείνω στο παράδειγμα) να προκύπτει από τη σχετική, υπουργική απόφαση. Με την τροπολογία φυσικά μια τέτοια δέσμευση δεν προστίθεται ούτε και υφίσταται, και έτσι ο υπουργός παραμένει ανεξέλεγκτος ώστε να προσδιορίσει αυθαίρετα και τα κριτήρια που θα τον οδηγήσουν στην απόφασή του και τον τελικό αριθμό των αδειών.

3) Απορεί κανείς γιατί η εν λόγω τροπολογία θα εφαρμοστεί μόνο μια φορά. Δηλαδή γιατί η Βουλή θα επικυρώσει (και δεν θα καθορίσει όπως εσφαλμένα γράφεται) τον αριθμό των αδειών μόνο στην πρώτη εφαρμογή του παρόντος; Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο υπουργός Παππάς επιθυμούν «διαφάνεια» και «δημοκρατική νομιμοποίηση» και «συμμετοχή του Κοινοβουλίου», κανονικά θα έπρεπε να προβλεφθεί ότι η επικύρωση της υπουργικής απόφασης θα προκύπτει κάθε φορά από την εκάστοτε σχετική, κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και εδώ κρύβεται μια μεγάλη παγίδα : Επειδή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ θέλει να δείξει ότι δίνει... «μάχη» εναντίον της... «διαπλοκής» και ότι... «παλεύει» ενάντια σε όσους επιβουλεύονται τα... «λαϊκά συμφέροντα», θέλει μια άμεση «νίκη». Τι θέλω να πω; Ότι πολύ απλά ο Παππάς είναι ικανός να φέρει μια (αρχική) πρόταση για τον αριθμό των αδειών (πχ, 4), να επικυρωθεί αυτή η πρόταση από τη Βουλή, και μετά – επειδή οι παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις δεν θα έχουν ευοδωθεί, οι αντιδράσεις των επιχειρηματιών των ΜΜΕ θα είναι μεγάλες, αλλά και οι επίδοξοι νέοι παίκτες δεν θα είναι ικανοποιημένοι – τότε ο Παππάς θα επανέλθει με απόφαση του, προσθέτοντας νέες άδειες στις υπάρχουσες και χωρίς πια την ανάγκη της επικύρωσης από τη Βουλή.... Και αυτό μπορεί κάλλιστα να συμβεί από τη στιγμή που ούτε η εξουσιοδότηση στο πρόσωπο του είναι ειδική και ορισμένη ούτε εκ του νόμου προκύπτει έστω μέγιστος αριθμός αδειών ανά κατηγορία. Και έτσι η Βουλή θα γίνει ένα προσωρινό παίγνιο στα χέρια του υπουργού Επικρατείας.

4) Αν και αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις ΚΟ της συγκυβέρνησης, νομοθετική εξουσιοδότηση η οποία έχει δοθεί δεν επανέρχεται ως αρμοδιότητα στο νομοθετικό όργανο δηλαδή τη Βουλή. Με απλά λόγια, ο Παππάς πρέπει να εφαρμόσει τον νόμο ''του'', όπως ακριβώς προβλέπει αυτός ο φαιδρός, κατάπτυστος και διάτρητος νόμος, και χωρίς να ψάχνει άλλοθι ή αντισυνταγματικές επικυρώσεις στο Κοινοβούλιο. Εδώ βέβαια έχουν παραβιάσει κάθε είδους συνταγματική πρόβλεψη και πρόνοια, ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο, σε αυτά τα ψιλά γράμματα θα σταματήσουν τον θεσμικό κατήφορο τους!;

5) Έγραψα και στον πρόλογο ότι ο Παππάς (και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ) ακολουθούν το αντιθεσμικό παράδειγμα του αντισυνταγματολόγου Βαγγέλη Βενιζέλου. Αρκεί να θυμηθούν τα παλιότερα μέλη της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα ο νυν αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας, Θοδωρής Δρίτσας (μιας και ο πιο αρμόδιος για εκείνη την κοινοβουλευτική μάχη και στάση του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν είναι πια ούτε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ούτε βουλευτής) ποια ήταν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο τότε υπουργός Άμυνας, Βαγγέλης Βενιζέλος αποπειράθηκε και πέτυχε να πάρει διαστάσεις τυπικού νόμου (δηλαδή υπερψήφισης από τη Βουλή) η σύμβαση του υπουργείου Άμυνας με την Αμπου-Ντάμπι-Μαρ την εταιρία που ανέλαβε το 2010 να διεκπεραιώσει τα υπολειπόμενα μέρη των αμαρτωλών συμβάσεων για τα υποβρύχια 214, με προίκα πάντα τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που είχαν εκποιηθεί στη γερμανική Φέροσταλ έναντι πινακίου φακής. Δεν γράφω περισσότερα και ας σπεύσουν ειδικά οι νυν ΣΥΡΙΖΑίοι να μάθουν και το περιεχόμενο και την πολεμική του τότε ΣΥΡΙΖΑ, στις θεσμικές ακροβασίες και τις πιρουέτες του Βαγγέλη Βενιζέλου – τα ίδια πάνω – κάτω κάνει τώρα ο Παππάς. Θυμίζω απλώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, είχε φθάσει στο σημείο να ζητήσει εξεταστική επιτροπή για τον Βαγγέλη Βενιζέλο, για αυτήν ειδικά την σύμβαση και τη θητεία του στο υπουργείο Άμυνας.

Τέλος, 6) Θα είναι αξιομνημόνευτη η στιγμή που κάποια κοινοβουλευτική ομάδα της αντιπολίτευσης αντιπροτείνει δική της τροπολογία προκειμένου να αυξήσει ή να μειώσει (πάλι αναιτιολόγητα ίσως) τον αριθμό των προτεινόμενων αδειών που θα καταθέσει ο Νίκος Παππάς... Θα είναι πραγματικά μια νέα σελίδα στα κοινοβουλευτικά ήθη, όταν θα συγκρουστούν παρασκήνια, πιέσεις, διαπλοκές, εκδουλεύσεις και εκκρεμότητες, τραυματίζοντας το κύρος θεσμών που κείτονται ήδη πολυτραυματίες στην εποχή των μνημονίων και της καχεξίας της δημοκρατίας.

Κεφάλαιο Τέταρτο: Φεβρουάριος 2016 -Δοξάζονται κρυπτόμενοι, θα γελοιοποιηθούν εμφανιζόμενοι.

Στον ιστότοπο του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, που τείνει να γίνει ο νέος πρωταγωνιστής στο σίριαλ των τηλεοπτικών αδειών, και πιο συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα της Σχολής Ρυθμιστικών Κανόνων – παράρτημα ΜΜΕ και Επικοινωνία, διαπιστώνουμε ότι το δήθεν ανεξάρτητο αυτό ίδρυμα έχει ενδιαφέροντες χορηγούς, τους οποίους τα διοικητικά συμβούλια, οι ερευνητές και οι επικεφαλής των διάφορων τομέων ευχαριστούν από βάθους καρδιάς για τη σταθερή και γενναιόδωρη ως φαίνεται χρηματοδότηση του Ινστιτούτου. Έτσι, η Σχολή Ρυθμιστικών Κανόνων – Παράρτημα ΜΜΕ και Επικοινωνία κρίνει σκόπιμο να αναφέρει και να ευχαριστήσει, μεταξύ άλλων, ως μεγάλους χορηγούς της, που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της, τις εξής εταιρίες : τη γερμανική Deutsche Telecom, την ιταλική TelecomItalia, τον γαλλικό κολοσσό κινητής τηλεφωνίας Orange, το ιταλικό ιδιωτικό κανάλι Sky, τον βροντόσαυρο του Διαδικτύου, Google και την άλλη μεγάλη εταιρία κινητής τηλεφωνίας, Wind. Αυτές οι εταιρίες στηρίζουν ενεργά και οικονομικά το... ανεξάρτητο ίδρυμα στο οποίο απευθύνθηκε ο υπουργός Επικρατείας και πάσης επένδυσης, Νίκος Παππάς, προκειμένου να ντύσει με τον μανδύα της νομιμοφάνειας, της αντικειμενικότητας, της ανεξαρτησίας και της κίβδηλης αποστασιοποίησης, την δική του, προσωπική επιλογή να δώσει τέσσερις άδειες πανελλαδικής εμβέλειας γενικού περιεχομένου. Ο Λουδοβίκος των Συχνοτήτων όμως είναι απολύτως γυμνός!

Η ίδια η πρωτότυπη γνωμοδότηση του Παραρτήματος ΜΜΕ και Επικοινωνίας δεν βρίσκεται στην ιστοσελίδα του, όσο και αν ψάξει κανείς. Και αυτό φυσικά προκαλεί εύλογες απορίες καθώς το Ινστιτούτο δεν φείδεται χώρου στο Διαδίκτυο προκειμένου να δημοσιεύσει και να αναρτήσει και την τελευταία διατριβή, την πλέον ανούσια εκδήλωση ή τον προγραμματισμό ακόμη και του επόμενου ακαδημαϊκού έτους – ουδείς ψόγος φυσικά για αυτές του τις ενέργειες. Επίσης το Ινστιτούτο, αλλά κυρίως ο ίδιος ο Παππάς δεν φροντίζουν να δημοσιοποιήσουν το κόστος αυτής της γνωμοδότησης. Γιατί όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της «Αυγής», η εν λόγω μελέτη προέκυψε όχι αυθόρμητα ή για ακαδημαϊκούς λόγους, αλλά έπειτα από «παραγγελία της κυβέρνησης» - προφανώς έπειτα από όχληση με το αζημίωτο του ίδιου του υπουργού Επικρατείας και πάσης επένδυσης. Την ίδια στιγμή, στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Δημοκρατία» που αφιερώνει διθυραμβικό τίτλο στον υπουργό που βάζει «βόμβα στους καναλάρχες» διαβάζουμε, εμφανώς με βάση επιλεκτικές διαρροές ότι «οι άδειες επί του παρόντος, θα είναι τέσσερις». Προσοχή, επί του παρόντος... Καθώς δεν έχει δημοσιευτεί το σύνολο της γνωμοδότησης – και ο υπουργός δεν έχει φροντίσει επί αυτού – οι διαρροές στην εν λόγω εφημερίδα αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής. Ποιοι θα είναι οι παράγοντες εκείνοι που θα καθορίσουν σε μεταγενέστερο χρόνο ότι οι άδειες θα γίνουν πχ έξι ή οκτώ; Οι φοβερές διαπραγματευτικές ικανότητες του Νίκου Παππά, οι...τεχνολογικές εξελίξεις, η DIGEA εν κράτει ή το άγριο παρασκήνιο που θα ακολουθήσει τον ορισμό των τελικών αναδόχων και ο πόλεμος που θα ξεσπάσει ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, ντόπια και ξένα; Υπενθυμίζω σε αυτό το σημείο ότι η περιβόητη τροπολογία με την οποία δήθεν ο αριθμός των αδειών θα καθοριστεί από την Ολομέλεια της Βουλής θα εφαρμοστεί μια και μόνο φορά, την πρώτη... Μετά, ο Παππάς θα είναι απολύτως ασύδοτος να προσθέσει άδειες κατά το δοκούν – φυσικά αυτό θα συμβεί και στην πρώτη εφαρμογή, απλά η Βουλή χρησιμοποιείται σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ από έναν υπουργό, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι μια δική του απόφαση διάτρητη, αντισυνταγματική και πλήττουσα το δημόσιο συμφέρον, τον φέρνει ενώπιος ενωπίω με πιθανή εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή και με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Και εδώ ερχόμαστε σε ένα άλλο, εξαιρετικά κρίσιμο, σημείο της γνωμοδότησης. Όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του έμπειρου κοινοβουλευτικού δημοσιογράφου του «Βήματος», Λάμπρου Σταυρόπουλου, το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας συστήνει στην ελληνική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «να εξετάσει το ενδεχόμενο εκκίνησης της δημοπρασίας από μια συντηρητική τιμή που να κυμαίνεται μεταξύ των 500.000 και των 2 εκατομμυρίων ευρώ». Εξαιρετική... σύσταση για μια κατά παραγγελία γνωμοδότηση! Ειδικά μάλιστα όταν η ίδια η τρόικα, στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του 2011, είχε εκτιμήσει (...συντηρητικά!) ότι από τις τηλεοπτικές άδειες το ελληνικό κράτος έχει λαμβάνει τουλάχιστον (τουλάχιστον...) 350 εκατομμύρια ευρώ, αριθμός που επαναλαμβάνεται σταθερά σε όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς από το 2012 και μετά χωρίς όμως ουδέποτε να εισπράττεται. Και οι υπολογισμοί της τρόικας ήταν συντηρητικοί επειδή στην πραγματικότητα το ψηφιακό φάσμα είναι σαν να δημοπρατεί κανείς τους αιγιαλούς, το νερό ή νησιά της χώρας, δηλαδή εντέλει ανεκτίμητο – απλά οι αδυσώπητοι, καπιταλιστικοί νόμοι της «ελεύθερης αγοράς» απαιτούν και μια αποτίμηση σε χρήμα... Πώς όμως θα φθάσουμε από τιμές εκκίνησης 500.000 ευρώ σε τιμές πλειοδότη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ είναι κάτι που μόνο ο φοβερός και τρομερός υπουργός Επικρατείας και πάσης επένδυσης μπορεί ενδεχομένως να εξηγήσει βγάζοντας λαγούς από το μαγικό του καπέλο. Επειδή όμως ούτε καπέλα ούτε λαγοί υπάρχουν, ας το διατυπώσουμε πολύ καθαρά : Οποιαδήποτε εν συνόλω κατακύρωση αδειών κάτω από το (συντηρητικό) πλαίσιο που έχει προκαθορίσει η ίδια η τρόικα (!!!) και περιλαμβάνεται σταθερά στους προϋπολογισμούς τέσσερα χρόνια τώρα, συνιστά προθάλαμο ποινικών αδικημάτων, όπως είναι εκείνο της απιστίας.

Την ίδια στιγμή, πίσω από τη γνωμοδότηση του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας δεν κρύβεται μόνο ο υπουργός Επικρατείας και πάσης επένδυσης, αλλά και ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης. Κατά τρόπο ανεπίτρεπτο και αντισυνταγματικό, ο άνθρωπος που σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, «αποκατέστησε το κύρος της Βουλής που ξέραμε», αποφάσισε ότι μάλλον κουράστηκε από τις τρεις, άγονες συνεδριάσεις για την ανάδειξη νέου ΕΣΡ και δεν πρόκειται, όπως τόνισε, να επαναφέρει το θέμα στη Διάσκεψη των Προέδρων, επειδή προφανώς τη δουλειά της η συγκυβέρνηση, την έκανε μια χαρά και με το... ανεξάρτητο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, που χρηματοδοτείται από πυλώνες της ευρωπαϊκής εταιριοκρατίας. Οφείλουμε λοιπόν να επισημάνουμε στον Πρόεδρο της Βουλής ότι η συγκρότηση του ΕΣΡ δεν είναι στη διακριτική του ευχέρεια και ούτε επαφίεται στη διάθεση του και την ψυχολογική του κατάσταση, καθώς, και όπως τα κάνανε οι συγκυβερνώντες με την «αεροπλανική» τροπολογία του Οκτωβρίου, ΕΣΡ πρέπει να υπάρξει προκειμένου να χαλιναγωγήσει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και τους αποθρασυμένους καναλάρχες– ανεξάρτητα αν θα εμπλέκεται ή όχι στην αδειοδότηση των καναλιών. Τώρα αποκαλύπτεται και το μέγεθος και το εύρος της πολιτικής στόχευσης του Παππά να μην υπάρχει καθόλου ΕΣΡ και να μην υπάρξει εντέλει η ανεξάρτητη αρχή για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα – ευνοώντας βέβαια σκανδαλωδώς τις αυθαιρεσίες και τις παραβιάσεις της ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας από τους καναλάρχες με τους οποίους κατά τα άλλα βρίσκεται σε... πόλεμο!

Έτσι, το προσωρινό φύλλο συκής το οποίο βρήκε η συγκυβέρνηση και η Προεδρία της Βουλής στην κατά παραγγελία γνωμοδότηση του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας και τους βοήθησε πρόσκαιρα να κρυφτούν πίσω από αυτό, θα πέσει σύντομα, παραδίδοντας στη γενική χλεύη τους εμπνευστές και τους ενορχηστρωτές των συριζοανελλιτικών ραδιοτηλεοπτικών μεθοδεύσεων. Με άλλα λόγια, και παραφράζοντας τον Γέρο,Γεώργιο Παπανδρέου, αυτοί που σήμερα δοξάζονται κρυπτόμενοι πίσω από τη Φλωρεντία, θα γελοιοποιηθούν εμφανιζόμενοι στην Αθήνα, όταν προκηρύξουν διαγωνισμούς και κατακυρώσουν άδειες.

Κεφάλαιο Πέμπτο: Φεβρουάριος 2016- Όλα στον υπουργό! - Αφετηρία σκληρού, παρασκηνιακού παζαριού με την παλιά και τη νέα διαπλοκή.

Κατατέθηκε η περιβόητη τροπολογία με την οποία υποτίθεται ότι ξεκλειδώνει η διαδικασία καθορισμού, δημοπράτησης και χορήγησης των τηλεοπτικών αδειών. Και όπως κάθε υποψιασμένος πολίτης μπορούσε να καταλάβει εδώ και καιρό, ο υπουργός Επικρατείας και πάσης επένδυσης, Νίκος Παππάς, με πρόσχημα το γεγονός ότι δεν συγκροτήθηκε ΕΣΡ – το οποίο κατά τα άλλα ο ίδιος διέλυσε... - και με όπλο την πολύπλευρα αμφισβητούμενη γνωμοδότηση του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, παίρνει όλο το παιχνίδι πάνω του : Ο υπουργός καθορίζει τον αριθμό των αδειών (με την ίδια τροπολογία), ο υπουργός διενεργεί τον διαγωνισμό, ο υπουργός συλλέγει τις προσφορές, ο υπουργός – μαζί με τον υπουργό Οικονομικών- προσδιορίζει τιμές εκκίνησης, ο υπουργός ανακηρύσσει υπερθεματιστές και τελικούς αναδόχους και αποδέκτες των αδειών. Ο συγκεντρωτισμός, ο αμοραλισμός, η νοοτροπία λουδοβίκειας αντιμετώπισης των κοινών στα καλύτερα τους!

Πάμε να δούμε εν τάχει τα κύρια σημεία της τροπολογίας :

1. Οι άδειες προσδιορίζονται σε τέσσερις (4) πανελλαδικής εμβέλειας και γενικού περιεχομένου. Σύμφωνα με διαρροές στον ηλεκτρονικό Τύπο, την ώρα της κατάθεσης της τροπολογίας, ο Παππάς διαβεβαίωνε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι τέσσερις θα είναι όλες οι πανελλαδικής εμβέλειας άδειες και δεν πρόκειται να χορηγηθεί καμιά πανελλαδική, θεματική άδεια επιπλέον πχ αμιγώς ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Η παραπάνω θέση του υπουργού συνιστά παραβίαση του δικού του νόμου 4339/2015, στον οποίο προβλεπόταν ρητά ότι ενδεχόμενες άδειες πανελλαδικής εμβέλειας θα μπορούσαν να έχουν και εξειδικευμένο, θεματικό χαρακτήρα και μάλιστα ως ξεχωριστό σύνολο σε σχέση με τις γενικού περιεχομένου. Σημειωτέον ότι η διατύπωση αυτή δεν καταργείται, καθώς η δυνατότητα αναβάλλεται για την επόμενη εξέταση των αδειών, σύμφωνα με τις προσδοκίες Παππά και τις προβλέψεις του ν.4339/2015, μετά από δέκα χρόνια.

2. Η όλη διαδικασία, όπως ήδη έγραψα, ξεκινά από τον υπουργό, περιστρέφεται γύρω από το πρόσωπο του και τερματίζεται πάλι από και στον υπουργό. Είναι φανερό ότι από την έναρξη του δήθεν «πολέμου με τη διαπλοκή» αυτός ήταν ο στόχος του Νίκου Παππά και γι' αυτό κατάργησε και μέσα σε μια νύχτα, το ΕΣΡ τον περασμένο Οκτώβρη, προσδοκώντας βάσιμα ότι η αντιπολίτευση δεν θα συναινούσε σε διαδικασία επανασυγκρότησης του οργάνου, εγκλωβισμένη στις δικές της δουλείες, ανεπάρκειες και εκδουλεύσεις. Εξόχως αποκαλυπτικό είναι επίσης το γεγονός ότι με την τροπολογία ο υπουργός μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητες της διαγωνιστικής διαδικασία στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, στην οποία προϊστάμενος είναι ο έμπιστος συνεργάτης του, Λευτέρης Κρέτσος. Με απλά λόγια, ο διαγωνισμός και η χορήγηση αδειών γίνεται υπόθεση δύο προσώπων, του Παππά και του Κρέτσου, και μάλιστα χωρίς τους όρους διαφάνειας και διαβούλευσης που προέβλεπε ο ν.4339/2015, με τη συμμετοχή του ΕΣΡ.

3. Το τίμημα εκκίνησης στη διαγωνιστική διαδικασία θα προσδιοριστεί με κοινή απόφαση των υπουργών Επικρατείας (Παππάς) και Οικονομικών (Τσακαλώτος). Σύμφωνα με νυχτερινά δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό Τύπο (ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ), ο αχαρακτήριστος, αμετροεπής και απίθανος Παππάς έκανε λόγο για τιμή εκκίνησης κοντά στα 3,5 εκατομμύρια ευρώ προχωρώντας όμως (... άθελά του!;) σε μια ακόμη πιο απίστευτη δήλωση. Ούτε λίγο, ούτε πολύ προσδιόρισε ως ικανοποιητικό τίμημα για τη συγκυβέρνηση τα 8 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία διέδωσε ως την αρχικώς προσδοκώμενη και σχεδιασμένη τιμή εκκίνησης. Με απλά λόγια, ο υπουργός Επικρατείας και πάσης επένδυσης (... άθελά του!;) καθορίζει προτού καν ξεκινήσει ο διαγωνισμός και διά της πλαγίας οδού, την ευκταία ανώτατη τιμή! Για να έχουμε μια τάξη μεγεθών στο μυαλό μας, υπενθυμίζεται ότι : α) Η ίδια η κακιά, επάρατη και άθλια τρόικα των δανειστών προσδιόριζε ως συνολικό τίμημα για τις τηλεοπτικές άδειες το ποσό των 350 εκατομμυρίων ευρώ, στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα του 2011. Τώρα ο Παππάς θεωρεί ικανοποιητικό ένα τίμημα στα 8 εκατομμύρια ανά άδεια, δηλαδή συνολικά, μόλις 32 εκατομμύρια! β) Τριάντα δύο εκατομμύρια ευρώ για τηλεοπτικές άδειες, την ώρα που ο άλλος απίθανος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρύφων Αλεξιάδης, δήλωνε ότι τα κανάλια χρωστούν 34 εκατομμύρια σε πρόστιμα και φόρους, ενώ μόνο η φορολογία επί των διαφημίσεων στην τηλεόραση μπορεί να αποφέρει 50 εκατομμύρια ευρώ! Κοψοχρονιά χαρίζονται οι τηλεοπτικές άδειες και εξευτελιστικά τα τιμήματα που αφήνει ο Παππάς να διαρρεύσουν σαν «ικανοποιητικά»!

Με την τροπολογία κλείνει ένας πρώτος, θεσμικός, αν θέλετε, κύκλος ενδομνημονιακής αντιπαράθεσης για το παρόν και το μέλλον του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και ανοίγει ένας δεύτερος, παρασκηνιακός κύκλος σκληρού και ανταγωνιστικού παζαριού με τον Παππά απόλυτο πρωταγωνιστή του και τους υποψήφιους, νέους και παλιούς, καναλάρχες να στήνουν ένα γαϊτανάκι διαπλοκής γύρω από τον υπουργό και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Όπως έγραφε και ο Τζουζέπε Τομάζι ντε Λαμπεντούζα, στον εξαιρετικό «Γατόπαρδο», «Όλα πρέπει να αλλάξουν, προκειμένου να μείνουν τα ίδια».

Αντί επιλόγου (προς το παρόν...) Φεβρουάριος 2016: Κάτι πολύ σάπιο στη Δανιμαρκία των ελληνικών ΜΜΕ

Σήμερα, βροχερή Παρασκευή στην Αθήνα, που αποχαιρετά απότομα τις παρατεταμένες Αλκυονίδες μέρες, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης είπε να ρίξει και αυτός ορισμένες σταγόνες βροχής στον ωκεανό του προβληματικού, διαπλεκόμενου και βρώμικου κόσμου των ελληνικών ΜΜΕ. Καταρχάς, ο Αλεξιάδης ζήλεψε τη δόξα συναδέλφων του στο υπουργικό συμβούλιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ. Και αυτό γιατί όταν ένας υπουργός δεν έχει να παρουσιάσει έργο, να καταστρώσει πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα, να περιγράψει ενέργειες και τα αποτελέσματά τους, καταφεύγει σε αυτό που προσωπικά αποκαλώ «ρεπορτάζ από την καλύτερη θέση» : Οι υπουργοί ζηλεύουν τη δουλειά των δημοσιογράφων και παραθέτουν στοιχεία, κάνουν (δήθεν) αποκαλύψεις και γενικά περιγράφουν μια κατάσταση, συνήθως ζοφερή, άσχημη, κρίσιμη, με τα πιο μελανά χρώματα και στοιχεία. Αλλά εκείνο που αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να κάνουν είναι να μας πουν τι κάνουν και, κυρίως, τι έχουν κάνει ήδη, προκειμένου να ανατραπεί, να αναστραφεί, να τερματιστεί η άσχημη, η ζοφερή και η κρίσιμη κατάσταση που κατά τα άλλα περιγράφουν συνήθως με τα γνωστά, μελανά χρώματα και (ελλιπή) στοιχεία.

Ο Αλεξιάδης, επομένως, δεν ξέφυγε από αυτόν τον άτυπο κανόνα, απαντώντας σε μια επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή (και για λίγες ώρες υφυπουργού) των ΑΝΕΛΛ, Δημήτρη Καμμένου. Από του βήματος της Βουλής «αποκάλυψε» ότι τα κανάλια χρωστούν στο δημόσιο περίπου 34.000.000 ευρώ από πρόστιμα, τα οποία έχει επιβάλει κατά καιρούς το ΕΣΡ και δεν έχουν εισπραχθεί ακόμα, και από φόρους, κυρίως επί των διαφημίσεων. «Αυτή η κατάσταση θα τελειώσει», τόνισε ο γνωστός γελαστούλης, Αλεξιάδης, αλλά δεν μας διαφώτισε πως θα τελειώσει και τι πρόκειται να κάνει η συγκυβέρνηση, ώστε να τελειώσει. Γιατί εδώ επικρατεί και μια ενδοκυβερνητική, πολύ βολική και σκόπιμη, σύγχυση.

Τριάντα τέσσερα, ζεστά εκατομμυριάκια ευρώ δεν έχουν εισπραχθεί λοιπόν από τα κανάλια – και προφανώς αν και δεν το διευκρίνισε ο Αλεξιάδης, το σύνολο αυτό αφορά τα συστημικά πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ. Με τα αποκεντρωμένα, περιφερειακά και τοπικά ΜΜΕ τι γίνεται; Συνυπολογίζονται στο σύνολο που ανέφερε ο Αλεξιάδης ή και από αυτή την πηγή έχει να παίρνει ο δημόσιος κουμπαράς, που προνομιακά βγάζει δόντια και δαγκάνες όταν είναι να κυνηγήσει μισθωτούς και συνταξιούχους;