Η ΛΑΕ ή θα λειτουργήσει συλλογικά και δημοκρατικά ή δεν θα υπάρξει

1. Προ­βλη­μα­τι­κή, ελ­λι­πής  και εκ­κρε­μής πο­λι­τι­κή συ­γκρό­τη­ση ως τα σή­με­ρα.

Η συ­γκρό­τη­ση της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας τον προη­γού­με­νο Αύ­γου­στο, μέσα από την κρίση και διά­σπα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την συ­νά­ντη­ση και με άλλες δυ­νά­μεις, αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς εκτός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με άλ­λους αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και γε­νι­κό­τε­ρα των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, απο­τέ­λε­σε και απο­τε­λεί ακόμη μια  ση­μα­ντι­κή ελ­πί­δα για την ανα­συ­γκρό­τη­ση της Αρι­στε­ράς και του αντι­μνη­μο­νια­κού, αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου και αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού πο­λι­τι­κού φά­σμα­τος μετά από μια με­γά­λη ήττα, υπο­χώ­ρη­ση και πο­λι­τι­κή απα­ξί­ω­ση της Αρι­στε­ράς στην χώρα μας και διε­θνώς λόγω της στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της ηγε­τι­κής ομά­δας γύρω από τον Αλέξη Τσί­πρα. Ελ­πί­δα για μια Νέα Αρι­στε­ρά στην Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη. Χωρίς να μο­νο­πω­λεί σε καμία πε­ρί­πτω­ση  τον χώρο της ελ­πί­δας και της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης της Αρι­στε­ράς αλλά ούτε και τις ευ­θύ­νες για την ση­με­ρι­νή αρ­νη­τι­κή κα­τά­στα­ση του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, η ΛΑΕ θα μπο­ρού­σε και μπο­ρεί, ακόμη,  να κάνει την δια­φο­ρά προ­τεί­νο­ντας ένα δια­κρι­τό αρι­στε­ρό ρι­ζο­σπα­στι­κό  πο­λι­τι­κό σχέ­διο στις συν­θή­κες κοι­νω­νι­κής όξυν­σης που δια­μορ­φώ­νο­νται, στις ανά­γκες πο­λι­τι­κο­ποί­η­σης των αντι­μνη­μο­νια­κών κι­νη­μά­των (όπως ιδίως για το ασφα­λι­στι­κό και το φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα, για τα ερ­γα­σια­κά,  για το προ­σφυ­γι­κό ζή­τη­μα, για τους αγρό­τες, για την δη­μο­κρα­τία στην χώρα κλπ) αλλά και να ενι­σχύ­σει την ενω­τι­κή και με­τω­πι­κή πο­ρεία της αγω­νι­στι­κής  και ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Όμως, για να το επι­τύ­χει αυτό η ΛΑΕ, πρέ­πει να με­τα­βλη­θούν ρι­ζι­κά και να ανα­τα­χθούν πλή­ρως οι πα­θο­γέ­νειες και τα  φυ­σιο­γνω­μι­κά προ­βλή­μα­τα που, δυ­στυ­χώς, συ­νο­δεύ­ουν  και ακο­λου­θούν την ΛΑΕ από την γέν­νη­σή της και πριν από αυτήν, στα πλαί­σια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πα­λιό­τε­ρα του Συ­να­σπι­σμού ή και του ΚΚΕ ακόμη,   και που μπαί­νουν  ως ση­μα­ντι­κό εμπό­διο στην ορ­γα­νω­τι­κή και πο­λι­τι­κή της ανά­πτυ­ξη και στην ενί­σχυ­ση του πο­λι­τι­κού προ­γραμ­μα­τι­κού της στίγ­μα­τος. Εμείς που υπο­γρά­φου­με το πα­ρα­κά­τω κεί­με­νο, μέλη, αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες και φίλοι/εςτης ΛΑΕ, εκ­φρά­ζου­με την ανη­συ­χία μας για την λει­τουρ­γία της ΛΑΕ μέχρι τώρα και  ζη­τά­με να ανοί­ξει τώρα μια  αμε­σο­δη­μο­κρα­τι­κή πο­λι­τι­κή δια­δι­κα­σία κα­τα­στα­τι­κής συ­γκρό­τη­σης της ΛΑΕ και να πάψει το σή­με­ρα υφι­στά­με­νο κα­θε­στώς της αδια­φά­νειας, της ολι­γαρ­χι­κής και γρα­φειο­κρα­τι­κής μορ­φής ηγε­σί­ας και στυλ  κα­θο­δή­γη­σης στην ΛΑΕ και της πλή­ρους απου­σί­ας δη­μο­κρα­τι­κής συμ­με­το­χής και πο­λι­τι­κής νο­μι­μο­ποί­η­σης των υφι­στά­με­νων ορ­γά­νων της ΛΑΕ ( Πο­λι­τι­κό Συμ­βού­λιο, Ορ­γα­νω­τι­κή Γραμ­μα­τεία κλπ). Τα ση­με­ρι­νά όρ­γα­να, σε πλήρη αντί­θε­ση προς όλα τα εγ­χει­ρή­μα­τα ιστο­ρι­κά της Αρι­στε­ράς στην χώρα,  λει­τουρ­γούν χωρίς  σώμα, χωρίς εκλο­γές και με βάση τον θεσμό του «προ­σω­ρι­νού» διο­ρι­σμού ηγε­σί­ας  εκ μέ­ρους των συ­νι­στω­σών  (κο­ο­πτά­τσια). Αυτή η κα­τά­στα­ση δο­κι­μά­στη­κε και απέ­τυ­χε και μόνο προ­βλή­μα­τα συσ­σω­ρεύ­ει ως προς την συ­γκρό­τη­ση της ΛΑΕ : Συ­νε­πώς,  δεν μπο­ρεί να συ­νε­χι­στεί και να πα­ρα­τα­θεί. Πρι­μο­δο­τεί μέσα από την επί­κλη­ση της «προ­σω­ρι­νό­τη­τας» την μη εκλεγ­μέ­νη-διο­ρι­σμέ­νη  ηγε­σία , πρι­μο­δο­τεί μια κα­τά­στα­ση ανέ­λεγ­κτων πο­λι­τι­κών και γρα­φειο­κρα­τι­κών μη­χα­νι­σμών, οι οποί­οι βου­λεύ­ο­νται για λο­γα­ρια­σμό μας έξω από εμάς,  και οδη­γεί στην πα­ρά­λυ­ση της ΛΑΕ και τε­λι­κά την πο­λι­τι­κή απο­στρά­τευ­ση των μελών της. Μας δια­τη­ρεί σε μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη «προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο», όπου το βα­σι­κό αγαθό και προ­τε­ραιό­τη­τά μας είναι η ανα­κύ­κλω­ση  πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού και ηγε­σί­ας . Αυτό το σχέ­διο, πέραν του ότι είναι πολύ κλασ­σι­κά πα­ρελ­κυ­στι­κό  και ξε­πε­ρα­σμέ­νο από τα πράγ­μα­τα ,  συρ­ρι­κνώ­νει κατά πολύ τις δυ­να­το­τή­τες της ΛΑΕ και κα­ταρ­γεί την πο­λι­τι­κή της δυ­να­μι­κή και εμ­βέ­λειας. Η ΛΑΕ δεν μπο­ρεί να διεκ­δι­κεί  κυ­ρί­ως να είναι  ακόμη ένας μι­κρός ή με­σαί­ος χώρος κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ή πο­λι­τι­κο­ορ­γα­νω­τι­κής ή αρ­χη­γι­κής  ανα­πα­ρα­γω­γής βα­σι­κά δίπλα στους άλ­λους. Αν δεν πε­τύ­χει κάτι πολύ πα­ρα­πά­νω, αξια­κά, κοι­νω­νι­κά και φυ­σιο­γνω­μι­κά, η λει­τουρ­γία της θα απα­ξιω­θεί πο­λι­τι­κά και ιδε­ο­λο­γι­κά, καθώς δεν θα συ­νει­σφέ­ρει κάτι και­νού­ριο στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία και στην ελ­λη­νι­κή Αρι­στε­ρά. Το γε­γο­νός ότι η ΛΑΕ είναι με­τω­πι­κός φο­ρέ­ας και όχι κόμμα ιδε­ο­λο­γι­κής η και πο­λι­τι­κής ενό­τη­τας, δεν τρο­πο­ποιεί ρι­ζι­κά τα δε­δο­μέ­να  ούτε και μπο­ρεί να χρη­σι­μο­ποιεί­ται μο­νί­μως ως πρό­σχη­μα για την ήδη απα­ρά­δε­κτη κα­θυ­στέ­ρη­ση . Τα δι­καιώ­μα­τα των συ­νι­στω­σών είναι σε­βα­στά, αλλά δεν μπο­ρούν να κα­τα­στρα­τη­γούν τα δι­καιώ­μα­τα των μελών. Αυτό που χρεια­ζό­μα­στε είναι μια ΛΑΕ, η οποία, χωρίς να κα­ταρ­γεί τα δι­καιώ­μα­τα των συ­νι­στω­σών, θα κα­το­χυ­ρώ­νει τα δι­καιώ­μα­τα των μελών, θα είναι μια «ΛΑΕ των μελών».

 Με το παρόν κεί­με­νο, επι­θυ­μού­με να εκ­φρά­σου­με την έντο­νη ανη­συ­χία μας για την κα­θυ­στέ­ρη­ση της συλ­λο­γι­κής δη­μο­κρα­τι­κής πο­λι­τι­κής και ορ­γα­νω­τι­κής συ­γκρό­τη­σης της ΛΑΕ, αλλά και να χαι­ρε­τί­σου­με κάθε άλλη ανά­λο­γη πρω­το­βου­λία ή κρι­τι­κή έχει ήδη δια­τυ­πω­θεί προς αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση (όπως το κεί­με­νο των 73 συ­ντρό­φων και συ­ντρο­φισ­σών που δη­μο­σιεύ­θη­κε πρό­σφα­τα).        

2. Ιδρυ­τι­κό Συ­νέ­δριο ή πά­ντως κυ­ρί­αρ­χο και απο­φα­σι­στι­κό σώμα  το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα. Η προ­σω­ρι­νή επι­τρο­πή Θέ­σε­ων   πρέ­πει το αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα να κα­τα­θέ­σει το Σχέ­διο Θέ­σε­ων, το οποίο επε­ξερ­γά­ζε­ται και να το θέσει σε δη­μό­σιο διά­λο­γο. Όλοι/ες οι αγω­νι­στές/τριες του φορέα μας, όλα τα μέλη της ΛΑΕ, πρέ­πει να κλη­θούν να δια­τυ­πώ­σουν γρα­πτά και προ­φο­ρι­κά, ατο­μι­κά ή και συλ­λο­γι­κά,  τις από­ψεις τους για την συ­γκρό­τη­ση και το πο­λι­τι­κό πρό­γραμ­μα ή και τις ελά­χι­στες ανα­γκαί­ες  ιδε­ο­λο­γι­κές  και φυ­σιο­γνω­μι­κές αρχές της ΛΑΕ. Πρέ­πει να ανοί­ξει, αμέ­σως μετά την προ­κή­ρυ­ξη του κα­τα­στα­τι­κού σώ­μα­τος, μια απο­λύ­τως ελεύ­θε­ρη και μη κη­δε­μο­νευό­με­νη πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση, η οποία θα πε­ρι­λαμ­βά­νει α) την απο­τί­μη­ση της στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  και της «προ­δο­σί­ας» του Ιου­λί­ου και τις υπαρ­κτές πο­λύ­πλευ­ρες ευ­θύ­νες για την στρο­φή αυτήν β)  την συ­ζή­τη­ση για τις ση­με­ρι­νές προ­γραμ­μα­τι­κές ανά­γκες και κα­τευ­θύν­σεις της ΛΑΕ ως με­τω­πι­κού αλλά και ενιαί­ου πο­λι­τι­κού φορέα γ) την δη­μο­κρα­τι­κή κα­τα­στα­τι­κή λει­τουρ­γία της ΛΑΕ. Δη­μό­σιος διά­λο­γος δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει χωρίς μια ενιαία δη­μό­σια ηλε­κτρο­νι­κή πλατ­φόρ­μα στον ιστό­το­πο της ΛΑΕ  ή μία κοινή ηλε­κτρο­νι­κή  λίστα όπου όλες οι από­ψεις θα κα­τα­τί­θε­νται και θα είναι προ­σβά­σι­μες σε όλα τα μέλη και τους φί­λους της ΛΑΕ. Πα­ρα­σιω­πή­σεις ή απο­κρύ­ψεις από­ψε­ων  σε αυτήν την κρί­σι­μη φάση δεν μπο­ρούν να γί­νουν απο­δε­κτές ή ανε­κτές. Δη­μό­σιος διά­λο­γος δεν μπο­ρεί , επί­σης, να είναι νοη­τός χωρίς την δυ­να­τό­τη­τα ορι­ζό­ντιας επι­κοι­νω­νί­ας ανά­με­σα στις ίδιες τις  Επι­τρο­πές της ΛΑΕ και ανά­με­σα σε αυτές και τα προ­σω­ρι­νά όρ­γα­να  που λει­τουρ­γούν σή­με­ρα.  Τα προ­σω­ρι­νά όρ­γα­να και οι ΠΕ της ΛΑΕ πρέ­πει να απο­φα­σί­σουν για την μορφή και το πε­ριε­χό­με­νο του προ­συ­νε­δρια­κού δια­λό­γου, έτσι ώστε να είναι η δια­δι­κα­σία ανοι­χτή, δη­μό­σια, δη­μο­κρα­τι­κή και πο­λυ­φω­νι­κή.  Οι ΠΕ της ΛΑΕ και τα μέλη της, αλλά και όσοι/ες εν­δια­φέ­ρο­νται για την πο­ρεία της,  πρέ­πει να ασκή­σουν στον προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο τα δι­καιώ­μα­τά τους για ορι­ζό­ντια ενη­μέ­ρω­ση, έκ­φρα­ση και επι­κοι­νω­νία.  

3. Δεν χρεια­ζό­μα­στε πολ­λα­πλά δια­δο­χι­κά σώ­μα­τα ή φίλ­τρα - Ιδρυ­τι­κό Συ­νέ­δριο στο αμέ­σως επό­με­νο διά­στη­μα.   Η όλη συ­ζή­τη­ση πρώτα για Πα­νελ­λα­δι­κή Σύ­σκε­ψη, μετά για Πα­νελ­λα­δι­κή Σύ­σκε­ψη και τέλος για Συ­νέ­δριο είναι, δυ­στυ­χώς, μια άχρη­στη λο­γι­κή  συ­νε­χών γρα­φειο­κρα­τι­κών φίλ­τρων και εξου­σια­στι­κών μορ­φών ελέγ­χου, φίλ­τρων που αντι­στοι­χούν σε άλλες αρ­νη­τι­κά φορ­τι­σμέ­νες  επο­χές και δεν μπο­ρούν να απα­ντή­σουν στην βα­θειά  σύγ­χρο­νη ανά­γκη για άμεση πο­λι­τι­κή συμ­με­το­χή, ανά­γκη που έχει επι­τα­θεί μετά την χει­ρα­γώ­γη­ση του κομ­μα­τι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του κό­σμου του από την ηγε­τι­κή του  ομάδα το προη­γού­με­νο κα­λο­καί­ρι, από την ακύ­ρω­ση του Δη­μο­ψη­φί­σμα­τος το κα­λο­καί­ρι του 2015. Η επα­νά­λη­ψη της Ιστο­ρί­ας ως φάρσα μας αφή­νει πα­γε­ρά αδιά­φο­ρους. Δεν χρεια­ζό­μα­στε σειρά σω­μά­των όπου τα μέλη δεν θα απο­φα­σί­ζουν για τί­πο­τε και όπου θα ανα­πα­ρά­γε­ται και θα ευ­λο­γεί­ται μια μη εκλεγ­μέ­νη μο­νο­με­ρής ή πο­λυ­με­ρής   ηγε­σία. Ένα σώμα μόνο, ου­σια­στι­κό, δη­μο­κρα­τι­κό, κυ­ρί­αρ­χο  και απο­φα­σι­στι­κό για όλα, με όλα τα ζη­τή­μα­τα ανοι­χτά πάνω στο τρα­πέ­ζι των δη­μο­σί­ων δια­δι­κα­σιών. Η δια­δι­κα­σία  δη­μο­σί­ου δια­λό­γου μπο­ρεί να αρ­χί­σει εντός του Απρι­λί­ου και να ολο­κλη­ρω­θεί με το ένα και μο­να­δι­κό απο­φα­σι­στι­κό σώμα ως το τέλος Μαίου ή το πολύ έως και τον Ιού­νιο του  2016. Όταν  ο ενιαί­ος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ , ένα κόμμα με πραγ­μα­τι­κά μέλη άνω των 10.000-15.000 και τυ­πι­κά 30.000 μέλη , πραγ­μα­το­ποί­η­σε Συ­νέ­δριο μέσα σε έναν μήνα το 2013 (ανε­ξάρ­τη­τα από τα πο­λι­τι­κά προ­βλή­μα­τα αυτού του συ­νε­δρί­ου, για όσους/ες  με­τέ­σχα­με σε αυτό και πολ­λές όψεις προ­βλη­μα­τι­κής ποιό­τη­τας αυτής της δια­δι­κα­σί­ας), δεν είναι κα­τα­νοη­τό γιατί εμείς δεν μπο­ρού­με. Συ­νε­πώς, η πε­ραι­τέ­ρω κα­θυ­στέ­ρη­ση θα είναι απο­λύ­τως αδι­καιο­λό­γη­τη.                      
4. Πλή­ρες ξε­κα­θά­ρι­σμα των σχέ­σε­ών μας με τον  μνη­μο­νια­κό/κυ­βερ­νη­τι­κό  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κό­ψι­μο των υπαρ­κτών ομ­φά­λιων λώρων. Όσο τρα­βά­ει η δια­δι­κα­σία μη συ­γκρό­τη­σης της ΛΑΕ, πυ­κνώ­νουν φαι­νό­με­να πο­λι­τι­κών πα­ρα­νο­ή­σε­ων ή και σο­βα­ρών πο­λι­τι­κών λαθών και πο­λι­τι­κών πα­ρεκ­κλί­σε­ων. Δεν μας είναι κα­θό­λου κα­τα­νοη­τή η συ­νέ­χι­ση της συ­νύ­παρ­ξης ση­μα­ντι­κών στε­λε­χών μας με τον μη­χα­νι­σμό της «Δύ­να­μης Ζωής» στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής και μά­λι­στα από υπεύ­θυ­νες στε­λε­χι­κές θέ­σεις μέσα σε αυτόν τον μη­χα­νι­σμό. Δεν μας είναι κα­τα­νοη­τά κεί­με­να αναρ­τη­μέ­να επί μήνες σε ιστό­το­πους της ΛΑΕ, τα οποία νο­μι­μο­ποιούν αυτές τις επι­λο­γές.  Δεν υπαι­νισ­σό­μα­στε εδώ την λήψη πει­θαρ­χι­κών μέ­τρων κατά των σ. αυτών αλλά την από­λυ­τη ανα­γκαιό­τη­τα για μια δη­μό­σια το­πο­θέ­τη­ση δια­φο­ρο­ποί­η­σης της ΛΑΕ από την αρ­νη­τι­κή  πρα­κτι­κή αυτών των σ., πρα­κτι­κή η οποία δη­μιουρ­γεί σύγ­χυ­ση για την σχέση μας με τις μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, για επι­λο­γές στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, οι οποί­ες στην κα­λύ­τε­ρη των πε­ρι­πτώ­σε­ων  δεν συ­γκρού­ο­νται με το Μνη­μό­νιο (π.χ. δια­χεί­ρι­ση απορ­ρι­μά­των, επι­δο­τή­σεις ομά­δων κ.α.)  και στην χει­ρό­τε­ρη το συν­δια­χει­ρί­ζο­νται.    

 Αλλά και στους ερ­γα­σια­κούς συν­δι­κα­λι­στι­κούς χώ­ρους, δεν είναι δυ­να­τόν να αφή­νου­με πε­ρι­θώ­ρια συ­νύ­παρ­ξης σε κοι­νές συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τά­ξεις με δυ­νά­μεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, όπως αυτές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Σε όλες τις πα­ρα­τά­ξεις  όπου συμ­με­τέ­χου­με πρέ­πει να υπάρ­ξει δια­κη­ρυ­κτι­κό πο­λι­τι­κό πλαί­σιο σα­φούς δια­χω­ρι­σμού από την κυ­βέρ­νη­ση του Τρί­του Μνη­μο­νί­ου και από την πο­λι­τι­κή της, η οποία κα­τα­στρέ­φει την χώρα και τα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

5. Ανά­γκη προ­γραμ­μα­τι­κής σα­φή­νειας και εμπλου­τι­σμού των θέ­σε­ών μας. Μετά από μια προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, όπου συχνά το στίγ­μα μας θό­λω­νε, μετά από μια μακρά με­τε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο όπου η εκ­πό­νη­ση του προ­γράμ­μα­τός μας κα­θυ­στε­ρεί ση­μα­ντι­κά και δεν ανοί­γε­ται αρ­κε­τά στον κόσμο και τις επι­τρο­πές της ΛΑΕ, αι­σθα­νό­μα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι/ες να δια­τυ­πώ­σου­με την σκέψη ότι , ανε­ξάρ­τη­τα από δια­φω­νί­ες ιδε­ο­λο­γι­κού χα­ρα­κτή­ρα και προ­σεγ­γί­σεις, πρέ­πει να δια­σα­φη­νι­στεί το ζή­τη­μα της ωρι­μό­τη­τας της ρήξης με την ευ­ρω­ζώ­νη και την Ε.Ε., δια­δι­κα­σί­ες οι οποί­ες είναι με­τα­ξύ τους αλ­λη­λέν­δε­τες και αλ­λη­λο­τρο­φο­δο­τού­με­νες.  Να πεί­σου­με τον εαυτό μας αλλά και τον λαό ότι αυτό είναι πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά εφι­κτό.  Η σύ­γκρου­ση με το διε­θνές ιμπε­ρια­λι­στι­κό πλέγ­μα και η χά­ρα­ξη  μιας ανε­ξάρ­τη­της από αυτό  οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής πο­ρεί­ας της χώρας σε συν­δυα­σμό και με σειρά μέ­τρων που θα υλο­ποιούν ένα σο­σια­λι­στι­κό με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα  (άμεση παύση πλη­ρω­μών, μο­νο­με­ρής δια­γρα­φή χρέ­ους, κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση τρα­πε­ζών, υπο­δο­μών και στρα­τη­γι­κών επι­χει­ρή­σε­ων,  προ­ο­δευ­τι­κό φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα, προ­στα­σία της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης με άμεση και πλήρη ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­ση των τα­μεί­ων, δια­σφά­λι­ση και διεύ­ρυν­ση των δη­μο­σί­ων αγα­θών, πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση με όρους ερ­γα­τι­κού και κοι­νω­νι­κού ελέγ­χου αλλά και οι­κο­λο­γι­κής βιω­σι­μό­τη­τας, ενί­σχυ­ση μορ­φών κοι­νω­νι­κού  ελέγ­χου και άμε­σης δη­μο­κρα­τί­ας,   κ.α. )  είναι ανα­γκαί­οι όροι για να βγού­με από την κό­λα­ση των Μνη­μο­νί­ων και να αρ­χί­σου­με μια πο­ρεία εξό­δου από και ρήξης με  τις κα­πι­τα­λι­στι­κές κοι­νω­νι­κές και πα­ρα­γω­γι­κές σχέ­σεις. Η δια­δι­κα­σία της ρήξης με την ΕΕ είναι μια βα­θύ­τε­ρα πο­λι­τι­κή δια­δι­κα­σία και δεν πρέ­πει να συ­σχε­τί­ζε­ται με την δια­δι­κα­στι­κή μέ­θο­δο της εξό­δου (αν θα γίνει δη­λα­δή Δη­μο­ψή­φι­σμα ή όχι).
6.  Ανά­γκη κα­λύ­τε­ρης κα­τα­νό­η­σης της άμε­σης και πιο μα­κρο­χρό­νιας πο­λι­τι­κής συ­γκυ­ρί­ας.

Πρέ­πει να ξε­φύ­γου­με από την λο­γι­κή ότι υπό τους ση­με­ρι­νούς συ­σχε­τι­σμούς μπο­ρεί να υπάρ­ξει βρα­χυ­χρό­νια μια νέα, γνή­σια αυτήν την φορά, «κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς». Βε­βαί­ως, η προ­γραμ­μα­τι­κή μας ανα­φο­ρά είναι και πρέ­πει να αρ­θρώ­νε­ται ως εν δυ­νά­μει κυ­βερ­νη­τι­κό πρό­γραμ­μα. Όμως, αυτό δεν ση­μαί­νει ότι ακρι­βώς μετά την ήττα του αρι­στε­ρού κυ­βερ­νη­τι­σμού και μιας από­λυ­τα αρ­νη­τι­κής κρα­τι­στι­κής και κυ­βερ­νη­τί­στι­κης σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρης στρο­φής της Αρι­στε­ράς μπο­ρεί να υπάρ­ξει ένα άμεσο σχέ­διο  αρι­στε­ρής κυ­βερ­νη­τι­κής διε­ξό­δου ( με ποιους κοι­νω­νι­κά ; με ποιους πο­λι­τι­κά; Με ποιες δυ­νά­μεις και με ποιόν συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων ;  ) . Η βα­σι­κή μας κα­τεύ­θυν­ση άμεσα πρέ­πει να είναι  η εν­δυ­νά­μω­ση της κοι­νω­νι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, η υπο­νό­μευ­ση του μνη­μο­νια­κού μη­χα­νι­σμού εφαρ­μο­γής και υλο­ποί­η­σης και η κι­νη­μα­τι­κή ανα­τρο­πή της αυτής της κυ­βέρ­νη­σης ή και άλλων μνη­μο­νια­κών, που μπο­ρεί να την δια­δε­χθούν. Η δη­μιουρ­γία προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων, πο­λι­τι­κών, κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­σμι­κών  για να πε­ρά­σου­με πιο με­σο­πρό­θε­σμα από τον πό­λε­μο θέ­σε­ων στον πό­λε­μο κι­νή­σε­ων. Η προ­ε­τοι­μα­σία και η θέση των βά­σε­ων για μια αντε­πί­θε­ση του λαού και των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για μια λαϊκή νίκη με ιστο­ρι­κό βάθος.

Τα μέλη  και φίλοι της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας    

1. Βαγ­γέ­λης Αντω­νί­ου, ΠΕ Χαλ­κί­δας
2. Αν­δρέ­ας Αρ­να­τού­το­γλου, ΠΕ Βύ­ρω­να
3. Βαγ­γέ­λης Βάσ­σος, ΠΕ Βύ­ρω­να
4. Αθηνά  Βλα­χο­γε­ώρ­γου, ΠΕ Χαλ­κί­δας
5. Μι­χά­λης Για­πά­νο­γλου, ΠΕ Χαλ­κί­δας
6. Γε­ωρ­γία  Γκαρ­δα­λί­νου, ΠΕ Καρ­δί­τσας
7. Θα­νά­σης Γού­να­ρης, ιδρυ­τι­κό μέλος Κόμ­μα­τος Πει­ρα­τών, φίλος της ΛΑΕ
8. Νάσος Θε­ο­δω­ρί­δης, ΠΕ Αμπε­λο­κή­πων
9. Θε­ό­φι­λος Ιω­αν­νί­δης, ΠΕ Βύ­ρω­να
10. Δη­μή­τρης Κα­λα­μπό­κας, ΠΕ Αγρι­νί­ου
11. Νι­κο­λέτ­τα Καψή, ΠΕ Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
12. Μα­νό­λης Κο­ζα­δί­νος, ΠΕ Πα­ρι­σιού
13. Γιώρ­γος Κολ­λιάς , ΠΕ Πα­τη­σί­ων
14. Παυ­λί­να Κο­ντο­γε­ωρ­γο­πού­λου, ΠΕ Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
15. Άγ­γε­λος Κο­ντο­γιάν­νης, ΠΕ Εξαρ­χεί­ων
16.  Στά­θης Κου­βε­λά­κης, ΠΕ Πα­ρι­σιού
17. Στα­μά­της Κυ­ρια­κά­κης, ΠΕ Κο­ρω­πί­ου
18. Μά­ριος Κυ­ριά­κος, πρώην μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κο­ρίν­θου, φίλος  της ΛΑΕ
19. Βαγ­γέ­λης Κων­στα­ντί­νου, ΠΕ Θηβών
20. Βα­σί­λης Κω­στά­ρας, ΠΕ Αγρι­νί­ου
21. Σόνια Κυ­ρια­κί­δου, ΠΕ Βύ­ρω­να
22. Γιώρ­γος Λε­χου­ρί­της, ΠΕ Πα­τη­σί­ων
23. Θο­δω­ρής Λυ­μπε­ρό­που­λος, ΠΕ Αγίας Πα­ρα­σκευ­ής
24. Σω­κρά­της Μα­γνή­σα­λης, ΠΕ Βύ­ρω­να
25. Φω­τει­νή Μαί­το­γλου, ΠΕ Χο­λαρ­γού-Πα­πά­γου
26. Νίκος Μα­γκλά­ρας, ΠΕ Πά­τρας
27. Γιάν­νης Μα­νώ­λας, ΠΕ Ηρα­κλεί­ου Ατ­τι­κής
28. Σπύ­ρος Μα­στρο­δή­μος, ΠΕ Βύ­ρω­να
29. Τίνα Μαύ­ρου, ΠΕ Δι­κη­γό­ρων Πει­ραιά
30. Πα­ντε­λής Μέλ­λιος, ΠΕ  Αγρι­νί­ου
31. Γιάν­νης Μό­σχος, ΠΕ Πει­ραιά
32. Δη­μή­τρης Μπε­λα­ντής, ΠΕ Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
33. Βι­κτό­ρια Μπο­νά­ρε­βα, πρώην μέλος ΛΑΕ Με­σο­λογ­γί­ου, φίλη της ΛΑΕ
34. Καλ­λί­νι­κος Νι­κο­λα­κό­που­λος, ΠΕ Ιω­αν­νί­νων
35. Δη­μή­τρης Ορ­φα­νός, ΠΕ Αγίας Πα­ρα­σκευ­ής
36. Θρα­σύ­βου­λος Πα­πα­δό­που­λος, Κίελο Γερ­μα­νί­ας, φίλος της ΛΑΕ
37. Νίκος Πα­πα­να­στό­που­λος, ΠΕ Γέ­ρα­κα
38. Γιώρ­γος Πα­πα­νι­κο­λά­ου, ΠΕ Λά­ρισ­σας
39. Λευ­τέ­ρης Πα­πα­χρι­στο­δού­λου, ΠΕ Βύ­ρω­να
40. Νίκος Πέτ­τας, Πάτρα
41. Γιάν­νης Ρήγος, ΠΕ Αγίας Πα­ρα­σκευ­ής
42. Σοφία Σαγιά, ΠΕ Βύ­ρω­να
43. Γε­ρά­σι­μος Σκλα­βού­νος, πρώην μέλος και νυν φίλος της ΛΑΕ, Πε­τρά­λω­να-Κου­κά­κι
44. Δή­μη­τρα Σταυ­ρο­μή­τρου, ΠΕ Δι­κη­γό­ρων Αθή­νας
45. Γιώρ­γος Στά­θης, ΠΕ Κο­ρω­πί­ου
46. Χρή­στος Στα­θό­που­λος, ΠΕ Γέ­ρα­κα
47. Νίκος Τζα­χρή­στας, ΠΕ Χαλ­κί­δας
48. Χρύσα Τζών­τζου, Βούλα, φίλη της ΛΑΕ
49. Βα­σί­λης Τουρ­γέ­λης, ΠΕ Αγίων Αναρ­γύ­ρων
50. Μαρία Τρια­ντα­φυλ­λί­δου, ΠΕ Αγρι­νί­ου
51. Χρύσα Υφα­ντή, ΠΕ Βύ­ρω­να
52. Νίκος Φρα­γκο­νι­κο­λά­κης, ΠΕ Χα­νί­ων
53. Τάσος Φω­τό­που­λος, ΠΕ ΟΤΕ
54. Στά­θης Χα­μπί­μπης, ΠΕ Χο­λαρ­γού-Πα­πά­γου
55. Μι­χά­λης Χα­τζής, ΠΕ Με­σο­λογ­γί­ου