Το ΕΞΙΗ, είναι το νέο θεατρικό έργο του Σπύρου Μπέτση.
Υπόθεση: Η σκηνή του θεάτρου μεταμορφώνεται στο μέρος όπου ζει ένα ανθρώπινο πλάσμα. Δύο αλλόκοτοι επισκέπτες εισέρχονται βίαια. Βρίσκονται εκεί για να του ανακοινώσουν ένα δυσάρεστο γεγονός που δεν είναι άλλο από τον ίδιο του τον θάνατο. Το θάνατο της αλλαγής. Οι δυο ξένοι καλούνται να το εντάξουν στον χώρο και όπως είναι επόμενο στον πολιτισμό. Διδάσκεται έναν μαζικό-τυποποιημένο τρόπο ζωής. Θάβει το φυσικό σώμα και στη θέση του φορά ένα νεκρό ένδυμα το οποίο λαμβάνει την κοινή αποδοχή. Το πλάσμα γίνεται από ανθρώπινο μηχανικό και έρχεται αντιμέτωπο με τις αλλαγές αυτής της μεταμόρφωσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Λίγα λόγια για το θεατρικό έργο: Το συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο πραγματεύεται, το ζητούμενο της ύπαρξης, μέσα από το μοτίβο του θανάτου. Η λογική του κειμένου είναι να αντιληφθεί ο αναγνώστης την ουσιαστική πλευρά της ύπαρξης του και όχι αυτή που τείνουν να του πλασάρουν. Η προσωπική βούληση και η αποδοχή της φύση του κάθε ατόμου, είναι κάποια από το συστατικά που σύμφωνα με το συγγραφέα, ένα άτομο καταφέρνει να ζήσει μακριά από ορατά και αόρατα δεσμά.
Το μοτίβο του θανάτου, χρησιμοποιείται μεταφορικά και όχι με την κυριολεκτική του σημασία. Ο γράφων θεωρεί ότι νεκρό άτομο είναι το άβουλο και υποκινούμενο άτομο. Το άτομο το οποίο το αναγκάζουν να αρνηθεί την φύση του, την πραγματικότητα του και τον τοποθετούν βίαια σε έναν πλαστό κόσμο. Ο πλαστός κόσμος παρομοιάζεται μέσα στο κείμενο με ένα κουτί. Το κουτί ως σύμβολο, για το αδιέξοδο και την ματαιότητα. Το άψυχο ον, λειτουργεί μηχανικά μέσα σε αυτό του κουτί, υποκινούμενο και πιστό στις επιταγές των ανωτέρων του. Έχει την υποχρέωση να ταυτιστεί με τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και την υποτιθέμενη σοβαροφάνεια . Μαθαίνει, το ατομικισμό ως αρετή και όλο αυτό καταλήγει στον κανιβαλισμό.
Το θεατρικό έργο, ΕΞΙΗ, είναι μια σύγχρονη και πολύ φρέσκια μάτια της καθημερινότητας. Τα συστατικά που χρησιμοποιούνται φαινομενικά περιγράφουν ένα διστοπικό κόσμο με απαισιόδοξο τρόπο. Στην πραγματικότητα, όμως όλο αυτό χρησιμοποιείται για ένα αισιόδοξο μήνυμα, καθώς ο τρόπος που είναι γραμμένο, παρακινεί το αναγνώστη, να δράσει άμεσα και να αρχίζει να σκέφτεται αν τελικά ο ίδιος ελέγχει την ζωή του . Σημαντικό κομμάτι είναι ότι το συγκεκριμένο θεατρικό έργο θέτει βασικά ερωτήματα και περιγράφει καταστάσεις καθημερινού χαρακτήρα. Καταστάσεις, όπως η ετεροκανονικότητα, ο καθωσπρεπισμός, τα κοινωνικά στερεότυπα και οι άγραφοι κανόνες που ορίζουν την ζωή μας. Όλο αυτό παρουσιάζεται με έντεχνο και πρωτότυπο τρόπο. Για τον λόγο αυτό καταφέρνει να μην κουράζει τον αναγνώστη.
