Ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Να φάτε… μεταρρυθμίσεις!

Αντ’ αυτού το «καλάθι μέτρων» που παρουσίασε ο Μητσοτάκης δεν ήταν απλώς φτωχό, ήταν προκλητικά άδειο. Όπως χαρακτηριστικά δήλωση ο ίδιος ο Μητσοτάκης, οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές μάζες δεν πρέπει να περιμένουν όποια ανακούφιση μέσα από «πολιτική παροχολογίας», αλλά βελτιώσεις που τάχα θα επέλθουν ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης των… νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων, προσδιορίζοντας το σημείο που τα αποτελέσματα θα αρχίσουν να γίνονται αισθητά ως «ανακούφιση» της κοινωνικής πλειοψηφίας κάπου στο μακρινό… 2027!

Ως δικαιολογία για αυτήν την ανάλγητη προσήλωση στις πολιτικές δρακόντειας λιτότητας, ο Μητσοτάκης επικαλέστηκε το κόστος των εξοπλισμών (που μέσα στο 2025 κλιμακώνεται) και -κυρίως- την απαίτηση για δημοσιονομική σταθερότητα και την ευρωπαϊκή «εποπτεία», που ήδη έχει απομακρυνθεί από τις «χαλαρότητες» της εποχής της πανδημίας.

Οι αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις θα περιοριστούν αυστηρά κάτω από το 2,5% του επίσημου πληθωρισμού και πολύ κάτω από τις πραγματικές απώλειες του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος μέσω της υψηλότερης ακρίβειας στα είδη μαζικής κατανάλωσης. Ο Μητσοτάκης έβαλε ως επιδιωκόμενο (αλλά όχι σίγουρο…) στόχο το να φτάσει ο κατώτατος μισθός στα 950 ευρώ… τον Μάρτη του 2027! Έτσι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ζήσουν την επόμενη τριετία με μισθούς επιπέδου Βουλγαρίας, σε μια χώρα όπου οι τιμές στα τρόφιμα, την ενέργεια, τη στέγη κ.ο.κ. έχουν ήδη φτάσει σε επίπεδα Νορβηγίας και Δανίας. Απέναντι σε αυτήν την απροκάλυπτη κοροϊδία οφείλουν επειγόντως να «πάρουν το λόγο» οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των συνταξιούχων, με συντονισμό και κλιμάκωση, μέχρι την ανατροπή της.

Ανάλογος εμπαιγμός ήταν και οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη στο κρίσιμο ζήτημα της στέγης και των ενοικίων που κυριολεκτικά καίνε. Όπου ισχυρίστηκε ότι κάποιες φοροαπαλλαγές ιδιοκτητών που κρατάνε κλειστά σπίτια και ορισμένα δάνεια για ανακαινίσεις παλιών κατοικιών, θα έχουν ως αποτέλεσμα «να πέσουν στην αγορά περισσότερα σπίτια» και αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει, λέει, στη… μείωση των ενοικίων. Η υπόσχεση ότι οι «αυθόρμητες» δυνάμεις του ανταγωνισμού μέσα στην αγορά θα λύσουν το πρόβλημα που οι ίδιες δυνάμεις δημιούργησαν, είναι μια ανεπίτρεπτη μπουρδολογία μετά τις εμπειρίες της στεγαστικής κρίσης, σε όλη την ΕΕ, όλα τα τελευταία χρόνια.

Μπροστά στο καυτό κοινωνικό πρόβλημα της κατάρρευσης του ΕΣΥ, οι εξαγγελίες του Μητσοτάκη δεν πρέπει να χαρακτηριστούν ούτε καν ως ασπιρίνες. Οι οργισμένες αντιδράσεις του συνδικαλισμένου ιατρικού και νοσηλευτικού δυναμικού είναι απολύτως σωστές και δικαιολογημένες. Όμως προσοχή: εδώ υπήρξε και ένα αρνητικό κι επικίνδυνο μέτρο. Ο Μητσοτάκης είχε υποσχεθεί στους εργοδότες μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 0,5% μέσα στο 2025. Το μέτρο αυτό έχει δημοσιονομικό «βάρος» μεγαλύτερο απ’ όλα τα άλλα του καλαθιού της ΔΕΘ. Ακόμα και μέσα από τη γραφειοκρατία του υπουργείου Εργασίας ακούστηκαν αντιδράσεις που τόνιζαν ότι τα διαθέσιμα για τις συντάξεις μειώνονται επικίνδυνα. Ο Μητσοτάκης δεν δίστασε να παραδώσει το δώρο που είχε υποσχεθεί στους εργοδότες, μειώνοντας όμως κατά 0,5% την εργοδοτική εισφορά για τον κλάδο περίθαλψης. Υπολογίζοντας το ποσό επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού προκύπτει η διαπίστωση μιας σοβαρής μείωσης (!) πόρων από το σημερινό (άθλιο) επίπεδο της δημόσιας περίθαλψης. Πόρων που βέβαια θα μεταφερθούν, ως ενίσχυση της κερδοφορίας, στο γενικό μερίδιο του κεφαλαίου.

Η πιο άθλια από τις εξαγγελίες του Μητσοτάκη ήταν αυτή που αφορούσε την επιδότηση της ανεργίας. Όπως είπε, «θα μειωθεί η διάμετρος του κύκλου των επιδοτούμενων» (δηλαδή θα επιδοτούνται λιγότεροι άνεργοι), αλλά και θα μειωθεί η επιδότηση, με στόχο να δημιουργηθεί «κίνητρο» ώστε οι άνεργοι «να επιστρέφουν στην εργασία». Λες και οι άνεργοι παραμένουν στην ανεργία επειδή βαριούνται και προτιμούν να ξεκοκκαλίζουν τη «χλιδή» των επιδομάτων ανεργίας. Πρόκειται για μια αθλιότητα που πρέπει να μπει στο στόχο κάθε εργατικής οργάνωσης και συλλογικότητας που σέβεται τον εαυτό της.

Το καλάθι του Μητσοτάκη περιείχε κι άλλα δωράκια προς τους καπιταλιστές. Το κατάπτυστο καθεστώς της Golden Visa θα επεκταθεί και στις επενδύσεις (μια επένδυση -πχ 250.000 ευρώ- σε μια startup επιχείρηση -πχ στον τομέα των όπλων- θα έχει ως συνέπεια ιθαγένεια και νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα…). Στους υποψήφιους επενδυτές στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες μεγάλης κλίμακας θα δοθεί ως δωρεάν αντιπαροχή δημόσια γη για να ξεκινήσουν τη «δουλειά». Ο θεομπαίχτης κατόρθωσε ακόμα και το δημογραφικό να το γυρίσει προς την ενίσχυση των καπιταλιστών, υποσχόμενος σοβαρές φοροαπαλλαγές σε κάθε επιχείρηση που ακολουθεί πολιτική φιλική προς τη «γονεϊκότητα»… Και βέβαια μέσα στο φιλο-εργοδοτικό μπάχαλο, που είναι εξ αρχής οργανωμένο για να εξυπηρετεί την καπιταλιστική ασυδοσία, υποσχέθηκε 45 «απλοποιήσεις» της νομοθεσίας με στόχο να μειωθούν «γραφειοκρατικές αγκυλώσεις» που ενοχλούν την επιχειρηματικότητα.

Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε τη λίστα των ανάλογων παραδειγμάτων. Ο Μητσοτάκης δήλωσε με έμφαση ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, μετατοπισμένη μερικά «κλικ» δεξιότερα, προς μια θρασύτερη και ταχύτερη υποστήριξη των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων.

Στον κόσμο που ζητά ψωμί, δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, προστασία των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ο Μητσοτάκης ως μια σύγχρονη Μαρία Αντουανέτα απαντά προκλητικά: Μέχρι το 2027, να φάτε… μεταρρυθμίσεις!

Το ερώτημα που προκύπτει είναι το από πού αντλεί ο Μητσοτάκης τη δύναμη για αυτή την άγρια και θρασύτατη πολιτική, ειδικά μέσα στις συνθήκες όπου έχει καταγραφεί και καταγράφεται η απομείωση της εκλογικής επιρροής του.

Η απάντηση αφορά κατ’ αρχήν την κρίση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης. Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και η παράταση της τελματώδους κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ, λειτουργούν έστω και προσωρινά σαν όπλα του Μητσοτάκη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η κυρίαρχη τάξη γνωρίζει ότι η παρούσα ηγετική ομάδα της ΝΔ είναι το μοναδικό διαθέσιμο «επιτελείο» κυβερνησιμότητας. Παρά τα ερωτηματικά, που υπάρχουν πλέον φανερά μέσα στις καθεστωτικές δυνάμεις, για τη μελλοντική «βιωσιμότητα» του κύκλου Μητσοτάκη, σήμερα δεν έχουν άμεσα άλλη αξιόπιστη εναλλακτική. Και αυτό επιτρέπει στον Μητσοτάκη να συνεχίζει να εμφανίζεται ως «ηγεμονικός», όπως παρουσιάστηκε στη φετινή ΔΕΘ. Η συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τις εξαγγελίες του ήταν η πιο «προστατευτική» των τελευταίων χρόνων και μια από τις πιο ντροπιαστικές για τα ΜΜΕ και τη δημοσιογραφία. Όμως αυτά, πλέον, αποτελούν στοιχεία της πραγματικότητας που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Η πολιτική που παρουσίασε ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη μεθοδολογία της ανατροπής, με στόχο να μη μείνει «πέτρα πάνω στην πέτρα» σε αυτό το άθλιο οικοδόμημα. Αυτό είναι επείγουν καθήκον όλων των εργατικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων. Και ασφαλώς είναι επιτακτικό καθήκον όλης της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.