Ιράκ: Ο Ομπάμα επιτίθεται, ο Ολάντ ακολουθεί με ζήλο

"Αν απειλήσετε την Αμερική, δεν θα έχετε κανένα ασφαλές καταφύγιο", δήλωσε. Επικαλείται την απειλή την οποία αποτελεί το Ισλαμικό κράτος "και για το αμερικανικό έδαφος", για να συσπειρώσει την κοινή γνώμη, η οποία έβλεπε στο πρόσωπό του αυτόν που θα τελείωνε με την εποχή Μπους. Οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από το Ισλαμικό κράτος, συμπεριλαμβανομένου ενός τρίτου αποκεφαλισμού, δίνουν βάση στα λόγια του, αλλά στην πραγματικότητα οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παγιδευτεί στο ίδιο τους τον απολογισμό, τους δύο πολέμους στο Ιράκ, τα χρόνια της κατοχής και τις τρομερές συνέπειές τους. Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι ένας νέος πόλεμος, που κανείς δεν ξέρει το αποτέλεσμά του, θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση στο χάος των ίδιων των πολιτικών των μεγάλων δυνάμεων; Η πρόκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι στην πραγματικότητα να προσπαθήσουν να χτίσουν νέες συμμαχίες σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τον έλεγχο της κατάστασης: την ευρύτερη δυνατή διεθνή "συμμαχία".

Ο Ολάντ τάχθηκε με ζήλο στο πλευρό τους, προσπαθώντας να ξαναβάλει πόδι στο Ιράκ, ενώ το 2003, η Γαλλία είχε μείνει έξω από το συνασπισμό που έριξε τον Σαντάμ Χουσεΐν και οδήγησε στην κατοχή. Ο Ολάντ Ταξίδεψε στη Βαγδάτη για να υποστηρίξει τη νέα κυβέρνηση και να δεσμευτεί ότι θα βοηθήσει "περαιτέρω στρατιωτικά." Στη συνέχεια, στο Κουρδιστάν, συνάντησε τον Μασούντ Μπαρζανί. "Η παγκόσμια απειλή απαιτεί παγκόσμια απάντηση", επανέλαβε στον απόηχο του Ομπάμα. Ο υπουργός Άμυνας, Le Drian, προσθέτει: η Γαλλία "πρέπει να δράσει" στα νότια της Λιβύης, "που αποτελεί ένα είδος κόμβου , όπου τρομοκρατικές ομάδες έρχονται για ανεφοδιασμό, για όπλα και για να αναδιοργανωθούν". Κατά τη γνώμη του, για τη γαλλική στρατιωτική παρουσία στη Δυτική Αφρική, η επιχείρηση barkhane1 θα μπορούσε να είναι μια η αφετηρία μιας τέτοιας παρέμβασης.

"Μια παγκόσμια απάντηση";

Έτσι ο Ολάντ προέδρευσε μαζί με τον Φουάντ Μασούμ, τον Ιρακινό πρόεδρο, στην πρώτη διεθνή συνδιάσκεψη για το Ιράκ, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα στο Παρίσι, για να καθορίσει "το συνασπισμό των συμμάχων" με την παρουσία του επικεφαλής της Ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ και του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, κατά την ολοκλήρωση της περιοδείας του στη Μέση Ανατολή, και με τη συμμετοχή 27 χωρών. Ο στόχος τους ήταν να συντονίσουν τη στρατηγική του Ομπάμα.

Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Ιράν είναι η διακύβευση των διαπραγματεύσεων. Η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, συμφωνεί με το συνασπισμό, αλλά στα λόγια. Η Σαουδική Αραβία αποδέχεται, απρόθυμα, την εγκατάσταση μιας βάσης στο έδαφός της, ενώ η ίδια έχει δημιουργήσει δίκτυα για να χρηματοδοτήσει το Ισλαμικό Κράτος... Το ζήτημα γι 'αυτήν είναι να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή σε βάρος του Ιράν. Το Ιράν δεν παρέστη στο "συνέδριο-θέαμα": Με κανένα τρόπο δεν θα ήθελε να συνδεθεί με τη Σαουδική Αραβία ή να συμμαχήσει με τις ΗΠΑ. Υποστηρίζει τον Άσαντ και βοηθάει τους Κούρδους και το ιρακινό κράτος για δικό του λογαριασμό. Τουλάχιστον για την ώρα...

Η διαχείριση των αντιπαλοτήτων μεταξύ των κρατών και των θρησκευτικών δυνάμεων για να ανακτηθεί ο έλεγχος, η προσπάθεια να ανοικοδομηθεί το ιρακινό κράτος και ο στρατός του που κατέρρευσε, αυτοί είναι οι κύριοι στόχοι του τρίτου πολέμου που αρχίζει στο Ιράκ. Αυτό μπορεί μόνο να αυξήσει τις εντάσεις και τα βάσανα των λαών, οι οποίοι, αυτοί και μόνο, θα ήταν σε θέση να βρουν μια διέξοδο από τα δεινά της κυριαρχίας των μεγάλων δυνάμεων, που δεν θέλουν να οπλίζουν παρά μόνο εκείνους που μπορούν να ελέγχουν και να χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς.

*Από το Εβδομαδιαίο περιοδικό L'antikapitaliste - 256 (09/18/2014)

Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου 2014

1 Η επιχείρηση barkhane είναι μια επιχείρηση που διεξέγεται στο Σαχέλ (υποσαχάρια Αφρική)από το γαλλικό στρατό, η οποία έχει ως στόχο την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε ολόκληρη την περιοχή. Ξεκίνησε την 1η Αυγούστου, 2014, ως συνέχεια των επιχειρήσεων Serval και Épervier.