πολιτική
-
Δήλωση 19 στελεχών της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ από το χώρο των «53», ενάντια στη μνημονιακή συμφωνία
«Από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, το 2010, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών και εργατικών αγώνων για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών της ακραίας λιτότητας, της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, της διάλυσης των εργασιακών δικαιωμάτων και της αποσάθρωσης της δημοκρατίας.
-
ΟΧΙ μέχρι τη νίκη-100% ανατροπή των μνημονίων
Το 3ο μνημόνιο όπως συμφωνήθηκε από την κυβέρνηση και το κουαρτέτο των δανειστών είναι βάρβαρο, αντεργατικό και αντιλαϊκό όπως και τα δύο προηγούμενα!
-
Το plan B της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ
Ποιος είπε πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε plan Β; Είχε και παραείχε. Ποιο ήταν; Μα το μνημόνιο, φυσικά. Ίσως ένα όχι και τόσο "μνημονιακό" μνημόνιο -ένα 70% μνημόνιο, ας πούμε, θα το έπαιρνε απ’ την αρχή πανηγυρίζοντας, υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει γι’ αυτό;- αλλά εν πάση περιπτώσει στη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Το ζήτημα είναι να υπηρετείται το concept. Όλα τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν οι ευφημισμοί, οι μετονομασίες και οι αμφισημίες.
-
Μνημόνιο με turbo εποπτεία και διαρκή «πακέτα» μέτρων: να καταψηφιστεί - να καταργηθεί!
Η ώρα για να συντελεστεί το προαναγγελθέν κοινωνικό και πολιτικό έγκλημα έφτασε: η κυβέρνηση, συντρίβοντας κάθε είδους πολιτική και προγραμματική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ (αποφάσεις συνεδρίου, πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, ακόμη και αποφάσεις ΚΕ που δικά της στελέχη εισηγήθηκαν και ψήφισαν) αλλά και της ίδιας (προγραμματικές δηλώσεις, εξαγγελίες και δεσμεύσεις υπουργών) συμφώνησε με αυτούς που μέχρι χθες κατήγγελλε ως εκβιαστές και προσυπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, «άξιο» συνεχιστή των δύο προηγούμενων και σε κάποια σημεία πιο απεχθές και επαχθές από αυτά.
-
Από την ιστορική νίκη στην ταπεινωτική συνθηκολόγηση και την πολιτική κρίση
Όσες και όσοι βρεθήκαμε στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ αυτά τα τελευταία 11 χρόνια, και δη την τελευταία επταετία της κρίσης-επίθεσης, όσες και όσοι στηρίξαμε την υπόθεση της πρώτης μεταπολεμικής αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη, και θεωρήσαμε ότι είναι δυνατό μια τέτοια κυβέρνηση να επιβιώσει στο νεοφιλελεύθερο σκοτάδι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έστω ως μετριοπαθώς αριστερή, σήμερα βρισκόμαστε στο εσωτερικό μιας συντριπτικής ήττας. Η ήττα αυτή (που πρέπει να αποτιμηθεί πολιτικά ως ήττα, και όχι ηθικά, ως «προδοσία»), η εξαναγκαστική δηλαδή συνθηκολόγηση της κυβέρνησης, είναι συλλογική μας αποτυχία, και μαζί προμήνυμα κινδύνου για την άνευ δημοκρατικών ορίων ιμπεριαλιστική επιβολή· είναι αποτυχία, που οφείλεται σε αντικειμενικούς αλλά και υποκειμενικούς παράγοντες – και ως προς τους δεύτερους, έχει υπεύθυνους, σε διαφορετικό βεβαίως βαθμό, σε όλη την κλίμακα της κυβερνητικής και κομματικής «ιεραρχίας», σε ολόκληρο το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα του ΣΥΡΙΖΑ.
-
ΜΕ ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ" ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟ
-
Το λάθος τους…
Το λάθος τους, ανοίγει τον αριστερό δρόμο του αύριο αρκεί βεβαίως αυτό το εγχείρημα να μην έχει την γνώριμη οσμή παλαιό κομμουνιστικής μούχλας με ότι πρακτικά σημαίνει αυτό για ένα νέο ανηφορικό ξεκίνημα ανατροπής… Πίστεψαν πως τα μέτρα τρομοκράτησης ήταν ικανά να φρονηματίσουν το Λαό και έτσι τον κάλεσαν ελπίζοντας να τους διευκολύνει με ένα φοβισμένο αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου…
-
ΠΕΡΙ ΥΠΑΡΞΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ T.I.N.A. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ?
Η κάκιστη συμφωνία – γέφυρα της 20ης Φεβρουαρίου 2015, μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, πραγματοποιήθηκε από τη μεριά της Ελλάδας κυρίως για τη συνέχιση της αποπληρωμής του παρελθόντος δημόσιου χρέους μέχρι την οριστική διευθέτηση του θέματος σε διάστημα 4 περίπου μηνών, παρότι δεν υπήρχε σαφής γραπτή πρόβλεψη προς τούτο από τη μεριά των ‘θεσμών’.
-
Απαιτείται ολική επαναφορά! Η ενότητα δεν είναι πολιτικά ουδέτερη
(από την τοποθέτηση στη συνεδρίαση της ΚΕ 30-7-2015)
-
Η διπλή μορφή της αστικής κυριαρχίας στα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη
Η αστική ταξική κυριαρχία επί ένα σημαντικό ιστορικό διάστημα, από τον σχηματισμό των εθνικών κρατών στη νεότερη ιστορία μέχρι την σημερινή εποχή των υπερεθνικών οικονομικών ολοκληρώσεων (όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα), ασκούνταν αποκλειστικά στο εσωτερικό των σαφώς περιχαρακωμένων συνόρων των εθνικών κρατών.