«Αγρύπνια»[i]: Να καθυστερήσουμε τον Απρίλη για να υποδεχτούμε καλύτερα την άνοιξη!

Καταρχάς, η επιμήκυνση του χρόνου, να παρατείνουμε τον Μάρτη. Όχι για να καταργήσουμε τον Απρίλη βέβαια, αλλά για να έχουμε τον χρόνο να ανθίσουν οι υποσχέσεις. Για να υποδεχτούμε καλύτερα την άνοιξη. Αυτό τον Μάη που έρχεται.

Αυτό που γεννιέται στη Δημοκρατία[ii] είναι πράγματι μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση ότι ο παλιός κόσμος μπορεί να γκρεμιστεί και να φανεί ο νέος.

Από το παλιό στο νέο

Το παλιό; Είναι η λογική του Κεφαλαίου, της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιχειρεί να καταργήσει τον δημόσιο χώρο, να τον επιτηρήσει, να τον ελέγξει. Να τον κλείσει, υλικά και ιδεολογικά, όπως τα σύνορα γύρω από την Ευρώπη φρούριο, γύρω από την ιδέα του έθνους. Όπως θα ελεγχθούν λίγο περισσότερο και οι χώροι εργασίας με τον νόμο El Khomri. Όπως τα πανεπιστήμια που τα έκλεισαν στη διάρκεια του κινήματος. Όπως τα λύκεια που τα ελέγχουν οι μπάτσοι. Υποταγή του δημόσιου χώρου στην κυριαρχία του Κράτους, των αφεντικών, για να μας πρεκαριοποιήσουν, να μας εξατομικεύσουν, να μας εμποδίσουν να είμαστε μαζί, να μας εμποδίσουν να αντιπαραθέσουμε τις εμπειρίες και τις ιδέες μας. Να μας απομονώσουν στον ιδιωτικό χώρο, μπροστά στην τηλεόραση και την αδιάκοπη ροή των κυρίαρχων ιδεών.

Το νέο είναι η συλλογική οικειοποίηση των δρόμων από τις διαμαρτυρίες, ο συλλογικός έλεγχος των πλατειών σαν υπόσχεση κατάληψης των χώρων εργασίας, των πανεπιστημίων, των γειτονιών. Η βούληση η εξουσία να καταληφθεί στην πράξη από την πλειοψηφία.

Αυτή είναι η « Αγρύπνια» : στο Παρίσι, η place de la République έγινε χώρος για φόρουμ, για συζητήσεις και οργάνωση. Μια αναζήτηση της πραγματικής δημοκρατίας. Όπου συναίνεση υπάρχει για τη συνολική άρνηση του καπιταλισμού και η συζήτηση είναι για τη δημοκρατία, για τον ρόλο της εργασίας, για τη σύνδεση μεταξύ των αγώνων, για τη μη βία και για τη βία... Καμιά φορά είναι μακρά συζήτηση, πάντοτε χαοτική. Αλλά το κίνημα αναζητεί και μαθαίνει. Συχνά, με αγαλλίαση.

Επιτέλους στην επιφάνεια

Η υπόσχεση δεν γεννιέται εκ του μηδενός. Αποκρυσταλλώνει αυτό που ετοιμαζόταν αλλά δεν ήταν ορατό, ήταν υπόγειο και ξαφνικά αναδύεται. Ήταν οι πολλές απεργίες τον τελευταίο χρόνο, απομονωμένες και διασπασμένες. Ήταν αυτό που έλεγαν οι ZAD[iii], στο Sivens, στη Notre-Dame-des-Landes. Ήταν οι καταυλισμοί των μεταναστών-ριών και η αλληλεγγύη. Κι έπειτα, η οργή στην Air France, η αλληλεγγύη στη Goodyear, η επιτυχία της προβολής του Merci patron ![iv], η φωνή ενός Frédéric Lordon [v].

Ο τελευταίος γράφει τα εξής: « το μόνο πράγμα για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι καμιά πραγματική εναλλακτική δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα από το συνηθισμένο παιχνίδι των θεσμών της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας κι από οργανώσεις που έχουν πια ψοφήσει. Το σύστημα αυτό έχει τελειώσει και θα πρέπει να περάσουμε πάνω από το πτώμα του. Όπως έδειξαν επαρκώς όλα τα κινήματα πλατείας και κατάληψης, η επανοικειοποίηση του πολιτικού και τα σημερινά κοινοβούλια βρίσκονται σε σχέση ριζικής αντινομίας: η πρώτη δεν έχει καμία τύχη χωρίς την καθαίρεση των δεύτερων »...

Μια υπόσχεση που μένει να γραφτεί

Άρκεσε μια πρωτοβουλία για να αποκρυσταλλωθεί αυτό που ετοιμαζόταν υπογείως. Αυτή την Κυριακή 34 Μαρτίου, 240.000 μέχρι 380.000 άτομα παρακολούθησαν ζωντανά στο διαδίκτυο αυτό που γινόταν στην place de la République...

Βεβαίως, είναι μόνο μια υπόσχεση. Το μέλλον δεν έχει γραφτεί ακόμη. Η εξουσία είναι ακόμη εκεί και τίποτε δεν έχει ακόμη αλλάξει πραγματικά. Αλλά έχει αρχίσει να διαδραματίζεται κάτι βαθύ. Την Κυριακή το απόγευμα, οι υπεύθυνοι της πρωτοβουλίας αποφάσισαν να αφήσουν τον χώρο, που ήταν πολύ αδύναμος τη νύχτα, και κάλεσαν για επιστροφή στην place de la République για περισσότερα, δίνοντας ραντεβού την Τρίτη και το Σάββατο το απόγευμα. Μετά τις διαδηλώσεις της Τρίτης.

Τη Δευτέρα όμως, στις 18:30, εκατοντάδες πήραν μέρος σε μια διαδήλωση ενάντια στον ερχομό του Valls σε χώρο δίπλα από την πλατεία, με το σύνθημα « Nuit debout, Valls à genoux !» [«Όρθια Νύχτα, Valls γονατισμένος!»]. Στις 20:00, πάνω από χίλια άτομα έκαναν συνέλευση και υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό μια αντιπροσωπεία της Confédération paysanne [vi] που ήρθε να στηρίξει το κίνημα. Στις 22:00, 200 μερικώς και επισφαλώς εργαζόμενοι έφτασαν με πορεία μετά από τη συνέλευσή τους. Και λίγο μετά τα μεσάνυχτα ήρθαν εκατό μετανάστες που τους υποδέχτηκαν με το σύνθημα « De l’air, de l’air, ouvrez les frontières ! » [«Ανάσα, ανάσα, ανοίχτε τα σύνορα!»].

Μια ευκαιρία για το κίνημα

Αυτό που έκανε εφικτή την αποκρυστάλλωση ήταν το κίνημα ενάντια στον νόμο για την εργασία, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις, η κινητοποίηση της νεολαίας. Από την άλλη, αυτό που προσφέρουν οι καταλήψεις χώρων σε αυτό το κίνημα είναι ένα νόημα, μια αμφισβήτηση ολόκληρης της λογικής του συστήματος, μια δυνατότητα σύγκλισης μετώπων αγώνα. Η αλχημεία αυτή δεν θα μπορέσει να κρατήσει και να αναπτυχθεί αν δεν συναρθρωθεί αυτό το κίνημα των πλατειών με την εγκατάσταση του αγώνα σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε πανεπιστημιακή σχολή και λύκειο, σε κάθε γειτονιά. Γιατί η δημιουργία ενός νέου κόσμου δεν γράφεται από χιλιάδες αλλά από εκατομμύρια. Γράφεται με νίκες όπως η απόσυρση του νόμου για την εργασία.

Συνεπώς, τίποτε δεν έχει κριθεί. Αλλά αυτό το κίνημα είναι ευκαιρία. Κι ακόμη, είναι ανάγκη. Γιατί τα τέρατα, οι μορφές που παίρνει το Κεφάλαιο, το αστυνομικό Κράτος, ο εθνικισμός ή ο φασισμός, δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι. Είναι εδώ για τα καλά. Άρα θα πρέπει να πάμε σε βάθος για να ανθίσουν οι υποσχέσεις. Για να φέρει ο Απρίλης τον Μάη. Μαζί με την άνοιξη.

i. « Nuit Debout », όρθια νύχτα

ii. «République» στο κείμενο, αλλά εδώ είναι προφανές ότι δεν παραπέμπει στο θεσμικό, παραπέμπει στο πνεύμα της Δημοκρατίας, που παραμένει ζωντανό κάτω από τη Ρεπουμπλίκ.

iii. ZAD. Κινηματικός νεολογισμός που σημαίνει «Ζώνη για Υπεράσπιση» («zone à défendre»). Οικειοποίηση και μεταστροφή του όρου «zone d'aménagement différé».

iv. «Ευχαριστώ αφεντικό!», σατιρική ταινία για την ανεργία και την άμεση δράση που βγήκε στις γαλλικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 24 Φλεβάρη

v. Οικονομολόγος που καλεί εδώ και χρόνια σε δράση για τη δημιουργία μιας «κοινωνικής δημοκρατίας». Οι παρεμβάσεις του στις « Nuit Debout » στο Παρίσι ξεσήκωσαν τον κόσμο αλλά ο ίδιος αρνείται να ηγηθεί

vi. Αγροτικό συνδικάτο από όπου είχε αναδειχτεί και ο Ζοζέ Μποβέ

*Hebdo L’Anticapitaliste [εφημ. του γαλλικού Νεου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος] - 331 (07/04/2016)

Τη μετάφραση έκανε ο Σωτήρης Σιαμανδούρας