Ανάγκη πολιτικής απάντησης στη βία του Μητσοτάκη

Με την έναρξη των γιορτών ολοκληρώνεται ένας πρώτος κύκλος πολιτικής-κινηματικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τα περιστατικά βίας, αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής αποτυπώνουν πλήρως το πώς η ΝΔ αντιλαμβάνεται την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη». Απέναντί της όμως βρήκε χιλιάδες εργαζόμενους και νεολαίους, που δεν πτοήθηκαν από την αστυνομοκρατία και το κλίμα φόβου.

Αυξημένη καταστολή

Κάνοντας κανείς μια γρήγορη ανασκόπηση του προηγούμενου τριμήνου, θα διαπιστώσει πάρα πολλά περιστατικά άγριας καταστολής. Τις περισσότερες φορές μάλιστα απέναντι σε απλούς διαδηλωτές ή ακόμη και περαστικούς, που σε καμία περίπτωση δεν επεδίωξαν μια συγκρουσιακή αντιπαράθεση με τα ΜΑΤ. Καταγγελίες για ωμή βία, για παρακολουθήσεις, για βασανιστήρια, για δημόσια ξεγυμνώματα, για φραστικές απειλές, για εισβολές σε σπίτια και ταράτσες, για κάθε είδους επιβολή των οργάνων του νόμου και της τάξης κάνουν το γύρο του διαδικτύου. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Η κυβέρνηση σκόπιμα επεδίωξε να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από τα πολιτικά επίδικα και να τη μεταφέρει στο πεδίο του δρόμου και της καταστολής.

Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε δύο πράγματα. Αφενός να μην αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα με κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά, αφετέρου να ικανοποιηθούν τα πιο σκοτεινά τμήματα των μονάδων καταστολής, δρώντας εντελώς ανεξέλεγκτα. Σε όλες τις διαδηλώσεις του προηγούμενου διαστήματος καταπατήθηκαν στοιχειώδη δικαιώματα και το κέντρο της Αθήνας, σύμφωνα με δηλώσεις κατοίκων, θύμιζε μια κατεχόμενη ζώνη. Είναι αφοπλιστικός, όμως, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίστηκε την κατάσταση πάντοτε με τη συνδρομή των μεγάλων ΜΜΕ. Η ανακοίνωση του Χρυσοχοΐδη μετά τη διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη αποτελεί ένα μνημείο αντίφασης, ψεύδους και κάλυψης των πιο άγριων μορφών βίας. Η φράση «Οι άντρες των ΜΑΤ δεν εξευτέλισαν διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας» λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση της φωτογραφίας διαδηλωτή που τον δέρνουν και τον ξεγυμνώνουν αστυνομικοί, υποτιμά τη νοημοσύνη ακόμη και των ψηφοφόρων του κόμματός του.

Διαδηλώσεις ορόσημα

Λόγω έλλειψης κεντρικού απεργιακού κόμβου ή κεντρικής αντικυβερνητικής διαδήλωσης, η πλειοψηφία του κόσμου εξέφρασε την πρώτη μαζική της αντίθεση στην κυβέρνηση της ΝΔ στις πορείες της 17ης Νοέμβρη και της 6ης Δεκέμβρη. Και οι δύο ήταν από τις πιο πολυπληθείς των τελευταίων ετών, γεγονός που αποδεικνύει ότι καμία ασπίδα και κανένα γκλοπ δεν είναι ικανό να σταματήσει την ανάγκη του κόσμου να παλέψει και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, έστω κι αν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση ισχύος. Νεολαίοι, εργαζόμενοι, άνεργοι βγήκαν μαζικά στο δρόμο και αξιοποίησαν τις δύο επετείους για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αυτός είναι και ο λόγος που συνειδητά η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τις χτύπησε, αντιλαμβανόμενη ότι θα έπρεπε να σηκώσει σοβαρό πολιτικό κόστος. Το γεγονός όμως ότι δεν χτύπησε τα μπλοκ της διαδήλωσης στις φωτεινές λεωφόρους της Αθήνας δεν αναιρεί τις επιθέσεις στα σκοτεινά στενά της πόλης.

Μεμονωμένα άτομα έγιναν βορά στις πιο άγριες διαθέσεις των μονάδων καταστολής. Τα Εξάρχεια μετατράπηκαν σε ένα πεδίο ικανοποίησης των πιο πρωτόγονων ενστίκτων της αστυνομίας. Την ώρα που δεξιά και ακροδεξιά στελέχη παρέλαυναν σε τηλεοπτικά πάνελ, ισχυριζόμενα ότι δεν «άνοιξε ρουθούνι», υπήρχαν πολλοί αναίτιοι ξυλοδαρμοί, βίαιες συλλήψεις και σοβαροί τραυματισμοί. Άλλωστε, όπως προκλητικά παραδέχεται η ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη: «Όταν όμως κάθε χρόνο σε επετείους όπως η 17η Νοέμβρη και η 6η Δεκεμβρίου, υπάρχουν ευρείας τάξης επεισόδια και καταστροφές, τότε αυτή η κυβέρνηση και η αστυνομία πρέπει να βάλουν ένα τέλος». Έτσι λοιπόν από τη μία η ανακοίνωση ισχυρίζεται ότι δεν υπήρξαν φέτος επεισόδια, ενώ από την άλλη τονίζει την αναγκαιότητα της αστυνομικής παρέμβασης. Όμως ήταν τόσο εξόφθαλμα τα περιστατικά αστυνομικής βίας, που ακόμη και για τα μάτια του κόσμου το Αρχηγείο της Αστυνομίας αναγκάστηκε να διατάξει ΕΔΕ, μετά από παρέμβαση και του Συνήγορου του Πολίτη.

Πολιτικοποίηση της συνέχειας

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση νεοφιλελεύθερη, αυταρχική και με έντονες τάσεις ρεβανσισμού, θα δώσει πολλές αφορμές για κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα. Η επίθεση στα εργασιακά, στην παιδεία, στο κομμάτι των δικαιωμάτων βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα το κίνημα να μην εγκλωβιστεί σε μια στρατιωτικού τύπου αντιπαράθεση με τις μονάδες καταστολής, αλλά να καταφέρει να πολιτικοποιήσει και κεντρικοποιήσει ακόμη περισσότερο τον αγώνα του, εμπλέκοντας μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται. Η καλύτερη απάντηση στα ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη και συνολικά στην κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται στο μαζικό, οργανωμένο κίνημα και τους αγώνες του. Η αστυνομική τρομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας αυτό προσπαθεί να προλάβει και να εμποδίσει.

Είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη μετά τις γιορτές να υπάρξει μια κινηματική ανασύνταξη, με σαφείς πολιτικές ιεραρχήσεις και όχι λογικές απλών απαντήσεων στις πρωτοβουλίες των απέναντι. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδιώκει να πατήσει στη συναίνεση που εξασφάλισε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξαπολύσει με κάθε τρόπο την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων ετών. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το εργατικό κίνημα, η νεολαία και η οργανωμένη Αριστερά, πρέπει να θέσουν τους δικούς τους όρους πολιτικής αντιπαράθεσης και όξυνσης. Η μαζικότητα και η εμπλοκή της πλειοψηφίας του κόσμου στις κινηματικές διαδικασίες είναι οι μόνες που μπορούν να απονομιμοποιήσουν την αστυνομική παρέμβαση και να ανοίξουν τους δρόμους για νέους νικηφόρους αγώνες.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά