Χιλιάδες κόσμος διαδήλωσε χθες στην Αθήνα στέλνοντας ένα μαζικό μήνυμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.
Μέσα στην ασφυξία του επίσημου και ανεπίσημου ρατσισμού των τελευταίων ημερών η συγκεκριμένη πορεία αποτέλεσε μια πολύ σημαντική ανάσα για τη συνέχεια. Έναν επαναπροσδιορισμό της σχέσης με το δρόμο, το σύνθημα και τη σχέση με την πολιτική.
Περίπου 10.000 κόσμος πλημμύρισε την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου. Όταν η κεφαλή της πορείας έφτανε μπροστά από τη Βουλή, η ουρά της βρισκόταν χαμηλά στη Σταδίου. Όση ώρα τα κυρίαρχα ΜΜΕ έκαναν λόγο για «εισβολείς», για «απωθήσεις», για «λαθραίους» και για «ηρωικούς Έλληνες με καραμπίνες», το κέντρο της πόλης έδειχνε να βρίσκεται σε άλλο κόσμο. Στον κόσμο που γνωρίζει από προηγούμενες μάχες ότι η παρουσία του στο δρόμο είναι πολύ πιο σημαντική από την απουσία του στα τηλεπαράθυρα. Οργανώσεις της Αριστεράς, μεταναστευτικές-προσφυγικές συλλογικότητες, φεμινιστικές πρωτοβουλίες και πλήθος ανθρώπων του ευρύτερου κινήματος, διαδήλωσαν από κοινού απέναντι στο ρατσιστικό ζόφο των τελευταίων ημερών.
Τα συνθήματα για ανοιχτά σύνορα, για εναντίωση στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και για αγώνα ενάντια στο φασισμό ήταν αυτά που κυριάρχησαν. Κόσμος κάθε ηλικίας γέμισε όλα τα μπλοκ της πορείας βγαίνοντας μαζικά στο δρόμο μετά από καιρό. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι σχεδόν κανένα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν μετέδωσε την είδηση. Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων, των απωθήσεων, των απελάσεων, της καταπάτησης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαιτούν την παραπάνω σιωπή. Οι πολεμικές επιχειρήσεις και η εδραίωση του ΝΑΤΟ και της FRONTEX στην ευρύτερη περιοχή απαιτούν αυτή τη σιωπή. Οι παρακρατικές ομάδες των νεοναζί που βρίσκουν ηδονή στο κυνήγι προσφύγων απαιτούν αυτή τη σιωπή.
Χθες όμως αυτή η σιωπή έσπασε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πολλές άλλες μεγάλες πόλεις. Ο κόσμος τους αντιρατσισμού, της αλληλεγγύης και του αντιπολεμικού κινήματος έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση και την ΕΕ ότι δεν έχουν το ελεύθερο να συνεχίσουν το έγκλημα στον Έβρο, στα νησιά και γενικότερα στα σύνορα. Ότι απέναντι στην «Ευρώπη Φρούριο» του κεφαλαίου και των νεοναζί, υπάρχει η Ευρώπη της αλληλεγγύης που απαιτεί άνοιγμα των συνόρων, σπάσιμο της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, δημιουργία ανοιχτών δομών και λεφτά για τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι για τα όπλα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των καπιταλιστών.
Στο δρόμο προς την 21 Μάρτη, την παγκόσμια ημέρα ενάντια στο ρατσισμό, τα αντανακλαστικά του κόσμου του κινήματος έδειξαν να είναι ιδιαίτερα έντονα. Η χθεσινή πορεία ήταν μόνο η αρχή και έπεται και συνέχεια. Όσοι/ες βγήκαμε χθες στο δρόμο, θα ξαναβγούμε. Γιατί έχουμε μάθει να βλέπουμε τον κόσμο όχι μόνο από τα μάτια τα δικά μας. Αλλά και από τα μάτια τους διπλανού μας. Και αυτό είναι τεράστια υπόθεση…
