Η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων δήλωσαν πως θα επανεξετάσουν και θα επανακαθορίσουν τη δράση τους, προκειμένου να υπερασπιστούν τους διωκόμενους συναδέλφους τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση είναι καθήκον και συμφέρον των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας να δηλώσουν έμπρακτα την ταξική αλληλεγγύη τους με ψηφίσματα συμπαράστασης.
Σε αυτή τη δύσκολη, για τους «από κάτω», περίοδο η λύση μπορεί να δοθεί μέσα από τη συλλογική πάλη, την αλληλεγγύη και την αντίσταση.
Με εντυπωσιακή συμπαράσταση και μεγάλη συμμετοχή αλληλέγγυων συνδικαλιστών, εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, φοιτητών -τριών, απεργών του Εθνικού Καποδοστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), μελών ΔΕΠ, συλλογικοτήτων και οργανώσεων της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, αλλά και της πρώην βουλευτίνας Μαρίας Μπόλαρη, έξω από την αίθουσα των δικαστηρίων όπου σύρθηκαν, στις 12/10, οι εργαζόμενοι διοικητικοί των ΕΚΠΑ & ΕΜΠ από τη μεγάλη απεργία τους ενάντια στις διαθεσιμότητες, το 2013, εργαζόμενοι και φοιτητές έδειξαν ότι το 3ο μνημόνιο δεν θα το αφήσουν να περάσει χωρίς σημαντικές αντιστάσεις.
Οι διοικητικοί υπάλληλοι πραγματοποίησαν εικοσιτετράωρη απεργία προκειμένου να συμπαρασταθούν έμπρακτα στους διωκόμενους συναδέλφους τους.
Η παρουσία των αλληλέγγυων το πρωί στα δικαστήρια δεν προσφέρει ελπίδα στην… «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση ότι το κίνημα δεν θα προασπίσει το δικαίωμα όλων των εργαζομένων στην απεργία, δεν θα αντιδράσει στην υφιστάμενη κατάσταση, που επιθυμεί μια κοινωνία άβουλη και άφωνη μπροστά στην όποια καταστρατήγηση των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων.
Η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων δήλωσαν πως θα επανεξετάσουν και θα επανακαθορίσουν τη δράση τους, προκειμένου να υπερασπιστούν τους διωκόμενους συναδέλφους τους. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι καθήκον και συμφέρον των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας να δηλώσουν έμπρακτα την ταξική αλληλεγγύη τους με ψηφίσματα συμπαράστασης.
Σε αυτή τη δύσκολη, για τους «από κάτω», περίοδο η λύση μπορεί να δοθεί μέσα από τη συλλογική πάλη, την αλληλεγγύη και την αντίσταση.
Για υπενθύμιση της ιστορίας, δυο χρόνια πριν οι πανεπιστημιακοί διοικητικοί υπάλληλοι έδωσαν έναν μεγαλειώδη αγώνα, ενάντια στις μεθοδεύσεις της τότε συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που είχε έντεχνα δημιουργήσει έναν μηχανισμό απολύσεων μέσω των διαθεσιμοτήτων και της κατάργησης των εργασιακών θέσεων, με στόχο την ικανοποίηση των μνημονιακών μέτρων. Με την 4μηνη σχεδόν παρουσία τους στους δρόμους και έχοντας στο πλευρό τους τη φοιτητική κοινότητα, οι διοικητικοί υπάλληλοι πέτυχαν την επιστροφή των διαθέσιμων/απολυμένων στις εργασιακές τους θέσεις. Η νίκη αυτή των διοικητικών υπαλλήλων προφανώς δεν θα μπορούσε να μείνει «ατιμώρητη». Έπειτα από ποινική δίωξη που τους ασκήθηκε διότι δεν συμμορφώθηκαν σε διάταξη δικαστικής απόφασης που έκρινε την απεργία τους παράνομη (ενώ είχε ήδη ξεκινήσει), 14 διοικητικοί υπάλληλοι (από την απεργιακή επιτροπή, την ομοσπονδία και από τα προεδρεία των συνελεύσεων-τα ονόματα των οποίων κατέδωσε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου!) οδηγήθηκαν τη Δευτέρα 12/10 στα δικαστήρια.
Πρόκειται για μια από τη σειρά διώξεων αγωνιζόμενων εργαζομένων όχι μόνο του δημοσίου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα (σήμερα είναι η δίκη των υπαλλήλων βιβλίου-χάρτου που αντιδρούσαν στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας), για να «προλάβει» η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου τις αντιδράσεις του κόσμου που αναμένονται φυσιολογικά, λόγω των σφοδρά άδικων ταξικά μέτρων που νομοθετεί και εφαρμόζει. Με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Σάμου (καταδίκη των 4 εκπαιδευτικών) η προ διετίας κατάσταση φαίνεται να μην έχει αλλάξει, καθώς η υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ την οδηγεί στη διαιώνιση της προϋπάρχουσας κατάστασης της καταστολής και των διώξεων των κινημάτων και των ανθρώπων τους.
