BAmazon: Η επόμενη μέρα

Η ει­κό­να του Δαυίδ και του Γο­λιάθ χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε συχνά για να ανα­πα­ρα­στή­σει τη μάχη με­τα­ξύ του Συν­δι­κά­του Ερ­γα­ζο­μέ­νων Χον­δρι­κής, Λια­νι­κής και Πο­λυ­κα­τα­στη­μά­των (RWDSU) και του επι­χει­ρη­σια­κού κο­λοσ­σού του Jeff Bezos. Η Amazon φυ­σι­κά χρη­σι­μο­ποί­η­σε όλα τα μέσα για να εμπο­δί­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους στο Bessemer να συν­δι­κα­λι­στούν, αλλά ταυ­τό­χρο­να έπαι­ξαν ρόλο και άλλοι πα­ρά­γο­ντες. Έτσι, την Πα­ρα­σκευή 9 Απρί­λη, το Εθνι­κό Συμ­βού­λιο Ερ­γα­σια­κών Σχέ­σε­ων (NLRB) ανα­κοί­νω­σε το απο­τέ­λε­σμα με 738 ψή­φους υπέρ της ίδρυ­σης σω­μα­τεί­ου και ένα συ­ντρι­πτι­κό 1.798 κατά. Ο σκο­πός αυτού του άρ­θρου είναι να εξε­τά­σει τι συ­νέ­βη στο Bessemer και να πα­ρέ­χει μια μαρ­ξι­στι­κή ανά­λυ­ση που αμ­φι­σβη­τεί τόσο τα υπερ­βο­λι­κά αι­σιό­δο­ξα όσο και τα υπερ­βο­λι­κά απαι­σιό­δο­ξα συ­μπε­ρά­σμα­τα στα οποία κα­τέ­λη­ξαν πολ­λοί αγω­νι­στές της Αρι­στε­ράς και του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος αμέ­σως μετά την ανα­κοί­νω­ση των απο­τε­λε­σμά­των.

Πως έχουν τα πράγ­μα­τα σή­με­ρα

Το δελ­τίο τύπου του NLRB μας έδωσε τα βα­σι­κά στοι­χεία.

Ερ­γα­ζό­με­νοι με δι­καί­ω­μα ψήφου: 5.876

Σύ­νο­λο ψη­φι­σά­ντων: 3.041

Λευκά: 76

Υπέρ της ίδρυ­σης σω­μα­τεί­ου: 738

Κατά της ίδρυ­σης σω­μα­τεί­ου: 1.798

Αριθ­μός ψη­φο­δελ­τί­ων που έχει υπο­βλη­θεί έν­στα­ση για την εγκυ­ρό­τη­τα ή την ακυ­ρό­τη­τά τους: 505

Τα υπό έν­στα­ση ψη­φο­δέλ­τια είναι ένα ζή­τη­μα με τον οποίο δεν ασχο­λεί­ται πλέον κα­νείς. Θα έπαι­ζαν ρόλο μόνο εάν ο συ­νο­λι­κός τους αριθ­μός ήταν τόσο με­γά­λος ώστε να μπο­ρεί να αλ­λά­ξει το τε­λι­κό απο­τέ­λε­σμα. Τε­λι­κά δεν ήταν. Το συν­δι­κά­το  RWDSU προ­σβά­λει το απο­τέ­λε­σμα για άλ­λους λό­γους και έχει ασκή­σει έφεση στο NLRB. Το συν­δι­κά­το ισχυ­ρί­ζε­ται ότι ο ερ­γο­δο­τι­κός εκ­φο­βι­σμός αλ­λοί­ω­σε το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών. Ένα κε­ντρι­κό ζή­τη­μα είναι το κατά πόσο ήταν θε­μι­τή η το­πο­θέ­τη­ση γραμ­μα­το­κι­βω­τί­ου από την Amazon μέσα στις εγκα­τα­στά­σεις της για να ρί­χνουν εκεί οι ερ­γά­τες την επι­στο­λι­κή ψήφο τους. Αυτή η έφεση μπο­ρεί να χρεια­στεί πολύ και­ρός για να εξε­τα­στεί στις σχε­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες του NLRB.

Αι­τί­ες της ήττας

Αν και το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών δεν θα λήξει επί­ση­μα μέχρι να ολο­κλη­ρω­θεί η δια­δι­κα­σία της έφε­σης, εμείς εί­μα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να εξη­γή­σου­με τους λό­γους της προ­φα­νής ήττας του συν­δι­κά­του. Αυτό είναι πολύ δύ­σκο­λο να γίνει από όσους δεν εί­χα­με άμεση εμπλο­κή στο BHM1 [ΣτΜ: Η απο­θή­κη της Amazon στο Bessemer]. Πα­ρό­λα αυτά μπο­ρούν να δια­τυ­πω­θούν κά­ποιες κρί­σεις.

• Το αρ­χι­κό ωρο­μί­σθιο του νε­ο­προ­σλαμ­βα­νό­με­νου στην Amazon, που είναι 15,30 δο­λά­ρια, είναι υψη­λό­τε­ρο σε σχέση με τους μι­σθούς που δί­νουν πολ­λοί άλλοι ερ­γο­δό­τες της πε­ριο­χής, πα­ρα­μέ­νει όμως σχε­δόν 3 δο­λά­ρια την ώρα λι­γό­τε­ρα από το μέσο ωρο­μί­σθιο στην πε­ριο­χή του Birmingham. Πα­ρό­λα αυτά, οι σχε­τι­κά υψη­λό­τε­ρες απο­δο­χές στην Amazon πι­θα­νά έπαι­ξαν ένα ρόλο στην ήττα του συν­δι­κά­του.
• Το ερ­γο­στά­σιο έχει ένα υψηλό δεί­κτη αντι­κα­τά­στα­σης/ανα­νέ­ω­σης του προ­σω­πι­κού που είναι 10% το χρόνο. Αυτό δυ­σκο­λεύ­ει το χτί­σι­μο μιας στα­θε­ρής βάσης για ένα σω­μα­τείο.
• Υπήρ­ξε σί­γου­ρα εκ­φο­βι­σμός από τη διοί­κη­ση. Η πιο εξό­φθαλ­μη προ­σπά­θεια ήταν το να φω­το­γρα­φί­ζει τα έγ­γρα­φα ταυ­το­ποί­η­σης των ερ­γα­τών που ήταν υπέρ της ίδρυ­σης σω­μα­τεί­ου. Υπήρ­χε επί­σης μία ευ­ρεία εκ­στρα­τεία από συ­να­ντή­σεις με υπο­χρε­ω­τι­κή πα­ρου­σία, αφί­σες κολ­λη­μέ­νες πα­ντού στο χώρο ερ­γα­σί­ας και διαρ­κής ατο­μι­κή επι­κοι­νω­νία με τον κάθε ερ­γα­ζό­με­νο ενά­ντια στην ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου.
• Η δυ­να­μι­κή και ο εν­θου­σια­σμός προ­φα­νώς είναι ση­μα­ντι­κά σε όλες τις προ­σπά­θειες συν­δι­κα­λι­στι­κής ορ­γά­νω­σης. Αυτά είναι όμως δύ­σκο­λο να δια­τη­ρη­θούν σε υψηλό επί­πε­δο για πα­ρα­τε­τα­μέ­νο χρο­νι­κό διά­στη­μα. Όσο πιο σύ­ντο­μο είναι το διά­στη­μα με­τα­ξύ της συ­μπλή­ρω­σης των αι­τή­σε­ων που κα­τα­τί­θε­νται στο NLRB [σσ: «union cards», οι «εξου­σιο­δο­τή­σεις» που συ­μπλη­ρώ­νουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι δη­λώ­νο­ντας ότι θέ­λουν να εκ­προ­σω­πη­θούν από ένα συν­δι­κά­το] και της ημέ­ρας που διε­ξά­γο­νται οι εκλο­γές, τόσο το κα­λύ­τε­ρο για το συν­δι­κά­το. Στο Bessemer, το συν­δι­κά­το κα­τέ­θε­σε τις αι­τή­σεις στις 20 Νο­εμ­βρί­ου του 2020. Η επι­στο­λι­κή ψη­φο­φο­ρία ξε­κί­νη­σε στις 8 Φλε­βά­ρη και ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 29 Μάρτη του 2021. Είναι πολύ δύ­σκο­λο να δια­τη­ρη­θεί η ίδια δυ­να­μι­κή όταν η δια­δι­κα­σία διαρ­κεί τόσο με­γά­λο διά­στη­μα.
• Το ερώ­τη­μα που τί­θε­ται για το ποιοι και πόσοι ερ­γα­ζό­με­νοι θα απο­τε­λούν το «σώμα» του συν­δι­κά­του [σσ: «bargaining unit», ο αριθ­μός ερ­γα­ζο­μέ­νων που σχε­διά­ζει να εκ­προ­σω­πή­σει το συν­δι­κά­το] είναι πιο πο­λύ­πλο­κο από ότι φαί­νε­ται. Τα συν­δι­κά­τα επι­θυ­μούν να συ­γκρο­τούν «σώ­μα­τα» -τα οποία έχουν και το δι­καί­ω­μα ψήφου στις εκλο­γές του NLRB- που θα βα­σί­ζο­νται σε το­μείς του ερ­γα­σια­κού χώρου όπου έχουν χτί­σει τη με­γα­λύ­τε­ρη υπο­στή­ρι­ξη. Οι διοι­κή­σεις θέ­λουν το «σώμα» αυτό να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει ερ­γά­τες που είναι έξω από τους χώ­ρους επιρ­ρο­ής του συν­δι­κά­του και κατά συ­νέ­πεια είναι λι­γό­τε­ρο πι­θα­νό να ψη­φί­σουν υπέρ της ίδρυ­σης σω­μα­τεί­ου. Έτσι, στο Bessemer το συν­δι­κά­το αρ­χι­κά έκανε αί­τη­ση να εκ­προ­σω­πή­σει ένα «σώμα» 1.500 ερ­γα­ζο­μέ­νων. Η εται­ρεία κα­τά­φε­ρε να συμ­φω­νή­σει το NLRB στη διεύ­ρυν­ση του «σώ­μα­τος» στους 5.876 ερ­γα­ζο­μέ­νους. Αυτό σή­μαι­νε ότι συ­μπε­ριέ­λα­βε πολ­λούς επο­χι­κούς και προ­σω­ρι­νούς ερ­γα­ζό­με­νους που προ­φα­νώς έδει­χναν λι­γό­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον για την κα­τά­στα­ση που επι­κρα­τεί στον ερ­γα­σια­κό χώρο. Συ­μπε­ριέ­λα­βε επί­σης τους ερ­γα­ζό­με­νους στις με­τα­φο­ρές των προ­ϊ­ό­ντων, που δεν έχουν την ίδια συμ­με­το­χή στην κα­θη­με­ρι­νή ζωή και συ­ζή­τη­ση μέσα στον ερ­γα­σια­κό χώρο. Η οριο­θέ­τη­ση του «σώ­μα­τος» με αυτό τον τρόπο  λει­τούρ­γη­σε αρ­νη­τι­κά για το συν­δι­κά­το.
• Το πιο ση­μα­ντι­κό ση­μείο είναι το γε­νι­κά χα­μη­λό επί­πε­δο της αυ­το­πε­ποί­θη­σης και της μα­χη­τι­κό­τη­τας της ερ­γα­τι­κής τάξης σή­με­ρα. Η ερ­γα­τι­κή τάξη βρί­σκε­ται ακόμη σε οπι­σθο­χώ­ρη­ση, μετά από δε­κα­ε­τί­ες υπο­χω­ρή­σε­ων και ήττας. Η γε­νι­κή οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση και ο φόβος των ερ­γο­δο­τι­κών αντι­ποί­νων δρουν συν­δυα­στι­κά για να απο­τρέ­πουν την ενερ­γό δράση. Ο ανα­γνώ­στης μπο­ρεί ρω­τή­σει: Και τότε τι ση­μαί­νουν όλες αυτές οι πα­νε­θνι­κές δη­μο­σκο­πή­σεις που δεί­χνουν πλειο­ψη­φι­κό αί­σθη­μα υπέρ της ύπαρ­ξης συν­δι­κά­των; Είναι ένα πράγ­μα όταν με­γά­λος αριθ­μός αν­θρώ­πων δη­λώ­νει ότι βλέ­πει θε­τι­κά τα συν­δι­κά­τα με την ανω­νυ­μία που του πα­ρέ­χει μια δη­μο­σκό­πη­ση, και είναι εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κό να έρ­θεις σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον ερ­γο­δό­τη σου στη δου­λειά από την οποία εξαρ­τά­σαι εσύ και η οι­κο­γέ­νειά σου. Αυτό απαι­τεί πολύ με­γα­λύ­τε­ρη εμπι­στο­σύ­νη στην ικα­νό­τη­τα του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος να σε προ­στα­τεύ­σει και να νι­κή­σει το αφε­ντι­κό.

Μια ση­μα­ντι­κή απο­τυ­χία…

Δεν υπάρ­χει λόγος να μα­σά­με τα λόγια μας: Το συν­δι­κά­το υπέ­στη μια ση­μα­ντι­κή ήττα. Είναι λάθος να λέμε πως ό,τι κι αν συμ­βεί… «Bessemer: Ένα με­γά­λο βήμα μπρο­στά», όπως τι­τλο­φο­ρεί ένα πρό­σφα­το άρθρο του στην ιστο­σε­λί­δα Portside ένας έμπει­ρος αγω­νι­στής του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, ο Frank Emspak. Η Sarah Nelson, η οποία ως πρό­ε­δρος της Ένω­σης Αε­ρο­συ­νο­δών είναι ανερ­χό­με­νο αστέ­ρι του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και φη­μο­λο­γεί­ται ότι σκέ­φτε­ται να συμ­με­τέ­χει στις επό­με­νες εκλο­γές για ανά­δει­ξη προ­έ­δρου στην AFL-CIO [ΣτΜ: Αμε­ρι­κά­νι­κη Ομο­σπον­δία Ερ­γα­σί­ας και Συ­νέ­δριο Βιο­μη­χα­νι­κών Ορ­γα­νώ­σε­ων, το αντί­στοι­χο της «γε­νι­κής συ­νο­μο­σπον­δί­ας» στις ΗΠΑ], προ­σπά­θη­σε να πα­ρου­σιά­σει με θε­τι­κό τρόπο τα γε­γο­νό­τα στην Amazon. Η εφη­με­ρί­δα New York Times πα­ρα­θέ­τει μία δή­λω­σή της όπου της απο­δί­δε­ται να λέει ότι υπήρ­ξε «πλή­θος μι­ντια­κής κά­λυ­ψης και συ­ζή­τη­σης  και άν­θρω­ποι σε όλη τη χώρα ακού­νε ότι τα σω­μα­τεία είναι η λύση. Κα­τα­φέ­ρα­με να κά­νου­με μια πραγ­μα­τι­κή συ­ζή­τη­ση για το τι πραγ­μα­τι­κά κάνει ένα σω­μα­τείο».

Κι άλλοι αρ­θρο­γρά­φοι υπο­στη­ρί­ζουν το ίδιο πράγ­μα: «Του­λά­χι­στον πε­ρά­σα­με το κα­τώ­φλι. Αυτή είναι μόνο η αρχή». Δυ­στυ­χώς, μια ητ­τη­μέ­νη προ­σπά­θεια ορ­γά­νω­σης σω­μα­τεί­ου σπά­νια λει­τουρ­γεί ως το πρώτο βήμα για να υπάρ­ξουν κι άλλες τέ­τοιες προ­σπά­θειες. Μια ήττα ρί­χνει το ηθικό των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των ορ­γα­νω­τι­κών στε­λε­χών και κάνει το συν­δι­κά­το να δεί­χνει λι­γό­τε­ρο ελ­κυ­στι­κή επι­λο­γή στους υπό­λοι­πους ερ­γα­ζό­με­νους. Αυτή η κα­τά­στα­ση δεν διαρ­κεί για πάντα, αλλά το διά­στη­μα αμέ­σως μετά την ητ­τη­μέ­νη προ­σπά­θεια, είναι μια πολύ δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δος  για να προ­σελ­κύ­σεις ερ­γά­τες στις γραμ­μές του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος.

...αλλά όχι μια συ­ντρι­πτι­κή ήττα για ολό­κλη­ρο το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα

Υπάρ­χει ένα συμ­με­τρι­κό σφάλ­μα στο να υπο­τι­μάς την ήττα κι αυτό είναι να με­γα­λο­ποιείς το εύρος της ήττας αυτής. Για πα­ρά­δειγ­μα η New York Times έγρα­ψε για «ένα συ­ντρι­πτι­κό χτύ­πη­μα στο ορ­γα­νω­μέ­νο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα». Μια επι­κε­φα­λί­δα στο πε­ριο­δι­κό Esquire ανα­φέ­ρει το ίδιο συ­μπέ­ρα­σμα: «Η ψη­φο­φο­ρία του Bessemer είναι μια θλι­βε­ρή ήττα για το ορ­γα­νω­μέ­νο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα».

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η κλί­μα­κα των γε­γο­νό­των στο Bessemer είχε με­γα­λο­ποι­η­θεί από την αρχή. Ασφα­λώς μια συν­δι­κα­λι­στι­κή νίκη στο Bessemer θα πα­ρεί­χε μια επι­τυ­χία που έχει με­γά­λη ανά­γκη το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Αλλά όσοι είδαν αυτή την κα­μπά­νια ως πα­ρά­δειγ­μα ενός ανερ­χό­με­νου κύ­μα­τος ερ­γα­τι­κών αγώ­νων και μιας  ιστο­ρι­κής εξέ­λι­ξης, ανα­γκά­ζο­νται τώρα να μι­λή­σουν για μια ήττα αντί­στοι­χων δια­στά­σε­ων.

Η κα­μπά­νια για την ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου στο Bessemer δεν επρό­κει­το να γίνει ποτέ ένα  νέο «Γι­γά­ντιο βήμα του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος». Αυτό γιατί πολύ απλά δεν είχε το μέ­γε­θος για να επη­ρε­ά­σει τον συ­νο­λι­κό συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων στις ΗΠΑ. Η μο­νά­δα στο Bessemer απα­σχο­λεί μόλις το 0,6% του ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού της Amazon στις ΗΠΑ. Στο Bessemer βρί­σκε­ται μόνο 1 από τα 110 κέ­ντρα δια­λο­γής στη χώρα. Θα απαι­τού­σε πολύ με­γα­λύ­τε­ρες δυ­νά­μεις για να αλ­λά­ξει η συ­νο­λι­κή κα­τά­στα­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Όσο σο­βα­ρή κι αν είναι η ήττα στο Bessemer, δεν έχει επη­ρε­ά­σει τον συ­σχε­τι­σμό με­τα­ξύ των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων.

Γιατί με­γα­λο­ποι­ή­θη­κε το Bessemer;

Όποιος πα­ρα­κο­λου­θού­σε το τι συ­νέ­βαι­νε στο Bessemer τους τε­λευ­ταί­ους 2 μήνες, θα εκ­πλησ­σό­ταν από δύο πράγ­μα­τα: την τε­ρά­στια έκτα­ση της δη­μο­σιο­γρα­φι­κής κά­λυ­ψης και την υπε­ραι­σιό­δο­ξη πα­ρου­σί­α­σή του από την Αρι­στε­ρά. Δια­φο­ρε­τι­κές δυ­νά­μεις με­γα­λο­ποί­η­σαν την κα­τά­στα­ση για δια­φο­ρε­τι­κούς λό­γους. Τα με­γά­λα ΜΜΕ  έχουν κα­θο­ρι­στεί από την τα­χεία εξά­πλω­ση δια­φο­ρε­τι­κών ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κών πηγών και από τον 24ωρο κύκλο ροής ει­δή­σε­ων. Η ανά­γκη να προ­κα­λέ­σουν το εν­δια­φέ­ρον του ανα­γνώ­στη οδη­γεί στην υπερ-δρα­μα­το­ποί­η­ση των πε­ρισ­σό­τε­ρων πο­λι­τι­κών γε­γο­νό­των. Χα­ρα­κτη­ρι­σμοί όπως «ιστο­ρι­κό», «εμ­βλη­μα­τι­κό» και «κρίση» χρη­σι­μο­ποιού­νται εκτε­τα­μέ­να και πολύ εύ­κο­λα. Η συν­δι­κα­λι­στι­κή εκ­στρα­τεία του RWDSU είχε αυτού του εί­δους την κά­λυ­ψη.

Η φι­λε­λεύ­θε­ρη και σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή Αρι­στε­ρά υπε­ρέ­βα­λε για το Bessemer για τους δι­κούς της λό­γους. Για αυτές τις δυ­νά­μεις, η κα­μπά­νια συμ­βό­λι­ζε τη νέα εποχή της προ­ε­δρί­ας Μπάι­ντεν. Οι πρώ­τες 100 μέρες του Μπάι­ντεν αντι­με­τω­πί­ζο­νται λες και «Επι­τέ­λους Ξη­μέ­ρω­σε Πάλι στην Αμε­ρι­κή». Ο μι­ση­τός Τραμπ εξο­ρί­στη­κε στο Mar a Lago [θέ­ρε­τρο στη Φλό­ρι­ντα] και οι εμ­βο­λια­σμοί για τον Covid-19 διε­ξά­γο­νται κα­νο­νι­κά. Τα βλέ­πουν όλα ρό­δι­να και αντι­με­τώ­πι­σαν το Bessemer ως ένα εν­δει­κτι­κό στοι­χείο της ανό­δου του Μπάι­ντεν και των συμ­μά­χων του μέσα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.

Για ένα με­γά­λο μέρος της άκρας Αρι­στε­ράς η υπερ­βο­λή πή­γα­ζε από δια­φο­ρε­τι­κή αιτία. Θε­ω­ρεί ότι η αμε­ρι­κά­νι­κη πο­λι­τι­κή σκηνή βιώ­νει την άνοδο μιας νέας Αρι­στε­ράς: Ο Bernie [στμ. Sanders], η AOC [στμ. Η Δη­μο­κρα­τι­κή Γε­ρου­σιά­στρια και αυ­το­α­πο­κα­λού­με­νη «σο­σια­λί­στρια» Alexandria Ocasio-Cortez], το Red4Ed [Στμ.  Ορ­γά­νω­ση εκ­παι­δευ­τι­κών που έγινε γνω­στή μέσα από τις απερ­γί­ες των εκ­παι­δευ­τι­κών την πε­ρί­ο­δο 2018-19], η ανά­πτυ­ξη του DSA, οι δια­δη­λώ­σεις του  Black Lives Matter και τώρα το Bessemer. Υπάρ­χει τρο­με­ρή πίεση στην άκρα Αρι­στε­ρά να γίνει μέρος αυτού του πο­λι­τι­κού ρεύ­μα­τος που προ­ε­λαύ­νει -και να απορ­ρί­ψει οτι­δή­πο­τε στα­θεί εμπό­διο στο να πάει με αυτό το κύμα. Αυτό δεν ισχύ­ει μόνο για πα­λιό­τε­ρες πο­λι­τι­κές θέ­σεις αλλά και για οτι­δή­πο­τε φανεί σαν να υπο­τι­μά την ανο­δι­κή πο­ρεία της νέας κα­τά­στα­σης. Από τη στιγ­μή που τα πάντα έχουν επεν­δυ­θεί σε αυτή τη «νέα συ­γκυ­ρία», η άκρα Αρι­στε­ρά αι­σθά­νε­ται υπο­χρε­ω­μέ­νη να βλέ­πει την πο­ρεία των πο­λι­τι­κών εξε­λί­ξε­ων σαν να προ­χω­ρά από τη μια ισχυ­ρο­ποί­η­ση των θέ­σε­ών μας στην άλλη.

Εάν το δούμε από μαρ­ξι­στι­κή σκο­πιά, υπάρ­χουν 2 πτυ­χές. Η μία είναι να στη­ρί­ζου­με ενερ­γη­τι­κά και ολο­κλη­ρω­τι­κά κάθε πραγ­μα­τι­κή μάχη που ξε­κι­νά, από το κί­νη­μα BLM ως τις απερ­γί­ες των εκ­παι­δευ­τι­κών και την εκ­στρα­τεία για ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ου στο Bessemer. Η δεύ­τε­ρη πτυχή είναι να αξιο­λο­γού­με προ­σε­κτι­κά και νη­φά­λια τις μάχες αυτές έτσι ώστε να κά­νου­με μια αντι­κει­με­νι­κή ανά­λυ­ση της πραγ­μα­τι­κής  κα­τά­στα­σης. Οι εκτι­μή­σεις μας πη­γά­ζουν από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δεν αλ­λά­ζου­με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για να ται­ριά­ζει στις εκτι­μή­σεις μας.

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία μετά το Bessemer

Προ­κύ­πτουν κά­ποιοι πραγ­μα­τι­κοί μελ­λο­ντι­κοί κίν­δυ­νοι από τον τρόπο με τον οποίο μιλά η συν­δι­κα­λι­στι­κή ηγε­σία από όταν έγι­ναν γνω­στά τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στο Bessemer. Η βα­σι­κή νο­μο­θε­τι­κή και «κα­μπα­νια­κή» προ­τε­ραιό­τη­τα της AFL-CIO είναι ο Νόμος PRO (Protect the Right to Organize, νόμος για την προ­στα­σία του δι­καιώ­μα­τος ορ­γά­νω­σης). Είναι ένα νο­μο­σχέ­διο που θα αλ­λά­ξει ση­μα­ντι­κές πτυ­χές του ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου. Βάζει στο στό­χα­στρο φι­λο­ερ­γο­δο­τι­κούς νό­μους όπως τη νο­μο­θε­σία που απο­κα­λεί­ται «για το δι­καί­ω­μα στη δου­λειά», και την ερ­γο­δο­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση στις εκλο­γές για ίδρυ­ση σω­μα­τεί­ων. Θα ήταν ένα βήμα μπρος αν ψη­φι­ζό­ταν. Πρέ­πει όμως επί­σης να ση­μειω­θεί ότι το νο­μο­σχέ­διο αυτό δεν πε­ρι­λαμ­βά­νει καμία από τις με­ταρ­ρυθ­μί­σεις που προ­έ­βλε­πε το προ­τει­νό­με­νο νο­μο­σχέ­διο για την Ελεύ­θε­ρη Επι­λο­γή του Ερ­γα­ζο­μέ­νου του 2009 (EFCA). Οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις αυτές θα επέ­τρε­παν σε μια απλή πλειο­ψη­φία ερ­γα­ζο­μέ­νων να εξου­σιο­δο­τή­σουν ένα συν­δι­κά­το να είναι ο εκ­πρό­σω­πός τους και θα υπο­χρέ­ω­ναν τον ερ­γο­δό­τη τους να ανα­γνω­ρί­σει και να δια­πραγ­μα­τευ­τεί με το σω­μα­τείο που επέ­λε­ξαν οι ερ­γά­τες. Αν και ο Ομπά­μα είχε δε­σμευ­τεί στην προ­ε­κλο­γι­κή του κα­μπά­νια να πε­ρά­σει το EFCA, κι ενώ οι Δη­μο­κρα­τι­κοί είχαν την πλειο­ψη­φία και στα δύο σώ­μα­τα του Κο­γκρέ­σου, το νο­μο­σχέ­διο θά­φτη­κε χωρίς καμιά εξή­γη­ση από το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα. Ακόμα και ο Νόμος PRO που εκ­κρε­μεί η ει­σα­γω­γή του στο Κο­γκρέ­σο θα έρθει αντι­μέ­τω­πος με μια κου­ρα­στι­κή και άνιση μάχη -με μικρή πι­θα­νό­τη­τα να δει τε­λι­κά το φως της ημέ­ρας.

Όμως, το ερ­γα­τι­κό δί­καιο δεν είναι ο κύ­ριος πα­ρά­γο­ντας που εμπο­δί­ζει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα να ανα­πτυ­χθεί. Το κί­νη­μά μας δε μπο­ρεί να ανα­πτυ­χθεί λόγω της έλ­λει­ψης νικών ενά­ντια στους ερ­γο­δό­τες μέσα στους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους. Αν εστιά­σου­με την προ­σο­χή μας στην Ουά­σινγ­κτον και στη νο­μο­θε­σία, θα μειω­θεί η προ­σή­λω­σή μας στην ερ­γα­τι­κή πάλη με την ερ­γο­δο­σία στο χώρο δου­λειάς. Πολ­λοί ηγέ­τες συν­δι­κά­των θα ισχυ­ρι­στούν ότι το Bessemer έδει­ξε ότι καμιά πρό­ο­δος δεν μπο­ρεί να γίνει μέσα στο υπάρ­χον νο­μι­κό πλαί­σιο. Για αυ­τούς η προ­τε­ραιό­τη­τα πλέον θα πρέ­πει  να είναι η άσκη­ση πί­ε­σης στο Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα να αλ­λά­ξει αυ­τούς τους νό­μους. Αυτό θα μας οδη­γή­σει ακόμα πιο βαθιά στους εσω­τε­ρι­κούς δια­δρό­μους της Ουά­σινγ­κτον και του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος και ακόμα πιο μα­κριά από την προ­σπά­θεια να ορ­γα­νω­θούν οι ερ­γα­ζό­με­νοι στους χώ­ρους δου­λειάς.

Ο δεύ­τε­ρος κίν­δυ­νος είναι να πα­ραι­τη­θού­με από το στόχο της δη­μιουρ­γί­ας σω­μα­τεί­ων μέσα από ορ­γα­νω­μέ­νες από το NLRB εκλο­γές και συ­νε­πώς και από κάθε  επί­ση­μη συλ­λο­γι­κή δια­πραγ­μά­τευ­ση. Ακόμη και οι Amazonians United, μια ομα­δο­ποί­η­ση ερ­γα­ζο­μέ­νων αγω­νι­στών βάσης στην Amazon, ενώ βα­σί­ζε­ται σε ένα εντυ­πω­σια­κό ιστο­ρι­κό διε­ξα­γω­γής το­πι­κών μαχών για συ­γκε­κρι­μέ­να αι­τή­μα­τα, ει­δι­κά κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας, έχει ωστό­σο κρα­τή­σει απο­στά­σεις από τα υπάρ­χο­ντα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα.

Άλλοι ισχυ­ρί­ζο­νται τώρα ότι αυτό που χρειά­ζε­ται είναι μία «εται­ρι­κή» και «κοι­νο­τι­κή» κα­μπά­νια που θα στρέ­φε­ται ενά­ντια στην Amazon. Αυτό ση­μαί­νει ότι πα­ραι­τού­μα­στε από το στόχο της νίκης σε μια επί­ση­μη εκλο­γι­κή μάχη που ορ­γα­νώ­νει το NLRB. Αντί­θε­τα θε­ω­ρούν ότι το σω­μα­τείο θα ασκού­σε πίεση στην επι­χεί­ρη­ση μέσω μιας εκ­στρα­τεί­ας αρ­νη­τι­κής δια­ση­μό­τη­τας και πε­ρι­στα­σια­κών σύ­ντο­μων στά­σε­ων ερ­γα­σί­ας. Η κα­μπά­νια Fight for $15 (Αγώ­νας για 15 δο­λά­ρια την ώρα) στη βιο­μη­χα­νία φαστ φουντ είναι ένα πα­ρά­δειγ­μα αυτής της προ­σέγ­γι­σης. Με άλλα λόγια σκο­πός μας είναι να ντρο­πιά­σου­με την εται­ρία ώστε να υπο­χρε­ω­θεί να πρά­ξει το σωστό απέ­να­ντι στους ερ­γά­τες, αντί να βοη­θή­σου­με τους ερ­γα­ζό­με­νους να χτί­σουν μια δική τους δυ­να­τή ορ­γά­νω­ση. Επι­πλέ­ον, στις ΗΠΑ σή­με­ρα, είναι δύ­σκο­λο να φα­ντα­στού­με να προ­στα­τεύ­ο­νται τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα χωρίς μια σύμ­βα­ση συλ­λο­γι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης και ένα συν­δι­κά­το που θα επι­βά­λει την εφαρ­μο­γή της.

Συ­μπέ­ρα­σμα

Έχου­με εμπλα­κεί σε μια κου­ρα­στι­κή και γε­μά­τη εμπό­δια μάχη για να ξα­να­χτί­σου­με το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα μέσα σε δύ­σκο­λες συν­θή­κες. Θα έχου­με και νίκες και ήττες. Το βι­βλίο του πο­λυ­μέ­σου/δι­κτύ­ου Labor Notes, «Secrets of a successful organizer» («Μυ­στι­κά ενός πε­τυ­χη­μέ­νου ορ­γα­νω­τι­κού στε­λέ­χους»), έχει ένα κε­φά­λαιο με τίτλο «Θα χά­νεις πιο συχνά από ό,τι θα κερ­δί­ζεις». Αυτή η προ­σέγ­γι­ση της επι­μο­νής ενέ­πνευ­σε αρ­κε­τά ορ­γα­νω­τι­κά στε­λέ­χη του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στο πα­ρελ­θόν και θα συ­νε­χί­σει να το κάνει. Ο τε­λι­κός στό­χος σί­γου­ρα το αξί­ζει.