Δεν πάει άλλο με τα εργατικά ατυχήματα την ώρα του καθήκοντος!

Τα πρό­σφα­τα θα­να­τη­φό­ρα ατυ­χή­μα­τα φέρ­νουν με τρα­γι­κό τρόπο στην επι­φά­νεια την έλ­λει­ψη των μέ­τρων ασφα­λεί­ας στη με­γα­λύ­τε­ρη Δη­μό­σια Επι­χεί­ρη­ση της χώρας και μας θυ­μί­ζουν ότι τα ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα απο­τε­λούν με­γά­λη μά­στι­γα για τους ερ­γα­ζό­με­νους της ΔΕΗ, οι οποί­οι ερ­γά­ζο­νται σε ιδιαί­τε­ρα σκλη­ρές συν­θή­κες.

Οι αι­τί­ες της εκ­δή­λω­σης των ατυ­χη­μά­των κυ­ρί­ως οφεί­λο­νται στην απου­σία της τή­ρη­σης της νο­μο­θε­σί­ας και των κα­νό­νων προ­στα­σί­ας της υγεί­ας και ασφά­λειας στην ερ­γα­σία ακόμη και από ορ­γα­νω­μέ­νες Επι­χει­ρή­σεις όπως η ΔΕΗ. Η απου­σία σε μό­νι­μη και στα­θε­ρή βάση ελέγ­χου εφαρ­μο­γής της νο­μο­θε­σί­ας από Σ.ΕΠ.Ε και Επι­θε­ώ­ρη­ση Με­ταλ­λεί­ων, που οι κυ­βερ­νή­σεις τις έχουν πλή­ρως απα­ξιώ­σει και απο­γυ­μνώ­σει από προ­σω­πι­κό και μέσα, συμ­βά­λει στα πα­ρα­πά­νω.

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια σο­βα­ρός πα­ρά­γο­ντας εκ­δή­λω­σης ατυ­χη­μά­των απο­τε­λεί η έλ­λει­ψη ερ­γα­το­τε­χνι­κού προ­σω­πι­κού που οδη­γεί στην εντα­τι­κο­ποί­η­ση της ερ­γα­σί­ας με ότι αυτό συ­νε­πά­γε­ται για τη δυ­να­τό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων να αντι­με­τω­πί­ζουν έκτα­κτα πε­ρι­στα­τι­κά. Ταυ­τό­χρο­να με την έλ­λει­ψη μό­νι­μου ερ­γα­το­τε­χνι­κού προ­σω­πι­κού,  η εκτέ­λε­ση ερ­γα­σιών από Εται­ρεί­ες ερ­γο­λά­βων με μειω­μέ­νη τε­χνι­κή απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα στην συ­ντή­ρη­ση των εγκα­τα­στά­σε­ων των Μο­νά­δων και του πά­γιου εξο­πλι­σμού των Ορυ­χεί­ων, συμ­βά­λει στην εκ­δή­λω­ση των ατυ­χη­μά­των.

Τέλος, σε συ­νάρ­τη­ση με τα πα­ρα­πά­νω, η απα­ξί­ω­ση, οι πο­λι­τι­κές ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης και εφαρ­μο­γής αντερ­γα­τι­κών μέ­τρων στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα, έχει το δικό της με­ρί­διο στα ατυ­χή­μα­τα.

Ακόμη χει­ρό­τε­ρη εμ­φα­νί­ζε­ται η κα­τά­στα­ση για τους ερ­γα­ζό­με­νους στις Εται­ρεί­ες των ερ­γο­λά­βων που έχει πα­ρα­χω­ρή­σει ερ­γα­σί­ες η ΔΕΗ, οι οποί­ες μη τη­ρώ­ντας στοι­χειω­δώς την ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία και μέτρα ασφα­λεί­ας έχου­με σαν απο­τέ­λε­σμα την εκ­δή­λω­ση μι­κρών και με­γά­λων ατυ­χη­μά­των. 

Είναι άδικο για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις οι­κο­γέ­νειές τους να εξα­κο­λου­θούν να υφί­στα­νται συν­θή­κες που θέ­τουν κα­θη­με­ρι­νά, κάθε στιγ­μή, κάθε λεπτό σε κίν­δυ­νο την υγεία και την ασφά­λεια τους. Δυ­στυ­χώς όμως, στους κα­θη­με­ρι­νούς ερ­γα­σια­κούς ρυθ­μούς, ακόμη και η απώ­λεια μιας αν­θρώ­πι­νης ζωής γρή­γο­ρα ξε­χνιέ­ται και τα μέτρα ασφα­λεί­ας χα­λα­ρώ­νουν με την πά­ρο­δο λίγων ημε­ρών, είτε με ευ­θύ­νη των αρ­μο­δί­ων της επι­χεί­ρη­σης είτε και με ευ­θύ­νη των ίδιων των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Είναι απα­ραί­τη­το να υπάρ­ξει μια ανα­τρο­πή στη σκέψη, τη νο­ο­τρο­πία και την πρα­κτι­κή μας πάνω σ' αυτό το ζή­τη­μα.

Δεν θα κα­θο­ρί­ζει η αγορά  ή το κό­στος πα­ρα­γω­γής το ύψος των δα­πα­νών για τη λήψη μέ­τρων προ­στα­σί­ας της Υγεί­ας και Ασφά­λειας. Δεν πρέ­πει να μας εν­δια­φέ­ρει το πε­ρι­θώ­ριο κέρ­δους και η επί­τευ­ξη της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας που τε­λι­κά υπο­τι­μά ή ανέ­χε­ται τον θά­να­το και το σα­κά­τε­μα τόσων αν­θρώ­πων.

Αυτό θα το προσ­διο­ρί­σουν οι ανά­γκες πλή­ρους ασφά­λειας στην ερ­γα­σία.

Η κυ­βέρ­νη­ση και η ΔΕΗ πρέ­πει να πιε­στούν πιο απο­φα­σι­στι­κά και να ανα­γκα­στούν να εφαρ­μό­σουν τη νο­μο­θε­σία. Η ΔΕΗ δίνει με­γα­λύ­τε­ρη βα­ρύ­τη­τα σε σχέση με άλλες επι­χει­ρή­σεις στην πρό­λη­ψη, αλλά αυτό δεν ση­μαί­νει ότι τα μέτρα που λαμ­βά­νει είναι επαρ­κή και κυ­ρί­ως υπάρ­χει σο­βα­ρό πρό­βλη­μα στην επι­τή­ρη­ση εφαρ­μο­γής.

Σε αρ­κε­τές πε­ρι­πτώ­σεις υπάρ­χει μία υπο­λαν­θά­νου­σα αντί­λη­ψη «τρο­μο­κρα­τί­ας» κατά ερ­γα­ζο­μέ­νων που εκ­φρά­ζουν αντιρ­ρή­σεις να εκτε­λέ­σουν ερ­γα­σί­ες σε χώ­ρους που δια­πι­στώ­νουν ότι δεν τη­ρού­νται τα μέτρα ασφά­λειας, ενώ αντι­θέ­τως, επι­βρα­βεύ­ο­νται οι δήθεν «τολ­μη­ροί», όταν εκτε­λούν ερ­γα­σί­ες θέ­το­ντας σε κίν­δυ­νο τη ζωή τους.

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα των πα­ρα­πά­νω απο­τε­λεί το γε­γο­νός ότι λίγες μέρες μετά το πρό­σφα­το θα­να­τη­φό­ρο ατύ­χη­μα στο Ορυ­χείο της Με­γα­λό­πο­λης, η Το­πι­κή Διεύ­θυν­ση του ΛΚΜ χρη­σι­μο­ποιεί ως μπα­μπού­λα εκ­φο­βι­σμού την επί­τα­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων και σε σχε­τι­κές πα­ρεμ­βά­σεις εκ­προ­σώ­πων των ερ­γα­ζο­μέ­νων στέλ­νει κα­θη­με­ρι­νά ανα­φο­ρά στην πα­ρα­πά­νω Ιε­ραρ­χία.

Το ζή­τη­μα των συν­θη­κών προ­στα­σί­ας της Υ+Α πρέ­πει να είναι βα­σι­κό θέμα στην ατζέ­ντα των διεκ­δι­κή­σε­ων και της δρά­σης των Συν­δι­κά­των. Δεν πρέ­πει να υπάρ­χει ερ­γα­σια­κός χώρος που να μην έχει Επι­τρο­πή Υγιει­νής και Ασφά­λειας (Ε.Υ.Α.Ε). Δεν πρέ­πει να διε­ξά­γε­ται ερ­γα­σία όταν δεν εξα­σφα­λί­ζο­νται από­λυ­τα οι όροι ασφά­λειας.

Η προ­σπά­θειά αυτή μας δεν πρέ­πει να πε­ριο­ρι­στεί σε αυτό καθ' αυτό το ζή­τη­μα των μέ­τρων προ­στα­σί­ας της Υ+Α, που είναι ση­μα­ντι­κό­τα­το, αλλά δεν αρκεί.

Τα τε­λευ­ταία ατυ­χή­μα­τα ανα­δει­κνύ­ουν και άλλη μια ου­σιώ­δη πλευ­ρά: Την επί­πτω­ση των πο­λι­τι­κών της απο­ρύθ­μι­σης της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας και της χρό­νιας απα­ξί­ω­σης της ΔΕΗ στην αύ­ξη­ση των ερ­γα­τι­κών ατυ­χη­μά­των (επι­δεί­νω­ση ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, πά­γω­μα προ­σλή­ψε­ων, χρη­σι­μο­ποί­η­ση έκτα­κτου ανει­δί­κευ­του προ­σω­πι­κού, ερ­γο­λα­βο­ποί­η­ση, ελ­λι­πής συ­ντή­ρη­ση εξο­πλι­σμού, έλ­λει­ψη ανταλ­λα­κτι­κών, κλπ) που είναι πα­ρά­γο­ντες που σπρώ­χνουν πολ­λές φορές ερ­γα­ζό­με­νους να παί­ζουν τη ζωή τους κο­ρώ­να - γράμ­μα­τα.

Άρα η προ­σπά­θειά του σ.κ πρέ­πει να κα­τευ­θύ­νε­ται στο σύ­νο­λο των όρων που κα­θο­ρί­ζουν τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις και τις εξε­λί­ξεις απα­ξί­ω­σης, διά­λυ­σης και ξε­που­λή­μα­τος της ΔΕΗ με στόχο την από­κρου­ση και απαλ­λα­γή από την βαρ­βα­ρό­τη­τα των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών.

Η κα­τά­στα­ση δεν μπο­ρεί να πα­ρα­μεί­νει όπως έχει σή­με­ρα. Δεν μπο­ρεί κάθε φορά  με αφορ­μή ένα ερ­γα­τι­κό ατύ­χη­μα να ανα­λαμ­βά­νου­με κά­ποιες δρά­σεις και μετά να  εφη­συ­χά­ζου­με.

Αυτή η τρα­γω­δία απαι­τεί τον «από μη­χα­νής θεό της», που είναι η διαρ­κής κι­νη­το­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των.

*Μέλος του Δ.Σ του Σω­μα­τεί­ου Ορυ­χεί­ων - Σταθ­μών Δ.Ε.Η  Μεγ/λης