Εντέλει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε πολλά κουσούρια σε πολλούς, με αποτέλεσμα άλλα να λέγονται και άλλα να γίνονται, άλλα να αποφασίζονται και άλλα να υλοποιούνται. Άλλοι πάλι θέλουν να τα ‘χουν καλά με όλους και προσαρμόζουν το λόγο τους ανάλογα μ’ αυτό που θέλει να ακούσει το ακροατήριό τους και άλλοι ξορκίζουν τον παραγοντισμό και έλκονται από τον εγωιστικό ατομικισμό!
Αλλά ο λαός λέει ότι «αν δεν σπάσεις αυγά ομελέτα δεν κάνεις».
Ο λόγος γίνεται για όσους έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αυταπάτες και δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε σε μνημονιακό κόμμα ή τρέφουν μύχιες ελπίδες ότι όταν «πέσει» η κυβέρνηση θα ξαναβρεθούν και πάλι μαζί! Δεν πιστεύω να μετάνιωσαν κάποιοι που πέρσι το καλοκαίρι έκαναν την επιλογή της ρήξης. Δεν εξηγείται όμως αλλιώς το γεγονός ότι, ενώ στο γλωσσολόγιό τους χρησιμοποιούν οξείς επιθετικούς προσδιορισμούς για τους τέως συντρόφους τους, επιμένουν να θέλουν να συνδιαχειρίζονται μαζί τους τα πράγματα στα συνδικάτα και την αυτοδιοίκηση. Και έτσι ενώ αποφασίζονται στα συλλογικά όργανα για συμμετοχή σε «… συνδικαλιστικές […] παρατάξεις […] που να θεμελιώνονται σε μια μαχητική ταξική, αντιμνημονιακή αντικυβερνητική δράση […] και ότι […] αυτονοήτως σ’ αυτές[…] δεν έχουν καμιά θέση στελέχη των μνημονιακών κομμάτων και φυσικά του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ […]» ή δίνονται οδηγίες που λένε ότι τα μέλη τους «…δεν συνεργάζονται και δεν συμμετέχουν σε σχήματα με στελέχη των μνημονιακών κομμάτων και φυσικά του μεταλλαγμένου μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ», στην κρίσιμη στιγμή, να υποθάλπουν, να στηρίζουν και να υλοποιούν άλλες πρακτικές και επιλογές που έρχονται σε αντίθεση με τις συλλογικές πολιτικές μας αποφάσεις.
Τι νόημα έχουν λοιπόν όλα αυτά αν δεν τηρούνται; Γίνονται για να χρησιμοποιηθούν ως άλλοθι όταν τους ασκείται κριτική; Παρόμοιες οδηγίες όμως προς …ναυτιλλόμενους δόθηκαν και πριν το πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ (17/3/2016), λέγοντας μάλιστα τότε ότι η άποψή τους ήταν για «…τη διαμόρφωση ψηφοδελτίων σε αντιμνημονιακή-αντικυβερνητική κατεύθυνση […] αποκλείοντας από αυτά συνέδρους, που στηρίζουν τον νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό και σηματοδοτούν τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ». Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι γιατί ενώ αποφασίστηκαν όλα αυτά, δεν ασκήθηκε καμιά κριτική και δεν πάρθηκε κανένα μέτρο;
Επισημάνθηκε έγκαιρα και έντονα ότι το ίδιο σκηνικό ετοιμάζεται να στηθεί και για το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ). Τι έκαναν όμως για να το αποτρέψουν; Απολύτως τίποτα …ή μάλλον έκαναν. Άσκησαν μπούλινγκ σε όσους συντρόφους κινήθηκαν στο πλαίσιο αυτής της άποψης για να μην υπάρξει δηλ. καμιά συνεργασία με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο ΕΚΑ, ενώ πολιτικά και πρώην συνδικαλιστικά στελέχη, αναπαράγουν αντί να στηλιτεύουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο διαδίκτυο, όσους βρίσκονται εκτός του πολιτικού πλαισίου των πρόσφατων πολιτικών μας αποφάσεων.
Σύντροφοι στην πολιτική κάνουμε επιλογές και τις υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους. Οι επιλογές μας και η στάση μας δεν καθορίζονται από φιλίες και συναισθηματισμούς, αλλά από το κατά πόσο αυτές συνάδουν με τις πολιτικές μας εκτιμήσεις και αποφάσεις.
Δεν μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ξεπουλά τη χώρα, να φτωχοποιεί την κοινωνία και να ακρωτηριάζει τη δημοκρατία και εμείς να δείχνουμε ανοχή και να ξεπλένουμε τα στελέχη του στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί ο κόσμος δεν κατεβαίνει στους δρόμους ή επιλέγει το μικρότερο κακό και τον Αλέξη αντί τον Κυριάκο.
Μετά λοιπόν από αυτά στο ΕΚΑ στις αρχαιρεσίες που γίνονται στις 28-29/5/2016 είμαστε με το «Ρεσάλτο στη Γαλέρα – ΜΕΤΑ Συνεργαζόμενοι Αγωνιστές», γιατί είναι το μόνο ψηφοδέλτιο που κινείται στο πλαίσιο των πολιτικών μας αποφάσεων και επιλογών.
