Εντέλει ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε πολλά κουσούρια σε πολλούς, με αποτέλεσμα άλλα να λέγονται και άλλα να γίνονται, άλλα να αποφασίζονται και άλλα να υλοποιούνται. Άλλοι πάλι θέλουν να τα ‘χουν καλά με όλους και προσαρμόζουν το λόγο τους ανάλογα μ’ αυτό που θέλει να ακούσει το ακροατήριό τους και άλλοι ξορκίζουν τον παραγοντισμό και έλκονται από τον εγωιστικό ατομικισμό!

Αλλά ο λαός λέει ότι «αν δεν σπά­σεις αυγά ομε­λέ­τα δεν κά­νεις».

Ο λόγος γί­νε­ται για όσους έφυ­γαν από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έχουν αυ­τα­πά­τες και δεν μπο­ρούν να «χω­νέ­ψουν» ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με­ταλ­λά­χθη­κε σε μνη­μο­νια­κό κόμμα ή τρέ­φουν μύ­χιες ελ­πί­δες ότι όταν «πέσει» η κυ­βέρ­νη­ση θα ξα­να­βρε­θούν και πάλι μαζί! Δεν πι­στεύω να με­τά­νιω­σαν κά­ποιοι που πέρσι το κα­λο­καί­ρι έκα­ναν την επι­λο­γή της ρήξης. Δεν εξη­γεί­ται όμως αλ­λιώς το γε­γο­νός ότι, ενώ στο γλωσ­σο­λό­γιό τους χρη­σι­μο­ποιούν οξείς επι­θε­τι­κούς προσ­διο­ρι­σμούς για τους τέως συ­ντρό­φους τους, επι­μέ­νουν να θέ­λουν να συν­δια­χει­ρί­ζο­νται μαζί τους  τα πράγ­μα­τα στα συν­δι­κά­τα και την αυ­το­διοί­κη­ση. Και έτσι ενώ απο­φα­σί­ζο­νται στα συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να για συμ­με­το­χή σε «… συν­δι­κα­λι­στι­κές […] πα­ρα­τά­ξεις […] που να θε­με­λιώ­νο­νται σε μια μα­χη­τι­κή τα­ξι­κή, αντι­μνη­μο­νια­κή αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή δράση […] και ότι […] αυ­το­νο­ή­τως σ’ αυτές[…] δεν έχουν καμιά θέση στε­λέ­χη των μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των και φυ­σι­κά του νε­ο­μνη­μο­νια­κού  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ […]» ή δί­νο­νται οδη­γί­ες που λένε ότι τα μέλη τους «…δεν συ­νερ­γά­ζο­νται και δεν συμ­με­τέ­χουν σε σχή­μα­τα με στε­λέ­χη των  μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των και φυ­σι­κά του με­ταλ­λαγ­μέ­νου μνη­μο­νια­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», στην κρί­σι­μη στιγ­μή, να υπο­θάλ­πουν, να στη­ρί­ζουν  και να υλο­ποιούν άλλες πρα­κτι­κές και επι­λο­γές που έρ­χο­νται σε αντί­θε­ση με τις συλ­λο­γι­κές πο­λι­τι­κές μας απο­φά­σεις.

Τι νόημα έχουν λοι­πόν όλα αυτά αν δεν τη­ρού­νται; Γί­νο­νται για να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν ως άλ­λο­θι όταν τους ασκεί­ται κρι­τι­κή; Πα­ρό­μοιες οδη­γί­ες όμως προς …ναυ­τιλ­λό­με­νους δό­θη­καν και πριν το πρό­σφα­το συ­νέ­δριο της ΓΣΕΕ (17/3/2016), λέ­γο­ντας μά­λι­στα τότε ότι η άποψή τους ήταν για «…τη δια­μόρ­φω­ση ψη­φο­δελ­τί­ων σε αντι­μνη­μο­νια­κή-αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση […] απο­κλεί­ο­ντας από αυτά συ­νέ­δρους, που στη­ρί­ζουν τον νέο κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό και ση­μα­το­δο­τούν τον μνη­μο­νια­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ». Το ερώ­τη­μα όμως που τί­θε­ται είναι γιατί ενώ απο­φα­σί­στη­καν όλα αυτά, δεν ασκή­θη­κε καμιά κρι­τι­κή και δεν πάρ­θη­κε κα­νέ­να μέτρο;

Επι­ση­μάν­θη­κε έγκαι­ρα και έντο­να ότι το ίδιο σκη­νι­κό ετοι­μά­ζε­ται να στη­θεί και για το συ­νέ­δριο του Ερ­γα­τι­κού Κέ­ντρου Αθή­νας (ΕΚΑ). Τι έκα­ναν όμως για να το απο­τρέ­ψουν; Απο­λύ­τως τί­πο­τα …ή μάλ­λον έκα­ναν. Άσκη­σαν μπού­λινγκ σε όσους συ­ντρό­φους κι­νή­θη­καν στο πλαί­σιο αυτής της άπο­ψης για να μην υπάρ­ξει δηλ. καμιά συ­νερ­γα­σία με στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο ΕΚΑ, ενώ πο­λι­τι­κά και πρώην συν­δι­κα­λι­στι­κά στε­λέ­χη, ανα­πα­ρά­γουν αντί να στη­λι­τεύ­ουν στα μέσα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης και στο δια­δί­κτυο, όσους βρί­σκο­νται εκτός του πο­λι­τι­κού πλαι­σί­ου των πρό­σφα­των πο­λι­τι­κών μας απο­φά­σε­ων.

Σύ­ντρο­φοι στην πο­λι­τι­κή κά­νου­με επι­λο­γές και τις υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε μέχρι τέ­λους. Οι επι­λο­γές μας και η στάση μας δεν κα­θο­ρί­ζο­νται από φι­λί­ες και συ­ναι­σθη­μα­τι­σμούς, αλλά από το κατά πόσο αυτές συ­νά­δουν με τις πο­λι­τι­κές μας εκτι­μή­σεις και απο­φά­σεις.

Δεν μπο­ρεί η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ να ξε­που­λά τη χώρα, να φτω­χο­ποιεί την κοι­νω­νία και να ακρω­τη­ριά­ζει τη δη­μο­κρα­τία και εμείς να δεί­χνου­με ανοχή και να ξε­πλέ­νου­με τα στε­λέ­χη του στο ερ­γα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και μετά να ανα­ρω­τιό­μα­στε γιατί ο κό­σμος δεν κα­τε­βαί­νει στους δρό­μους ή επι­λέ­γει το μι­κρό­τε­ρο κακό και τον Αλέξη αντί τον Κυ­ριά­κο.

Μετά λοι­πόν από αυτά στο ΕΚΑ στις αρ­χαι­ρε­σί­ες που γί­νο­νται στις 28-29/5/2016 εί­μα­στε με το «Ρε­σάλ­το στη Γα­λέ­ρα – ΜΕΤΑ Συ­νερ­γα­ζό­με­νοι Αγω­νι­στές», γιατί είναι το μόνο ψη­φο­δέλ­τιο που κι­νεί­ται στο πλαί­σιο των πο­λι­τι­κών μας απο­φά­σε­ων και επι­λο­γών.

Ετικέτες