Διεθνής συνάντηση αλληλεγγύης στην Καταλονία

Το σχολείο που πραγματοποιήθηκε η συνάντηση ήταν ένα από αυτά που δέχτηκαν τη σκληρότερη καταστολή την ημέρα του δημοψηφίσματος. Να σημειώσουμε ότι η δική μας εμπειρία από την Ελλάδα, με το δημοψήφισμα του 2015 που είχε ανάλογη τύχη διαστρέβλωσης και επίθεσης από το σύστημα (συμπεριλαμβανομένης και της ηγεσίας του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ) θεωρείται πολύτιμη και η αλληλεγγύη μας μετράει πολύ σε αυτούς τους ανθρώπους στην Καταλονία, που αγωνίζονται κάτω από συνθήκες απίστευτης καταστολής και πίεσης και εντυπωσιακής απομόνωσης διεθνώς και στην Ευρώπη ειδικότερα. Η διεθνής συνάντηση αλληλεγγύης στην Καταλονία οργανώθηκε ακριβώς για να σπάσει την απομόνωση που έχει κυριαρχήσει από το σύστημα, καθώς είναι κοινή η τακτική όλων των ΜΜΕ, στην Ευρώπη και την υπόλοιπη Ισπανία, να μη μεταδίδουν απολύτως τίποτα που αφορά στον αγώνα για να εκφραστεί η βούληση του λαού της Καταλονίας και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, η δημοκρατία εν τέλει.
Η διεθνής συνάντηση αλληλεγγύης στην Καταλονία θεωρήθηκε πετυχημένη από τους διοργανωτές λόγω της ευρείας συμμετοχής αντιπροσωπειών από όλη την Ισπανία και από όλη την Ευρώπη παρά τη διασπορά δυνάμεων λόγω των εκλογών και των συχνών δράσεων των CDR. Επιπλέον, διάφορα καταλανικά ΜΜΕ παρουσίασαν τη δραστηριότητα του διήμερου κι έτσι, για πρώτη φορά, η διεθνής αλληλεγγύη γίνεται ορατή σε μεγάλο τμήμα των καταλανών.

Όπως μας είπαν οι ίδιοι οι διοργανωτές, λίγες μέρες πριν τις κρίσιμες εκλογές της 21ης Δεκεμβρίου, οι εκλογές αυτές είναι απονομιμοποιημένες στη συνείδηση του κόσμου επειδή επιβλήθηκαν από το Ραχόι, επειδή συνεχίζουν να βρίσκονται φυλακισμένοι αγωνιστές του κινήματος για την ανεξαρτησία όπως και η μισή καταλανική κυβέρνηση (η υπόλοιπη είναι εξορία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, να υπάρχουν στους δρόμους προεκλογικές αφίσες υποψηφίων με τις φωτογραφίες τους ενώ οι ίδιοι βρίσκονται στη φυλακή!
Επίσης από τους διοργανωτές μάθαμε ότι οι εκλογές πάντα γίνονταν Κυριακή, (ενώ αυτές θα γίνουν εργάσιμη μέρα- Πέμπτη), εκτός από το άλλο σημαδιακό έτος, το 1978, που και τότε είχαν γίνει εργάσιμη μέρα.

Συλλογικότητες
Σε αυτό το περιβάλλον ήταν και είναι πολύ χρήσιμη η διεθνής έκφραση αλληλεγγύης στο λαό της Καταλονίας.
Δεκάδες συλλογικότητες από ολόκληρο τον κόσμο, από τη Γαλλία, από την Αγγλία, από τη Σκωτία, από το Βέλγιο και την Ιρλανδία, αλλά και από πάρα πολλές Επιτροπές Υπεράσπισης της Ρεπούμπλικα (CDR) από όλη την Καταλονία, βρέθηκαν για δύο μέρες στον ίδιο χώρο και συζήτησαν το πως μπορούν να αντιμερωπίσουν την κατάσταση.
Συλλογικότητες υπεράσπισης του δικαιώματος να αποφασίζουν οι λαοί υπήρχαν από πολύ παλιότερα, αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα που προέκυψε δεν είναι τωρινό ούτε τυχαίο.
Στη Βαρκελώνη, η σχετική Πλατφόρμα για το δικαίωμα να αποφασίσει ο λαός της Καταλονίας είχε γίνει 12 χρόνια πριν (ιδρύθηκε το Δεκέμβρη του 2005). Στη Μαδρίτη είχε συγκροτηθεί αντίστοιχη πλατφόρμα πριν δύο χρόνια - εκπρόσωπός της στη διεθνή συνάντηση αλληλεγγύης ήταν ο Χάιμε Παστόρ.
Παλαιστίνιοι και Σύριοι, ξέροντας πολύ καλά τι σημαίνει καταπίεση, ένωσαν τη φωνή τους για αλληλεγγύη στην Καταλονία.
Πολύ σημαντική ήταν η συμμετοχή των συνδικάτων από όλη την Ισπανία και από την υπόλοιπη Ευρώπη. Συμμετείχαν συνδικαλιστές από την Ανδαλουσία, τη Βαλένθια, τη Γαλικία, τη Μαδρίτη, αντιστεκόμενοι στην πολιτική και την προπαγάνδα του Ραχόι, που θέλει να κρατήσει διαιρεμένους τους εργαζόμενους και σε αντιπαλότητα μεταξύ τους. Η τοπική αυτοδιοίκηση είχε επίσης τη δική της συμμετοχή, με πιο εντυπωσιακό παράδειγμα την Ιρλανδή κοινοτική σύμβουλο, που μετέφερε την εικόνα της σημαίας της Καταλονίας στο δήμο του Δουβλίνου, που ήταν πρώτος δήμος που εξέφρασε την αλληλεγγύη του, αλλά και το δήμαρχο Γενεύης.

Το νόημα της ανεξαρτησίας
Τα ζητήματα που συζητήθηκαν τόσο στις ομάδες εργασίας όσο και στα μεγάλα μαζέματα είναι πολύ μακριά από εκείνα που θα συναντούσε κανείς σε άλλου τύπου «εθνικισμούς».

Όπως είπε ένας Καταλανός συναγωνιστής: «Το 2015 ήμουν καλεσμένος από το ΚΚ Γαλλίας στη Γκρενόμπλ. Όταν μίλησα για την ανεξαρτησία, κανένας δεν με είχε καταλάβει, με θεώρησαν σαν τους Λομβαρδούς κ.λπ. Τους εξήγησα ότι παλεύουμε για τη δημοκρατία στην Ισπανία και ότι όλο αυτό ξεκινούσε από τη δικτατορία του Φράνκο. Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν για την ανεξαρτησία και το πώς για εμάς το εθνικό ζήτημα συνδέεται με το δημοκρατικό ζήτημα».
Η Αντζελίνα από μια γειτονική (από εκεί που γινόταν η συνάντηση) CDR έχει στείλει γράμμα σε όλους τους φίλους της (έμενε για χρόνια στην Αμερική) για να τους εξηγήσει ότι θέλουν να απελευθερωθούν, αλλά δεν έχουν εθνικιστικό ζήτημα. «Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη», είπε.
Μια άλλη Καταλανή συναγωνίστρια τόνισε ότι ο εχθρός δεν είναι οι Ισπανοί, αλλά το Ισπανικό κράτος και πρότεινε να δουλέψουμε στην πλατφόρμα του WithCatalunya και να δημιουργήσουμε ένα διεθνές φόρουμ.
Ο Πάτρικ Φαρμπιάζ από τη Γαλλία είπε ότι είχαν διαδηλώσει δύο φορές για την Καταλονία και πρόσφατα δημιουργήθηκε CDR στο Παρίσι. Τα βασικά τους σημεία είναι ότι σέβονται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης, ζητούν να σταματήσει η καταστολή και να απελευθερωθούν οι φυλακισμένοι, υπερασπίζονται το δικαίωμα στη δημοκρατία και άρα ζητούν να ανασταλεί η εφαρμογή του άρθρου 155 και καταδικάζουν την πολιτική του Μακρόν και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, ενημέρωσε ότι στη Γαλλία δραστηριοποιούνται γι’ αυτό το θέμα 10 με 15 συλλογικότητες (στο Περπινιάν, την Τουλούζη, τη Λιόν κ.λπ.).
Πρότεινε να συμφωνηθεί κοινή μέρα δράσης σε όλο τον κόσμο, κάτι που οι διοργανωτές είπαν ότι το βρίσκουν καλή ιδέα και, αφού γίνουν οι εκλογές και αναλυθούν τα αποτελέσματα, θα πρέπει να οριστεί.
Στη συζήτηση για τα εργατικά και τα κοινωνικά δικαιώματα φάνηκαν τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο και επίσης φάνηκε ότι οι Καταλανοί που παλεύουν για δημοκρατία και το δικαίωμα στην «αυτοδιάθεση» δεν εμπνέονται από κάποιον «εθνικισμό» όσο από
την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών, των γυναικών, των αδυνάτων από την αντίσταση στις ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες, στην ελαστική εργασία, στους χαμηλούς μισθούς και από την αναβάθμιση του ρόλου των συνδικάτων, από την εμπλοκή των CDR στη νομοθεσία και την πραγματική ζωή.
Από τις ομιλίες των Καταλανών εργαζομένων έγινε ξεκάθαρο ότι θεωρούν πως δεν μπορεί να υπάρξει ανεξαρτησία με τους σημερινούς οικονομικούς όρους. Η συζήτησή τους για την ανεξαρτησία είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την αλλαγή προς μια άλλη κοινωνία που θα επιφύλασσε καλύτερη ζωή για
όλους.

Μαρτυρίες από τη διεθνή συνάντηση

Γράμμα από την Αγγελίνα

Why I was there!