Για το συσχετισμό δύναμης (ταξικό ισοζύγιο)

Τη 1η Οκτώ­βρη η Λαϊκή Ενό­τη­τα της Ν. Σμύρ­νης έκανε συ­νέ­λευ­ση για να εκτι­μή­σει το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα και να βγά­λει συ­μπε­ρά­σμα­τα για να δούμε τα κα­θή­κο­ντα της επό­με­νης πε­ριό­δου. Για το πώς συ­νε­χί­ζου­με. Εί­χα­με μια αρ­κε­τά καλή συ­ζή­τη­ση μέσα σε ένα εξαι­ρε­τι­κά συ­ντρο­φι­κό κλίμα. Ήταν πλού­σια σε ιδέες και είχε εύ­στο­χες πα­ρα­τη­ρή­σεις και κρι­τι­κές για τις αι­τί­ες της εκλο­γι­κής απο­τυ­χί­ας της ΛΑΕ. Με εν­θου­σί­α­σε και με γέ­μι­σε αι­σιο­δο­ξία  για το μέλ­λον της ΛΑΕ  το γε­γο­νός ότι δεν υπήρ­χε στη συ­ζή­τη­ση ίχνος απαι­σιο­δο­ξί­ας και ητ­το­πά­θειας, που να έβγαι­νε από την εκλο­γι­κή απο­τυ­χία της ΛΑΕ- παρά το γε­γο­νός ότι η πλειο­ψη­φία των ομι­λη­τών τη χα­ρα­κτή­ρι­σε «εκλο­γι­κή ήττα» αλλά «όχι κοι­νω­νι­κή»-κοι­τού­σε μπρο­στά και υπήρ­χε διά­θε­ση για δου­λειά!! Εντυ­πω­σια­κό…!

                Έχο­ντας κα­τα­γρά­ψει το πιο πάνω κατ’ εμέ ση­μα­ντι­κό γε­γο­νός, θα ήθελα να σταθώ και να εκτι­μή­σω το συ­σχε­τι­σμό δύ­να­μης στη κοι­νω­νία μετά το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα της 20ης του Σε­πτέμ­βρη. Έχου­με μια βουλή όπου τα κόμ­μα­τα του μνη­μο­νια­κού τόξου  ή κα­λύ­τε­ρα τα κόμ­μα­τα του κε­φα­λαί­ου με τη προ­σθή­κη του με­ταλ­λαγ­μέ­νου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, κα­τα­λαμ­βά­νουν το 90 και πλέον % των εδρών!! Πράγ­μα που σου δίνει την αί­σθη­ση ότι τα πάντα τε­λεί­ω­σαν, δεν μπο­ρού­με να κά­νου­με τί­πο­τα!! Θα πε­ρά­σουν τα πάντα σε βάρος των λαϊ­κών μαζών σαν οδο­στρω­τή­ρας! Οι δυ­νά­μεις του ντό­πιου και ευ­ρω­παϊ­κού κε­φα­λαί­ου πέ­τυ­χαν τα σχέ­δια τους είναι πα­ντο­δύ­να­μες! Όπως δια­πι­στώ­νει και ο πρό­ε­δρος του ΣΕΒ: «…η Ελ­λά­δα ει­σέρ­χε­ται σε μια πε­ρί­ο­δο ομα­λό­τη­τας μετά τις εκλο­γές, οι  οποί­ες επι­βε­βαί­ω­σαν ότι η θέση της χώρας είναι μέσα στην Ευ­ρω­ζώ­νη. Τα φι­λο­ευ­ρω­παϊ­κά κόμ­μα­τα έλα­βαν το 80% των ψήφων και κα­τέ­λα­βαν 260 από τις 300 έδρες του ελ­λη­νι­κού Κοι­νο­βου­λί­ου. (….)Πι­στεύ­ου­με ότι…. Βρι­σκό­μα­στε στην αυγή μιας νέας αρχής, υπό την προ­ϋ­πό­θε­ση, βέ­βαια, ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα επι­τα­χύ­νει τους ρυθ­μούς για την υλο­ποί­η­ση των ανα­γκαί­ων με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων.» (Εφη­με­ρί­δα Les Echos 29 Σε­πτεμ­βρί­ου) Με την ευ­και­ρία νο­μί­ζω ότι όλοι κα­τα­λα­βαί­νου­με τι εν­νο­εί ο ΣΕΒ όταν καλεί την κυ­βέρ­νη­ση να (…επι­τα­χύ­νει τους ρυθ­μούς για την υλο­ποί­η­ση των ανα­γκαί­ων με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων).! Η ηγε­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μί­λη­σε για κυ­βέρ­νη­ση τε­τρα­ε­τί­ας, όπως και τα ΜΜΕ που τώρα πλέον τη στη­ρί­ζουν και μά­λι­στα με φα­να­τι­σμό.

                Ωστό­σο τους έχω κακά νέα γιατί η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ θα είναι από τη φύση της αστα­θής. Γιατί όπως πολύ σωστά δια­πι­στώ­νει η ανα­κοί­νω­ση του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΛΑΕ: «… το μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς δεν έχει στα­θε­ρο­ποι­η­θεί και δεν είναι εύ­κο­λο να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί στο άμεσο (και στο προ­σε­χές θα συ­μπλή­ρω­να) μέλ­λον.» Οι πα­ρα­κά­τω λόγοι εξη­γούν το γιατί.

                Πριν απ’ όλα θα ήθελα να δια­πι­στώ­σω ότι : το κάθε εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα μέσα στα πλαί­σια της τα­ξι­κής κοι­νω­νί­ας εκ­φρά­ζει στα­τι­κά και πα­ρα­μορ­φω­μέ­να τις δια­θέ­σεις της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών μαζών, εκ­φρά­ζει πα­ρα­μορ­φω­μέ­να το τα­ξι­κό ισο­ζύ­γιο. Ποιος λο­γι­κά σκε­φτό­με­νος μπο­ρεί να πει ότι: η ψήφος του λαού ση­μαί­νει, ναι στο 3ο μνη­μό­νιο και τα μέτρα που φέρ­νει! Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οι εκλο­γές δεν είναι ελεύ­θε­ρες και δη­μο­κρα­τι­κές μια και το κε­φά­λαιο δια­θέ­τει πολύ πιο ισχυ­ρά μέσα και πό­ρους από το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα για να δια­μορ­φώ­νει το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα. Οι όροι είναι εξαι­ρε­τι­κά άνι­σοι. Ωστό­σο οφεί­λου­με να πω ότι δεν πε­τυ­χαί­νει πά­ντο­τε τους στό­χους του, ιδιαί­τε­ρα όταν το κί­νη­μα βρί­σκε­ται στα πάνω του, πράγ­μα που εί­δα­με να συμ­βαί­νει με το 62% στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Αντί­θε­τα  στις εκλο­γές όπου το κί­νη­μα είχε ητ­τη­θεί από τη με­τα­τρο­πή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ εξ αι­τί­ας της προ­δο­σί­ας του «Μα­ξί­μου», εί­δα­με το κί­νη­μα να χάνει το στόχο του, να συγ­χύ­ζε­ται, να κυ­ριαρ­χεί­ται από ητ­το­πά­θεια και να ψη­φί­ζει τα κόμ­μα­τα του κε­φα­λαί­ου!

                Το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα απει­κο­νί­ζει την κα­τά­στα­ση της κοι­νω­νί­ας τη χρο­νι­κή πε­ρί­ο­δο και μόνο που διε­ξή­χθη­σαν οι εκλο­γές και σε καμιά πε­ρί­πτω­ση δεν προσ­διο­ρί­ζει τη κί­νη­ση των μαζών, τις προ­ο­πτι­κές της τα­ξι­κής πάλης. Γιατί η συ­νεί­δη­ση των μαζών ιδιαί­τε­ρα στην εποχή μας-επο­χή της βα­θειάς κρί­σης του κα­πι­τα­λι­σμού και των μνη­μο­νί­ων- αλ­λά­ζει μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο με κύριο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό τους τις γρή­γο­ρες εναλ­λα­γές, είτε προς τα μπρός, είτε προς τα πίσω. Κάτι που το ζή­σα­με πρό­σφα­τα όταν μέσα σε λίγες μέρες από τη 5η Ιούλη του πε­ρή­φα­νου ΟΧΙ βρε­θή­κα­με την 20η του Σε­πτέμ­βρη στη κυ­ριαρ­χία των κομ­μά­των του κε­φα­λαί­ου, μηδέ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εξαι­ρου­μέ­νου, γιατί έχει αλ­λά­ξει στρα­τό­πε­δο χωρίς επι­στρο­φή.

                Στις εκλο­γές τα κόμ­μα­τα του κε­φα­λαί­ου νί­κη­σαν; Ναι! Ωστό­σο είναι μια νίκη με «πή­λι­να πόδια», μια «πύρ­ρειος νίκη», γιατί είχαν ση­μα­ντι­κές απώ­λειες, γιατί συ­νε­χί­ζουν να έχουν προ­βλή­μα­τα, γιατί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τους ψή­φι­σε λι­γό­τε­ρο από το μισό του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος! Αυτό βγαί­νει ξε­κά­θα­ρα αν αθροί­σου­με το πο­σο­στό της απο­χής με αυτό της αρι­στε­ράς! Για να σχη­μα­τί­σου­με μια ξε­κά­θα­ρη ει­κό­να για το τι πραγ­μα­τι­κά εκ­προ­σω­πούν θα δούμε το πο­σο­στό τους σε σχέση με το σύ­νο­λο του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος και όχι επί των ψη­φι­σά­ντων. Έτσι το πο­σο­στό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι στο 19,60%, της ΝΔ 15,50%, της Χ.Α 3,7%, ΠΑ­ΣΟΚ-ΔΗ­ΜΑ­Ρ3,50%, ΠΟ­ΤΑ­ΜΙ 2,27%, ΑΝΕΛ 2,04%,και «Λε­βέ­ντης» 1,90%!! Ένα από τα απί­στευ­τα της «δη­μο­κρα­τί­ας» που  βιώ­νου­με είναι ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ κυ­βερ­νά έχο­ντας ψη­φι­στεί από το 1/5 η το 21,6% του συ­νό­λου του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος!!!

                Έχουν γρα­φτεί αρ­κε­τά για το με­γά­λο πο­σο­στό της απο­χής και τις απώ­λειες σε από­λυ­το αριθ­μό ψήφων που είχαν όλα τα κόμ­μα­τα, εκτός του «Λε­βέ­ντη»- που το κόμμα του συ­νι­στά την απώ­λεια σε σο­βα­ρό­τη­τα του κοι­νο­βου­λί­ου! Δεν θα σταθώ σ’ αυτό, θα επι­ση­μά­νω μια πλευ­ρά της απο­χής που δεν έχει το­νι­στεί ιδιαί­τε­ρα. Αποχή που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε όχι κατ’ ανά­γκη, αλλά συ­νει­δη­τά, δεν ση­μαί­νει απο­στρά­τευ­ση από την  μάχη, αλλά για ένα με­γά­λο κομ­μά­τι των λαϊ­κών μαζών και ιδιαί­τε­ρα της νε­ο­λαί­ας ση­μαί­νει απα­ξί­ω­ση και υπο­βάθ­μι­ση του κοι­νο­βου­λευ­τι­κού δρό­μου για την από­κρου­ση των επι­θέ­σε­ων του κε­φα­λαί­ου, μέσω των μνη­μο­νί­ων και στρο­φή στην ανα­γκαιό­τη­τα, ση­μα­σία και σπου­δαιό­τη­τα του εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κού αγώνα, κάτι που χρειά­ζε­ται να το πάρει σο­βα­ρά υπ’ όψη της η αρι­στε­ρά και ιδιαί­τε­ρα η ΛΑΕ όταν θα σχε­διά­ζει τις δρά­σεις της στο ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα και πολύ δε πε­ρισ­σό­τε­ρο στη νε­ο­λαία.

                Για πρώτη φορά μετά τη με­τα­πο­λί­τευ­ση η άρ­χου­σα τάξη εκ­προ­σω­πεί­ται στη βουλή από έξη συν ένα-γε­λοίο-επτά κόμ­μα­τα! Γε­γο­νός που αντι­κα­το­πτρί­ζει τη πο­λυ­διά­σπα­ση της όσο αφορά τη τα­κτι­κή  για το πώς θα αντι­με­τω­πί­σει το αγα­να­κτι­σμέ­νο λαϊκό κί­νη­μα, για το ποια πο­λι­τι­κή θα εφαρ­μό­σει απέ­να­ντι του, έστω και αν στο δια ταύτα φαί­νε­ται να συμ­φω­νούν. Είναι φα­νε­ρό ότι βρί­σκε­ται σε πο­λι­τι­κή κρίση και αυτό που τη σώζει είναι, κατά κύριο λόγο, η προ­δο­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και κατά δεύ­τε­ρο, η αδυ­να­μία της αρι­στε­ράς ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ.

                Παρά το ευ­νοϊ­κό απο­τέ­λε­σμα που τους έδωσε τη πλήρη κυ­ριαρ­χία στη βουλή όλα τα κόμ­μα­τα βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­πα με με­γα­λύ­τε­ρη ή μι­κρό­τε­ρη κρίση και το πιο πι­θα­νό είναι ότι όσο θα προ­χω­ρά­με στους εφαρ­μο­στι­κούς νό­μους του 3ου   μνη­μο­νί­ου, θα απο­στα­θε­ρο­ποιού­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο πιε­ζό­με­να από τη λαϊκή αγα­νά­κτη­ση που θα εκ­φρά­ζε­ται με διά­φο­ρες μορ­φές και ιδιαί­τε­ρα από το πο­λι­τι­κό κό­στος, τη φθορά τους.

                Ποια είναι η κα­τά­στα­ση συ­γκε­κρι­μέ­να στα κόμ­μα­τα: Ξε­κι­νά­με με το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όπου η ανοι­χτή προ­δο­σία του τον απε­λευ­θέ­ρω­σε από την αρι­στε­ρή πλατ­φόρ­μα και από ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της ορ­γα­νω­μέ­νης βάσης του και των στε­λε­χών του. Αυτό δεν ση­μαί­νει ότι στο κόμμα θα επι­κρα­τή­σει ηρε­μία τώρα που έφυ­γαν οι «αντάρ­τες». Το κόμμα θα συ­νε­χί­σει να βρί­σκε­ται σε κρίση εξ αι­τί­ας του γε­γο­νό­τος ότι  χωρίς τα αρι­στε­ρά του βα­ρί­δια θα προ­χω­ρεί τά­χι­στα προς τα δεξιά υπη­ρε­τώ­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου, πράγ­μα που θα τον φέρει σε σύ­γκρου­ση ανοι­χτή με το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα. Η φθορά του στις λαϊ­κές μάζες θα επι­τα­χύ­νε­ται και αυτό θα ασκεί πιέ­σεις τόσο στον ενα­πο­μεί­να­ντα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όσο και στη κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του ομάδα. Η κρίση θα εκ­δη­λώ­νε­ται με διά­φο­ρες μορ­φές είτε με απο­χώ­ρη­ση και απο­στρά­τευ­ση μελών, είτε με μα­ζι­κές απο­χω­ρή­σεις. Οι δια­φω­νί­ες των βου­λευ­τών θα είναι στη ημε­ρή­σια διά­τα­ξη και θα συ­νο­δεύ­ο­νται από ανε­ξαρ­τη­το­ποι­ή­σεις  ή απο­χω­ρή­σεις. Η κα­τά­στα­ση στο κόμμα θα εξε­λι­χθεί κατ’ ανα­λο­γία της κα­τά­στα­σης στο ΠΑΣΟΚ μετά το 2011-2012.

                Την  κα­τά­στα­ση στη Νέα Δη­μο­κρα­τία μας τη πε­ρι­γρά­φει ένα ση­μα­ντι­κό στέ­λε­χος της δε­ξιάς ο Γιάν­νης Λού­λης, σε συ­νέ­ντευ­ξή του στην εφη­με­ρί­δα «τα Νέα», όταν του ζη­τή­θη­κε να σχο­λιά­σει την ει­κό­να του κόμ­μα­τος που βγαί­νει από τη μάχη για την προ­ε­δρία, απά­ντη­σε: «Και μόνο το γε­γο­νός ότι βγή­καν οι συ­γκε­κρι­μέ­νοι υπο­ψή­φιοι προ­κα­λεί πρό­σθε­τη ζημιά στη ΝΔ. Και ο λόγος που την προ­κα­λεί είναι γιατί η κοινή γνώμη συ­νει­δη­το­ποιεί πόσο γυμνή σε στε­λε­χι­κό δυ­να­μι­κό είναι η ΝΔ. Είναι σαν να δίνει σή­με­ρα στην κοι­νω­νία «αυτοί εί­μα­στε» και αυτό είναι απο­λύ­τως απο­καρ­διω­τι­κό». (3-10-2015)

                Η ει­κό­να που πα­ρου­σιά­ζει το βα­σι­κό κόμμα του κε­φα­λαί­ου είναι απο­κα­λυ­πτι­κή. Έχει έλ­λει­ψη ισχυ­ρού ηγε­τι­κού πα­ρά­γο­ντα, οι πά­ντες αμ­φι­σβη­τούν τους πά­ντες και οι πολ­λές υπο­ψη­φιό­τη­τες δεί­χνουν τις ισχυ­ρές δια­φω­νί­ες τους για το πώς θα αντι­με­τω­πί­σουν – όχι το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ- αλλά την αγα­νά­κτη­ση της κοι­νω­νί­ας για να επι­στρέ­ψουν ξανά στη κυ­βέρ­νη­ση. Είναι γνω­στό ότι στις εκλο­γές δεν κέρ­δι­σαν ούτε μία ψήφο από τη φθορά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (320.000), αλλά αντί­θε­τα έχα­σαν πε­ρί­που 200.000 ψή­φους σε σχέση με τις προη­γού­με­νες εκλο­γές!

Η Χρυσή Αυγή δεν έχει σε καμιά πε­ρί­πτω­ση τη δυ­να­μι­κή που κά­ποιοι από την αρι­στε­ρά πρό­βλε­παν ότι θα έχει αντί­θε­τα εμ­φα­νί­ζει ση­μεία κάμ­ψης στα βα­σι­κά αστι­κά κέ­ντρα. Είναι υπό­δι­κή και στην ουσία τώρα αρ­χί­ζει το πραγ­μα­τι­κό μέρος της δίκης. Δεν πρέ­πει το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα να εφη­συ­χά­σει γιατί εξα­κο­λου­θεί να είναι ένα επι­κίν­δυ­νο φαι­νό­με­νο για το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα.

Το Πο­τά­μι γνώ­ρι­σε συ­ντρι­πτι­κή πτώση των ψήφων του και κατά συ­νέ­πεια του πο­σο­στού του. Απώ­λε­σε το 40% των ψήφων του, πε­ρί­που 150.000, έτσι από τον υπε­ραι­σιό­δο­ξο στόχο του 10% κα­τά­φε­ρε να στα­μα­τή­σει τη κα­τρα­κύ­λα του στο 4%!! Ο Θε­ο­δω­ρά­κης ανα­γκά­στη­κε να θέσει ζή­τη­μα ηγε­σί­ας. Όλα δεί­χνουν ότι το κα­τα­σκεύ­α­σμα των μί­ντια πάει για να στε­ρέ­ψει!

Και για να το κλεί­νου­με αυτό το θέμα θα ανα­φερ­θώ με συ­ντο­μία στα υπό­λοι­πα. Το ΠΑΣΟΚ βρί­σκε­ται σε μια φάση συ­ντή­ρη­σης στην ουσία έχασε κι αυτό ψή­φους παρά το γε­γο­νός ότι το ΚΙ­ΔΗ­ΣΟ δεν κα­τέ­βη­κε στις εκλο­γές. Επί­σης και οι ΑΝΕΛ εί­χα­νε σο­βα­ρές απώ­λειες 95.000 ψή­φους!

Όσο για τη εί­σο­δο του «Λε­βέ­ντη» αυτό είναι ένα γε­γο­νός που επι­σφρα­γί­ζει την ισχυ­ρή τάση που εμ­φα­νί­στη­κε στις εκλο­γές για  απα­ξί­ω­ση του κοι­νο­βου­λί­ου!

Το συ­μπέ­ρα­σμα που βγαί­νει είναι ότι ο τα­ξι­κός εχθρός δεν τόσο ισχυ­ρός όσο δεί­χνουν οι αριθ­μοί του εκλο­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος. Η κα­τά­στα­ση είναι ανα­στρέ­ψι­μη. Η κυ­βέρ­νη­ση και το σύ­στη­μα δεν πρό­κει­ται να γνω­ρί­σουν πε­ρί­ο­δο στα­θε­ρό­τη­τας. Το 3ο μνη­μό­νιο δεν θα λύσει   κα­νέ­να πρό­βλη­μα στην οι­κο­νο­μία αντί­θε­τα θα χει­ρο­τε­ρέ­ψει τη κα­τά­στα­ση. Η οργή και το μίσος των μαζών θα δυ­να­μώ­νουν. Η αρι­στε­ρά οφεί­λει τά­χι­στα να ξε­πε­ρά­σει τις αδυ­να­μί­ες της, γιατί είναι αυτές που στη­ρί­ζουν το σύ­στη­μα, να κα­λύ­ψου­με γρή­γο­ρα το κενό ηγε­σί­ας στο κί­νη­μα που άφησε η προ­δο­σία της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να δώ­σου­με προ­ο­πτι­κή και ελ­πί­δα στους αγώ­νες και την οργή των λαϊ­κών μαζών. Η αρι­στε­ρά πρέ­πει να προ­χω­ρή­σει ενώ­νο­ντας στη δράση τις δυ­νά­μεις της. Το πιο ση­μα­ντι­κό λάθος της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ ήταν ότι δεν κα­τά­φε­ραν να συ­γκρο­τή­σουν κοινό μέ­τω­πο στις εκλο­γές. Οι ευ­θύ­νες; Για να τσα­κω­θούν χρειά­ζο­νται δύο!! Στη ΛΑΕ πέ­φτουν οι πε­ρισ­σό­τε­ρες ευ­θύ­νες για να συ­γκρο­τη­θεί το μέ­τω­πο της αρι­στε­ράς. Δεν πρέ­πει να στα­μα­τή­σου­με την επί­θε­ση ενό­τη­τας στο ΚΚΕ και βέ­βαια στην ΑΝΤΑΡ­ΣΫΑ. Χρειά­ζε­ται να συ­γκρο­τη­θού­με γρή­γο­ρα για να βου­τή­ξου­με στο πεδίο της τα­ξι­κής πάλης με στόχο να δώ­σου­με ηγε­σία στο κί­νη­μα. Η ΛΑΕ μπο­ρεί να γίνει ο κορ­μός για τι συ­γκρό­τη­ση μιας ΝΕΑΣ ΜΑ­ΖΙ­ΚΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ. Το καλό κλίμα που επι­κρα­τεί στις γραμ­μές μας παρά την εκλο­γι­κή απο­τυ­χία μας επι­τρέ­πει να βά­λου­με ψη­λούς στό­χους.

*Μέλος της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας Ν. Σμύρ­νης