H γερμανική αντικαπιταλιστική Αριστερά για το αποτέλεσμα των εκλογών

Η υπο­χώ­ρη­ση του δι­κομ­μα­τι­σμού

Για τον Μά­νου­ελ Κέλ­νερ, στέ­λε­χος της ISO, ορ­γά­νω­σης της επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς στη Γερ­μα­νία, οι θε­α­μα­τι­κές απώ­λειες των Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τών CDU/CSU και του Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος (SPD) και η δρα­μα­τι­κή επι­τυ­χία του AfD με ένα εθνι­κι­στι­κό, ρα­τσι­στι­κό, υπερ­συ­ντη­ρη­τι­κό και ακρο­δε­ξιό προ­φίλ είναι τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που ση­μα­δεύ­ουν τις εκλο­γές της 24ης Σε­πτεμ­βρί­ου 2017.

Η κα­τάρ­ρευ­ση του SPD απο­τε­λεί έκ­φρα­ση μιας διά­βρω­σης χωρίς γυ­ρι­σμό του Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού εκλο­γι­κού κόμ­μα­τος, που ξε­κί­νη­σε με την εφαρ­μο­γή των αντι-με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων της «Ατζέ­ντας 2010» (που ψη­φί­στη­κε το 2003 από την κυ­βέρ­νη­ση του SPD / Πρά­σι­νων υπό τον Γκ. Σρέ­ντερ). Yπάρ­χουν με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες στο να σχη­μα­τι­στεί κυ­βέρ­νη­ση και δεν μπο­ρού­με να απο­κλεί­σου­με τί­πο­τα τους επό­με­νους μήνες. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών φαί­νε­ται να οδη­γούν σε μια πο­λι­τι­κή και κομ­μα­τι­κή κρίση που θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει ακόμη και σε νέες πρό­ω­ρες ομο­σπον­δια­κές εκλο­γές.

Σε άρθρο της με τίτλο «Μετά τις εκλο­γές στη Γερ­μα­νία» η Angela Klein, στέ­λε­χος επί­σης της ISO, ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Μέρ­κελ πλή­ρω­σε εκλο­γι­κά την επι­δεί­νω­ση των συν­θη­κών ερ­γα­σί­ας και δια­βί­ω­σης για ση­μα­ντι­κό τμήμα του πλη­θυ­σμού, ενώ και ο Μάρ­τιν Σουλτς πλή­ρω­σε για τη συμ­με­το­χή του στην ίδια κυ­βέρ­νη­ση, την από­λυ­τη ευ­θυ­γράμ­μι­σή του με τη Μέρ­κελ, αλλά και τη μη δια­φο­ρο­ποί­η­σή του στην προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια. «Στο τέλος της τη­λε­ο­πτι­κής μο­νο­μα­χί­ας κα­τα­γρά­φτη­κε πε­ρισ­σό­τε­ρο πε­ρισ­σό­τε­ρο ως συ­νερ­γά­της της Μέρ­κελ παρά ως αντί­πα­λός της», γρά­φει.

Η κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση στη Γερ­μα­νία

Η ει­κό­να που πε­ρι­γρά­φει είναι απο­κα­λυ­πτι­κή:

Οι σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες ηγέ­τες των συν­δι­κά­των δια­τεί­νο­νται ότι χάρη σε αυ­τούς και το SPD η κυ­βέρ­νη­ση νο­μο­θέ­τη­σε  την κα­τώ­τα­τη ωρο­μι­σθία, αλλά πρό­κει­ται για το αστείο ποσό των 8,84 ευρώ,  και η τή­ρη­σή του στην πράξη ούτε καν εξα­σφα­λί­ζε­ται από τους κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς. Ενώ οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες εξα­γο­ρά­στη­καν και δέ­χτη­καν αδια­μαρ­τύ­ρη­τα την αύ­ξη­ση των ορίων συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης στα 67. Επι­πλέ­ον χτυ­πή­θη­καν τα συν­δι­κά­τα που συ­σπει­ρώ­νουν εξει­δι­κευ­μέ­νους ερ­γα­ζό­με­νους όπως οι μη­χα­νο­δη­γοί και οι για­τροί, που από την πλευ­ρά τους επέ­δει­ξαν σπου­δαία μα­χη­τι­κό­τη­τα και τα τε­λευ­ταία χρό­νια κα­τά­φε­ραν πολ­λές φορές να απο­τρέ­ψουν την απώ­λεια των κε­κτη­μέ­νων τους.

Στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία εκ­φρά­ζε­ται έντο­νη δυ­σα­ρέ­σκεια για το γε­γο­νός ότι μι­σθοί και συ­ντά­ξεις, ακόμα και στο δη­μό­σιο τομέα, πα­ρα­μέ­νουν μι­κρό­τε­ρες από αυτές των δυ­τι­κών – ενώ το 90% των πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων ανή­κουν στα χέρια δυ­τι­κών. Συ­νο­λι­κά στη Γερ­μα­νία, η κοι­νω­νι­κή ανι­σό­τη­τα έχει αυ­ξη­θεί μετά το 1998. Είναι μια από τις χώρες με τις με­γα­λύ­τε­ρες ανι­σό­τη­τες ει­σο­δή­μα­τος και η χώρα με το με­γα­λύ­τε­ρο ει­σό­δη­μα δια­φο­ρά με­τα­ξύ αν­δρών και γυ­ναι­κών. Το 10% των ιδιω­τι­κών νοι­κο­κυ­ριών κα­τέ­χει πε­ρισ­σό­τε­ρο από το ήμισυ του πλού­του.  Όσοι βρί­σκο­νται σε κίν­δυ­νο φτώ­χειας ανέρ­χο­νται συ­νο­λι­κά σε 16%. Το πο­σο­στό παι­δι­κής φτώ­χειας είναι 19%, στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία 25%. Η μα­κρο­χρό­νια ανερ­γία αντι­προ­σω­πεύ­ει το 36% του συ­νό­λου της ανερ­γί­ας και πα­ρα­μέ­νει σχε­δόν στα­θε­ρή τα τε­λευ­ταία οκτώ χρό­νια. Το χα­μη­λό επί­ση­μο πο­σο­στό ανερ­γί­ας, κάτω από 6%, εξα­σφα­λί­ζε­ται με ένα αυ­ξα­νό­με­νο πο­σο­στό ερ­γα­ζο­μέ­νων που κερ­δί­ζουν λι­γό­τε­ρα από 10 ευρώ την ώρα: αυτοί αντι­προ­σω­πεύ­ουν το 20% του ενερ­γού πλη­θυ­σμού στη Γερ­μα­νία, στην Ανα­το­λι­κή Γερ­μα­νία άνω του 30%. Αυτό το νέο προ­λε­τα­ριά­το ερ­γά­ζε­ται για πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρες ώρες από αυτές που πλη­ρώ­νε­ται και πα­ρό­λα αυτά συχνά δεν μπο­ρεί να ζήσει χωρίς τα κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα. Εξαι­τί­ας των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, τα τρένα για την κα­θη­με­ρι­νή με­τα­κί­νη­ση του κό­σμου είναι ακρι­βά, ο κό­σμος στι­βά­ζε­ται σε άσχη­μες συν­θή­κες και πολλά δρο­μο­λό­για ακυ­ρώ­νο­νται. Η κα­τά­στα­ση στα σχο­λι­κά κτί­ρια επι­δει­νώ­νε­ται, η χώρα στε­ρεί­ται 5.000 εκ­παι­δευ­τι­κούς, τα ενοί­κια έχουν ακρι­βύ­νει ση­μα­ντι­κά.

Η κα­τά­στα­ση, σύμ­φω­να με τη συ­ντρό­φισ­σα, ανα­μέ­νε­ται να γίνει ακόμα πιο ζο­φε­ρή για τον γερ­μα­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό στο μέλ­λον, ενώ δια­βλέ­πει βά­θε­μα της κρί­σης στη γερ­μα­νι­κή αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία, ατμο­μη­χα­νή της εθνι­κής οι­κο­νο­μί­ας.

Ποιοι και γιατί ψη­φί­ζουν AfD;

Η κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση, αλλά και οι δια­φο­ρές ανα­το­λι­κής και δυ­τι­κής Γερ­μα­νί­ας, έχουν ση­μα­σία για να κα­τα­νο­ή­σει κα­νείς τον «χάρτη» των επι­τυ­χιών του ακρο­δε­ξιού AfD.  

Όπως γρά­φει ο Κέλ­νερ, το AfD πέρα από το 12,6% και την τρίτη θέση (94 βου­λευ­τές σε σύ­νο­λο 709), γί­νε­ται επι­πλέ­ον το 1ο κόμμα στη Σα­ξο­νία με 27% και γε­νι­κά την 1η δύ­να­μη στους άντρες ψη­φο­φό­ρους των κρα­τι­δί­ων της Ανα­το­λι­κής Γερ­μα­νί­ας, ενώ στη Βαυα­ρία, το AfD έρ­χε­ται στη δεύ­τε­ρη θέση πίσω από το CSU σε αρ­κε­τές εκλο­γι­κές πε­ρι­φέ­ρειες. Ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον έχουν και τα στοι­χεία για την «πο­λυ­συλ­λε­κτι­κή» προ­έ­λευ­ση των ψη­φο­φό­ρων του: Το AfD απέ­σπα­σε πάνω από ένα εκα­τομ­μύ­ριο ψή­φους από το CDU/CSU, σχε­δόν μισό εκα­τομ­μύ­ριο από το SPD και σχε­δόν 400.000 από το κόμμα Die Linke και κα­τά­φε­ρε να κι­νη­το­ποι­ή­σει πάνω από ένα εκα­τομ­μύ­ριο όσων απεί­χαν στις εκλο­γές το 2013.

Πολύ εν­δια­φέ­ρου­σες πα­ρα­τη­ρή­σεις για την επιρ­ροή του AfD γί­νο­νται και στην με­τε­κλο­γι­κή ανα­κοί­νω­ση του Δι­κτύ­ου Marx21. Το 85% των ψη­φο­φό­ρων του δή­λω­σε ότι ψή­φι­σε «επει­δή έτσι μπο­ρού­σαν να εκ­φρά­σουν τη δια­μαρ­τυ­ρία τους». Προ­φα­νώς, ένα με­γά­λο πο­σο­στό των ψη­φο­φό­ρων του AfD είδαν την ψήφο τους ως τη μέ­γι­στη δυ­να­τή τι­μω­ρία για το μι­ση­τό στά­τους κβρο. Παρ’ όλα αυτά, οι ψήφοι δεν οφεί­λο­νται σε «πα­ρα­πλά­νη­ση», αντί­θε­τα προ­κύ­πτει συμ­φω­νία με την ατζέ­ντα που χρη­σι­μο­ποιεί το ακρο­δε­ξιό κόμμα: Οι ψη­φο­φό­ροι του AfD πι­στεύ­ουν ότι «οι άν­θρω­ποι δεν αι­σθά­νο­νται πλέον ασφα­λείς» (99%), «η επιρ­ροή του Ισλάμ πρέ­πει να μειω­θεί» (99%) και «η εισ­ροή προ­σφύ­γων να πε­ριο­ρι­στεί» (96%).

Το φαι­νό­με­νο AfD εντάσ­σε­ται στην ίδια κα­τη­γο­ρία με τα πα­ρα­δείγ­μα­τα Τραμπ και Λεπέν: το πο­λι­τι­κό κέ­ντρο δια­βρώ­νε­ται, η ακρο­δε­ξιά ενι­σχύ­ε­ται. Η υπο­κρι­τι­κή χαρά της Μέρ­κελ για την «εκλο­γι­κή νίκη» της δεν μπο­ρεί να απα­λύ­νει το χει­ρό­τε­ρο απο­τέ­λε­σμα για το CDU / CSU από το 1949.

Σύμ­φω­να με τους συ­ντρό­φους, η απο­χώ­ρη­ση της Frauke Petry από την ηγε­σία την επό­με­νη των εκλο­γών ανοί­γει το δρόμο για την κυ­ριαρ­χία της φα­σι­στι­κής πτέ­ρυ­γας του AfD, υπό τον Αλε­ξά­ντερ Γκά­ου­λαντ και τον Μπ­γιερν Χέκε. Η Angela Klein, εντο­πί­ζει σε αυτήν την απο­χώ­ρη­ση και το απο­τέ­λε­σμα μιας εσω­κομ­μα­τι­κής σύ­γκρου­σης: γύρω από τη συμ­με­το­χή -και το timing αυ­τής-  ή όχι σε κυ­βερ­νη­τι­κό συ­να­σπι­σμό.

Ρα­τσι­σμός και Ισλα­μο­φο­βία κυ­ριαρ­χούν στην αστι­κή πο­λι­τι­κή ατζέ­ντα

Ο ρα­τσι­σμός είναι το βα­σι­κό όπλο που επι­στρα­τεύ­ει το AfD για να ρι­ζώ­σει στο γό­νι­μο έδα­φος της απο­γο­ή­τευ­σης - ιδιαί­τε­ρα η ισλα­μο­φο­βία. Οι πι­θα­νό­τη­τες να με­τα­κι­νη­θεί ακρο­δε­ξιά η αντι­συ­στη­μι­κή οργή του κό­σμου αυ­ξά­νε­ται δρα­στι­κά όταν οι αστι­κές δυ­νά­μεις - πρω­τί­στως τα κόμ­μα­τα, αλλά και τα μέσα μα­ζι­κής ενη­μέ­ρω­σης - προ­σπα­θούν να κα­τα­πο­λε­μή­σουν τη μι­κρο­α­στι­κή ακρο­δε­ξιά υιο­θε­τώ­ντας την ατζέ­ντα της. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα του AfD απο­τε­λούν λο­γι­κή συ­νέ­πεια μιας προ­ε­κλο­γι­κής εκ­στρα­τεί­ας, όπου οι φα­σί­στες κα­τά­φε­ραν με όλη τους τη δύ­να­μη να θέ­σουν στο επί­κε­ντρο της πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης  τα θέ­μα­τα των προ­σφύ­γων, του Ισλάμ, της τρο­μο­κρα­τί­ας και της ασφά­λειας.

Η δαι­μο­νο­ποί­η­ση των μου­σουλ­μά­νων και των προ­σφύ­γων ως τρο­μο­κρά­τες και μι­σο­γύ­νη­δες δεν πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε σε αυτήν την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία αλλά διε­ξά­γε­ται αδιά­κο­πα από τις 11 Σε­πτεμ­βρί­ου 2001. Τόσο τα δυο με­γά­λα αστι­κά κόμ­μα­τα όσο και ένα με­γά­λο μέρος των μέσων μα­ζι­κής ενη­μέ­ρω­σης θα συ­νε­χί­σουν να επι­σεί­ουν τον «ισλα­μι­κό μπα­μπού­λα», συν­δέ­ο­ντας εσκεμ­μέ­να τη θρη­σκεία με αρ­νη­τι­κές λέ­ξεις όπως  τρο­μο­κρα­τία, γυ­ναι­κεία κα­τα­πί­ε­ση, ομο­φο­βία ή αντι­ση­μι­τι­σμός.

Αυτό φά­νη­κε γλα­φυ­ρά στην τη­λε­ο­πτι­κή μο­νο­μα­χία με­τα­ξύ του Martin Schulz και της Angela Merkel: Με την ευ­γε­νι­κή προ­σφο­ρά των δη­μο­σιο­γρά­φων όλη συ­ζή­τη­ση στρά­φη­κε γύρω από τη με­τα­νά­στευ­ση, τους μου­σουλ­μά­νους και την τρο­μο­κρα­τία, ενώ θέ­μα­τα όπως η νο­ση­λευ­τι­κή φρο­ντί­δα, η εκ­παί­δευ­ση και αυτοί που έμει­ναν έξω από το «οι­κο­νο­μι­κό θαύμα της Μέρ­κελ» αγνο­ή­θη­καν πλή­ρως. Τα πρω­το­σέ­λι­δα της Bild (η γερ­μα­νι­κή εφη­με­ρί­δα με τη με­γα­λύ­τε­ρη κυ­κλο­φο­ρία στη Γερ­μα­νία) δεν μπο­ρού­σαν να δια­κρι­θούν από εκλο­γι­κές αφί­σες του AfD (μας θυ­μί­ζει το δικό μας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ...).

Το «φι­λε­λεύ­θε­ρο» FDP έθεσε την ανα­συ­γκρό­τη­ση της αστυ­νο­μί­ας και του στρα­τού στο κέ­ντρο της εκ­στρα­τεί­ας του, ενώ στο ζή­τη­μα των προ­σφύ­γων συμ­φω­νού­σε με τα αι­τή­μα­τα του AfD. Το CDU υπο­γράμ­μι­σε τα «επι­τεύγ­μα­τά του» στον δρα­στι­κό πε­ριο­ρι­σμό του δι­καιώ­μα­τος ασύ­λου. Το SPD ήταν αυτό που πρώτο επα­νέ­φε­ρε το ζή­τη­μα του πρό­σφυ­γα ως απει­λή στην προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία. Δεν είναι λοι­πόν πε­ρί­ερ­γο το γε­γο­νός ότι το 44% πε­ρί­που των Γερ­μα­νών ψη­φο­φό­ρων δή­λω­νε ότι η με­τα­νά­στευ­ση είναι το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο πρό­βλη­μα στη χώρα. Στη Βαυα­ρία  το CSU επι­τέ­θη­κε στη Μέρ­κελ από τα δεξιά για το προ­σφυ­γι­κό – για να πε­ριο­ρί­σει τις διαρ­ρο­ές προς το AfD. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν να πάρει εκεί το AfD το ισχυ­ρό­τε­ρο απο­τέ­λε­σμά του στη Δύση.

Οι συ­νέ­πειες είναι κα­τα­στρο­φι­κές - μέχρι τώρα πε­ρισ­σό­τε­ρο από το 50% του πλη­θυ­σμού φο­βά­ται τους Μου­σουλ­μά­νους.

Το DIE LINKE , όπως και οι Πρά­σι­νοι, δεν κα­τά­φε­ραν ή δεν προ­σπά­θη­σαν να αμ­φι­σβη­τή­σουν αυτή την ατζέ­ντα. Όπως το­νί­ζουν οι σύ­ντρο­φοι του Marx12, το DIE LINKE θα έκανε ένα τε­ρά­στιο λάθος, εάν απο­φύ­γει αυτό το ζή­τη­μα για να «μην χάσει ψή­φους». Ο ρα­τσι­σμός δια­σπά­ει την ερ­γα­τι­κή τάξη και πα­ρα­λύ­ει τον αγώνα που χρειά­ζε­ται για να ητ­τη­θεί το AfD. Το όραμα για μια δί­καιη κοι­νω­νία, το οποίο δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει χωρίς τους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες, συν­δέ­ε­ται άρ­ρη­κτα με τον αγώνα κατά του ρα­τσι­σμού Αντί­θε­τα, το δράμα στο Die Linke είναι πως στε­λέ­χη (και μά­λι­στα της αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του Die Linke) όπως η Σάρα Βά­γκεν­κνε­χτ το­πο­θε­τή­θη­καν επα­νει­λημ­μέ­να με τρόπο που υπο­κλι­νό­ταν σε τμήμα της ξε­νο­φο­βι­κής προ­πα­γάν­δας. Ένα κα­μπα­νά­κι ήταν η απώ­λεια 400.000 ψη­φο­φό­ρων από το DIE LINKE προς το AfD, που δεί­χνει επί­σης ότι πρέ­πει να εκ­παι­δεύ­ου­με τον κόσμο μας στον αγώνα κατά του ρα­τσι­σμού - προ­κει­μέ­νου να μπο­ρέ­σουν να αντι­στα­θούν απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρα στις ρα­τσι­στι­κές προ­κα­τα­λή­ψεις.

Το Die Linke και το τί­μη­μα του κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού «κυ­βερ­νη­τι­σμού»

Το Die Linke ση­μεί­ω­σε επι­τυ­χί­ες στις πό­λεις του Αμ­βούρ­γου και της Βρέ­μης καθώς και και στο Σά­αρ­λαντ με πάνω από 12%. Στο Βε­ρο­λί­νο έγινε μά­λι­στα 2η δύ­να­μη με 19%. Με­τα­ξύ των ψη­φο­φό­ρων κάτω των 30 ετών πήρε 11%. Αλλά στα ανα­το­λι­κά ομο­σπον­δια­κά κράτη το κόμμα υπέ­στη με­γά­λες απώ­λειες, με τις με­γα­λύ­τε­ρες στη Θου­ριγ­γία και το Βρα­δεμ­βούρ­γο. Και στα δύο κρα­τί­δια, το Linke βρί­σκε­ται σε κυ­βερ­νη­τι­κό συ­να­σπι­σμό με το SPD. Παρά το σχε­τι­κά ελ­κυ­στι­κό προ­ε­κλο­γι­κό του πρό­γραμ­μα (ενά­ντια στις αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, με προ­τά­σεις υπέρ του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας), όπου το  Die Linke συμ­με­τεί­χε σε κυ­βερ­νη­τι­κούς συ­να­σπι­σμούς , δεν υλο­ποί­η­σε τις με­γά­λες υπο­σχέ­σεις του, και υπο­τά­χθη­κε στη «ρεάλ πο­λι­τίκ». Έτσι «κα­τά­φε­ρε» να εγ­γρα­φεί σε τμήμα του πλητ­τό­με­νου κό­σμου ως τμήμα του κα­τε­στη­μέ­νου: Πχ. το γε­γο­νός ότι συμ­μορ­φώ­θη­κε στη Σα­ξο­νία με τη συ­νταγ­μα­τι­κή δέ­σμευ­ση για ισο­σκε­λι­σμέ­νους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς και υπο­στή­ρι­ξε την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των αυ­το­κι­νη­το­δρό­μων στη Θου­ριγ­γία, το Βραν­δεμ­βούρ­γο και το Βε­ρο­λί­νο θό­λω­σε την αντι­συ­στη­μι­κή ει­κό­να του.  

Το κενό αγώ­νων ως ερ­μη­νεία

Φυ­σι­κά η καλή από­δο­ση του AfD και η στα­σι­μό­τη­τα της Αρι­στε­ράς, οφεί­λο­νται και στο χα­μη­λό επί­πε­δο των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων.

Τα συν­δι­κά­τα, πα­ρό­λο που έχουν πλη­γεί σο­βα­ρά από την συρ­ρί­κνω­ση του δη­μό­σιου τομέα, τή­ρη­σαν σιγή ιχθύ­ος αντί να ορ­γα­νώ­σουν μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις για κα­λύ­τε­ρη νο­ση­λευ­τι­κή φρο­ντί­δα, εκ­παί­δευ­ση και τις κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές. Αρ­κε­τοί ακτι­βι­στές βάσης έκα­ναν προ­σπά­θειες να ορ­γα­νώ­σουν την αντί­στα­ση αλλά  αντι­με­τώ­πι­σαν τε­ρά­στια εμπό­δια από τη γρα­φειο­κρα­τία, ακόμη και στην προ­ε­τοι­μα­σία των μι­κρό­τε­ρων ενερ­γειών απερ­γί­ας και δια­μαρ­τυ­ρί­ας. Το κα­λύ­τε­ρο αντί­δο­το στο AfD θα ήταν ο κοι­νός αγώ­νας των πολ­λών για τα πο­λι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά τους δι­καιώ­μα­τα. Η πραγ­μα­τι­κή εμπει­ρία της τα­ξι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης θα αντι­πα­ρα­τί­θε­το στον ρα­τσι­σμό τoυ AfD και η διεισ­δυ­τι­κό­τη­τα της δι­χα­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας θα συ­να­ντού­σε εμπό­δια. Ωστό­σο, τα συν­δι­κά­τα  τα τε­λευ­ταία 15 χρό­νια «έβα­λαν τα χέρια τους κι έβγα­λαν τα μάτια τους».  Δεν στή­ρι­ξαν το κί­νη­μα ενά­ντια στις κοι­νω­νι­κές «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» του Χάρτς το 2003 («Δια­δη­λώ­σεις της Δευ­τέ­ρας») , συμ­βάλ­λο­ντας έτσι στην κα­θή­λω­ση των μι­σθών και τη με­ρι­κή τους μεί­ω­ση. Η απο­δο­χή των συμ­βά­σε­ων με­ρι­κής απα­σχό­λη­σης οδή­γη­σε στη διά­σπα­ση του ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού ανά­με­σα στο «πα­ρα­δο­σια­κό» ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό και σε εκεί­νους που απα­σχο­λού­νται επι­σφα­λώς - και οι τε­λευ­ταί­οι αυτοί συχνά εγκα­τα­λεί­φθη­καν από τα συν­δι­κά­τα. Μετά την έναρ­ξη της κρί­σης το 2008 τα συν­δι­κά­τα συμ­μά­χη­σαν με το κρά­τος και τους κα­πι­τα­λι­στές, φορ­τώ­νο­ντας την κρίση στο δη­μό­σιο.  Επι­πλέ­ον η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία κα­τά­πιε πλή­ρως την ιδε­ο­λο­γία της «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας» - με άλλα λόγια, η ελ­πί­δα ότι με την ενί­σχυ­ση της γερ­μα­νι­κής μη­τρό­πο­λης στον διε­θνή αντα­γω­νι­σμό θα μπο­ρού­σαν να πε­ρισ­σέ­ψουν και για τους ερ­γα­ζό­με­νους κά­ποια ψί­χου­λα.

Υπάρ­χουν δείγ­μα­τα που δεί­χνουν τις δυ­να­τό­τη­τες για αντι­στρο­φή του κλί­μα­τος. Στην προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία, για 2 μέρες έγι­ναν συ­γκε­ντρώ­σεις και δια­μαρ­τυ­ρί­ες για την επι­δεί­νω­ση της κα­τά­στα­σης στα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία. Εκεί­νες τις 2 μέρες το επί­κε­ντρο της συ­ζή­τη­σης με­τα­το­πί­στη­κε και ευ­νο­ού­σε την αρι­στε­ρή-κοι­νω­νι­κή ατζέ­ντα, υπο­χρε­ώ­νο­ντας τα αστι­κά κόμ­μα­τα σε  υπο­σχέ­σεις για την αντι­με­τώ­πι­ση της κρί­σης στη νο­ση­λευ­τι­κή φρο­ντί­δα.

H Άγκ. Κλάιν κάνει ανα­φο­ρά στις υπαρ­κτές αντι­στά­σεις, όπως τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις που διορ­γα­νώ­σα­νε συν­δι­κά­τα και κά­τοι­κοι στο Βραν­δεμ­βούρ­γο και στη Ρη­να­νία κατά της εκ­με­τάλ­λευ­σης λι­γνι­τι­κών ορυ­χεί­ων από επι­χει­ρη­μα­τι­κούς κο­λοσ­σούς όπως η RWE, οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις ασθε­νών και ερ­γα­ζό­με­νων στα νο­σο­κο­μεία για τα προ­βλή­μα­τα στη δη­μό­σια υγεία, όπως στο Αμ­βούρ­γο , αγώ­νες κατά της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών όπως η ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια και το νερό,  όπου σε κά­ποιες πό­λεις οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις ακυ­ρώ­θη­καν με τη διορ­γά­νω­ση το­πι­κών δη­μο­ψη­φι­σμά­των, ερ­γα­τι­κοί αγώ­νες ενά­ντια στις πε­ρι­κο­πές και την επι­δεί­νω­ση των ερ­γα­σια­κών συν­θη­κών, μι­κροί αγώ­νες μεν αλλά με με­γά­λη κοι­νω­νι­κή στή­ρι­ξη.

Κά­ποια θε­τι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα

Πα­ρό­λα αυτά, το απο­τέ­λε­σμα δεν ήταν «αντι­κει­με­νι­κά ανα­πό­φευ­κτο». Κά­ποια πα­ρα­δείγ­μα­τα και στοι­χεία που ανα­φέ­ρει στην ανα­κοί­νω­σή του το Marx21 έχουν ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία:

Το DIE LINKE πέ­τυ­χε τη με­γα­λύ­τε­ρη άνοδο στο Αμ­βούρ­γο, και δη στην πε­ριο­χή Αλ­τό­να, εκεί που γνώ­ρι­σε τον πό­λε­μο από σύσ­σω­μο τον επι­χει­ρη­μα­τι­κό τύπο, λόγω της υπο­στή­ρι­ξής του στις δια­μαρ­τυ­ρί­ες ενά­ντια στο  G20. Άλλη μια από­δει­ξη ότι ο κό­σμος ανα­ζη­τεί μια δύ­να­μη που να εμπνεύ­σει στη μάχη με το σύ­στη­μα και να συ­γκρου­στεί  μαζί του. Στο Αμ­βούρ­γο το DIE LINKE πέ­τυ­χε ισχυ­ρό απο­τέ­λε­σμα με 12,2% και μά­λι­στα σε αρ­κε­τές γει­το­νιές της πε­ριο­χής Altona βγήκε πρώτη δύ­να­μη.

 Στη Βό­ρεια Νυ­ρεμ­βέρ­γη πέ­τυ­χε  11,7% και στρα­το­λό­γη­σε 100 νέα μέλη που διε­ξή­γα­γαν μά­λι­στα μια πολύ εξω­στρε­φή και μα­χη­τι­κή προ­ε­κλο­γι­κή κα­μπά­νια. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις για να μην απε­λα­θεί Αφ­γα­νός μα­θη­τής επί­σης έπαι­ξαν ρόλο στο καλό εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα.

Στο Βε­ρο­λί­νο-Neukölln, το DIE LINKE έλαβε 18,3% με αύ­ξη­ση 4,1%, ενώ στο φτωχό βό­ρειο τμήμα του Neukölln το κόμμα έφθα­σε το 30%. Η επι­τυ­χία αυτή οφεί­λε­ται στη μα­χη­τι­κή αντι­με­τώ­πι­ση της ακρο­δε­ξιάς και των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, ενώ κι εδώ πα­ρου­σί­α­σε την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία υπερ­δι­πλα­σια­σμό των μελών του.

Στο Münster,  το DIE LINKE συμ­με­τεί­χε σε διά­φο­ρες με­γά­λες δια­μαρ­τυ­ρί­ες κατά του AfD, κι έτσι  το Münster είναι η μόνη κοι­νό­τη­τα στη Γερ­μα­νία όπου το AfD πήρε λι­γό­τε­ρο από 5%, ενώ την ίδια στιγ­μή το DIE LINKE κα­τά­φε­ρε να αυ­ξή­σει τις ψή­φους του κατά 65%.

Ακόμα και στην Ανα­το­λή όπου η Αρι­στε­ρά κα­τέρ­ρευ­σε, υπήρ­χαν θε­τι­κές εξαι­ρέ­σεις: το DIE LINKE στη Λει­ψία από την αρχή πήρε μέρος στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις κατά του ακρο­δε­ξιού κι­νή­μα­τος PEGIDA κι έτσι κρά­τη­σε στα­θε­ρές τις δυ­νά­μεις του, σε σύ­γκρι­ση με την υπό­λοι­πη Σα­ξο­νία.

Στρο­φή στο κί­νη­μα και στην αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή

Στο δια ταύτα φαί­νε­ται να συμ­φω­νούν οι σύ­ντρο­φοι και οι συ­ντρό­φισ­σες των ορ­γα­νώ­σε­ων της επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς:

Τα προ­βλή­μα­τα του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς, σε συν­δυα­σμό την αντι­κει­με­νι­κή κα­τά­στα­ση που  κάνει τον κόσμο να ζη­τά­ει «αλ­λα­γή», στρώ­νουν το έδα­φος για την άνοδο της άκρας δε­ξιάς. Υπήρ­ξαν μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στο AfD αλλά δεν αρ­κούν, αν και το κα­θή­κον να τους πο­λε­μή­σου­με στους δρό­μους πα­ρα­μέ­νει ζω­τι­κό. Για να νι­κή­σει η Αρι­στε­ρά την Ακρο­δε­ξιά πρέ­πει να δεί­ξει την εναλ­λα­κτι­κή λύση ,  να απο­τε­λέ­σει τμήμα της και να την χτί­σει στους αγώ­νες. 

Ορ­γά­νω­ση της κοι­νω­νι­κής και πο­λι­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης σε ρήξη με το αστι­κό-νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο κα­θε­στώς, ξε­κά­θα­ρος προ­σα­να­το­λι­σμός σε πό­λε­μο κατά του ρα­τσι­σμού και των φα­σι­στών (αντι­με­τω­πί­ζο­ντάς τους ως στή­ριγ­μα το συ­στή­μα­τος και ως για­λαν­τζί αντι­συ­στη­μι­κούς), χτί­σι­μο δε­σμών με τους μα­χη­τι­κούς πυ­ρή­νες αγω­νι­στών που ξε­πη­δού­νε στα συν­δι­κά­τα, ενερ­γά και μα­χη­τι­κά κομ­μα­τι­κά μέλη για να εμπλα­κούν στις μάχες, ενό­τη­τα της Αρι­στε­ράς και των αγω­νι­στών στη δράση: Αυτά είναι τα στοι­χεία για να αντα­πο­κρι­θεί το DIE LINKE και η Αρι­στε­ρά συ­νο­λι­κά στις τρέ­χου­σες προ­κλή­σεις. 

Τα πλήρη άρθρα, στα αγ­γλι­κά:

-Elections in Germany: Breakthrough of the extreme right; Spectacular losses of CDU / CSU and SPD

-After the German election

-GERMAN ELECTIONS 2017: THE RISE OF THE AFD AND THE LEFT