Η Ν.Δ. προ των πυλών και το δίπολο δεξιά και αντι-δεξιά

Όμως, το εν λόγω δίλ­λη­μα, δεν είναι ψεύ­τι­κο ούτε πλα­σμα­τι­κό. Πα­τά­ει σε μια ιστο­ρι­κή συ­νέ­χεια, η οποία κρα­τά­ει από τα με­τεμ­φυ­λια­κά χρό­νια, ενώ ταυ­τό­χρο­να είναι βα­θύ­τα­τα τα­ξι­κό επει­δή γύρω από αυτό συ­σπει­ρώ­νο­νται και οι ανά­λο­γες κοι­νω­νι­κές ή/και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις. Η ιστο­ρι­κή εμπει­ρία έχει δεί­ξει θε­τι­κά και αρ­νη­τι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα σχε­τι­κά με την στάση που χρειά­ζε­ται να κρα­τά­με, ως προς το ποιος, κάθε φορά, είναι ο βα­σι­κός αντί­πα­λος σε μια μάχη. Θα ανα­φέ­ρω δύο από αυτά. Το ένα είναι η ρώ­σι­κη επα­νά­στα­ση και το άλλο είναι η επι­κρά­τη­ση των Ναζί στη Γερ­μα­νία.

Δύο ιστο­ρι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα

Από τον Ιούλη ως τον Αύ­γου­στο του 1917, ο Κε­ρέν­σκι, δε­ξιός σο­σια­λι­στής ηγέ­της, επι­κε­φα­λής της Προ­σω­ρι­νής Κυ­βέρ­νη­σης στη Ρωσία, εφάρ­μο­σε το πρό­γραμ­μα του στρα­τη­γού Κορ­νί­λωφ: απα­γό­ρευ­σε κάθε επιρ­ροή των Σο­βιέτ στην κυ­βέρ­νη­ση, κα­τα­πί­ε­σε τους χω­ρι­κούς, δι­πλα­σί­α­σε την τιμή του ψω­μιού, επα­νέ­φε­ρε στο μέ­τω­πο τα στρα­το­δι­κεία και την ποινή του θα­νά­του, συ­γκέ­ντρω­σε όλα τα αντε­πα­να­στα­τι­κά στρα­τεύ­μα­τα γύρω από την Πε­τρού­πο­λη, υπο­σχέ­θη­κε στους Συμ­μά­χους να εγκαι­νιά­σει μια και­νού­ρια επί­θε­ση στο μέ­τω­πο, κτλ. Στις 26 Αυ­γού­στου 1917, ο Κορ­νί­λωφ έκανε πρα­ξι­κό­πη­μα ενα­ντί­ον του Κε­ρέν­σκι. Το κόμμα των Μπολ­σε­βί­κων βρι­σκό­ταν σε  ημι­πα­ρά­νο­μη κα­τά­στα­ση, ενώ οι ηγέ­τες του, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του Λένιν, βρί­σκο­νταν στην πα­ρα­νο­μία ή στη φυ­λα­κή και οι εφη­με­ρί­δες τους είχαν κα­τα­σχε­θεί. Όλες αυτές οι διώ­ξεις προ­έρ­χο­νταν από την κυ­βέρ­νη­ση του σο­σια­λι­στή Κε­ρέν­σκι, που υπο­στη­ρι­ζό­ταν από τον αρι­στε­ρό συ­να­σπι­σμό των σο­σια­λε­πα­να­στα­τών και των μεν­σε­βί­κων βου­λευ­τών.

Ποιά ήταν η στάση των Μπολ­σε­βί­κων απέ­να­ντι σε αυτή την κα­τά­στα­ση; Δεν δί­στα­σαν ούτε στιγ­μή να συ­νά­ψουν μια τα­κτι­κή συμ­μα­χία πάλης με τους διώ­κτες τους, δηλ. την Προ­σω­ρι­νή «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση, ενά­ντια στον Κορ­νί­λωφ. Πα­ντού ορ­γα­νώ­θη­καν επι­τρο­πές άμυ­νας, στις οποί­ες οι μπολ­σε­βί­κοι είχαν πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο, παρ’ ότι ήταν μειο­ψη­φία, επει­δή ήξε­ραν πως στη δράση κερ­δί­ζει πάντα ο πιο συ­νε­πής και τολ­μη­ρός. Οι μπολ­σε­βί­κοι συ­νερ­γά­στη­καν με τη βάση των μεν­σε­βί­κων και σο­σια­λε­πα­να­στα­τών και τους τρά­βη­ξαν με το μέρος τους. Και αυτό συ­νέ­βη επει­δή οι μπολ­σε­βί­κοι κα­τα­λά­βαι­ναν ότι ήταν ανα­γκαίο πρώτα να αντι­με­τω­πί­σουν την επί­θε­ση του Κορ­νί­λωφ και ύστε­ρα να κα­νο­νί­σουν τους λο­γα­ρια­σμούς με τον Κε­ρέν­σκι. 

Τα ίδια πάνω κάτω προ­βλή­μα­τα είχαν τεθεί στην Γερ­μα­νία, χωρίς μά­λι­στα να βρί­σκε­ται σε επα­να­στα­τι­κή κα­τά­στα­ση. Παρά την συ­νε­χή άνοδο του Χί­τλερ, εντού­τοις το Κ.Κ. Γερ­μα­νί­ας, θε­ω­ρού­σε ψευ­το­δίλ­λη­μα τη δια­μά­χη του Μπρί­νιγκ (Κα­γκε­λά­ριος της Γερ­μα­νί­ας) ενα­ντί­ον του Χί­τλερ. Εκ των υστέ­ρων ξέ­ρου­με ποιες ήταν οι συ­νέ­πειες για τον γερ­μα­νι­κό λαό, εξαι­τί­ας αυτής της στά­σης του Κ.Κ. Γερ­μα­νί­ας και της άρ­νη­σής του να συ­μπρά­ξει σε Ενιαίο Μέ­τω­πο με τους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες. Επι­κρά­τη­σε ο Χί­τλερ. 

Ποιος είναι ο βα­σι­κός αντί­πα­λος;

Λαμ­βά­νο­ντας αυτά υπόψη, τότε γιατί κάτι ανά­λο­γο δεν ισχύ­ει και σή­με­ρα με την επέ­λα­ση της Δε­ξιάς; Πολ­λοί θα ρω­τή­σουν: «Είναι ίδια η Ν.Δ. με τον Κορ­νί­λωφ ή τον Χί­τλερ;». Όχι, βέ­βαια. Όμως, αυτό δεν την κάνει λι­γό­τε­ρο επι­κίν­δυ­νη, με βάση τα μέτρα που λέει ότι θα εφαρ­μό­σει ενά­ντια στα λαϊκά στρώ­μα­τα, παίρ­νο­ντας πίσω έστω και αυτά τα λίγα που έδωσε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση ποιος είναι ο βα­σι­κός αντί­πα­λος, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή η Δεξιά; Άραγε, με ποιους από τους δύο μπο­ρεί η ερ­γα­τι­κή τάξη να κερ­δί­σει κά­ποια πράγ­μα­τα; Από τη στιγ­μή που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θα πέσει από τα αρι­στε­ρά, δεν μας απα­σχο­λεί που μπο­ρεί να πέσει από τα δεξιά; Εκτός και αν θε­ω­ρού­με πως όσο χει­ρό­τε­ρα πάνε τα πράγ­μα­τα τόσο κα­λύ­τε­ρα για το κί­νη­μα, επει­δή έτσι υπο­τί­θε­ται ότι θα ανα­συ­γκρο­τη­θεί.

Εν κα­τα­κλεί­δι, άσχε­τα με το τι σχη­μα­τι­σμό της Αρι­στε­ράς, πέραν του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, επι­λέ­ξει κά­ποιος/-α να συ­ντα­χθεί, εντού­τοις θεωρώ ότι δεν πρέ­πει να ξε­χνά­με ότι ο βα­σι­κός αντί­πα­λος, αυτή τη στιγ­μή, είναι η Δεξιά και άρα προς τα εκεί κα­τευ­θύ­νε­ται όλη η δύ­να­μη πυρός. Η τρο­πο­ποί­η­ση της μορ­φής πάλης κατά της ΝΔ, δεν ση­μαί­νει ότι τα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς θα πά­ψουν να ασκούν κρι­τι­κή απέ­να­ντι στη πο­λι­τι­κή που εφάρ­μο­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Παρ’ όλα αυτά, χρειά­ζε­ται να κα­τα­νο­ή­σου­με για ποιο λόγο ση­μα­ντι­κά τμή­μα­τα του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της Αρι­στε­ράς θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν τα ψη­φο­δέλ­τια του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να αντι­με­τω­πί­σουν την ΝΔ, με βάση τη λο­γι­κή της αντι-δε­ξιάς ψήφου. Η απά­ντη­ση σε αυτή τη στάση δεν είναι η απο­δο­κι­μα­σία και η ενο­χο­ποί­η­ση, αλλά μια κρι­τι­κή προ­σέγ­γι­ση μέσα στη μάχη κατά της Δε­ξιάς. Δεν είναι οι βα­σι­κοί αντί­πα­λοί μας, ενώ εν δυ­νά­μει αυτός ο κό­σμος μπο­ρεί να κι­νη­θεί προς τα αρι­στε­ρά. 

Κατά συ­νέ­πεια, ας δοθεί η μάχη όσο κα­λύ­τε­ρα γί­νε­ται απέ­να­ντι στη ΝΔ και θα έχου­με το χρόνο να λύ­σου­με τις δια­φο­ρές μας με τη συ­ντη­ρη­τι­κή με­τα­τό­πι­ση της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

(*) Το εν λόγω άρθρο είναι ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών, 4-7-2019.