Η νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση πίσω από τη συνταγματική αναθεώρηση που ζητά η ΝΔ

Για ευνόητους λόγους: Ακόμη και αυτό το σχετικά «προοδευτικό» και «φιλελεύθερο» Σύνταγμα της μεταπολίτευσης είναι εμπόδιο στην επικράτηση της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασής τους, στην εσωτερική εξέγερση των θεσμών ενάντια στη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία, στην ολοκληρωτική πρόσδεση της χώρας στις Βρυξέλλες, ως κοινή, διακρατική και διακυβερνητική έδρα, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπου η δική μας άρχουσα τάξη έχει προνομιακό τραπέζι, στη μεταμόρφωση του Συντάγματος σε οικονομικίστικη και εντρεπρενερίστικη, εμπορική σύμβαση και φιλοευρωπαϊκό ζουρλομανδύα λιτότητας χωρίς τέλος.

Από αυτή τη σκοπιά, η... «γενναία», στην ταξική επιθετικότητα και τη συγκρουσιακή λογική της, πρόταση της ΝΔ χρήζει προσοχής, καθώς μέσα στο 2019 και εφόσον η συνταγματική διαδικασία αναθεώρησης κυλήσει ομαλά, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπολογίζει κατ’ αρχάς να επιβάλει τους όρους και τις προδιαγραφές της συζήτησης στην πρώτη φάση της διαδικασίας για να νομοθετήσει τις προτάσεις του στη δεύτερη, όταν οι δημοσκοπήσεις την δείχνουν επόμενη κυβέρνηση, ή τουλάχιστον, τον ισχυρό πόλο στην επόμενη κυβέρνηση - ακόμη και ενός α λα Γερμανία, «μεγάλου συνασπισμού». Με άλλα λόγια, η πρόταση της ΝΔ είναι πολύ «ειλικρινής» σε αντίθεση με την πρόταση-φερετζέ και «κουραμπιέ» του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να φενακίσει την κοινωνία και τη συζήτηση, με πλαστές διακηρύξεις περί... σεβασμού της δημοκρατίας και... επιστροφής εξουσιών στον λαό. Η αναθεώρηση που θέλει να κάνει η ΝΔ ανταποκρίνεται στην παλιά φράση του Εδουάρδο Γκαλεάνο: Ελευθερία στις επενδύσεις, ελευθερία στις τιμές, ελευθερία στις συναλλαγές. Όσο πιο ελεύθερο είναι το εμπόριο, τόσο πιο φυλακισμένος ο λαός.

Μεταδημοκρατία

Ήδη στον φλύαρο πρόλογο, που συνοδεύει τις αναθεωρητικές της προτάσεις, πρόλογος, ο οποίος μάλλον γράφτηκε σαν άλλη έκθεση ιδεών, δευτεροετούς ΔΑΠίτη της Νομικής Σχολής, η ΝΔ τονίζει δυο ουσιώδη στοιχεία: 1ον, ότι ο «φυσικός χώρος» της μεταδημοκρατίας που θα ευαγγελίζεται το νέο Σύνταγμα, είναι ο θεσμός του κοινοβουλίου και όχι επομένως η λαϊκή κυριαρχία ως θεμέλιος λίθος του πολιτεύματος και 2ον, ότι όλοι οι νέοι και οι παλιοί κανόνες, καθώς και οι θεσμοί και η εγχώρια πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή πρέπει να συμμορφώνονται και να υπακούουν στη «διασφάλιση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας» ως νέο άρθρο 2 του επόμενου Συντάγματος.

Ταυτόχρονα, η ΝΔ ακολουθεί το αναθεωρητικό πνεύμα της εποχής, όπως έχει εμφανιστεί και σε άλλες χώρες, και στη γειτονιά μας, στην Ιταλία, ζητώντας την ενίσχυση των εξουσιών της προεδρίας της δημοκρατίας και του νέου Ανώτατου Δικαστηρίου, ένα υβρίδιο Αρείου Πάγου, εκλογοδικείου, συνταγματικού δικαστηρίου και Συμβουλίου της Επικρατείας, που θα αποκτήσουν υπερεξουσίες μεταξύ άλλων προληπτικού και κατασταλτικού ελέγχου της συνταγματικότητας και της «ευρωπαϊκότητας» της κάθε είδους νομοθεσίας στη δεκαετία του 2020.

Παράλληλα, επαναφέρει την αραίωση στον πολιτικό χρόνο και χώρο και την όσο το δυνατό ματαίωση και κατάργηση των εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων μέσω της διάλυσης της βουλής για εθνικό θέμα ή άγονη εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, ενώ καθιερώνει έμμεσα, πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα εισάγοντας συνταγματικά την προϋπόθεση της «κυβερνησιμότητας της χώρας» ως ανώτερο, συνταγματικό κανόνα ελέγχου και θέσπισης του σχετικού, εκλογικού νόμου (άρθρο 52).

Το εξίσου εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως στο νέο προτεινόμενο άρθρο 65 η ΝΔ μας λέει ότι το αναθεωρημένο Σύνταγμά της, θα δώσει «επαρκή» (άρα, όχι όλα...) κοινοβουλευτικά, δικαιώματα αντιπολίτευσης στις επόμενες «κοινοβουλευτικές μειοψηφίες», θεσμική πραγματικότητα που θα ισοδυναμεί με ευνουχισμό και πειθαρχική επιτήρηση των μικρών κομμάτων, και επομένως, των κομμάτων που έως σήμερα εκπροσωπούν ή θέλουν να εκπροσωπήσουν την Αριστερά και στο μέλλον(;) θα φιλοδοξούσαν να ανατρέψουν την υπάρχουσα πολιτική και κοινωνική κατάσταση διά της θεσμικής, εκλογικής και κοινοβουλευτικής οδού. Ποιος είπε πως ο Πούτιν (αντίστοιχη διάταξη υπάρχει και στον κανονισμό της ρωσικής δούμας) και ο Ερντογάν δεν κατοικοεδρεύουν στο Μοσχάτο;

Με άλλα λόγια, επαληθεύεται η πρόβλεψη πως η συνταγματική αναθεώρηση που ξεκινά ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να ολοκληρώσει η ΝΔ, σημαδεύει την πολιτειακή τράπουλα με τρόπο ταξικά επιθετικό και πολιτικά επικίνδυνο για τον «θεσμικό» και τον νόμιμο ρόλο της Αριστεράς στη χώρα.

Σύμφωνο σταθερότητας

Στο οικονομικίστικο και εντρεπρενερίστικο σκέλος, η ΝΔ επιμένει αφενός στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και εισηγείται, αφετέρου, στο πνεύμα του ιταλικού Συντάγματος, την εισαγωγή στο νέο άρθρο 79, του κανόνα της πιστής τήρησης ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και κανόνων εσωτερικής, δημοσιονομικής πειθαρχίας στο γράμμα και το πνεύμα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Είναι εντυπωσιακή στον επιχειρηματικό κυνισμό της, η ειδική καθιέρωση νέου συνταγματικού κανόνα για τις απαλλοτριώσεις έγγειων ιδιοκτησιών (άρθρο 17), όπου δίπλα στην «εύκολη» διατύπωση περί... αρχαιολογικών λόγων (μάλλον εννοούν, τουριστικούς, αλλά κάπως κρατούν τα προσχήματα), εισάγονται η (νέα) χωροταξία της χώρας και η (νέα) πολεοδομική της κατάσταση. Το πράγμα... μυρίζει «Κίνα» και θυμίζει Ελληνικό και Σκουριές, ου μη και πετρέλαιο στα χερσαία οικόπεδα, καθώς η εφαρμογή των διεθνών και διακρατικών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει το μνημονιακό μπλοκ εξουσίας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και όχι μόνο αυτών, περνά από το «ξερίζωμα» οικισμών και προϋπαρχουσών δραστηριοτήτων (γεωργία, κτηνοτροφία, υπηρεσίες), προκειμένου να μετατραπεί η χώρα σε παραγωγό πετρελαίου, φυσικού αερίου και γενικά, ενέργειας και σε κόμβο αγωγών. Για να γίνουν όλα αυτά, κατά τα ευρωπαϊκώς, νατοϊκώς και ελλαδοαστικώς συμφωνηθέντα, απαιτείται και... συνταγματική αναθεώρηση.

Για τη ΝΔ, το άγριο πρόσωπο του πολεμικού, νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που χρειάζεται το ανάλογο, πολιτικό και θεσμικό εποικοδόμημα, έχει χώρο και για... μακιγιάζ «αλληλεγγύης». Και φυσικά, οι συντάκτες της γαλάζιας αναθεώρησης ξεπέρασαν εαυτούς, καθώς στο άρθρο 25 ζητούν ταυτόχρονα την καθιέρωση αφενός του ελάχιστου, εγγυημένου εισοδήματος-ψιχούλων για τις μάζες και αφετέρου του… εθελοντισμού (!) δηλαδή της καταναγκαστικής απλήρωτης εργασίας «εθελοντών» δούλων με την εγγύηση του κράτους τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Με άλλα λόγια, η εργατική τάξη και η νεολαία στην Ελλάδα θα κληθούν να υποταχθούν στον συνταγματικό εθελοντισμό της απλήρωτης εργασίας με αντάλλαγμα τα ψίχουλα του εγγυημένου εισοδήματος.

Ανούσιο;

Τέλος, και μεταξύ άλλων, όχι απαραίτητα λιγότερο ουσιωδών, η ΝΔ προτείνει στο άρθρο 110, την απλοποίηση της συνταγματικής αναθεωρητικής διαδικασίας, σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεσπίζεται η έμμεση και κανονική σύνταξη καινούργιου Συντάγματος-απλού νόμου, για να ολοκληρωθεί από την μεθεπόμενη βουλή, του 2023, η θέσπιση ενός ολοκληρωτικά δημοκρατορικού, αντιδραστικού Συντάγματος που θα ξηλώσει την «κακή» μεταπολίτευση, χωρίς την επιβολή στρατιωτικού νόμου.

Μετά τα παραπάνω, υπάρχουν ακόμη φωνές στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς που πιστεύουν ότι η συνταγματική αναθεώρηση είναι «ανούσια» και «ενδοαστική» και δεν αφορά το πολιτικό και κοινωνικό μέλλον δράσης και νομιμότητας των δυνάμεών της στην Ελλάδα; Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι π.χ. στα πανεπιστήμια δεν πρέπει να επαναληφθεί η αγωνιστική διετία του 2006-07 και στις τοπικές κοινωνίες, η κινητοποίηση για το νέο καθεστώς φιλοεπιχειρηματικών απαλλοτριώσεων α λα Κίνα, ή στους χώρους δουλειάς, η δράση ενάντια στον συνταγματικό καθορισμό της εργασίας που θα γίνει εθελοντική δουλεία; Μήπως πρέπει να ανοίξει χθες μια σοβαρή συζήτηση συν τοις άλλοις, για τη δυστοπική συνταγματική πολιτεία, που προετοιμάζουν από κοινού οι σημερινοί και οι υποψήφιοι αυριανοί κυβερνώντες;

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά