Η Υγεία στο μάτι του κυκλώνα- O ρόλος του ΠΟΥ, η έκθεση για τις διαγνωστικές εξετάσεις και τι θα πράξει το υπουργείο Υγείας;

Ο χώρος της Υγεί­ας βρί­σκε­ται στο μάτι του κυ­κλώ­να του Μνη­μο­νί­ου. Δίπλα στο κουαρ­τέ­το των γνω­στών «θε­σμών» (Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, Ευ­ρω­παϊ­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ) στην Υγεία, έχει προ­στε­θεί ήδη από τις μέρες της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, ο Πα­γκό­σμιος Ορ­γα­νι­σμός Υγεί­ας (ΠΟΥ), με κλι­μά­κιο στε­λε­χών του, που έχει εγκα­τα­στα­θεί στην οδό Αρι­στο­τέ­λους.

Το κλι­μά­κιο αυτό, με επι­κε­φα­λής τον βέλγο κα­θη­γη­τή, Βιμ φαν Λερ­μπέρ­γκε, έχει εκ­πο­νή­σει κατά και­ρούς διά­φο­ρες με­λέ­τες για την κα­τά­στα­ση της Υγεί­ας στην Ελ­λά­δα και προ­τεί­νει – αν δεν προ­σπα­θεί να επι­βά­λει – διά­φο­ρες «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» στον χώρο. Ήταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κός ο ρόλος του κλι­μα­κί­ου και προ­σω­πι­κά του κ. Λερ­μπέρ­γκε όταν η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ με υπουρ­γό Υγεί­ας, τον Άδωνη Γε­ωρ­γιά­δη, είχε φέρει στη Βουλή προς ψή­φι­ση τον νόμο για το Πρω­το­βάθ­μιο Εθνι­κό Δί­κτυο Υγεί­ας (ΠΕΔΥ), (ν.4238/2014). Ο κ. Λερ­μπέρ­γκε εμ­φα­νί­στη­κε στη Βουλή, στη διάρ­κεια της ακρό­α­σης των φο­ρέ­ων, υπε­ρα­μύν­θη­κε του γράμ­μα­τος και του πνεύ­μα­τος του τότε σχε­δί­ου νόμου, και γε­νι­κά επι­κρό­τη­σε την πο­λι­τι­κή υπο­βάθ­μι­σης της δη­μό­σιας υγεί­ας στη χώρα.

Από τον πε­ρα­σμέ­νο Μάιο, ο ΠΟΥ έχει προ­χω­ρή­σει σε μια πολ­λα­πλώς εν­δια­φέ­ρου­σα με­λέ­τη για την οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση του ΕΟΠΥΥ, επι­κε­ντρω­μέ­νος  στο κό­στος των δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων και τους τρό­πους πε­ριο­ρι­σμού του ( RATIONALISATION AND COST-CONTAINMENT OF DIAGNOSTIC LABORATORY TESTS, 26.5.2015), η οποία, αν και ακο­λου­θεί τη βα­σι­κή πε­πα­τη­μέ­νη για ορι­ζό­ντιες πε­ρι­κο­πές, δεν παύει να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει ορι­σμέ­να εν­δια­φέ­ρο­ντα στοι­χεία, κυ­ρί­ως για το καρ­τέλ που έχουν στή­σει οι τέσ­σε­ρις – πέντε με­γα­λύ­τε­ρες ιδιω­τι­κές αλυ­σί­δες στον χώρο των δια­γνω­στι­κών και απει­κο­νι­στι­κών εξε­τά­σε­ων. Ας ξε­κι­νή­σου­με από όσα προ­τεί­νει ο ΠΟΥ: Μια δέσμη μέ­τρων, με άμεσο, με­σο­πρό­θε­σμο και μα­κρο­πρό­θε­σμο ορί­ζο­ντα, με βα­σι­κό στόχο τη μεί­ω­ση του όγκου και συ­να­κό­λου­θα του κό­στους των δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων που απο­ζη­μιώ­νει ο ΕΟΠΥΥ κατά 45% σε σχέση με το 2014 (380 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ), και σε από­λυ­τους αριθ­μούς, τη συ­γκρά­τη­ση της δα­πά­νης, στα­θε­ρά, στα 195-210 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ τον χρόνο από το 2016 και μετά. Στα μέτρα άμε­σου χα­ρα­κτή­ρα, που ο ΠΟΥ θα ήθελε να έχουν εφαρ­μο­στεί ήδη από τα τέλη του Σε­πτεμ­βρί­ου πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται μια νέα μορφή πα­ρα­πεμ­πτι­κού ση­μειώ­μα­τος με προ­κα­θο­ρι­σμέ­νες εξε­τά­σεις και κό­στος, ηλε­κτρο­νι­κό σύ­στη­μα κόκ­κι­νου συ­να­γερ­μού των ελεγ­κτών του ΕΟΠΥΥ όταν τα όρια τιμών και όγκου εξε­τά­σε­ων ξε­περ­νιού­νται από τον εκά­στο­τε για­τρό και πρω­τό­κολ­λα θε­ρα­πειών και συ­νο­δευ­τι­κών δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων, ανά πά­θη­ση και κύκλο εξε­τά­σε­ων, κατά τα διε­θνή πρό­τυ­πα.

Από τα χρη­μα­τι­κά κε­φά­λαια που θα εξοι­κο­νο­μη­θούν, και μόνο από αυτά, το κλι­μά­κιο του ΠΟΥ θε­ω­ρεί ότι θα επι­τευ­χθεί και η απο­τε­λε­σμα­τι­κή κά­λυ­ψη του αντί­στοι­χου  κό­στους για τις δια­γνω­στι­κές εξε­τά­σεις των ανα­σφά­λι­στων, σύμ­φω­να και με τις σχε­τι­κές δια­κη­ρύ­ξεις της ηγε­σί­ας του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας για ίση με­τα­χεί­ρι­ση και πρό­σβα­ση των ανα­σφά­λι­στων πο­λι­τών. Εκεί­νο που απο­σιω­πά­ται, τόσο από τον ΠΟΥ όσο κυ­ρί­ως από το υπουρ­γείο Υγεί­ας είναι το πώς θα αντα­πο­κρι­θούν οι ανα­σφά­λι­στοι πο­λί­τες στο στα­θε­ρά ση­μα­ντι­κά υψηλό πο­σο­στό συμ­με­το­χής, που απο­τε­λεί τρο­χο­πέ­δη και για τους κατ’ όνομα ασφα­λι­σμέ­νους πο­λί­τες – ασθε­νείς – δι­καιού­χου τους ΕΟΠΥΥ, στην πραγ­μα­το­ποί­η­ση των εξε­τά­σε­ων και τη σωστή και τα­κτι­κή τή­ρη­ση και πα­ρα­κο­λού­θη­ση φαρ­μα­κευ­τι­κών ή άλλων συ­ντα­γών και θε­ρα­πειών.

Η έκ­θε­ση του ΠΟΥ ξε­κι­νά με τις δια­πι­στώ­σεις των συ­ντα­κτών για τις αι­τί­ες του αυ­ξη­μέ­νου όγκου και κό­στους των δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων στην Ελ­λά­δα. Πρώτη, κα­τα­γρά­φε­ται η υπερ­προ­σφο­ρά για­τρών εξει­δι­κευ­μέ­νων στον ερ­γα­στη­ρια­κό κλάδο, καθώς ο αριθ­μός τους φθά­νει στα 3.809 άτομα, ο υψη­λό­τε­ρος στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, έξι φορές πε­ρισ­σό­τε­ρα από όσα δρα­στη­ριο­ποιού­νται στη Γαλ­λία και τρεις φορές πε­ρισ­σό­τε­ρα από τον μέσο όρο των αντί­στοι­χων ει­δι­κο­τή­των στις χώρες – μέλη της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης. Δεν διευ­κρι­νί­ζε­ται όμως, όντας και ένα από τα ση­μεία προ­χει­ρό­τη­τας της έκ­θε­σης, πόσοι από αυ­τούς τους ερ­γα­στη­ρια­κούς για­τρούς είναι ελεύ­θε­ροι επαγ­γελ­μα­τί­ες, πόσοι ερ­γά­ζο­νται – αν ερ­γά­ζο­νται – στα δη­μό­σια νο­σο­κο­μεία και τις ερ­γα­στη­ρια­κές μο­νά­δες του ΠΕΔΥ – αν και όπου υπάρ­χουν – και πόσοι βρί­σκο­νται σε πραγ­μα­τι­κό κα­θε­στώς εξαρ­τη­μέ­νης ερ­γα­σί­ας ει­δι­κά μέσα στις με­γά­λες αλυ­σί­δες του χώρου. Και αυτή η διά­κρι­ση είναι ση­μα­ντι­κή προ­κει­μέ­νου να μην προ­κα­λού­νται φθη­νές εντυ­πώ­σεις ως προς το αυ­ξη­μέ­νο κό­στος της υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης στην Ελ­λά­δα, ως απόρ­ροια μιας δήθεν αυ­ξη­μέ­νης προ­σφο­ράς υψηλά αμει­βό­με­νου και σε κα­θε­στώς ελεύ­θε­ρου επαγ­γελ­μα­τία ια­τρι­κού προ­σω­πι­κού, που θα μπο­ρού­σε να προ­κα­λεί συν­θή­κες καρ­τέλ στο χώρο – το καρ­τέλ, όπως έμ­με­σα ομο­λο­γεί πα­ρα­κά­τω και η έκ­θε­ση, στο σκέ­λος των τιμών, έχουν συ­γκρο­τή­σει οι τέσ­σε­ρις – πέντε αλυ­σί­δες του χώρου.

Κα­τό­πιν πα­ρου­σιά­ζε­ται η επι­κρα­τού­σα κα­τά­στα­ση στον ιδιω­τι­κό και τον δη­μό­σιο τομέα. Το­νί­ζε­ται και εξα­ντλεί­ται εκεί η όποια ανα­φο­ρά, ότι ο δη­μό­σιος το­μέ­ας δεν δια­θέ­τει ερ­γα­στή­ρια και κέ­ντρα δια­γνω­στι­κών και απει­κο­νι­στι­κών εξε­τά­σε­ων με τον πλέον κα­τάλ­λη­λο και σύγ­χρο­νο εξο­πλι­σμό. Δεν γί­νε­ται καμιά απο­λύ­τως μνεία στη στα­θε­ρά χα­μη­λή χρη­μα­το­δό­τη­ση του συ­στή­μα­τος, και φυ­σι­κά, στη με­γά­λη τρύπα που προ­κλή­θη­κε στο σύ­στη­μα από το κλεί­σι­μο ερ­γα­στη­ρια­κών μο­νά­δων του πάλαι ποτέ ΙΚΑ – ΕΟΠΥΥ και σή­με­ρα ΠΕΔΥ. Πα­ράλ­λη­λα ανα­φέ­ρε­ται ότι ο ιδιω­τι­κός το­μέ­ας εμ­φα­νί­ζει την ει­κό­να, ενώ στα σχε­τι­κά μη­τρώα επι­χει­ρή­σε­ων να κα­τα­γρά­φο­νται του­λά­χι­στον 4.000 ερ­γα­στή­ρια, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ενερ­γά να είναι λι­γό­τε­ρα από 2.500, με πέντε με­γά­λες αλυ­σί­δες να μο­νο­πω­λούν τον χώρο και ταυ­τό­χρο­να να δια­θέ­τουν συμ­βά­σεις κυ­ρί­ως με­τα­φο­ράς και εξέ­τα­σης επι­μέ­ρους δειγ­μά­των με πολλά, μι­κρό­τε­ρα ερ­γα­στή­ρια – με ό, τι αυτό συ­νε­πά­γε­ται για το τε­λι­κό κό­στος των εξε­τά­σε­ων, σύμ­φω­να πάντα με την έκ­θε­ση του ΠΟΥ.

Στη συ­νέ­χεια, η έκ­θε­ση κάνει λόγο για «πα­ρα­λο­γι­σμό» στον τρόπο πα­ρα­πο­μπής και τον όγκο των διε­νερ­γού­με­νων εξε­τά­σε­ων, καθώς κατά τα 2/3 δεν είναι απα­ραί­τη­τες ή είναι ακόμη και ακα­τάλ­λη­λες για την πά­θη­ση ή την ασθέ­νεια, που υπο­τί­θε­ται ότι αφο­ρούν. Ο ΠΟΥ υπο­στη­ρί­ζει ότι η εν λόγω ει­κό­να προ­κύ­πτει από το γε­γο­νός ότι απου­σιά­ζει ένα σύ­στη­μα ποιο­τι­κά κα­τη­γο­ριο­ποι­η­μέ­νων στοι­χεί­ων και πρω­το­κόλ­λων θε­ρα­πεί­ας, υπάρ­χει έλ­λειμ­μα εκ­παί­δευ­σης , με­τεκ­παί­δευ­σης και εξοι­κεί­ω­σης των κλι­νι­κών για­τρών, που προ­χω­ρούν στη σύ­ντα­ξη των πα­ρα­πεμ­πτι­κών – για δια­γνω­στι­κές εξε­τά­σεις – ση­μειω­μά­των, με τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις (ια­τρι­κές και τε­χνο­λο­γι­κές), ενώ στη συ­νο­λι­κή ει­κό­να των πε­ριτ­τών αλλά κο­στο­βό­ρων εξε­τά­σε­ων συ­ντε­λεί το γε­γο­νός ότι οι εν­δια­φε­ρό­με­νοι ασθε­νείς πραγ­μα­το­ποιούν τις ίδιες εξε­τά­σεις «δύο ή τρεις φορές, προ­κει­μέ­νου να απο­κτή­σουν μια δεύ­τε­ρη ή τρίτη γνώμη». Σε αυτό βέ­βαια το φαι­νό­με­νο έχει συ­ντε­λέ­σει και η επι­βο­λή του πλα­φόν στις εξε­τά­σεις και τη συ­ντα­γο­γρά­φη­ση ανά για­τρό και πρά­ξεις, καθώς ασθε­νείς κά­νουν συ­νή­θως από την αρχή κύ­κλους εξε­τά­σε­ων, όταν πρέ­πει να κα­τα­φύ­γουν σε για­τρούς που πρώτη φορά τους εξε­τά­ζουν, με μο­να­δι­κό κρι­τή­ριο το γε­γο­νός ότι δεν έχουν κα­λύ­ψει το όριο του μη­νιαί­ου πλα­φόν τους. Ο ΠΟΥ δεν συ­νυ­πο­λο­γί­ζει αυτές τις πα­ρα­μέ­τρους.

Τέλος, στο κρί­σι­μο θέμα των υψη­λών τιμών των δια­γνω­στι­κών εξε­τά­σε­ων, επι­ση­μαί­νε­ται ότι είναι κυ­ρί­ως απο­τέ­λε­σμα των πιέ­σε­ων και της επιρ­ρο­ής των με­γά­λων αλυ­σί­δων ιδιω­τι­κών κέ­ντρων, αλλά και των μι­κρό­τε­ρων μο­νά­δων, προς τις «αρ­μό­διες, υγειο­νο­μι­κές αρχές», οι οποί­ες στε­ρού­νται δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή ισχύ και ικα­νό­τη­τες, λόγω «νο­μο­θε­τι­κών και άλλων αδυ­να­μιών». Ο ΠΟΥ σιωπά ως προς το ποιες είναι οι «αρ­μό­διες, υγειο­νο­μι­κές αρχές», οι οποί­ες δεν δια­θέ­τουν την ανά­λο­γη, δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή ισχύ προ­κει­μέ­νου να επι­βά­λουν ένα νέο πλαί­σιο τι­μο­λό­γη­σης. Το καρφί όμως προς τις ηγε­σί­ες του υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας, πα­λιό­τε­ρες και ση­με­ρι­νές, είναι κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο από οφθαλ­μο­φα­νές.

Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι στο ση­μείο αυτό ο ΠΟΥ επι­συ­νά­πτει έναν πί­να­κα με τις 30 δη­μο­φι­λέ­στε­ρες στην Ελ­λά­δα δια­γνω­στι­κές εξε­τά­σεις, οι οποί­ες συ­να­πο­τε­λούν το 80% του συ­νο­λι­κού όγκου των εξε­τά­σε­ων, και συ­γκρί­νει το κό­στος τους, ανά μο­νά­δα, με το κό­στος σε τέσ­σε­ρις, άλλες ευ­ρω­παϊ­κές χώρες (Σου­η­δία, Πορ­το­γα­λία, Ιτα­λία, Γαλ­λία), με το κό­στος που ο ΕΟΠΥΥ προ­τεί­νει για τον ανα­θε­ω­ρη­μέ­νο Κα­νο­νι­σμό Πα­ρο­χών του, αλλά και κυ­ρί­ως με τις τιμές που δί­νουν τέσ­σε­ρις αλυ­σί­δες ιδιω­τι­κών κέ­ντρων – χωρίς να τις κα­το­νο­μά­ζει – όταν αυτές αγο­ρά­ζουν υπη­ρε­σί­ες εκτέ­λε­σης αυτών των δια­γνω­στι­κών και απει­κο­νι­στι­κών πρά­ξε­ων από μικρά, ιδιω­τι­κά ερ­γα­στή­ρια, κάτι που συμ­βαί­νει εξαι­ρε­τι­κά συχνά και αφορά σχε­δόν τον ίδιο αριθ­μη­τι­κό σύ­νο­λο εξε­τά­σε­ων.

Για πα­ρά­δειγ­μα, οι τραν­σα­μι­νά­σες αί­μα­τος στοι­χί­ζουν στην Ελ­λά­δα (με τη συμ­με­το­χή του ασθε­νή), 3,5, με την ανα­θε­ώ­ρη­ση που προ­τεί­νε­ται, 2,8, στην Σου­η­δία, 0,7, στην Πορ­το­γα­λία, 1,0, στην Ιτα­λία, 2,7 και στη Γαλ­λία, 3,0. Η τιμή χον­δρι­κής των τεσ­σά­ρων αλυ­σί­δων είναι στο 0,7 του ευρώ.  Η γε­νι­κή αί­μα­τος 2,9, προ­τεί­νε­ται μεί­ω­ση στα 2,6, στη Σου­η­δία τι­μά­ται στο 1,7, στην Πορ­το­γα­λία, στα 5,0, στην Ιτα­λία, 4,3 και στη Γαλ­λία, 7,8. Οι ιδιω­τι­κές αλυ­σί­δες στην Ελ­λά­δα αγο­ρά­ζουν χον­δρι­κή στο 1,7.  Οι τιμές πάντα σε ευρώ ανά μο­νά­δα εξέ­τα­σης.

Το χάος της από­στα­σης ει­δι­κά ανά­με­σα στις τιμές που πλη­ρώ­νει ο ΕΟΠΥΥ και σε αυτές που πλη­ρώ­νουν χον­δρι­κή οι με­γά­λες αλυ­σί­δες του κλά­δου απο­τυ­πώ­νε­ται κα­λύ­τε­ρα στα σύ­νο­λα που κα­τα­βλή­θη­καν το 2014. Για πα­ρά­δειγ­μα, οι γε­νι­κές αί­μα­τος κό­στι­σαν στον ΕΟΠΥΥ πε­ρί­που 14 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, ενώ οι αλυ­σί­δες του κλά­δου πλή­ρω­σαν χον­δρι­κή πε­ρί­που 9 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Για τον προσ­διο­ρι­σμό της χο­λη­στε­ρό­λης, ο ΕΟΠΥΥ πλή­ρω­σε πε­ρί­που 20 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, οι αλυ­σί­δες δί­νουν πε­ρί­που 4 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ – πάντα για τον ίδιο όγκο εξε­τά­σε­ων. Για τον προσ­διο­ρι­σμό σακ­χά­ρου στο αίμα – γλυ­κό­ζη, ο ΕΟΠΥΥ κα­τέ­βα­λε πε­ρί­που 8 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, οι με­γα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες αγό­ρα­σαν χον­δρι­κή πε­ρί­που στο 1,7 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Η ίδια κα­τά­στα­ση επι­κρα­τεί και στις υπό­λοι­πες 27 εξε­τά­σεις που πε­ρι­λαμ­βά­νει ο πί­να­κας του ΠΟΥ.

Αυτά είναι τα στοι­χεία της με­λέ­της, που κατά τα άλλα ανα­γνω­ρί­ζει επί­σης ότι η μέχρι σή­με­ρα πο­λι­τι­κή του clawback και των ορι­ζό­ντιων πε­ρι­κο­πών και πλα­φόν  έχει οξύ­νει τα «πο­λι­τι­κά προ­βλή­μα­τα», όπως τα χα­ρα­κτη­ρί­ζει, όλων των κυ­βερ­νή­σε­ων,  και έχει απο­τύ­χει, εν τοις πράγ­μα­σι, καθώς δεν επι­λύ­θη­κε το πρό­βλη­μα των δα­πα­νών!  Και αυτό γιατί προ­κά­λε­σαν, ει­δι­κά τα μέτρα του πλα­φόν εξε­τά­σε­ων ανά για­τρό και πράξη, δυ­σα­ρέ­σκεια και τα­λαι­πω­ρία στους ασθε­νείς που έπρε­πε να ανα­ζη­τούν σε μη­νιαία βάση για­τρούς που δεν θα είχαν κα­λύ­ψει το πλα­φόν εξε­τά­σε­ων και συ­ντα­γο­γρά­φη­σης, ξε­κι­νώ­ντας, όπως ήδη έχει ανα­φερ­θεί και σε πλεί­στες φορές και πε­ρι­πτώ­σεις, από την αρχή τον κο­στο­βό­ρο και χρο­νο­βό­ρο κύκλο των εξε­τά­σε­ων. Πα­ρό­λα αυτά, η λο­γι­κή των συ­ντα­κτών της με­λέ­της, αν και δεν δί­νουν σα­φείς κα­τευ­θύν­σεις πέρα από τη δέσμη μέ­τρων που προ­α­να­φέρ­θη­κε, δεν ξε­φεύ­γει από τη βα­σι­κή λο­γι­κή ορι­ζό­ντιων πε­ρι­κο­πών ή επα­φί­ε­ται στο υπουρ­γείο Υγεί­ας και τη (νέα) ηγε­σία του ΕΟΠΥΥ να δουν τι ακρι­βώς θα πρά­ξουν.

Και εκεί αρ­χί­ζουν τα κυ­βερ­νη­τι­κά «δύ­σκο­λα». Γιατί ενώ με­τα­ξύ άλλων η με­λέ­τη απο­κα­λύ­πτει – και πως θα μπο­ρού­σε να κα­λυ­φθεί κάτω από το χαλί και το χάλι της Υγεί­ας!; - τους όρους τι­μο­λο­για­κής πο­λι­τι­κής που έχουν επι­βά­λει τα με­γά­λα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και τις δύο τα­χύ­τη­τες (από τη μια, γδάρ­σι­μο των δη­μό­σιων οι­κο­νο­μι­κών που δια­χει­ρί­ζε­ται και διο­χε­τεύ­ει ο ΕΟΠΥΥ στο σύ­στη­μα υγεί­ας και από την άλλη, εξαι­ρε­τι­κά χα­μη­λές τιμές στις με­τα­ξύ των ιδιω­τι­κών τους κέ­ντρων συ­ναλ­λα­γές και αλ­λη­λο­ε­ξυ­πη­ρε­τή­σεις), οι μέχρι τώρα προ­τά­σεις του ΕΟΠΥΥ που απη­χούν φυ­σι­κά και την τι­μο­λο­για­κή πο­λι­τι­κή που επι­θυ­μεί το υπουρ­γείο Υγεί­ας να δια­μορ­φώ­σει, απέ­χουν πάρα πολύ από μια δρα­στι­κή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή μεί­ω­ση των υπέ­ρο­γκων κερ­δών του ιδιω­τι­κού τομέα από τις δια­γνω­στι­κές εξε­τά­σεις.

Αυτή φυ­σι­κά η κερ­δο­φο­ρία του ιδιω­τι­κού τομέα βα­σί­ζε­ται τόσο στις σκό­πι­μες ελ­λεί­ψεις και την υπο­βάθ­μι­ση ετών  του δη­μό­σιου τομέα όσο και στην με­τα­φο­ρά του οι­κο­νο­μι­κού βά­ρους στον κάθε ασθε­νή, μέσω των προ­σαυ­ξη­μέ­νων συμ­με­το­χών, τις οποί­ες κα­λεί­ται, κάθε φορά, να κα­τα­βά­λει, άμεσα, απευ­θεί­ας, σε «ζεστό» χρήμα, μόλις ολο­κλη­ρώ­νει τις εξε­τά­σεις του και προ­τού βγει από την πόρτα του ιδιω­τι­κού δια­γνω­στι­κού κέ­ντρου. Και από τη στιγ­μή που η συ­γκυ­βέρ­νη­ση έχει απο­δε­χθεί το βα­σι­κό και κυ­ρί­αρ­χο πλαί­σιο της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής στο πεδίο της κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής (συρ­ρί­κνω­ση μέ­χρις εξα­φα­νί­σε­ως του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, εξο­ντω­τι­κές επι­βα­ρύν­σεις στην πλάτη του ασθε­νή, πλήρη πα­ρά­δο­ση της υγεί­ας στον ιδιω­τι­κό τομέα, συν­θή­κες ερ­γα­σια­κής εξα­θλί­ω­σης και εξου­θέ­νω­σης στο προ­σω­πι­κό), είναι προ­φα­νές ότι οι τε­λι­κές, κυ­βερ­νη­τι­κές απο­φά­σεις δεν θα απέ­χουν από το μο­τί­βο των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων επι­τα­γών. Εξάλ­λου, για οποια­δή­πο­τε «νέα» πα­ρέμ­βα­ση και στον χώρο της Υγεί­ας, η συ­γκυ­βέρ­νη­ση και οι «υγειο­νο­μι­κές αρχές», όπως γρά­φει και ο ΠΟΥ, θα πρέ­πει να πά­ρουν την άδεια και την έγκρι­ση του κουαρ­τέ­του των δα­νει­στών και επι­κυ­ρί­αρ­χων, σταθ­μί­ζο­ντας ταυ­τό­χρο­να και τις επι­διώ­ξεις του καρ­τέλ του ιδιω­τι­κού τομέα.

pinakas.jpg