Κεντροαριστερά: Προεκλογικός αναβρασµός και αβέβαιο µέλλον

Με τα φαι­νό­µε­να κρί­σης και πα­ρα­κµής διαρ­κώς πα­ρό­ντα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­µε­τω­πί­ζει υπαρ­ξια­κά διλ­λή­µα­τα. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θε­ω­ρεί­ται πια δεύ­τε­ρο κόµµα, αν και απέ­χει πολύ από το να απο­τε­λέ­σει πει­στι­κή εναλ­λα­κτι­κή απέ­να­ντι στη ΝΔ.

Η σφο­δρή αντι­πα­ρά­θε­ση µε­τα­ξύ των στε­λε­χών του κό­µµα­τος, µε κα­ταγ­γε­λί­ες, ύβρεις και εκα­τέ­ρω­θεν απει­λές, αλλά και οι­κο­νο­µι­κή ασφυ­ξία (σύ­µφω­να µε δη­µο­σιεύ­µα­τα), συν­θέ­τουν το εκρη­κτι­κό σκη­νι­κό στο κόµµα της αξιω­µα­τι­κής (;) αντι­πο­λί­τευ­σης. Το έκτα­κτο συ­νέ­δριο θα διε­ξα­χθεί από 1-3/11, για την έγκρι­ση των υπο­ψη­φιο­τή­των αλλά και του κει­µέ­νου πο­λι­τι­κής από­φα­σης. Η εκλο­γή συ­νέ­δρων θα διε­ξα­χθεί στις 19 και 20 Οκτω­βρί­ου. Οι εκλο­γές νέου προ­έ­δρου θα γί­νουν στις 24 Νο­ε­µβρί­ου και αν χρεια­στεί δεύ­τε­ρος γύρος, την 1η Δε­κέ­µβρη.

Συ­νέ­δριο «ρο­ντέο»

Ο έκ­πτω­τος πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, µέσω των βου­λευ­τών που τον στη­ρί­ζουν, δια­µη­νύ­ει ότι όλα θα κρι­θούν στο συ­νέ­δριο. Ακόµη και η από­φα­ση της κα­θαί­ρε­σής του. Στο συ­νέ­δριο οι κασ­σε­λί­στας θα δώ­σουν µάχη για να ακυ­ρω­θούν οι απο­φά­σεις των κα­θο­δη­γη­τι­κών Ορ­γά­νων. Τόσο η απαί­τη­ση για το πόθεν έσχες, όσο και η ίδια η από­φα­ση για την έκ­πτω­ση Κασ­σε­λά­κη. Είναι προ­φα­νές όµως ότι τα κο­µµα­τι­κά ερεί­σµα­τα του Κασ­σε­λά­κη, είναι σαφώς λι­γό­τε­ρα από ότι ήταν πριν ένα χρόνο ή πριν τις ευ­ρω­ε­κλο­γές.

Το «άδεια­σµα» από τον Νίκο Παππά, στην πρό­σφα­τη επει­σο­δια­κή ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, απο­τυ­πώ­νει κυ­νι­κά τη νέα κα­τά­στα­ση. Όπως και η στε­λε­χια­κή γύ­µνια του επι­τε­λεί­ου του, όπου ση­µα­ντι­κό ρόλο δια­δρα­µα­τί­ζουν πλέον κάτι «ναυά­για» των κα­ρα­µαν­λι­κών, όπως ο Σπη­λιω­τό­που­λος και ο Αντώ­να­ρος. Πρό­σω­πα άκρως συ­µβα­τά µε τις από­ψεις του πρώην προ­έ­δρου και τη σο­σια­λµιτ­νια­κή το­ξι­κό­τη­τα, αλλά µε εξαι­ρε­τι­κά αµφί­βο­λη πο­λι­τι­κή απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα.

Η τα­κτι­κή της κα­θυ­στε­ρη­µέ­νης ανα­κοί­νω­σης -και επί­ση­µα- της υπο­ψη­φιό­τη­τας Κασ­σε­λά­κη και η απευ­θεί­ας «πο­ρεία στο λαό», θέλει να υπερ­το­νί­σει τη µάχη του «αδιε­µα­σο­λά­βη­του» µε την κο­µµα­τι­κή νο­µεν­κλα­τού­ρα, που τον έριξε από το θρόνο. Πα­ρό­λο που στους ίδιους γρα­φειο­κρα­τι­κούς µη­χα­νι­σµούς στη­ρί­χτη­κε και ο ίδιος, για να κερ­δί­σει την περ­σι­νή εκλο­γι­κή κούρ­σα. Κα­τά­θε­ση της υπο­ψη­φιό­τη­τάς Κασ­σε­λά­κη κατά το τυ­πι­κό (όπως απο­φά­σι­σε η νέα πλειο­ψη­φία) θα σή­µαι­νε ότι απο­δέ­χε­ται την κα­θαί­ρε­σή του και δεν δι­καιού­ται να µιλά για «κου­κου­λο­φό­ρους».

Η υπο­χρέ­ω­ση κα­τά­θε­σης του πόθεν έσχες (µε τα πολλά «σκο­τει­νά» ση­µεία για την επι­χει­ρη­µα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στις ΗΠΑ), απο­τε­λεί ακόµα ένα σο­βα­ρό εµπό­διο για τον τέως πρό­ε­δρο. Το εν­δε­χό­µε­νο το συ­νέ­δριο να µε­τα­τρα­πεί σε «ρο­ντέο» και η νέα διά­σπα­ση να γίνει πριν ακόµα στη­θούν οι κάλ­πες, δεν πρέ­πει να απο­κλει­στεί. Διά­σπα­ση θα υπάρ­ξει και ανε­ξάρ­τη­τα από το απο­τέ­λε­σµα της κάλ­πης, αν φυ­σι­κά φτά­σουν έως εκεί, όλες οι οµα­δο­ποι­ή­σεις µαζί.

Αν τε­λι­κά κυ­λή­σουν όλα «κα­νο­νι­κά», στην υπερ-συρ­ρι­κνω­µέ­νη βάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ο Στέ­φα­νος φαί­νε­ται να δια­θέ­τει ση­µα­ντι­κό πο­σο­στό απο­δο­χής, το οποίο κάθε άλλο παρά απο­κλεί­ει το εν­δε­χό­µε­νο να κα­τα­φέ­ρει να βρε­θεί στο δεύ­τε­ρο γύρο και γιατί όχι να επα­νε­κλε­γεί, ει­δι­κά απέ­να­ντι σε αντι­πά­λους που δεν εν­θου­σιά­ζουν. Σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα ολο­κλη­ρώ­σει τη µε­τάλ­λα­ξη σε ένα κόµµα κόπια των Δη­µο­κρα­τι­κών στις ΗΠΑ.

Από την πλευ­ρά των «100», την πλευ­ρά που στη­ρί­ζει και ο Αλέξη Τσί­πρας (που σε κάθε δη­µό­σια πα­ρέ­µβα­σή του ανα­φέ­ρε­ται στην ανά­γκη συ­µπό­ρευ­σης των «προ­ο­δευ­τι­κών» δυ­νά­µε­ων), προ­κρί­θη­κε ως υπο­ψή­φιος ο Σω­κρά­της Φά­µελ­λος (που είχε δια­σώ­σει τον Κασ­σε­λά­κη στο συ­νέ­δριο του Φε­βρουα­ρί­ου). Σειρά στε­λε­χών που συ­νερ­γά­στη­καν στενά στα χρό­νια Τσί­πρα, που µπο­ρεί να ήταν και στα «µα­χαί­ρια» µέχρι σή­µε­ρα, δεί­χνουν ότι στο­χεύ­ουν σε µια επα­νεκ­κί­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, µε το δί­λη­µµα πλέον της διά­σω­σης και δια­τή­ρη­σης του κό­µµα­τος να είναι η συ­γκολ­λη­τι­κή ουσία. Άλ­λω­στε, στις πε­ρισ­σό­τε­ρες δη­µο­σκο­πή­σεις ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­τα­λα­µβά­νει πλέον την πέ­µπτη θέση, µε την κα­τρα­κύ­λα να µην ανα­κό­πτε­ται.

Στο βί­ντεο της ανα­κοί­νω­ση της δικής του υπο­ψη­φιό­τη­τας, ο Φά­µελ­λος απευ­θύ­νει ενω­τι­κό κά­λε­σµα «για να γί­νουν ξανά πε­ρή­φα­νοι για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τα µέλη και οι ψη­φο­φό­ροι του», µε σαφή υπε­ρά­σπι­ση του κυ­βερ­νη­τι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Ή όπως θα έλε­γαν και στα κα­φε­νεία…σω­θή­κα­µε! Για την ώρα προ­έ­χει η συ­γκρό­τη­ση επι­τε­λεί­ου και η συ­σπεί­ρω­ση του πο­λυ­συλ­λε­κτι­κού µπλοκ που τον στη­ρί­ζει. Στε­λέ­χη των «100» πά­ντως δεν δεί­χνουν να είναι όλα ικα­νο­ποι­η­µέ­να από τις έως τώρα εξε­λί­ξεις, καθώς παρά την ανα­ζή­τη­ση δεν βρέ­θη­κε κά­ποια πιο ισχυ­ρή υπο­ψη­φιό­τη­τα. Ει­δι­κά όσοι/ες θέ­λουν ένα ευ­ρύ­τε­ρο πο­λι­τι­κό σχήµα του «δη­µο­κρα­τι­κού χώρου», ως αντί­βα­ρο στην πρω­το­κα­θε­δρία Μη­τσο­τά­κη.

Η επί­ση­µη κα­τά­θε­ση της υπο­ψη­φιό­τη­τας του Παύ­λου Πο­λά­κη µε το φά­κε­λο των 32 υπο­γρα­φών (Αλε­ξιά­δης, Μου­ζά­λας, Σκέρ­τσος, Βερ­ναρ­δά­κης κ.α.) και του πόθεν έσχες, επι­ση­µο­ποί­η­σε την αυ­το­νό­µη­ση του βου­λευ­τή Χα­νί­ων, που δια­θέ­τει ένα πα­νελ­λα­δι­κό δί­κτυο υπο­στη­ρι­κτών και την πιο συ­γκε­κρι­µέ­νη πο­λι­τι­κή πλατ­φό­ρµα. Οι θέ­σεις του µοιά­ζουν µε την προ­γρα­µµα­τι­κή πρό­τα­ση της Σάρα Βά­γκεν­κνε­χτ και την εκ­δο­χή µιας λαϊ­κί­στι­κης αρι­στε­ράς, που απο­στρέ­φε­ται τον «δι­καιω­µα­τι­σµό».  Τόσο από το στρα­τό­πε­δο Πο­λά­κη όσο και από την πλευ­ρά των «100» είναι κοινή εκτί­µη­ση ότι είναι αυτός που µπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει πλή­γµα στον Κασ­σε­λά­κη, καθώς µοι­ρά­ζο­νται την ίδια δε­ξα­µε­νή ψη­φο­φό­ρων στην ενα­πο­µεί­να­σα βάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Στο τρέ­χον προ­ε­κλο­γι­κό σκη­νι­κό σε ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπήρ­ξε πα­ρέ­µβα­ση και από το Δί­κτυο Εναλ­λα­κτι­κής Κοι­νω­νι­κής Αρι­στε­ράς (Τε­µπο­νέ­ρας κ.α.), µε κεί­µε­νο που τι­τλο­φο­ρεί­ται «Πρω­το­βου­λία – Πρό­τα­ση για την υπέρ­βα­ση της κρί­σης», που µιλά για «σύ­µπτυ­ξη δη­µο­κρα­τι­κού µε­τώ­που απέ­να­ντι στον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σµό».

ΠΑΣΟΚ

Μπο­ρεί στις δη­µο­σκο­πή­σεις το ΠΑΣΟΚ να κερ­δί­ζει κά­ποια πο­σο­στά, αλλά αυτό δεν οφεί­λε­ται στην πο­λι­τι­κή του γρα­µµή. Κυ­ρί­ως οφεί­λε­ται στις δια­λυ­τι­κές τά­σεις που επι­κρα­τούν στην Κου­µουν­δού­ρου. Το ση­µε­ρι­νό ΠΑΣΟΚ δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του Αν­δρέα Πα­παν­δρέ­ου. Δεν είναι καν το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Ση­µί­τη. Δύ­σκο­λα πεί­θει ότι µπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει µια αξιό­πι­στη-προ­ο­δευ­τι­κή απά­ντη­ση δια­κυ­βέρ­νη­σης, τόσο λόγω αµαρ­τω­λού πα­ρελ­θό­ντος, όσο και λόγω των άτο­λµων προ­τά­σε­ων που κα­τα­θέ­τουν οι υπο­φή­φιοι/ες για την ηγε­σία του. Καµία αµφι­σβή­τη­ση ότι προ­τε­ραιό­τη­τα θα έχει ο κό­σµος του επι­χει­ρείν, καµία δια­φο­ρο­ποί­η­ση από τις δε­σµεύ­εις του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεν υπάρ­χει στο τρα­πέ­ζι, παρά την πλη­θώ­ρα υπο­ψη­φί­ων προ­έ­δρων.

Η εσω­κο­µµα­τι­κή προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία µπο­ρεί να είναι απεί­ρως πιο πο­λι­τι­σµέ­νη από το reality του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά ανα­δύ­ει µια αί­σθη­ση «µού­χλας» και κοι­νό­τυ­που πο­λι­τι­κού λόγου, που δεν εµπνέ­ει. Από την πρό­σφα­τη τη­λε­µα­χία, κα­νέ­νας από τους ψη­φο­φό­ρους που έχουν απο­φα­σί­σει να προ­σέλ­θουν στις εσω­κο­µµα­τι­κές κάλ­πες δεν έγινε σο­φό­τε­ρος. Πέρα από τις προ­σω­πι­κές αντε­γκλή­σεις και τις αι­χµές, δεν ήταν και τόσο ευ­διά­κρι­τη η δια­φο­ρά στο πο­λι­τι­κό σχέ­διο κάθε υπο­ψη­φί­ου/ας.

Βέ­βαια αν και το καµία συ­νερ­γα­σία µε τη ΝΔ, είναι βα­σι­κό µή­νυ­µα όλων των υπο­ψη­φί­ων, υπάρ­χουν δια­βα­θµί­σεις σε αυτή την άρ­νη­ση. Με τις Α. Δια­µα­ντο­πού­λου (που τυγ­χά­νει προ­κλη­τι­κής στή­ρι­ξης από τα ΜΜΕ, όπως ο Λο­βέρ­δος το 2021) και Ν. Γιαν­να­κο­πού­λου να απο­τε­λούν τις πιο δε­ξιές φωνές και τον Μ. Κα­τρί­νη να εµφα­νί­ζε­ται ως υπε­ρα­σπι­στής του πα­παν­δρεϊ­κού ΠΑΣΟΚ.

Ο Χ. Δού­κας, επι­διώ­κει να εµφα­νι­στεί ως ο ενω­τι­κός πόλος που θα µε­τα­φέ­ρει στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή την επι­τυ­χία των αυ­το­διοι­κη­τι­κών εκλο­γών µε τα ανοί­γµα­τα προς τα αρι­στε­ρά, κό­ντρα στη λο­γι­κή του «πο­λι­τι­κά αυ­τό­νο­µου ΠΑΣΟΚ», που προ­τάσ­σει έντο­να ο Ν. Αν­δρου­λά­κης. «Προ­σω­πι­κά, δεν έστη­σα γέ­φυ­ρες, τις γκρέ­µι­σα για να εί­µα­στε πο­λι­τι­κά αυ­τό­νο­µοι και σή­µε­ρα το ΠΑΣΟΚ µπο­ρεί να φι­λο­δο­ξεί να είναι όχι µόνο αντι­πο­λί­τευ­ση, αλλά αυ­ρια­νή κυ­βέρ­νη­ση», τό­νι­σε µε νόηµα σε πρό­σφα­τη οµι­λία του ο νυν πρό­ε­δρος.

Αυτοί οι δύο, µε αου­τσάι­ντερ τον Π. Γε­ρου­λά­νο και την Α. Δια­µα­ντο­πού­λου, φαί­νε­ται πως θα ανα­µε­τρη­θούν στον δεύ­τε­ρο γύρο των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών. Πά­ντως όλοι/ες τους κι­νού­νται µε την αντί­λη­ψη ότι το ΠΑΣΟΚ θα κα­τα­στεί σύ­ντο­µα ο βα­σι­κός πόλος στη «δη­µο­κρα­τι­κή πα­ρά­τα­ξη», άρα από θέση ισχύ­ος θα πάρει τις όποιες πρω­το­βου­λί­ες συ­µπό­ρευ­σης µε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις υπό­λοι­πες «προ­ο­δευ­τι­κές» δυ­νά­µεις. Αρ­χι­κά σε κοι­νο­βου­λευ­τι­κό επί­πε­δο και κά­ποια θε­σµι­κά θέ­µα­τα, όπως για πα­ρά­δει­γµα κοινό υπο­ψή­φιο/α για Πρό­ε­δρο της Δη­µο­κρα­τί­ας, όπως ζή­τη­σε και ο Ν. Παπ­πάς από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ρευ­στό­τη­τα

Είναι σί­γου­ρο ότι το όποιο απο­τέ­λε­σµα στις εσω­κο­µµα­τι­κές εκλο­γές των δύο κο­µµά­των, θα έχει αντί­κτυ­πο στις διερ­γα­σί­ες ανα­σύν­θε­σης της σο­σιαλ­δη­µο­κρα­τί­ας, οι οποί­ες όµως είναι εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο να ευο­δω­θούν σύ­ντο­µα, παρά την αντί­θε­τη επι­θυ­µία ορι­σµέ­νων µε­ρί­δων της κυ­ρί­αρ­χης τάξης. Οι εξε­λί­ξεις στον πο­λι­τι­κό χώρο της «υπεύ­θυ­νης» και «ρε­α­λι­στι­κής» δια­χεί­ρι­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σµού, δεν αφή­νουν αδιά­φο­ρα αστι­κά επι­τε­λεία, επι­χει­ρη­µα­τι­κά και µι­ντια­κά συ­µφέ­ρο­ντα (ει­δι­κά εκεί­να που νιώ­θουν «ρι­γµέ­να» από τις διευ­θε­τή­σεις του Μα­ξί­µου), που  ανα­ζη­τούν το αντί­πα­λο δέος στην απο­δυ­να­µω­µέ­νη ΝΔ. Πολ­λοί από τους συ­στη­µι­κούς δη­µο­σιο­λό­γους που τώρα θρη­νούν για την «απου­σία αντι­πο­λί­τευ­σης», είναι οι ίδιοι που έπι­ναν νερό στην πα­ντο­δυ­να­µία Μη­τσο­τά­κη.

Η επό­µε­νη µέρα στο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό (µε τη ρευ­στό­τη­τα της πε­ριό­δου να µην απο­κλεί­ει εκ­πλή­ξεις) θα πε­ρι­λα­µβά­νει έναν ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως κόµµα συ­µπλή­ρω­µα και το ΠΑΣΟΚ ως ανί­σχυ­ρο δεύ­τε­ρο κόµµα. Με την αυ­το­δυ­να­µία να φα­ντά­ζει πλέον δύ­σκο­λη για τη ΝΔ και µε την ακρο­δε­ξιά να εµφα­νί­ζε­ται ως πι­θα­νός κυ­βερ­νη­τι­κός εταί­ρος, η ύπαρ­ξη ερ­γα­τι­κής-αρι­στε­ρής εναλ­λα­κτι­κής απο­τε­λεί πια επι­τα­κτι­κή ανά­γκη.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά