Ο πραγματικός Έιναρ Βέγκενερ. Η Λίλι Έλμπε (φωτό).
Η ταινία «Το κορίτσι από τη Δανία» ασχολείται με ένα ιδιαίτερο, πραγματικό πρόσωπο, τη Λίλι Έλμπε, Δανέζα τρανσέξουαλ που θεωρείται μία από τις πρώτες γνωστές τρανσέξουαλ που υποβλήθηκαν σε εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου από άντρας σε γυναίκα. Η αυτοβιογραφία της «Άντρας σε γυναίκα» (αγγλικά «Man into Woman») δημοσιεύθηκε το 1933, δύο χρόνια μετά το θάνατό της.
Η ταινία όμως δεν βασίζεται στην αυτοβιογραφία της Έλμπε, αλλά στο μυθοπλαστικό βιβλίο του Ντέιβιντ Έμπερσοφ που εκδόθηκε το 2000, ο οποίος έχει απλώς εμπνευστεί από το πρόσωπο της Έλμπε, βιβλίο εντελώς μυθοπλαστικό τόσο ως προς τη διήγηση για τα συναισθήματα της Έλμπε όσο και ως προς σχεδόν όλους τους χαρακτήρες που εμφανίζονται στην ταινία.
Το σενάριο εκδιπλώνει τη ζωή του ζωγράφου Έιναρ Μόγκενς Βέγκενερ, μετέπειτα Λίλι Έλμπε (στον ρόλο ο κάτοχος Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου για τη «Θεωρία των πάντων» Έντι Ρεντμέιν). Ο Βέγκενερ σε ηλικία 22 χρονών παντρεύτηκε τη 19χρονη Γκέρτα (την υποδύεται η Αλίσια Βικάντερ) και φόρεσε γυναικεία ρούχα όταν η γυναίκα του του ζήτησε να ποζάρει για έναν πίνακα επειδή απουσίαζε το μοντέλο της. Στην αρχή ντυνόταν σαν γυναίκα και κυκλοφορούσε στους δρόμους όπου δεν γνώριζε κανέναν. Αργότερα άρχισε να συστήνεται ως Λίλι Έλμπε και παρίστανε την αδελφή της συζύγου του. Ο Βέγκενερ σιγά σιγά ανακαλύπτει ότι αναδύεται από μέσα του η αίσθηση και η συνείδηση πως είναι γυναίκα, η Λίλι, και όχι άντρας, ότι δηλαδή η ταυτότητα φύλου του είναι διαφορετική από το βιολογικό του φύλο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί προβλήματα στο γάμο του με την Γκέρτα, τα οποία όμως χειρίζονται με αγάπη, κατανόηση και ανοικτό πνεύμα, καθότι και οι δυο αστοί ζωγράφοι με φιλελεύθερες αντιλήψεις. Ωστόσο, η βαθμιαία μεταστροφή του Έιναρ σε Λίλι οδηγεί σε δραματική κορύφωση και ένταση τις σχέσεις του με τη σύζυγό του, ενώ οι γιατροί της εποχής (δεκαετία του 1920) στους οποίους απευθύνεται δεν μπορούν να αντιληφθούν τα γεγονότα και τον θεωρούν ψυχοπαθή που χρειάζεται θεραπεία, ακόμη και βάρβαρη. Τελικά η Λίλι συναντά έναν γιατρό που της προτείνει να χειρουργηθεί και αποφασίζει να ακολουθήσει τις οδηγίες του και να προβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου σε γυναίκα.
Το μεγάλο ατού της ταινίας είναι η θαυμάσια ερμηνεία του Έντι Ρεντμέιν. Ο ηθοποιός ερμηνεύει με πειστικό τρόπο την αρχικά αμφίσημη συμπεριφορά του Έιναρ που συνειδητοποιεί αργά και οδυνηρά ότι είναι γυναίκα, ουσιαστικά παγιδευμένη σε αντρικό σώμα. Οι λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων του Έιναρ καθώς ανακαλύπτει το πραγματικό, εσωτερικό του φύλο, οι στιγμές αμηχανίας απέναντι όχι μόνο στον κόσμο αλλά και στη σύζυγό του, η βαθμιαία εισαγωγή στοιχείων γυναικείας συμπεριφοράς, η αναδυόμενη ανάγκη να ζήσει και να χαρεί το πραγματικό του φύλο ενάντια σε κάθε κοινωνική σύμβαση, ακόμα και με τίμημα τη διάλυση του γάμου του, ερμηνεύονται με ακρίβεια, εσωτερικότητα, συναισθηματική λεπτότητα και όποτε το απαιτεί ο ρόλος με στιβαρή εξωστρέφεια από τον Έντι Ρεντμέιν, που δίνει μια έξοχη ερμηνεία, κατά την άποψή μου καλύτερη από εκείνη του ανάπηρου επιστήμονα Στίβεν Χόκινγκ που του χάρισε το Όσκαρ. Άξια ερμηνευτική συμπαραστάτρια η Αλίσια Βικάντερ, ερμηνεύει με πειστικότητα τη φιλελεύθερη σύζυγο του Έιναρ η οποία ταλαντεύεται ανάμεσα στην ερωτική της αγάπη και μια βαθύτερη αγάπη που την ωθεί να αφήσει το σύζυγό της να επιδιώξει να ζήσει ως γυναίκα όπως επιθυμεί.
Ο σκηνοθέτης Τομ Χούπερ σκηνοθετεί με διακριτικότητα και χαμηλούς τόνους, στα όρια του υποτονικού, την ιστορία, αφήνοντας τη δραματικότητα των ρόλων να αναδυθεί από τις ερμηνείες των ηθοποιών του ενώ τα πάθη των ρόλων μένουν κάπως μετέωρα.
Πρόκειται ασφαλώς για μια ιδιαίτερη ως προς το θέμα και τις ερμηνείες της ταινία που αξίζει να ανακαλύψουμε.
