Στις 22 του Μάη, Βέλγοι εργαζόμενοι απήργησαν και ενάντια στις μεθοδεύσεις να διώκονται σαν ‘’τρομοκράτες’’ όποτε απεργούν ή αποκλείουν εργοστάσια, σουπερμάρκετ και κρατικά κτήρια.
Τη Δευτέρα, 22 του Μάη, όταν στην Ελλάδα επικρατούσαν οι πρώτες εντυπώσεις από το ημίχρονο των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, στο Βέλγιο πραγματοποιούταν μία απεργία που θα έλεγε κανείς ότι έρχεται από το άγρια συγκρουσιακό μέλλον της εργασίας σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με τα τυπικά δημοσιεύματα των κατεστημένων μέσων μαζικής παραπλάνησης, περίπου 20.000 εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για τις δυσμενείς μεταβολές στους όρους εργασίας, τα ημερομίσθια και τα ωράρια, που έρχονται έπειτα από σχετικές κυβερνητικές και επιχειρηματικές αποφάσεις. Η απεργία ξεκίνησε από τον κλάδο των σουπερμάρκετ, συγκεκριμένα την αλυσίδα Delhaize και επεκτάθηκε στις μεταφορές, την πρόνοια, την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τις δημοτικές υπηρεσίες των Βρυξελλών.
Πίσω από αυτό το μονολιθικό και αποσπασματικό ψευδοενημερωτικό περιεχόμενο των μεγάλων μέσων και των διεθνών πρακτορείων, κρύβεται μια πολύ ζοφερή πραγματικότητα που σε πρώτη φάση αφορά στους εργαζόμενους των σουπερμάρκετ Delhaize. Εν αρχή όμως πρέπει να δώσουμε ορισμένες πληροφορίες για το πώς, πότε και με ποιους όρους διεξάγεται μία απεργία στο Βέλγιο, προκειμένου και οι αναγνώστες του rproject να έχουν μία πιο σφαιρική εικόνα.
Στο Βέλγιο, η απεργία δεν είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα των εργαζομένων στο Σύνταγμα ή τους νόμους. Εχει προκύψει έπειτα από αλλεπάλληλους δικαστικούς αγώνες και σχετική δικαστική πάλη ανάμεσα στα συνδικάτα και τους εργοδότες, στον ιδιωτικό και τον κρατικό τομέα. Αν αυτή η διάσταση φαντάζει κάπως ‘’περίεργη’’ και ‘’εύπλαστη’’, την ίδια ώρα έχει δώσει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα δεδικασμένα που αποτελούν πάγια νομολογία για τη χώρα αυτή. Για παράδειγμα, η απεργία είναι ταυτόχρονα και ατομικό και συλλογικό δικαίωμα – αυτό σημαίνει ότι απεργία μπορούν να προκηρύξουν όλοι οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα αν υπάρχει σωματείο, ανεξάρτητα αν αποφασίζει σχετικά το σωματείο και ανεξάρτητα αν οι εργαζόμενοι είναι συνδικαλισμένοι. Η απεργία ξεκινάει όταν σε αυτή συμμετέχει ‘’ικανός αριθμός εργαζομένων’’ και εκείνος που θέλει να αμφισβητήσει ή να προσδιορίσει τον ‘’ικανό αριθμό’’ και γενικά να ‘’περιγράψει’’ αυτή την κατάσταση, καλείται να προσφύγει στα δικαστήρια καθώς όπως θα δούμε παρακάτω, η απεργία ανεξάρτητα από το πώς ξεκινάει, είναι πάντοτε νόμιμη.
Από το 1981 συγκεκριμένα, με σχετική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου και έπειτα από σχετική προσφυγή των εργοδοτικών ενώσεων που προσπάθησαν να εξομοιώσουν το δικαίωμα στην απεργία με το δικαίωμα στην εργασία δηλαδή την απεργοσπασία, η απεργία θεωρείται μια ‘’πράξη που δεν μπορεί ποτέ να είναι παράνομη’’ ενώ ‘’στη διάρκεια μιας απεργίας, κανένας εργαζόμενος δεν είναι υποχρεωμένος να παρέχει την εργασία του κατά την κείμενη νομοθεσία που διέπει το εργασιακό καθεστώς του’’.
Στο ίδιο πλαίσιο, η νομολογία εισάγει ορισμένους ενδιαφέροντες προσδιορισμούς, όπως για παράδειγμα εκείνον της ‘’απεργίας αλληλεγγύης’’ όταν ένας κλάδος εργαζομένων απεργεί για να συμπαρασταθεί έμπρακτα στον απεργιακό αγώνα άλλων εργαζομένων ή τα αιτήματα της κοινωνίας – και εδώ ακριβώς βρισκόμαστε με την απεργία στις 22 του Μάη, στην οποία συμμετείχαν τουλάχιστον 50.000 εργαζόμενοι παρά το ‘’πετσόκομμα’’ που διαβάσατε νωρίτερα και έπεσε στους αριθμούς από την αστυνομία και τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.
Τον περασμένο Απρίλιο, οι εργαζόμενοι στα σουπερμάρκετ Delhaize απήργησαν ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας να μειώσει τις απολαβές αυξάνοντας τις ώρες εργασίας, ενώ ταυτόχρονα προκήρυξαν και ‘’απεργία αλληλεγγύης’’ προκειμένου η επιχείρηση να κατεβάσει τις εξωφρενικές λόγω ακρίβειας τιμές στα ράφια. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που συλλέξαμε αναδρομικά, οι εργαζόμενοι αντί να κάνουν πορεία, επέλεξαν να στρατοπεδεύσουν έξω από τα καταστήματα και να τα αποκλείσουν, διαδηλώνοντας έτσι για τα αιτήματά τους.
Το διοικητικό συμβούλιο της Delhaize απάντησε με μηνύσεις και προσφυγές στη δικαιοσύνη, επικαλούμενο τον πρόσφατο αντιτρομοκρατικό νόμο του Βελγίου. Ναι, καλά διαβάσατε. Η διοίκηση της επιχείρησης καταδιώκει απεργούς με όχημα τον αντιτρομοκρατικό νόμο που είχε υιοθετηθεί τον Μάρτιο του 2017 και είχε ήδη τότε προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς μέσα στο απολύτως προβληματικό πλαίσιο που έθετε, στη σκιά του Μπατακλάν και των βομβιστικών επιθέσεων στις Βρυξέλλες, υπήρχαν και διατυπώσεις του στιλ ‘’τρομοκρατική πράξη μπορεί να θεωρηθεί και κάθε ενέργεια που στρέφεται εναντίον της ομαλής οικονομικής και κοινωνικής ζωής’’. Αυτήν ακριβώς τη διατύπωση, επικαλούνται σήμερα οι δικηγόροι της Delhaize καταθέτοντας μηνύσεις ενάντια στους απεργούς εργαζομένους για τον τρόπο που επέλεξαν να απεργήσουν, δηλαδή στρατοπεδεύοντας έξω από τα καταστήματα της επιχείρησης.
Σε ορισμένες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από την απεργία στις 22 του Μάη, φαίνονται καθαρά τα πανό που γράφουν εναλλάξ στα γαλλικά και τα φλαμανδικά ‘’οι εργαζόμενοι δεν είναι τρομοκράτες’’. Μόνο στα κατεστημένα μέσα παραπλάνησης δεν πέρασε η σχετική ‘’πληροφορία’’.
Με τη μέχρι στιγμής έρευνά μας προκύπτει ότι η εισαγγελία στις Βρυξέλλες έχει όντως ανοίξει φάκελο για το σωματείο εργαζομένων στην Delhaize και για τουλάχιστον είκοσι άτομα που θεωρούνται οι πρωτεργάτες της απεργίας και για την ακρίβεια του σκέλους του αποκλεισμού των καταστημάτων. Μένει να δούμε αν η κινηματική δράση θα αντιμετωπίσει στον δρόμο αλλά και στα δικαστήρια, αυτήν την άθλια μεθόδευση που ανοίγει ζοφερές προοπτικές για το εργατικό κίνημα συνολικά στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
(Για τις εκλογές στην Ελλάδα, παρά τον μεγάλο ‘’πειρασμό’’ να καταθέσουμε τα ‘’βαρυσήμαντα’’ σχόλια μας, θα συγκρατηθούμε μέχρι τις 26 Ιουνίου).
