Μία απεργία στο Βέλγιο που μας αφορά όλους

Τη Δευ­τέ­ρα, 22 του Μάη, όταν στην Ελ­λά­δα επι­κρα­τού­σαν οι πρώ­τες εντυ­πώ­σεις από το ημί­χρο­νο των δια­δο­χι­κών εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων, στο Βέλ­γιο πραγ­μα­το­ποιού­ταν μία απερ­γία που θα έλεγε κα­νείς ότι έρ­χε­ται από το άγρια συ­γκρου­σια­κό μέλ­λον της ερ­γα­σί­ας σε όλη την Ευ­ρώ­πη. 

Σύμ­φω­να με τα τυ­πι­κά δη­μο­σιεύ­μα­τα των κα­τε­στη­μέ­νων μέσων μα­ζι­κής πα­ρα­πλά­νη­σης, πε­ρί­που 20.000 ερ­γα­ζό­με­νοι κα­τέ­βη­καν στους δρό­μους, δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι για τις δυ­σμε­νείς με­τα­βο­λές στους όρους ερ­γα­σί­ας, τα ημε­ρο­μί­σθια και τα ωρά­ρια, που έρ­χο­νται έπει­τα από σχε­τι­κές κυ­βερ­νη­τι­κές και επι­χει­ρη­μα­τι­κές απο­φά­σεις. Η απερ­γία ξε­κί­νη­σε από τον κλάδο των σου­περ­μάρ­κετ, συ­γκε­κρι­μέ­να την αλυ­σί­δα Delhaize και επε­κτά­θη­κε στις με­τα­φο­ρές, την πρό­νοια, την πρω­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και τις δη­μο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες των Βρυ­ξελ­λών. 

Πίσω από αυτό το μο­νο­λι­θι­κό και απο­σπα­σμα­τι­κό ψευ­δο­ε­νη­με­ρω­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο των με­γά­λων μέσων και των διε­θνών πρα­κτο­ρεί­ων, κρύ­βε­ται μια πολύ ζο­φε­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που σε πρώτη φάση αφορά στους ερ­γα­ζό­με­νους των σου­περ­μάρ­κετ  Delhaize. Εν αρχή όμως πρέ­πει να δώ­σου­με ορι­σμέ­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες για το πώς, πότε και με ποιους όρους διε­ξά­γε­ται μία απερ­γία στο Βέλ­γιο, προ­κει­μέ­νου και οι ανα­γνώ­στες του rproject να έχουν μία πιο σφαι­ρι­κή ει­κό­να. 

Στο Βέλ­γιο, η απερ­γία δεν είναι κα­το­χυ­ρω­μέ­νο δι­καί­ω­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Σύ­νταγ­μα ή τους νό­μους. Εχει προ­κύ­ψει έπει­τα από αλ­λε­πάλ­λη­λους δι­κα­στι­κούς αγώ­νες και σχε­τι­κή δι­κα­στι­κή πάλη ανά­με­σα στα συν­δι­κά­τα και τους ερ­γο­δό­τες, στον ιδιω­τι­κό και τον κρα­τι­κό τομέα. Αν αυτή η διά­στα­ση φα­ντά­ζει κάπως ‘’πε­ρί­ερ­γη­’’ και ‘’εύ­πλα­στη­’’, την ίδια ώρα έχει δώσει ορι­σμέ­να πολύ εν­δια­φέ­ρο­ντα δε­δι­κα­σμέ­να που απο­τε­λούν πάγια νο­μο­λο­γία για τη χώρα αυτή. Για πα­ρά­δειγ­μα, η απερ­γία είναι ταυ­τό­χρο­να και ατο­μι­κό και συλ­λο­γι­κό δι­καί­ω­μα – αυτό ση­μαί­νει ότι απερ­γία μπο­ρούν να προ­κη­ρύ­ξουν όλοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι ανε­ξάρ­τη­τα αν υπάρ­χει σω­μα­τείο, ανε­ξάρ­τη­τα αν απο­φα­σί­ζει σχε­τι­κά το σω­μα­τείο και ανε­ξάρ­τη­τα αν οι ερ­γα­ζό­με­νοι είναι συν­δι­κα­λι­σμέ­νοι. Η απερ­γία ξε­κι­νά­ει όταν σε αυτή συμ­με­τέ­χει ‘’ι­κα­νός αριθ­μός ερ­γα­ζο­μέ­νω­ν’’ και εκεί­νος που θέλει να αμ­φι­σβη­τή­σει ή να προσ­διο­ρί­σει τον ‘’ι­κα­νό αριθ­μό­’’ και γε­νι­κά να ‘’πε­ρι­γρά­ψει­’’ αυτή την κα­τά­στα­ση, κα­λεί­ται να προ­σφύ­γει στα δι­κα­στή­ρια καθώς όπως θα δούμε πα­ρα­κά­τω, η απερ­γία ανε­ξάρ­τη­τα από το πώς ξε­κι­νά­ει, είναι πά­ντο­τε νό­μι­μη. 

Από το 1981 συ­γκε­κρι­μέ­να, με σχε­τι­κή από­φα­ση του Ανώ­τα­του Δι­κα­στη­ρί­ου και έπει­τα από σχε­τι­κή προ­σφυ­γή των ερ­γο­δο­τι­κών ενώ­σε­ων που προ­σπά­θη­σαν να εξο­μοιώ­σουν το δι­καί­ω­μα στην απερ­γία με το δι­καί­ω­μα στην ερ­γα­σία δη­λα­δή την απερ­γο­σπα­σία, η απερ­γία θε­ω­ρεί­ται μια ‘’πρά­ξη που δεν μπο­ρεί ποτέ να είναι πα­ρά­νο­μη­’’ ενώ ‘’στη διάρ­κεια μιας απερ­γί­ας, κα­νέ­νας ερ­γα­ζό­με­νος δεν είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος να πα­ρέ­χει την ερ­γα­σία του κατά την κεί­με­νη νο­μο­θε­σία που διέ­πει το ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς του’’. 

Στο ίδιο πλαί­σιο, η νο­μο­λο­γία ει­σά­γει ορι­σμέ­νους εν­δια­φέ­ρο­ντες προσ­διο­ρι­σμούς, όπως για πα­ρά­δειγ­μα εκεί­νον της ‘’α­περ­γί­ας αλ­λη­λεγ­γύ­η­ς’’ όταν ένας κλά­δος ερ­γα­ζο­μέ­νων απερ­γεί για να συ­μπα­ρα­στα­θεί έμπρα­κτα στον απερ­για­κό αγώνα άλλων ερ­γα­ζο­μέ­νων ή τα αι­τή­μα­τα της κοι­νω­νί­ας – και εδώ ακρι­βώς βρι­σκό­μα­στε με την απερ­γία στις 22 του Μάη, στην οποία συμ­με­τεί­χαν του­λά­χι­στον 50.000 ερ­γα­ζό­με­νοι παρά το ‘’πε­τσό­κομ­μα­’’ που δια­βά­σα­τε νω­ρί­τε­ρα και έπεσε στους αριθ­μούς από την αστυ­νο­μία και τα μέσα μα­ζι­κής εξα­πά­τη­σης. 

Τον πε­ρα­σμέ­νο Απρί­λιο, οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα σου­περ­μάρ­κετ Delhaize απήρ­γη­σαν ενά­ντια στα σχέ­δια της ερ­γο­δο­σί­ας να μειώ­σει τις απο­λα­βές αυ­ξά­νο­ντας τις ώρες ερ­γα­σί­ας, ενώ ταυ­τό­χρο­να προ­κή­ρυ­ξαν και ‘’α­περ­γία αλ­λη­λεγ­γύ­η­ς’’ προ­κει­μέ­νου η επι­χεί­ρη­ση να κα­τε­βά­σει τις εξω­φρε­νι­κές λόγω ακρί­βειας τιμές στα ράφια. Σύμ­φω­να με τις πλη­ρο­φο­ρί­ες που συλ­λέ­ξα­με ανα­δρο­μι­κά, οι ερ­γα­ζό­με­νοι αντί να κά­νουν πο­ρεία, επέ­λε­ξαν να στρα­το­πε­δεύ­σουν έξω από τα κα­τα­στή­μα­τα και να τα απο­κλεί­σουν, δια­δη­λώ­νο­ντας έτσι για τα αι­τή­μα­τά τους. 

Το διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο της  Delhaize απά­ντη­σε με μη­νύ­σεις και προ­σφυ­γές στη δι­καιο­σύ­νη, επι­κα­λού­με­νο τον πρό­σφα­το αντι­τρο­μο­κρα­τι­κό νόμο του Βελ­γί­ου. Ναι, καλά δια­βά­σα­τε. Η διοί­κη­ση της επι­χεί­ρη­σης κα­τα­διώ­κει απερ­γούς με όχημα τον αντι­τρο­μο­κρα­τι­κό νόμο που είχε υιο­θε­τη­θεί τον Μάρ­τιο του 2017 και είχε ήδη τότε προ­κα­λέ­σει αντι­δρά­σεις, καθώς μέσα στο απο­λύ­τως προ­βλη­μα­τι­κό πλαί­σιο που έθετε, στη σκιά του Μπα­τα­κλάν και των βομ­βι­στι­κών επι­θέ­σε­ων στις Βρυ­ξέλ­λες, υπήρ­χαν και δια­τυ­πώ­σεις του στιλ ‘’τρο­μο­κρα­τι­κή πράξη μπο­ρεί να θε­ω­ρη­θεί και κάθε ενέρ­γεια που στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον της ομα­λής οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής ζω­ή­ς’’. Αυτήν ακρι­βώς τη δια­τύ­πω­ση, επι­κα­λού­νται σή­με­ρα οι δι­κη­γό­ροι της  Delhaize κα­τα­θέ­το­ντας μη­νύ­σεις ενά­ντια στους απερ­γούς ερ­γα­ζο­μέ­νους για τον τρόπο που επέ­λε­ξαν να απερ­γή­σουν, δη­λα­δή στρα­το­πε­δεύ­ο­ντας έξω από τα κα­τα­στή­μα­τα της επι­χεί­ρη­σης. 

Σε ορι­σμέ­νες φω­το­γρα­φί­ες που κυ­κλο­φό­ρη­σαν από την απερ­γία στις 22 του Μάη, φαί­νο­νται κα­θα­ρά τα πανό που γρά­φουν εναλ­λάξ στα γαλ­λι­κά και τα φλα­μαν­δι­κά ‘’οι ερ­γα­ζό­με­νοι δεν είναι τρο­μο­κρά­τε­ς’’. Μόνο στα κα­τε­στη­μέ­να μέσα πα­ρα­πλά­νη­σης δεν πέ­ρα­σε η σχε­τι­κή ‘’πλη­ρο­φο­ρί­α­’’. 

Με τη μέχρι στιγ­μής έρευ­νά μας προ­κύ­πτει ότι η ει­σαγ­γε­λία στις Βρυ­ξέλ­λες έχει όντως ανοί­ξει φά­κε­λο για το σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων στην  Delhaize και για του­λά­χι­στον εί­κο­σι άτομα που θε­ω­ρού­νται οι πρω­τερ­γά­τες της απερ­γί­ας και για την ακρί­βεια του σκέ­λους του απο­κλει­σμού των κα­τα­στη­μά­των. Μένει να δούμε αν η κι­νη­μα­τι­κή δράση θα αντι­με­τω­πί­σει στον δρόμο αλλά και στα δι­κα­στή­ρια, αυτήν την άθλια με­θό­δευ­ση που ανοί­γει ζο­φε­ρές προ­ο­πτι­κές για το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα συ­νο­λι­κά στην Ευ­ρώ­πη και την Ευ­ρω­παϊ­κή Ενωση. 

(Για τις εκλο­γές στην Ελ­λά­δα, παρά τον με­γά­λο ‘’πει­ρα­σμό­’’ να κα­τα­θέ­σου­με τα ‘’βα­ρυ­σή­μα­ντα­’’ σχό­λια μας, θα συ­γκρα­τη­θού­με μέχρι τις 26 Ιου­νί­ου).