Η μίνι Σύνοδος για το προσφυγικό που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25/10 δεν επιφύλαξε καμία έκπληξη ως προς τη στάση των Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι παρέμειναν στη γραμμή «στρατιωτικοποίηση συνόρων- μείωση των ροών προς το Βορρά – εγκλωβισμός των προσφύγων στις χώρες των Βαλκανίων».
Το προσχέδιο που ήρθε προς συζήτηση δήλωνε ξεκάθαρα τις προθέσεις: 400 επιπλέον συνοριοφύλακες στις χώρες των Βαλκανίων, ενίσχυση των ελέγχων στη θαλάσσια περιοχή της Ελλάδας, καταυλισμοί στη νότια Ευρώπη προσπάθεια επαναπατρισμού προσφύγων από Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ αν «αποδεικνύεται» ότι δεν δικαιούνται άσυλο. Επίσης οι βαλκανικές και ανατολικές χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να διασφαλίζουν την έγκριση των γειτονικών χωρών πριν επιτρέψουν στους πρόσφυγες να περάσουν τα μεταξύ τους σύνορα. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα έγιναν προτάσεις για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων με τη Μακεδονία και την Αλβανία.
Η Άνγκελα Μέρκελ επισήμανε την ανάγκη να υπάρξει σύντομα συμφωνία με την Τουρκία, ενώ δήλωσε ότι γίνονται προσπάθειες η Κομισιόν να υπογράψει συμφωνίες επανεισδοχής με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές, ώστε να επαναπατρίζονται οι υπήκοοί τους που εισέρχονται «παράνομα» στην Ευρώπη.
Στο ίδιο μοτίβο της προσπάθειας μείωσης των προσφύγων που φτάνουν στον Ευρωπαϊκό Βορρά είναι και η απόφαση για 100.000 θέσεις για πρόσφυγες σε κέντρα υποδοχής, 50.000 από τις οποίες θα βρίσκονται στην Ελλάδα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε στην πρόταση αυτή, παίρνοντας τα εύσημα από τη Μέρκελ για την προθυμία του. Μέχρι το τέλος του χρόνου θα είναι έτοιμες οι 30.000 από αυτές τις θέσεις, 23.000 από τις οποίες στην ηπειρωτική Ελλάδα και 7.000 στα νησιά.
Η πρόταση αυτή πρακτικά ισοδυναμεί με εγκλωβισμό των προσφύγων σε πρόχειρους καταυλισμούς, τη στιγμή που εκείνοι επιθυμούν να μεταβούν σε κάποια χώρα της ΕΕ όπου μπορούν να βρουν εργασία και να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Τα κέντρα υποδοχής που θα δημιουργηθούν δεν θα διαφέρουν στην ουσία τους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούσαν ως τώρα. Αντί να κλείσουμε τις Αμυγδαλέζες θα δημιουργήσουμε νέες, πιο «εξευγενισμένες» με μανδύα φιλανθρωπίας για τους πρόσφυγες. Και η αποδοχή της πρότασης από την ελληνική κυβέρνηση αποτελεί συνενοχή. Όπως και ο φράχτης του Έβρου, που όσο μένει στη θέση του στέλνει σε πνιγμό χιλιάδες πρόσφυγες. Η ελληνική κυβέρνηση έχει διαλέξει πλευρά, συμμόρφωση με τις εντολές της ΕΕ που οδηγεί σε χιλιάδες θανάτους.
Η αδιέξοδη αντιπροσφυγική πολιτική της Ευρώπης συνεχίζεται. Οι ηγέτες της ΕΕ προσπαθούν πάση θυσία (και η θυσία είναι κυρίως οι ζωές των προσφύγων που χάνονται καθημερινά) να μειώσουν τις προσφυγικές ροές. Με κάθε τρόπο. Με φράχτες που όσο χειμωνιάζει θα κοστίζουν όλο και περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Με έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων από μισθοφόρους και λιμενικούς. Με εγκλωβισμό των προσφύγων σε καταυλισμούς στη νότια Ευρώπη. Με συμφωνίες μεταξύ κρατών για την περαιτέρω ταλαιπωρία των προσφύγων. Η Ευρώπη φρούριο όχι μόνο δεν γκρεμίζεται, αλλά προσπαθεί να οχυρωθεί όλο και περισσότερο με όλο και πιο φονικά τείχη.
Όσο οι ηγέτες της ΕΕ σκληραίνουν την ανάλγητη στάση τους, τόσο το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες οφείλει να γίνει πιο διεκδικητικό από ποτέ. Το αίτημα για γκρέμισμα κάθε φράχτη και άνοιγμα των συνόρων πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή διεκδικήσεων της Αριστεράς και του κινήματος. Την ώρα που συντελείται μια πρωτοφανής μετακίνηση πληθυσμού, μόνο οι δυναμικές διεκδικήσεις μας μπορούν να σταματήσουν τις δολοφονίες στα σύνορα – αλλιώς η κατάσταση μπορεί πολύ σύντομα να βγει ακόμα περισσότερο εκτός ελέγχου.
