Μηνύματα αντίστασης από την Ευρώπη

Ερ­γα­τι­κή λα­ο­θά­λασ­σα στο Βέλ­γιο

Στις 6 Νο­έμ­βρη, στην καρ­διά της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης, τις Βρυ­ξέλ­λες, οι προ­ε­τοι­μα­σί­ες για την προ­α­ναγ­γελ­θεί­σα δια­δή­λω­ση έφε­ραν με­γα­λειώ­δη απο­τε­λέ­σμα­τα.
Συ­γκε­ντρώ­θη­καν 120.000 άν­θρω­ποι για να στα­μα­τή­σουν τα σχέ­δια της φρέ­σκιας κυ­βέρ­νη­σής τους (ευ­ρεία δεξιά συ­γκυ­βέρ­νη­ση), που επι­χει­ρεί να κα­ταρ­γή­σει την αυ­τό­μα­τη ανα­προ­σαρ­μο­γή των μι­σθών και των κοι­νω­νι­κών επι­δο­μά­των στο κό­στος ζωής και να αυ­ξή­σει το όριο συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης από τα 65 στα 67 χρό­νια.  
Κα­τέ­φθα­σαν 60.000 δια­δη­λω­τές με τα τρένα από άλλες πε­ριο­χές του Βελ­γί­ου. Οι διορ­γα­νω­τές είχαν συ­νεν­νοη­θεί με τα σω­μα­τεία στις συ­γκοι­νω­νί­ες να μην απερ­γή­σουν εκεί­νη τη μέρα για να με­τα­φέ­ρουν τον κόσμο κι επι­πλέ­ον εξα­σφά­λι­σαν μειω­μέ­νη τιμή ει­σι­τη­ρί­ου για τους δια­δη­λω­τές. Οι εντυ­πω­σια­κές ει­κό­νες μας ξάφ­νια­σαν ευ­χά­ρι­στα από μια πρω­τεύ­ου­σα απ’ όπου μας ανα­κοι­νώ­νουν συ­νέ­χεια μέτρα κα­τα­στρο­φής για τη δου­λειά και τη ζωή εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων στην Ευ­ρώ­πη.
Από την Αμ­βέρ­σα συμ­με­τεί­χαν 20.000 άν­θρω­ποι, από την ανα­το­λι­κή Φλάν­δρα 9.000 δια­δη­λω­τές και πολύς κό­σμος έμει­νε έξω από τα τρένα, παρά τα έξτρα δρο­μο­λό­για που είχαν κα­νο­νι­στεί.
Οι νέοι στις Βρυ­ξέλ­λες κα­τέ­λα­βαν την έδρα του συν­δέ­σμου βιο­μη­χά­νων, επει­δή προ­ω­θεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρή­σε­ων σε βάρος της δη­μο­κρα­τί­ας.
Χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νοι, ντυ­μέ­νοι με τα χρώ­μα­τα των συν­δι­κά­των τους, έκα­ναν τις Βρυ­ξέλ­λες αγνώ­ρι­στες, προ­βάλ­λο­ντας την άλλη ζωή που κυ­ρί­ως υπάρ­χει στη χώρα και δεν είναι αυτή των γρα­βα­τω­μέ­νων στε­λε­χών των πο­λυ­ε­θνι­κών, που εκ­προ­σω­πού­νται κα­λυμ­μέ­να στην ΕΕ.
 Τρία με­γά­λα συν­δι­κά­τα της χώρας (FGTB, CSC, CGSLB) και οι αντί­στοι­χοι το­μείς νε­ο­λαί­ας τους, φοι­τη­τι­κές ενώ­σεις, μα­θη­τές, φε­μι­νι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις, σο­σια­λι­στι­κά και οι­κο­λο­γι­κά κόμ­μα­τα, ορ­γα­νώ­σεις της εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς δη­μιούρ­γη­σαν ένα κοινό μέ­τω­πο και κά­λε­σαν σ’ αυτή τη μα­ζι­κή και ζω­ντα­νή δια­δή­λω­ση.
 Η εξαι­ρε­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση δεν προ­ήλ­θε από το… που­θε­νά και δεν πάει στο… άγνω­στο.
Το κά­λε­σμα δεν ήταν «ξερό» και διεκ­πε­ραιω­τι­κό. Συ­νο­δεύ­τη­κε από μια τε­ρά­στια εκ­στρα­τεία ενη­μέ­ρω­σης κι ευαι­σθη­το­ποί­η­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις επι­χει­ρή­σεις και των πο­λι­τών, όπως το ίδιο το συν­δι­κά­το FGTB ανα­φέ­ρει στην ιστο­σε­λί­δα του. Από τον Οκτώ­βρη είχαν ανα­κοι­νώ­σει συ­γκε­κρι­μέ­νες ημε­ρο­μη­νί­ες και πραγ­μα­το­ποί­η­σαν συ­νε­λεύ­σεις σε διά­φο­ρα μέρη. Και ο δια­κη­ρυγ­μέ­νος στό­χος δεν ήταν μόνο η απλή ενη­μέ­ρω­ση και η πα­ρά­θε­ση των συμ­φο­ρών που μας επι­βάλ­λουν οι κυ­βερ­νή­σεις και οι με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις, αλλά το πέ­ρα­σμα στη δράση. Τα συ­γκε­κρι­μέ­να δρο­μο­λό­για των τρέ­νων, που θα με­τέ­φε­ραν τους δια­δη­λω­τές, είχαν ανα­κοι­νω­θεί και ο κό­σμος μπο­ρού­σε να απευ­θύ­νε­ται στα συν­δι­κά­τα για να κλεί­νει θέση.
Έτσι, η δια­δή­λω­ση της 6ης Νο­έμ­βρη συ­γκέ­ντρω­σε όχι μόνο όσους είχαν προ­ε­τοι­μα­στεί, αλλά, επει­δή καλ­λιερ­γή­θη­κε μια δυ­να­μι­κή γύρω τους, έφερε πολ­λα­πλά­σιο κόσμο.
Ο άλλος πολύ ση­μα­ντι­κός λόγος που λει­τούρ­γη­σε στη μα­ζι­κο­ποί­η­ση και μα­χη­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση της 6ης Νο­έμ­βρη είναι το πλάνο συ­νέ­χειας και κλι­μά­κω­σης αυτού που ξε­κί­νη­σε.   
Σε μια πα­ρά­γρα­φο μέσα στο site του συν­δι­κά­του FGTB, αφού ανα­φέ­ρε­ται η προ­ε­τοι­μα­σία, υπάρ­χει και ο σχε­δια­σμός των επό­με­νων δρά­σε­ων, με την αξιο­ση­μεί­ω­τη κα­τά­λη­ξη της γε­νι­κής απερ­γί­ας στις 15 Δε­κέμ­βρη. Εν­διά­με­σοι σταθ­μοί είναι οι ημε­ρο­μη­νί­ες 24 Νο­έμ­βρη, 1 και 8 Δε­κέμ­βρη, οπότε θα γί­νουν κυ­λιό­με­νες απερ­γί­ες σε διά­φο­ρες επαρ­χί­ες του Βελ­γί­ου.

Ενω­τι­κά στη Γαλ­λία

«Συλ­λο­γι­κό­τη­τα 3Α» (Alterna-tive Αl’ Austérité) λέ­γε­ται το κοινό μέ­τω­πο που συ­γκρο­τή­θη­κε στη Γαλ­λία και κά­λε­σε στη με­γά­λη δια­δή­λω­ση των 100.000 αν­θρώ­πων στις 15 Νο­έμ­βρη, με 30.000 στο Πα­ρί­σι, 5.000 στην Του­λού­ζη, 1.500 στη Ναντ και πολ­λοί σε άλλες πό­λεις (Μπορ­ντώ, Στρα­σβούρ­γο, Αβι­νιόν  κλπ). Πρό­κει­ται για συ­νέ­χεια της πρω­το­βου­λί­ας ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 12 Απρί­λη.
Το κά­λε­σμα στη δια­μαρ­τυ­ρία υπέ­γρα­ψαν κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς όπως το NPA (Νέο Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό Κόμμα), το Κόμμα της Αρι­στε­ράς, το Κο­μου­νι­στι­κό Κόμμα Γαλ­λί­ας, το ΜΑΖΙ, συν­δι­κά­τα όπως η CGT, τα SOLIDAIRES, το FO, η FSU, αλλά και συλ­λο­γι­κό­τη­τες ενά­ντια στην ανερ­γία, για την κα­τοι­κία, φε­μι­νι­στι­κές, οι­κο­λο­γι­κές, φοι­τη­τι­κές. Πάνω από 250 προ­σω­πι­κό­τη­τες και 70 συλ­λο­γι­κό­τη­τες κα­λού­σαν για τις 15 Νο­έμ­βρη σε όλη τη Γαλ­λία.
Το αί­τη­μα ήταν ενά­ντια στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό της λι­τό­τη­τας, συ­μπυ­κνώ­νο­ντας την πο­λι­τι­κή που ασκεί­ται τόσον καιρό, με εξορ­γι­στι­κές πα­ρο­χές στους βιο­μή­χα­νους και τρο­με­ρές πε­ρι­κο­πές στον κόσμο της δου­λειάς. Η διά­λυ­ση του δη­μο­σί­ου και η χρη­μα­το­δό­τη­ση του ιδιω­τι­κού τομέα έχουν θυ­μώ­σει και το γαλ­λι­κό λαό. Ψή­φι­σαν τον Ολάντ για να ασκή­σει άλλη πο­λι­τι­κή και η διά­ψευ­ση ήρθε αμέ­σως. Η συ­νερ­γα­σία του με το σύν­δε­σμο βιο­μη­χά­νων είναι άμεση.
Τα κε­ντρι­κά συν­θή­μα­τα στα πανό της δια­δή­λω­σης ήταν «Φτά­νει πια» και «Να επι­βάλ­λου­με μια ανα­δια­νο­μή του πλού­του». Απερ­γί­ες με διάρ­κεια και δυ­να­μι­κή γί­νο­νται το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, όπως στην Air France, και κρα­τά­νε το αγω­νι­στι­κό φρό­νη­μα σε επί­πε­δο ικανό να επι­φέ­ρει αντι­στρο­φή του συ­νο­λι­κού κλί­μα­τος. Και στην πε­ρί­πτω­ση της Γαλ­λί­ας γί­νε­ται λόγος για ξε­κί­νη­μα των αγω­νι­στι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. 
Απερ­γί­ες και κι­νη­το­ποι­ή­σεις έχουν εξαγ­γελ­θεί από τους σι­δη­ρο­δρο­μι­κούς, το μετρό, για τις 25 Νο­έμ­βρη, οι εξει­δι­κευ­μέ­νοι για­τροί συ­ζη­τά­νε να ακο­λου­θή­σουν την απερ­γία των γε­νι­κών για­τρών τα Χρι­στού­γεν­να, στα πα­νε­πι­στή­μια ψη­φί­ζο­νται κι­νη­το­ποι­ή­σεις. 

Ανα­σύ­ντα­ξη του κι­νή­μα­τος στην Ιτα­λία

Ο ερ­γα­τι­κός ανα­βρα­σμός συ­νε­χί­ζε­ται στην Ιτα­λία. Το συλ­λα­λη­τή­ριο στις 25 Οκτώ­βρη (όταν πάνω από 1 εκα­τομ­μύ­ριο ερ­γα­ζό­με­νοι αντα­πο­κρί­θη­καν στο κά­λε­σμα της συ­νο­μο­σπον­δί­ας CGIL) φά­νη­κε πως δεν ήταν «πυ­ρο­τέ­χνη­μα», αλλά δείγ­μα των δια­θέ­σε­ων σο­βα­ρών τμη­μά­των της ερ­γα­τι­κής τάξης στην Ιτα­λία.
Ο Ρέν­τσι δί­καια συ­γκρί­νε­ται με τη Θά­τσερ από Ιτα­λούς συν­δι­κα­λι­στές, καθώς με το νόμο για τα ερ­γα­σια­κά (Jobs Act) επι­χει­ρεί να ξε­δο­ντιά­σει πλή­ρως το «Κα­τα­στα­τι­κό των Ερ­γα­ζο­μέ­νων» (την ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία που κα­το­χύ­ρω­σε τα δι­καιώ­μα­τα που κα­τα­κτή­θη­καν...). Απέ­να­ντι σε αυτήν τη θα­νά­σι­μη για τα δι­καιώ­μα­τα αλλά και την ίδια την ύπαρ­ξη του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος απει­λή, δεί­χνει να ανα­συ­γκρο­τεί­ται η αντί­στα­ση και να βγαί­νει από το λή­θαρ­γο των τε­λευ­ταί­ων ετών ο «κοι­μώ­με­νος γί­γα­ντας». 
Στους χώ­ρους δου­λειάς έχουν υπάρ­ξει αρ­κε­τές αυ­θόρ­μη­τες στά­σεις ερ­γα­σί­ας ενά­ντια στο Jobs Act, ενώ σε όποιο ερ­γο­στά­σιο το FIOM (συν­δι­κά­το με­ταλ­λερ­γα­τών) παίρ­νει κά­ποια πρω­το­βου­λία, αυτή έχει μα­ζι­κή συμ­με­το­χή. Ξε­χω­ρί­ζει η πε­τυ­χη­μέ­νη απερ­γία της 16ης Οκτώ­βρη από τα μα­χη­τι­κά συν­δι­κά­τα βάσης στον εφο­δια­στι­κό κλάδο (απο­θή­κευ­ση, με­τα­φο­ρά κ.λπ.), όπου πολ­λοί με­τα­νά­στες ερ­γά­τες αγω­νί­ζο­νται για σύμ­βα­ση και αξιο­πρε­πείς μι­σθούς.  
Πα­ράλ­λη­λα σκλη­ραί­νουν οι αμυ­ντι­κοί αγώ­νες ενά­ντια στις απο­λύ­σεις. Δύο ει­κό­νες από αυ­τούς τους αγώ­νες συ­μπυ­κνώ­νουν το κλίμα: 
Η μία είναι η αναί­τια σκλη­ρή επί­θε­ση των ΜΑΤ στους χα­λυ­βουρ­γούς του Terni που δια­δή­λω­ναν στη Ρώμη. 
Η άλλη είναι η επί­θε­ση των ερ­γα­τών της Alcatel με αυγά και κραυ­γές «buffone!» προς την αυ­το­κι­νη­το­πο­μπή του Ρέν­τσι. 
Αυτό είναι το πλαί­σιο που πίεσε την CGIL να ανα­λά­βει (επι­τέ­λους!) δράση και να βάλει τέλος στην τα­κτι­κή «κοι­νω­νι­κής ει­ρή­νης» με την οποία είχε επι­λέ­ξει να κι­νεί­ται εν μέσω κρί­σης. Η συ­νο­μο­σπον­δία, αφού κα­θυ­στέ­ρη­σε πε­ρί­που 2 βδο­μά­δες μετά το συλ­λα­λη­τή­ριο-σει­σμό, πε­ρι­μέ­νο­ντας να δει τι θα κά­νουν οι «με­τριο­πα­θείς» (και τα τε­λευ­ταία χρό­νια προ­δο­τι­κές) CISL και UIL, τε­λι­κά απο­φά­σι­σε να κα­λέ­σει σε γε­νι­κή απερ­γία στις 5 Δε­κέμ­βρη. Είχε προη­γη­θεί δια­δή­λω­ση δε­κά­δων χι­λιά­δων δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων στη Ρώμη το Σάβ­βα­το 8 Νο­έμ­βρη, που απαι­τού­σαν νέα σύμ­βα­ση που θα βάζει τέλος στο πο­λυ­ε­τές «πά­γω­μα» μι­σθών. 
Για τους αγω­νι­στές τα μάτια ήταν στραμ­μέ­να στις 14 Νο­έμ­βρη, ημέρα «κοι­νω­νι­κής απερ­γί­ας», που είχε προ­κη­ρυ­χθεί από δυ­νά­μεις που επε­δί­ω­καν να κρα­τη­θεί η αγω­νι­στι­κή συ­νέ­χεια μέχρι την ημέρα της γε­νι­κής απερ­γί­ας. Ήταν μια επι­τυ­χη­μέ­νη μέρα μα­ζι­κών δρά­σε­ων, απερ­γιών και δια­δη­λώ­σε­ων σε 25 πό­λεις της Ιτα­λί­ας, που ορ­γα­νώ­θη­κε από τα συν­δι­κά­τα βάσης, διά­φο­ρες ορ­γα­νώ­σεις και δί­κτυα επι­σφα­λώς ερ­γα­ζο­μέ­νων, φοι­τη­τι­κές και μα­θη­τι­κές ενώ­σεις αλλά και τμή­μα­τα της CGIL: Δε­κά­δες συν­δι­κα­λι­στές είχαν υπο­γρά­ψει το κά­λε­σμα της αντι­πο­λι­τευ­τι­κής μειο­ψη­φί­ας «Il sindacato è un altra cosa» για ορ­γά­νω­ση και συμ­με­το­χή στην κι­νη­το­ποί­η­ση της 14ης Νο­έμ­βρη. Η «κοι­νω­νι­κή απερ­γία» συ­νέ­πε­σε με την απερ­γία της FIOM στα ερ­γο­στά­σια του Βορρά, που προ­σέ­θε­σε ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρα «κιλά» στην απερ­γία. Στις 21 Νο­έμ­βρη η FIOM ορ­γα­νώ­νει απερ­γία στα ερ­γο­στά­σια του Νότου. 
Η επι­τυ­χία αυτών των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, ει­δι­κά της 14ης Νο­έμ­βρη, και η συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια για ορ­γά­νω­ση του αγώνα ενό­ψει της 5ης  Δε­κέμ­βρη μπο­ρεί να κά­νουν τη γε­νι­κή απερ­γία ένα πραγ­μα­τι­κό γε­γο­νός στην Ιτα­λία, την αρχή μιας σο­βα­ρής ανα­σύ­ντα­ξης.