Στη διάρκεια του καυτού Απρίλη-Μάη, οι δράσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη είχαν απλωθεί σε πάνω από 140 πανεπιστήμια, σε 45 από τις Πολιτείες των ΗΠΑ, αποτελώντας το μεγαλύτερο αντιπολεμικό κίνημα μέσα στις σχολές από το 1968 και την αλληλεγγύη στο Βιετνάμ.

Πολ­λές κα­τα­σκη­νώ­σεις δια­λύ­θη­καν βίαια (αρ­κε­τές χι­λιά­δες είναι οι συλ­λή­ψεις πα­νε­θνι­κά), άλλες τερ­μα­τί­στη­καν από τους ίδιους τους φοι­τη­τές και τις φοι­τή­τριες, άλλες συ­νε­χί­ζουν, ενώ αυτή η «άνοι­ξη της αλ­λη­λεγ­γύ­ης» κυ­ριάρ­χη­σε και στις τε­λε­τές απο­φοί­τη­σης. Κάθε μέρα στα σό­σιαλ μί­ντια κυ­κλο­φο­ρού­σε και ένα νέο πε­ρι­στα­τι­κό -από­φοι­των να ανε­βαί­νουν στην εξέ­δρα να πα­ρα­λά­βουν το πτυ­χίο τους με δε­μέ­να χέρια, ή με πα­λαι­στι­νια­κές ση­μαί­ες, ή φο­ρώ­ντας κου­φί­γιες, γνω­ρί­ζο­ντας την απο­θέ­ω­ση των συμ­φοι­τη­τών τους. Υπήρ­ξαν κά­ποια πα­νε­πι­στή­μια που απο­φά­σι­σαν τη δια­κο­πή των σχέ­σε­ων με το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ ή υπο­σχέ­θη­καν στον φοι­τη­τό­κο­σμο δια­δι­κα­σί­ες όπου θα κλη­θεί το ίδρυ­μα να απο­φα­σί­σει.

Ευ­ρω­παϊ­κά πα­νε­πι­στή­μια

Επι­πλέ­ον, το «αμε­ρι­κα­νι­κό πα­ρά­δειγ­μα» εξα­πλώ­θη­κε με τα­χύ­τη­τα σε πολλά πα­νε­πι­στή­μια της Ευ­ρώ­πης, της Αυ­στρα­λί­ας και αλλού. Αλλού με τη μορφή κα­τα­λή­ψε­ων, αλλού με κα­τα­σκη­νώ­σεις στους ανοι­χτούς χώ­ρους των κά­μπους, αλλού με μα­ζι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις μέσα στην πα­νε­πι­στη­μιού­πο­λη και με «στό­λι­σμα» των κτι­ρί­ων στα πα­λαι­στι­νια­κά χρώ­μα­τα. Οι φοι­τη­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις (ή και μόνο ο φόβος τους) πα­ρά­γουν απο­τε­λέ­σμα­τα. Σε Νορ­βη­γία, Ισπα­νία, Ιτα­λία, Ολ­λαν­δία, Βέλ­γιο, Ιρ­λαν­δία, Δανία, Σλο­βε­νία έχουν βγει πολ­λές απο­φά­σεις ιδρυ­μά­των: Είτε επα­νε­ξέ­τα­σης των συμ­φω­νιών και συ­νερ­γα­σιών για να εξε­τα­στούν πε­ρι­πτώ­σεις «συ­νε­νο­χής» σε εγκλή­μα­τα, είτε από-επέν­δυ­σης από με­γά­λες εται­ρί­ες που είναι στη «μαύρη λίστα» του ΟΗΕ για την επι­χει­ρη­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τά τους ει­δι­κά στα Κα­τε­χό­με­να Πα­λαι­στι­νια­κά Εδάφη, είτε δια­κο­πής ερευ­νη­τι­κών προ­γραμ­μά­των και από­συρ­σης επεν­δύ­σε­ων που συν­δέ­ο­νται άμεσα ή έμ­με­σα με στρα­τιω­τι­κούς σκο­πούς, είτε ανα­στο­λής κάθε συ­νερ­γα­σί­ας με πα­νε­πι­στή­μια που «δε συμ­μορ­φώ­νο­νται με το διε­θνές αν­θρω­πι­στι­κό δί­καιο» κ.ο.κ.

Όπως το έθεσε μια εσω­τε­ρι­κή ανα­φο­ρά του Ισ­ραη­λι­νού υπουρ­γεί­ου Πλη­ρο­φο­ριών, το κύμα μποϊ­κο­τα­ρί­σμα­τος «βάζει σε κίν­δυ­νο την επι­στη­μο­νι­κή-τε­χνο­λο­γι­κή θέση του Ισ­ρα­ήλ στον πλα­νή­τη και μα­κρο­πρό­θε­σμα μπο­ρεί να υπο­στεί ζημιά η εθνι­κή ασφά­λεια και η ισχύς της οι­κο­νο­μί­ας του Ισ­ρα­ήλ». Όπως το έθεσε το διε­θνές κί­νη­μα BDS: Σε πε­ρί­που 20 χρό­νια προ­σπα­θειών, ποτέ δεν έχου­με ξα­να­δεί τόσες πολ­λές νίκες σε τόσο σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα». Στον αστι­κό Τύπο και ιδιαί­τε­ρα στην αρ­θρο­γρα­φία που ει­δι­κεύ­ε­ται στην πα­νε­πι­στη­μια­κή έρευ­να και τη σχέση της με την αγορά, έχουν εμ­φα­νι­στεί οι πρώ­τες «ανη­συ­χί­ες» για τη θέση του Ισ­ρα­ήλ στο «HorizonEurope» και τη συ­νε­κτι­κό­τη­τα του κοι­νού πα­νευ­ρω­παϊ­κού ερευ­νη­τι­κού προ­γράμ­μα­τος.

Αθλη­τι­σμός-πο­λι­τι­σμός

Ευ­ρύ­τε­ρα, πυ­κνώ­νουν οι ανα­φο­ρές μποϊ­κο­τα­ρί­σμα­τος και σε άλ­λους χώ­ρους των τε­χνών, του πο­λι­τι­σμού κλπ, είτε με την άρ­νη­ση αν­θρώ­πων να συμ­με­τέ­χουν σε εκ­δη­λώ­σεις στο Ισ­ρα­ήλ, είτε με την πίεση σε Φε­στι­βάλ κ.ά. να δια­κό­ψουν τους δε­σμούς με εται­ρί­ες «που επω­φε­λού­νται από το ισ­ραη­λι­νό απαρτ­χάιντ, την κα­το­χή και τη γε­νο­κτο­νία».

Η επι­λο­γή της EBU να μην απο­κλεί­σει το Ισ­ρα­ήλ από τη φε­τι­νή Γιου­ρο­βί­ζιον και να επι­χει­ρή­σει να επι­βά­λει τον «μη-πο­λι­τι­κό» χα­ρα­κτή­ρα του θε­σμού στους φανς και στους καλ­λι­τέ­χνες, γύ­ρι­σε μπού­με­ρανγκ, με διαρ­κή έντα­ση και χάος στα πα­ρα­σκή­νια (που στην εποχή των σό­σιαλ­μί­ντια, δεν μπό­ρε­σε να κρύ­ψει η «πε­ρι­φρου­ρη­μέ­νη» τη­λε­ο­πτι­κή με­τά­δο­ση), με το Μάλμε να πε­ρι­γρά­φε­ται διε­θνώς ως «η πιο πο­λι­τι­κά φορ­τι­σμέ­νη Γιου­ρο­βί­ζιον».

Η Ολυ­μπια­κή φλόγα αντι­με­τω­πί­ζει μι­κρές συ­γκε­ντρώ­σεις στη δια­δρο­μή της στη Γαλ­λία, από αν­θρώ­πους που κα­ταγ­γέ­λουν την υπο­κρι­σία της «Ολυ­μπια­κής εκε­χει­ρί­ας», όταν συμ­με­τέ­χει κα­νο­νι­κά το Κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ. Η Πα­λαι­στι­νια­κή Ομο­σπον­δία Πο­δο­σφαί­ρου, με την πλήρη στή­ρι­ξη της Ασια­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας, υπέ­βα­λε αί­τη­μα απο­κλει­σμού του Ισ­ρα­ήλ στη FIFA, και ακόμα και το γνω­στό το­μά­ρι Τζιά­νι­Ιν­φα­ντί­νο απέ­φυ­γε να πα­ρα­πέμ­ψει το θέμα στις δια­δι­κα­στι­κές κα­λέν­δες, ανα­κοι­νώ­νο­ντας ότι το Συμ­βού­λιο θα ζη­τή­σει νο­μι­κές συμ­βου­λές και θα συ­γκα­λέ­σει ει­δι­κό έκτα­κτο συ­νέ­δριο τον Ιούλη για το θέμα.

Πο­λι­τι­κές επι­τυ­χί­ες

Σε αυτήν τη συ­γκυ­ρία, προ­κα­λούν με­γά­λη ανα­κού­φι­ση τα νέα από το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο. Ο Σού­νακ προ­ω­θού­σε επί μήνες ένα δρα­κό­ντειο νο­μο­σχέ­διο απα­γό­ρευ­σης του μποϊ­κο­τάζ, που προ­έ­βλε­πε ρητά ότι δη­μό­σιοι ορ­γα­νι­σμοί/θε­σμοί κλπ «δεν μπο­ρούν να κά­νουν επι­λο­γές που δεί­χνουν πο­λι­τι­κή ή ηθική απο­δο­κι­μα­σία για κά­ποια χώρα» (!), επε­σή­μα­νε ξε­χω­ρι­στά το Ισ­ρα­ήλ (προ­φα­νώς…), και επέ­κτει­νε τις ίδιες ρυθ­μί­σεις και στα Κα­τε­χό­με­να Πα­λαι­στι­νια­κά Εδάφη (!). Ήταν τόσο δρα­κό­ντειο και τόσο που χρειά­στη­κε μήνες πε­ρι­πε­τειών σε επι­τρο­πές και νο­μο­θε­τι­κά σώ­μα­τα που πιέ­ζο­νταν από μια μα­ζι­κή-ενω­τι­κή κα­μπά­νια για την απο­τρο­πή του. Με την πα­ραί­τη­ση Σού­νακ και τις πρό­ω­ρες εκλο­γές, το νο­μο­σχέ­διο επέ­στρε­ψε τε­λι­κά στο συρ­τά­ρι…

Τα νέα απο­τρό­παια εγκλή­μα­τα στη Ράφα που έκα­ναν το γύρο του κό­σμου προ­κά­λε­σαν συ­γκε­ντρώ­σεις σε Μα­δρί­τη, Βαρ­κε­λώ­νη, Βε­ρο­λί­νο, Πα­ρί­σι κ.ά. Στη γαλ­λι­κή πρω­τεύ­ου­σα έγι­ναν δια­δο­χι­κές δια­δη­λώ­σεις επί 2 μέρες. Την επο­μέ­νη, η γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση ανα­κοί­νω­σε ότι δεν θα είναι τε­λι­κά πα­ρού­σες οι 74 ισ­ραη­λι­νές εται­ρί­ες που θα είχαν πε­ρί­πτε­ρο στο Eurosatory 2024, την τε­ρά­στια έκ­θε­ση «για την άμυνα και την ασφά­λεια», από αυτές όπου πα­ρε­λαύ­νουν οι πο­λε­μι­κές βιο­μη­χα­νί­ες και το Ισ­ρα­ήλ κα­τέ­χει (εύ­λο­γα…) εξέ­χου­σα θέση.

Οι προει­δο­ποι­ή­σεις φίλων του Ισ­ρα­ήλ προς την ηγε­σία του, για το «τί­μη­μα» της (ξε­κα­πί­στρω­τα αλα­ζο­νι­κής) πο­λι­τι­κής του, για τον κίν­δυ­νο της «διε­θνούς απο­μό­νω­σής» του, γί­νο­νται στα­δια­κά πράξη μπρο­στά στα μάτια μας. Όσα έχουν γίνει πα­ρα­μέ­νουν λίγα, μπρο­στά στο μέ­γε­θος του εγκλή­μα­τος που εξε­λίσ­σε­ται σε ζω­ντα­νή σύν­δε­ση, αλλά πρό­κει­ται για «άλ­μα­τα» σε σχέση με την πλήρη κα­νο­νι­κο­ποί­η­ση που είχε πε­τύ­χει το σιω­νι­στι­κό κρά­τος, ιδιαί­τε­ρα στην εποχή μετά το Όσλο.

Έχου­με ση­μειώ­σει ότι σε επί­πε­δο «κοι­νής γνώ­μης» ενι­σχύ­ε­ται η πο­λι­τι­κή απο­μό­νω­ση του Κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ, όπως απο­τυ­πώ­νε­ται στη μα­ζι­κό­τη­τα και τη διάρ­κεια του διε­θνούς κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Πα­λαι­στί­νη. Πλέον αυτή αρ­χί­ζει να με­τα­φρά­ζε­ται και σε πραγ­μα­τι­κή-υλι­κή απο­μό­νω­ση από κά­ποιους «θε­σμούς» και «ορ­γα­νι­σμούς», ενώ δη­μιουρ­γεί κά­ποιες ρωγ­μές και στην «συ­ναί­νε­ση» σε επί­πε­δο κρα­τι­κών ηγε­σιών ή υπε­ρε­θνι­κών ορ­γα­νι­σμών (βλ.σελ. 29). Αυτή τη δια­δρο­μή, από κάτω προς τα πάνω, διέ­νυ­σε και το κί­νη­μα για απο­μό­νω­ση του Απαρτ­χάιντ της Νο­τί­ου Αφρι­κής. Αυτή τη δια­δρο­μή οφεί­λει να δια­νύ­σει και το σύγ­χρο­νο κί­νη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Πα­λαι­στί­νη.

Το κί­νη­μα εδώ

Στην Ελ­λά­δα δυ­στυ­χώς η δράση για την Πα­λαι­στί­νη δεν έχει πλη­σιά­σει σε επί­πε­δα που να «συ­μπο­ρεύ­ε­ται» με αυτό το διε­θνές ρεύμα. Αλλά προς  αυτόν το στόχο έχου­με να ερ­γα­στού­με. Η ευαι­σθη­σία και η δια­θε­σι­μό­τη­τα ενός «στρώ­μα­τος» ακτι­βι­στών-στριών έχει φανεί στις ποι­κί­λες δρά­σεις όλων των προη­γού­με­νων μηνών και έκανε μια πιο ορατή εμ­φά­νι­ση μέσα στον Μάη, όταν συν­δυά­στη­κε η κλι­μά­κω­ση της σιω­νι­στι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας στην ίδια τη Ράφα με την έμπνευ­ση από την άλλη μεριά του Ατλα­ντι­κού.

Η συμ­με­το­χή και η έντα­ση που χα­ρα­κτή­ρι­σε μια πρώτη «ανα­κλα­στι­κή» κι­νη­το­ποί­η­ση κατά την έναρ­ξη των σιω­νι­στι­κών πο­λε­μι­κών επι­χει­ρή­σε­ων στη Ράφα ήταν το πρώτο δείγ­μα. Αμέ­σως μετά, η νε­ο­λαι­ί­στι­κη αντα­πό­κρι­ση στο στα­θε­ρό επί μήνες κά­λε­σμα «Σάβ­βα­το με­ση­μέ­ρι στο Σύ­νταγ­μα» και η από­φα­ση αρ­κε­τών πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων της Αρι­στε­ράς να το στη­ρί­ξουν εκεί­νη τη φορά, συ­γκρό­τη­σε έναν όγκο δια­δη­λω­τών που επέ­τρε­ψε η συ­γκέ­ντρω­ση να εξε­λι­χθεί σε μίνι πο­ρεία προς τα Προ­πύ­λαια.

Ακο­λού­θη­σε η ολο­νύ­χτια δια­μαρ­τυ­ρία των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων στα Προ­πύ­λαια. Η από­φα­ση ήταν μια «μαρ­τυ­ρία» της πί­ε­σης που δέ­χτη­κε η ΚΝΕ να κι­νη­θεί (εν μέσω διε­θνούς φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος, τι γί­νε­ται στη χώρα όπου οι Κομ­μου­νι­στές είναι πρώτη δύ­να­μη στις σχο­λές;). Η εντυ­πω­σια­κή διορ­γά­νω­ση ήταν ένα μικρό δείγ­μα του τι θα μπο­ρού­σε να «ση­κώ­σει» το ΚΚΕ, εφό­σον το επι­θυ­μού­σε. Η αντα­πό­κρι­ση κό­σμου που βρί­σκε­ται (κατά πολύ…) έξω από τις γραμ­μές και την επιρ­ροή της ΚΝΕ ανέ­δει­ξε την διά­θε­ση.

Το ίδιο βράδυ εί­χα­με την κα­τά­λη­ψη της Νο­μι­κής, με την ανάρ­τη­ση του θη­ριώ­δους πανώ και τα βεγ­γα­λι­κά που έκα­ναν ως φω­το­γρα­φία τον γύρο του (κι­νη­μα­τι­κού) ίντερ­νετ, από ομάδα ακτι­βι­στριών/στών που επι­χεί­ρη­σε να φέρει μια δόση από «Κο­λού­μπια» και στην Αθήνα, για να αντι­με­τω­πί­σει άγρια κα­τα­στο­λή (βλ. πα­ρα­κά­τω), αλλά και την αλ­λη­λέγ­γυα κι­νη­το­ποί­η­ση του φοι­τη­τό­κο­σμου της Νο­μι­κής απέ­να­ντι στον απο­κλει­σμό της σχο­λής από τα ΜΑΤ.

Την επο­μέ­νη των Προ­πυ­λαί­ων και πα­ρα­μο­νή της επε­τεί­ου της Νάκ­μπα, η πα­ρέμ­βα­ση της Πρω­το­βου­λί­ας Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον Πα­λαι­στι­νια­κό Λαό στο Μο­να­στη­ρά­κι, με πρω­τα­γω­νι­στι­κό το ρόλο της Ανοι­χτής Ορ­χή­στρας, με συμ­με­το­χή μελών της Συ­νέ­λευ­σης Αγω­νι­ζο­μέ­νων Ηθο­ποιών σε δρώ­με­νο, απο­τέ­λε­σε ένα ακόμα μικρό δείγ­μα του εύ­ρους των πα­ρεμ­βά­σε­ων, των δρά­σε­ων, των μορ­φών που οφεί­λου­με να σκε­φτού­με για το άπλω­μα των πα­ρεμ­βά­σε­ών μας υπέρ της Πα­λαι­στί­νης.

Αυτή η πυκνή δράση και κι­νη­τι­κό­τη­τα κο­ρυ­φώ­θη­κε στις 15 Μάη, όπου η επέ­τειος της Νάκ­μπα (Κα­τα­στρο­φής) του 1948 συ­νέ­πε­σε με την εξέ­λι­ξη και κο­ρύ­φω­ση της σύγ­χρο­νης Κα­τα­στρο­φής της Γάζας. Με την υπο­στή­ρι­ξη όλων των ορ­γα­νώ­σε­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής/αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς, κά­ποιων αναρ­χι­κών ομά­δων, και άλλων συ­νε­λεύ­σε­ων/πρω­το­βου­λιών/συλ­λο­γι­κο­τή­των που στη­ρί­ζουν την Πα­λαι­στι­νια­κή Αντί­στα­ση, ορ­γα­νώ­θη­κε μια εντυ­πω­σια­κή σε παλμό δια­δή­λω­ση προς την Σιω­νι­στι­κή Πρε­σβεία -ίσως η με­γα­λύ­τε­ρη φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κή κι­νη­το­ποί­η­ση μετά την 7η Οκτώ­βρη εν τη απου­σία του ΚΚΕ.

Η κι­νη­τι­κό­τη­τα συ­νέ­χι­σε να εκ­φρά­ζε­ται και στα πολλά, μικρά, επι­μέ­ρους γε­γο­νό­τα, που συ­νε­χί­ζο­νται όλους αυ­τούς τους μήνες. Το­πι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις, όπως στην Καλ­λι­θέα (Ερ­γα­τι­κή Λέσχη και η «Πόλη Ανά­πο­δα»), ή στη Νέα Ιωνία («Εκτός Σχε­δί­ου» και «Κόκ­κι­νη Ρωγμή»). Κα­θιε­ρω­μέ­να γε­γο­νό­τα που φέτος «δί­νουν χώρο» στην Πα­λαι­στι­νια­κή Υπό­θε­ση, όπως επέ­λε­ξε να κάνει το φε­τι­νό 17ο Φε­στι­βάλ των πο­λι­τι­στι­κών ομά­δων της φοι­τη­τι­κής εστί­ας Αθη­νών ή αρ­κε­τά από τα αντι­ρα­τσι­στι­κά φε­στι­βάλ ανά την Ελ­λά­δα (με εμ­βλη­μα­τι­κή την επι­λο­γή του Αντι­ρα­τσι­στι­κού Φε­στι­βάλ Αθή­νας, βλ. σελ 16-17). Γε­γο­νό­τα όπως η συ­νέ­χεια των εμ­φα­νί­σε­ων των «Μου­σι­κών της Αθή­νας για τους Μου­σι­κούς της Γάζας» ή το μο­νο­ή­με­ρο στον πο­λυ­χώ­ρο Somoud με φα­γη­τό, ντά­μπ­κε και πα­ζά­ρι από την κολ­λε­κτί­βα «Gather for Gaza». Η συ­νέ­χεια των συμ­βο­λι­κών δρά­σε­ων, με αναρ­τή­σεις πα­λαι­στι­νια­κών ση­μαιών σε πα­νε­πι­στή­μια και δη­μό­σια κτί­ρια.

Εν τω με­τα­ξύ συ­νε­χί­ζο­νται επί μήνες οι συ­γκε­ντρώ­σεις στο Σύ­νταγ­μα το Σάβ­βα­το, με στα­θε­ρό κά­λε­σμα  της Πρω­το­βου­λί­ας Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στον Πα­λαι­στι­νια­κό Λαό Ερ­γα­τι­κών Σω­μα­τεί­ων και Συλ­λο­γι­κο­τή­των. Πρό­κει­ται για μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη δράση της οποί­ας η συ­στη­μα­τι­κό­τη­τα και η επι­μο­νή τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, οφεί­λει να γίνει πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση για όλη την κί­νη­ση του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς. Ξε­κι­νώ­ντας από την πλαι­σί­ω­ση των ίδιων των σαβ­βα­τιά­κων συ­γκε­ντρώ­σε­ων από άλλες δυ­νά­μεις (από τις 8 Ιούνη, η ώρα συ­γκέ­ντρω­σης με­τα­φέ­ρε­ται από τις 12μ. στις 7 μ.μ., ελ­πί­ζο­ντας να διευ­κο­λυν­θεί και μια ευ­ρύ­τε­ρη συμ­με­το­χή). Αλλά και προ­χω­ρώ­ντας με πα­ρό­μοια προ­σή­λω­ση στην ορ­γά­νω­ση συ­στη­μα­τι­κών δρά­σε­ων/κα­μπα­νιών.

Στα πα­νε­πι­στή­μια, όπου διά­φο­ρες δυ­νά­μεις έχουν φέρει στην επι­φά­νεια κά­ποιους από τους δε­σμούς συ­νε­νο­χής που πρέ­πει να σπά­σουν (από συ­γκε­κρι­μέ­νες συ­νερ­γα­σί­ες συ­γκε­κρι­μέ­νων ιδρυ­μά­των μέχρι όσα ανα­φέ­ρα­με πα­ρα­πά­νω για το «HorizonEurope»). Απέ­να­ντι σε προ­κλή­σεις όπως η έλευ­ση ισ­ραη­λι­νών εκ­παι­δευ­τών Κραβ-Μα­γκά, πρώην ή νυν στε­λε­χών του σιω­νι­στι­κού στρα­τού, για τις εξε­τά­σεις εκα­το­ντά­δων μι­κρών παι­διών στο ΟΑΚΑ, που μα­ταιώ­θη­κε χάρη στις κα­ταγ­γε­λί­ες συλ­λο­γι­κό­τη­των όπως το BDSGreece, η Ένωση Πα­λαι­στι­νί­ων Ερ­γα­ζο­μέ­νων, η Συ­νέ­λευ­ση Αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Πα­λαι­στι­νια­κή Αντί­στα­ση. Εντο­πί­ζο­ντας πτυ­χές της ελ­λη­νο-ισ­ραη­λι­νής συ­νερ­γα­σί­ας και συ­νε­νό­χους (Energean, Elbit κ.ά.), που πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σουν μα­ζι­κές κα­μπά­νιες κα­τα­δί­κης του ρόλου τους.

Λευ­τε­ριά στα θύ­μα­τα της κα­τα­στο­λής

Η από­πει­ρα να έρθει μια «γεύση» από Κο­λού­μπια στην Αθήνα, αντι­με­τω­πί­στη­κε με μια επί­δει­ξη αυ­ταρ­χι­σμού από την κυ­βέρ­νη­ση, με το σπά­σι­μο της κα­τά­λη­ψης της Νο­μι­κής και την σύλ­λη­ψη όλων των 28 ατό­μων που βρί­σκο­νταν στο χώρο. Τα 9 άτομα ευ­ρω­παϊ­κής κα­τα­γω­γής έγι­ναν πρώτα στό­χος μι­ντια­κής υστε­ρί­ας (οι «ξένοι» που έστη­σαν «επι­χει­ρη­σια­κό κέ­ντρο» στη Νο­μι­κή…) και υπέ­στη­σαν την πιο σκλη­ρή με­τα­χεί­ρι­ση. Με­τα­φέρ­θη­καν στην Αμυ­γδα­λέ­ζα, ενώ απει­λού­νται και με απέ­λα­ση (!) για τη συμ­με­το­χή τους σε μια ει­ρη­νι­κή-πο­λι­τι­κή δράση. Η δίκη των «28» ανα­βλή­θη­κε για τις 13 Μάρτη του 2025 και αφέ­θη­καν ως τότε ελεύ­θε­ροι.

Χωρίς προ­φα­νή λόγο, οι Αρχές κρά­τη­σαν στην Αμυ­γδα­λέ­ζα την αφρο-γαλ­λί­δα Λία Κουρ­τουά Ντάκ­μπα, που ξε­κί­νη­σε απερ­γία πεί­νας για την απε­λευ­θέ­ρω­σή της, την ακύ­ρω­ση των δια­δι­κα­σιών απε­λά­σε­ων, αλλά και τις συν­θή­κες που αφο­ρούν (όλους τους έγκλει­στους) στην Αμυ­γδα­λέ­ζα. Άλλα δύο άτομα ξε­κί­νη­σαν απερ­γί­ας πεί­νας εκτός φυ­λα­κής, σε έν­δει­ξη αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Οι Μη­τέ­ρες Κατά της Γε­νο­κτο­νί­ας, ξε­κί­νη­σαν την 1η Ιούνη απερ­γία πεί­νας εκ πε­ρι­τρο­πής, ενώ στο­χεύ­ουν να έχουν κα­θη­με­ρι­νή πα­ρου­σία στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος (12-2), για να ευαι­σθη­το­ποι­ή­σουν τόσο για την υπό­θε­ση της Λία όσο και για τη γε­νο­κτο­νία στη Γάζα. [Rp: Η απερ­γία πεί­νας έληξε, καθώς η Λία κέρ­δι­σε την απε­λευ­θέ­ρω­σή της και την ανα­στο­λή των δια­δι­κα­σιών απέ­λα­σης].

Η υπό­θε­ση της κα­τά­λη­ψης της Νο­μι­κής και της Λία είναι η πιο «διά­ση­μη» ανά­με­σα σε μια σειρά κρου­σμά­των αυ­ταρ­χι­σμού, κα­τα­σταλ­τι­κών πα­ρεμ­βά­σε­ων, προ­σα­γω­γών και διώ­ξε­ων φοι­τη­τών-τριών κ.ά. που αφο­ρούν την στή­ρι­ξη στον αγώνα των Πα­λαι­στι­νί­ων.

Να μην επι­τρέ­ψου­με την ποι­νι­κο­ποί­η­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, καμία δίωξη σε όσους-ες έχουν αρ­κε­τή αν­θρω­πιά για να επι­χει­ρούν «να κά­νουν κάτι!» όταν συμ­βαί­νει μια γε­νο­κτο­νία…

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες