Ναζιστική ελεημοσύνη: Το «ξεκάρφωμα» της Χρυσής Αυγής

Το σωματείο των γιατρών, μόλις αντιλήφθηκε την επιχείρηση «καθαρά χέρια», πέταξε τους φασίστες έξω από το νοσοκομείο και εξέδωσε ανακοίνωση που αναφέρει: «Το Νοσοκομείο της Νίκαιας είναι νοσοκομείο –χώρος απαντοχής και φροντίδας για τους φτωχούς, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα παραμείνει. Τις προηγούμενες ημέρες και για πολλοστή φορά ήλθαν στα επείγοντα τραυματίες, Έλληνες και μετανάστες, που είχαν υποστεί δολοφονικά χτυπήματα από τους εν λόγω “κυρίους”. Τους αυτουργούς αυτών των τερατωδών πράξεων όχι μόνο δεν τους δεχόμαστε στο νοσοκομείο μας για να κάνουν την μισαλλόδοξη προπαγάνδα τους, αλλά τους απεχθανόμαστε και τους πολεμάμε».

Νίκαια
Η έξωση των νεοναζί από το Κρατικό της Νίκαιας ήταν μόνο η αρχή. Το Σάββατο 27 Απρίλη, μέρα που οι φασίστες είχαν ανακοινώσει πως θα πραγματοποιούσαν πανελλαδική αιμοδοσία «μόνο για Έλληνες», την ίδια ώρα που πάνω από 800 Νικαιώτες πραγματοποιούσαν μαζική αντιφασιστική πορεία στην περιοχή, έγιναν ταυτόχρονα αντιφασιστικές συγκεντρώσεις σε πολλά νοσοκομεία της χώρας με αίτημα την απαγόρευση της εισόδου των Χρυσαυγιτών στα νοσοκομεία.

Από τη Σάμο και τη Λάρισα μέχρι και νοσοκομεία της Αθήνας όπως το Σισμανόγλειο, γιατροί, υγειονομικοί και απλοί εργαζόμενοι έδειξαν την πόρτα της εξόδου στους φασίστες. Οι ομοσπονδίες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού πήραν δημόσια θέση.

Η ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ αναφέρει: «Καλούμε όλα τα Σωματεία να είναι σε ετοιμότητα και να πάρουν πρωτοβουλίες, ώστε να τηρηθούν με αυστηρότητα όλες οι προϋποθέσεις που ορίζονται για τη διεξαγωγή της Αιμοδοσίας και να μην επιτρέψουμε τη μετατροπή τους από τη Χρυσή Αυγή σε “φιέστα εθνικής και φυλετικής καθαρότητας”, καλώντας ταυτόχρονα το υπουργείο Υγείας να πάρει άμεσα όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που θα αποτρέψουν την ιδεολογική και πολιτική εκμετάλλευση του θεσμικού πλαισίου της Αιμοδοσίας από τη Χρυσή Αυγή».

Όμως οι φασίστες δεν είχαν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Τη Μεγάλη Πέμπτη επιχείρησαν να σπάσουν τον κλοιό της απομόνωσής τους με διοργάνωση διανομής τροφίμων «μόνο για Έλληνες» στην πλατεία Συντάγματος. Ακολούθησε απαγόρευση της ναζιστικής εκδήλωσης από το δήμαρχο Καμίνη, ελεγχόμενη σύγκρουση των ροπαλοφόρων Χρυσαυγιτών με διμοιρία των ΜΑΤ –όπου βέβαια καμία σύλληψη δεν πραγματοποιήθηκε– και μεταφορά του «συσσιτίου» στα γραφεία της συμμορίας στην οδό Δηλιγιάννη.

Οι νεοναζί αντέδρασαν με έφοδο του οπλοφόρου βουλευτή Γερμενή –«Καιάδα»– σε εκδήλωση του Δήμου, όπου ο Καμίνης έδινε δώρα σε παιδιά άπορων οικογενειών. Ο Καιάδας έφυγε σηκωτός από ασφαλίτες του δημάρχου και η επικοινωνιακή διαχείριση του γεγονότος πέρασε στα ΜΜΕ.

Ο Καμίνης ισχυρίστηκε πως όλες οι παρόμοιες εκδηλώσεις είναι απαγορευμένες στην πλατεία Συντάγματος (συμπεριλαμβανομένων των πρωτοβουλιών ουσιαστικής αλληλεγγύης από κοινωνικούς φορείς, την Αριστερά κλπ), ενώ οι Χρυσαυγίτες υπερασπίστηκαν το «φιλανθρωπικό» τους έργο, παρουσιαζόμενοι ως διωκόμενοι από τους δημάρχους και τους πολιτικούς του μνημονίου, της υποτέλειας στους ξένους, το σάπιο πολιτικό κατεστημένο κλπ.

Συμπεράσματα
Ποιο συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε από όλα αυτά; Κατά τη γνώμη μας, ενώ σε πρώτη φάση η αντίδραση του κόσμου στα νοσοκομεία, στις γειτονιές και τις πόλεις πέτυχε την πολιτική και κοινωνική απομόνωση των φασιστών, η απαγόρευση των χρυσαυγιτών στο Σύνταγμα δεν είχε αντίστοιχα αποτελέσματα.

Πρώτο, γιατί δεν ήταν μια αντιρατσιστική απάντηση στη ρατσιστικού τύπου ελεημοσύνη των φασιστών, αφού έβαλε στο στόχαστρο κάθε «εξωθεσμική» δράση αλληλεγγύης. Και δεύτερο, γιατί ήταν μια «από τα πάνω» αποσπασματική ενέργεια συνεργασίας του δήμαρχου Αθήνας και του Δένδια, που ανέθεσαν στα ΜΑΤ και τους ασφαλίτες να κάνουν κατ’ εξαίρεση ό,τι δεν κάνουν χρόνια τώρα. Για την ακρίβεια, να στραφούν ενάντια στα αδέλφια τους: τους παρακρατικούς που καλύπτουν και ανέχονται συστηματικά να στέλνουν στο νοσοκομείο μετανάστες, αριστερούς και συνδικαλιστές εργαζόμενους.

Αν ο Καμίνης είχε αποφασίσει να καλέσει τους Αθηναίους πολίτες να ματαιώσουν τη φασιστο-φιέστα με μια μαζική αντιφασιστική συγκέντρωση στο Σύνταγμα σε αναλογία π.χ. με το πρόσφατο αντιφασιστικό κάλεσμα των Δήμων Νίκαιας και Κορυδαλλού), τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Βέβαια, ο «αντιρατσισμός» του Καμίνη δεν θα ήταν ούτε και τότε ιδιαίτερα αξιόπιστος, καθώς η Δημοτική Αστυνομία του ευθύνεται για το ανελέητο κυνηγητό των μεταναστών μικροπωλητών, σε κάποιες περιπτώσεις με τραγικά αποτελέσματα, όπως η δολοφονία του Μπαμπακάρ Ντιάε στο Θησείο. Όμως θα ήταν μια ένδειξη πως ο Δήμος Αθήνας παίρνει περισσότερο υπόψη του τις πιέσεις του αντιφασιστικού κινήματος και της Αριστεράς, που δίνουν τη μάχη της «απονομιμοποίησης» των φασιστών παντού, καταγράφοντας σημαντικές νίκες.

Κάτι τέτοιο όμως μάλλον θα δημιουργούσε στον κ. Δήμαρχο επιπρόσθετες ευθύνες που μέχρι στιγμής αποφεύγει επιμελώς. Όπως για παράδειγμα την εκδίωξη των φασιστικών θυλάκων της Δημοτικής Αστυνομίας ή την αδειοδότηση των μεταναστών μικροπωλητών και τη θεσμοθέτηση των πολυπολιτισμικών παζαριών, που είχε υποσχεθεί πριν από την εκλογή του.

Όμως, για να κάνεις τέτοια πράγματα, χρειάζεται να έχεις επιλέξει με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Και ο κ. Καμίνης ως τώρα δεν έχει αποδείξει πως έχει τέτοιου είδους πρόθεση. Το αντίθετο μάλιστα.