Είναι γνωστό ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις φοβούνται το πολύμορφο, ζωντανό και δυναμικό μαθητικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του.
Οι καταλήψεις σχολείων, οι μαθητικές πορείες και οι παραστάσεις διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας εκθέτουν ανεπανόρθωτα τη «στιβαρή» και «ακμαία» εικόνα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που με την πρώτη ευκαιρία επιχειρούν να περιορίσουν την ελευθερία δράσης και έκφρασης των μαθητών αξιοποιώντας κυρίως πειθαρχικά μέτρα και προσπαθώντας να δημιουργήσουν ρωγμές στις σχέσεις μαθητών-καθηγητών. Κάτι τέτοιο συνέβη και με τα νέα κυβερνητικά μέτρα για τη νέα σχολική χρονιά.
Κινητά τηλέφωνα
Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε εκ νέου η κατοχή κινητών τηλεφώνων από μαθητές. Η κυβέρνηση με το άλλοθι της αύξησης του bullying στα σχολεία, δημοσιοποίησε ΦΕΚ στο οποίο προβλέπονται ποινές μονοήμερης έως πενθήμερης αποβολής σε περίπτωση κατοχής και χρήσης κινητού τηλεφώνου από μαθητές εντός της σχολικής μονάδας. Πρόκειται για ένα ακραίο και αυταρχικό μέτρο που για ακόμη μια φορά επιχειρεί να κρύψει ένα υπαρκτό πρόβλημα κάτω από το χαλί και όχι να το χτυπήσει στη ρίζα του. Η αύξηση φαινομένων κακοποιητικών συμπεριφορών σε νέους και εφήβους δεν είναι αποτέλεσμα των… smartphones αλλά ενός συστήματος που αναπαράγει το ρατσισμό, το σεξισμό και τις διακρίσεις εις βάρος κάθε διαφορετικού, κάθε αδύναμου.
Η αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού και της ενδοσχολικής βίας δεν βρίσκεται στην πειθαρχική τιμώρηση των μαθητών για χρήση κινητών τηλεφώνων αλλά στην εδραίωση ενός νέου εκπαιδευτικού μοντέλου που δεν θα αποκλείει και περιθωριοποιεί όσους δεν ανταποκρίνονται στην κανονικότητα που ορίζει το σύστημα. Ήδη η εφαρμογή του νέου μέτρου με την επιβολή μονοήμερων αποβολών σε μαθητές έχει φέρει αναστάτωση στη σχολική κοινότητα, προσδίδοντας στους καθηγητές το ρόλο του μπαμπούλα και στους μαθητές το ρόλο του υπάκουου σκύλου. Γονείς και καθηγητές διαμαρτυρήθηκαν έντονα για την πρώτη εφαρμογή του μέτρου στην Πάτρα. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για καθαρή υποκρισία και αποπροσανατολισμό της συζήτησης εκ μέρους της κυβέρνησης. Τη στιγμή που τα σχολεία καταρρέουν, που υπάρχουν ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, που πέφτουν ταβάνια σε σχολικές μονάδες λόγω ελλιπούς συντήρησης και που συσσωρεύεται τεράστιος αριθμός μαθητών σε κάθε τμήμα, η επικέντρωση της συζήτησης στα κινητά τηλέφωνα είναι… τουλάχιστον προκλητική.
Καταλήψεις
Όπως αντίστοιχα προκλητική είναι η στάση της κυβέρνησης απέναντι στις κινητοποιήσεις των μαθητών. Συγκεκριμένα νέα απόφαση του υπουργού Παιδείας Κυριάκου Πιερρακάκη, προβλέπει περικοπή εκδρομών και αργιών, τόσων ημερών όσων κρατάει η κατάληψη, ακόμη και αν έγινε τηλεκπαίδευση (σ.σ. η οποία είναι υποχρεωτική για τους μαθητές που δεν συμμετέχουν στην κινητοποίηση) στη διάρκεια που το σχολείο είναι κατειλημμένο. Πρόκειται για εκδικητικά μέτρα που επιχειρούν να συντηρητικοποιήσουν τη μαθητική κοινότητα, που επιδιώκουν να μετατρέψουν τα σχολεία σε αποστειρωμένα κτίρια αριστείας, πειθάρχησης και βαθμοθηρίας και όχι σε ζωντανούς χώρους μάθησης, συζήτησης και έκφρασης.
Ειδικότερα, η νέα υπουργική απόφαση ορίζει τα εξής: «Σε περίπτωση έκτακτου ή απρόβλεπτου γεγονότος, το οποίο καθιστά αδύνατη ή ιδιαιτέρως δυσχερή τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε τμήμα/τμήματα σχολικής μονάδας ή σε ολόκληρη σχολική μονάδα, οι σχολικές μονάδες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υποχρεούνται να παρέχουν σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όπου τόσο οι μαθητές/τριες όσο και οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν αποκλειστικά εξ αποστάσεως στην εκπαιδευτική διαδικασία». Αν δηλαδή η μαθητική κοινότητα μέσα από τα 5μελή και 15μελή συμβούλιά της έχει αποφασίσει πλειοψηφικά να αντιδράσει σε κάτι αξιοποιώντας το αγωνιστικό μέτρο της κατάληψης ή της αποχής, η κυβέρνηση δημιουργεί το θεσμικό πλαίσιο ώστε να παρακάμπτονται οι συλλογικές αποφάσεις των μαθητών και να συνεχίζεται η εκπαιδευτική διαδικασία μέσω τηλεκπαίδευσης.
Πρόκειται για μέτρα αντιδραστικά και αυταρχικά που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν σε μια εκπαιδευτική κοινότητα συμπερίληψης, διαλόγου και αγώνα, αλλά περισσότερο ταιριάζουν σε ιδιωτική επιχείρηση ή στρατώνα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκμεταλλεύεται την υποχώρηση των κινημάτων και της πολιτικής συζήτησης προκειμένου να εγκαθιδρύσει μια νέα συνθήκη στο δημόσιο σχολείο. Είναι χρέος των μαθητών, των καθηγητών και των γονέων να την εμποδίσουν.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
