Το «no politica» το συναντάμε σε πολλούς χώρους μερικοί από αυτούς είναι τα γήπεδα, η αστυνομία, τα σχολεία, επίσης έχουν προσπαθήσει να το περάσουν και στις σχολές με τη γραμμή «έξω οι παρατάξεις». Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις αποδεικνύεται πως στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα του λαού να οργανώνεται και να αντιπαρατίθεται στην ιδεολογία των καπιταλιστών. Σε αύτο το άρθο θα πούμε λίγα λόγια για τα γήπεδα.

Τα τε­λευ­ταία χρό­νια στην Ελ­λά­δα έχουν γίνει ση­μα­ντι­κά γε­γο­νό­τα όπως η δο­λο­φο­νία του Γρη­γό­ρο­που­λου, τα μνη­μό­νια, απο­λύ­σεις από την ΕΡΤ, με το πιο κο­ντι­νό, την δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσσα. Πόλ­λες ομά­δες από την 1η εν­θι­κή ση­κώ­σα­νε πανό στο γή­πε­δο για τα συ­γκε­κρι­μέ­να γε­γο­νό­τα αλλά κάτι πα­ρό­μοιο  δεν έχει πα­ρα­τη­ρη­θεί από τον σύν­δε­σμο του Ολυ­μπια­κού το Porto Leone. Μά­λι­στα μετά την δο­λο­φο­νία του Παύ­λου Φύσσα (ο οποί­ος  υπο­στή­ρι­ζε και τον Ολυ­μπια­κό) υπήρ­ξε και μια έντα­ση ανά­με­σα στους συν­δέ­σμους του Ολυ­μπια­κού γιατί αντέ­δρα­σε η Θύρα 7 Εξαρ­χεί­ων(αντι­φα­σί­στες) για την στάση του Porto Leone, ο οποί­ος είναι και ο με­γα­λύ­τε­ρος σύν­δε­σμος του Ολυ­μπια­κού.

Η λο­γι­κή του «no politica» γεν­νή­θη­κε  υπο­τί­θε­ται για να μην μπαί­νουν πο­λι­τι­κά πανό στο γή­πε­δο,στην λο­γι­κή ότι  εί­μα­στε οπα­δοί και μας ενώ­νει η ομάδα και δεν γί­νε­ται να δια­χω­ρι­ζό­μα­στε πο­λι­τι­κά γιατί η ομάδα είναι πάνω από ολα. Αύτο γί­νε­ται για να κάνει τον οπαδό ένα άν­θρω­πο που θα ασχο­λεί­ται μόνο με το  πο­δό­σφαι­ρο και τί­πο­τα άλλο έτσι  ώστε να  μην βλέ­πει τη γί­νε­ται στην κοι­νω­νία και να μην αντι­δρά σε αυτά που συ­μα­βαί­νουν γύρω του, κοι­νω­νι­κά, οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά. Από  την άλλη μεριά το  «no politica» στρώ­νει ρο­δο­πέ­τα­λα για να ανα­πτυ­χθούν ακρο­δε­ξιές αντι­λή­ψεις στην κερ­κί­δα,επι­τρέ­πω­ντας  ση­μαιές και  πανό  όπως  «Ιμία 1996 Δεν ξεχνώ», «Kossovo is Serbia» για τους εν­θι­κι­στές  του Ερυ­θρού Αστέ­ρα (οι οποιοί ειναι αδελ­φο­ποι­η­μέ­νοι με του Ολυ­μπια­κού).

Όλα τα πα­ρα­πά­νω  δι­καιο­λο­γού­νται από την στενή συ­νερ­γα­σία  των «κε­φα­λιών» των συν­δέ­σμων  με τις διοι­κή­σεις. Στον Ολυ­μπια­κό για πα­ρά­δειγ­μα υπήρ­ξε αυτή η συ­νερ­γα­σία αρ­χι­κά με τον Κόκ­κα­λη και τώρα με τον Μα­ρι­νά­κη. Οι πρό­ε­δροι για να κρα­τή­σουν κοντά τους οπα­δούς, τους δί­νουν δου­λειές σε εται­ρεί­ες δικές τους (ναυ­τι­λια­κές συ­νή­θως αλλά ακόμα και σε μα­γα­ζιά για προ­στα­σία). Επί­σης τους δί­νουν και  θέ­σεις στην διοί­κη­ση της ομά­δας μέχρι και σε εκ­μπο­μπές στην TV. Επι­πλέ­ον, στον Πα­να­θη­ναι­κό πριν λίγα χρό­νια ο Πα­τέ­ρας είχε κάνει δώρο στον σύν­δε­σμο του Πα­να­θη­ναι­κού ολό­κλη­ρο τριώ­ρο­φο κτή­ριο. Για αυτό και στο γή­πε­δο σπά­νια ακούς να γιου­χά­ρε­ται ο πρό­ε­δρος, μά­λι­στα πολύ οπα­δοί  λένε πως ο πρό­ε­δρος είναι πάνω από ολα, ακόμα και αν ξέ­ρουν ότι τα λεφτά είναι μαύρα ή αυτά τα λεφτά έχουν έρθει εκ­με­τα­λεύ­ο­ντας τις ζωές κά­ποιων άλλων αν­θρώ­πων λέ­γο­ντας πως ση­μα­σία έχει να πη­γαί­νουν στην ομάδα και να κερ­δί­ζει. Έτσι η τα­ξι­κή ανι­σό­τη­τα ανά­με­σα στο πρό­ε­δρο(κα­πι­τα­λι­στής)και στον απλό οπαδό (ερ­γά­τη, φτωχό) κα­τα­λή­γει να «εξα­γο­ρά­ζε­ται» και να μη φαί­νε­ται. Συ­χρό­νως οι προ­έ­δροι δη­μιουρ­γούν τον στρα­τό τους από φα­να­ντι­σμέ­νους οπα­δούς που κά­νουν ό,τι αυτοί δια­τά­ξουν. Δεν είναι τυ­χαίο ότι το «no politica» αρ­χί­ζει να ακού­γε­ται και στην Α.Ε.Κ. (με την έντα­ξη του Με­λισ­σα­νί­δη), η οποία πριν από λίγα χρό­νια πή­γαι­νε για συ­μπα­ρά­στα­ση στην Σερ­βία.

Τέλος,επει­δή οι σύν­δε­σμοι μα­ζεύ­ουν ένα από τα πιό δυ­να­μι­κά και κα­τα­πιε­σμέ­να κομ­μά­τια της νε­ο­λαί­ας και είναι από τα πιο ορ­γα­νω­μέ­να της σύγ­χρο­νης κοι­νω­νί­ας. Πρέ­πει για αυτό το λόγο η αρι­στε­ρά να συν­δε­θεί με τους χώ­ρους και να κι­νη­το­ποι­ή­σει αυτά τα άτομα ενά­ντια σε όποια υπο­τα­γή στους προ­έ­δρους (κα­πι­τα­λι­στές) που είναι οι ιδίοι που τους κα­τα­πιέ­ζουν.Αυτό μπο­ρεί να γίνει μέχρι και μέσα από το γή­πε­δο, το οποίο είναι πρώ­της τάξης ευ­και­ρία για αντί­δρα­ση περ­νώ­ντας πολλά μη­νύ­μα­τα στην κοι­νω­νία αυτό δη­λα­δή που δεν θέ­λουν οι προ­έ­δροι και περ­νά­νε το «no politica» στους οπα­δούς. Επι­πλέ­ον, θα πρέ­πει να στο­χεύ­οθ­με στην κα­τάρ­γη­ση του επαγ­γελ­μα­τι­κού αθλη­τι­σμού, ο οποί­ος εμπο­ρευ­μα­το­ποιεί τον αθλη­τι­σμό (για να κά­νουν οι πρό­ε­δροι το ξέ­πλη­μα του χρη­μα­τός τους) και έτσι χάνει την πραγ­μα­τι­κή του ση­μα­σία. Για αυτό θα πρέ­πει να πε­ρά­σου­με μια νέα αντί­λη­ψη ενος υγιή, μα­ζι­κού, ερα­σι­τε­χνι­κού αθλη­τι­σμού, όπου ο αθλη­τής και οι φί­λα­θλοι θα  ψυ­χα­γω­γού­νται και ο στό­χος  δεν θα είναι τα τρό­παια, νίκες και τα φρά­γκα.

Ετικέτες